แค้นรัก 1

เรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้นช่างโหดร้ายต่อชีวิตเด็กหนุ่มที่แสนจะเรียบร้อย แต่เพราะใบหน้าที่สวยหวานราวกับหญิงสาวของเค้าทำให้ปัญหาที่แสนทารุนรุมเร้าเค้า

" ปล่อยผมเถอะครับ อย่าทำผมเลยพี่ "

" กูไม่ปล่อย มึงแย่งแฟนกู! "

" ผมไม่ได้แย่งแฟนพี่เลยนะครับ "

" มึงอย่ามาตอแหล!!! "

" ฮึก! ฮือออผมเปล่าทำจริงๆนะครับ "

" กูไม่สน! แล้วก็ไม่เชื่อน้ำหน้าอย่างมึงด้วย น้ำตาของมึงใช่กับกูไม่ได้หรอก!!! "

" ฮืออออ อย่าทำผมเลย "

หนุ่มน้อยยกมือไว้ชายตรงหน้าปลกๆ เค้าร้องไห้อย่างหน้าสงสาร มองผ่านม่านน้ำตาไปที่ชายมากหน้าหลานตาที่อยู่ในห้องๆนี้ซึ่งมีเป็นสิบ ทุกคนมาที่เค้าเหมื่อนมองเหยื่อที่พร้อมจะขย้ำอย่างเต็มที่ 

ชายหนุ่มที่เขายกมือไว้อยู่นั้นจับเค้ามัดเชือกขึงกับขื่อในห้องแล้วกระชากเสื้อผ้าของหนุ่มน้อยที่น่าสงสารออกจนเกลี้ยง เผยร่างกายที่ขาวสวยยั่วยวนสาตาทุกคู่

" ขาวจริงนะมึงเนี่ย!!! "

" ปะปล่อยผมเถอะ อย่าทำผมเลย ผมขอโทษอย่าทำผม.... "

ร่างบางอ้อนแอ้นขอร้องร่างสูงตรงหน้าอย่างหวดกลัว เขาพยายามที่จะไม่คิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น ร่างสูงเอื้อมมือหยาบกร้านมากุมแก่นกายเล็กที่หดตัวอยู่ แล้วเค้าก็ขยับมันรูดขึ้นลงถี่เร็ว จนร่างบางต้องกัดปากตัวเองอย่างเสียวสุดๆ พร้อมหยาดน้ำตาที่อาบนอง จิตใจนั้นปฏิเสธสัมผัสที่หยาบช้าแต่ร่างกายกลับทรยศต่อหัวใจ เพราะร่างกายนั้นกลับตอบสนองและไปถึงจุดสุดยอด ปลดปล่อยน้พคาวเปรอะมือผู้ชักนำ 

" ร่างกายมึงซื่อตรงดีนะ!! "

แล้วร่างสูงก็ปลดเปลื้อเสื้อผ้าตัวเองออก ก่อนจะนำท่อนเอ็นที่แข็งขืนกระแทกใส่ร่างบางอย่างแรงและไม่มีการเบิกทางอะไร ทางรักด้านหลังยังบริสุทธ์ฉีกขาดอย่างรุนแรง เลือดจำนวนไม่น้อยไหลเป็นทางยาวอาบหน้าขาขาว ร่างสูงขบดรามแน่นกับความแน่นของช่องทางที่ยังใหม่ เค้าไม่รีรอร่างบางที่ร่างกายกำลังปรับสภาพ เค้ากระแทกเข้าออกรุนแรงจนร่างบางเสียวซ่านปนความเจ็บปวกที่ทำเอาร้าวราน ขาเรียวบางสั่นอย่างหมดเรี่ยวแรงหากแต่ยังมีเชือกที่ยังรั้งตัวเข้าให้ยังยืนอยู่ที่เดิม

การกระแทกเข้าใส่เร็วขึ้นจนเสียงเนื้อกระทบกันดังทั่วห้อง ชายหนุ่มนับสิบเริ่มปลดเสื้อผ้าตัวเองออก บางก็ยืนชักของตัวเอง บ้างก็นั่งชัก เพราะต้องรอร่างกำยำนั้นกระการให้เสร็จเสียก่อนถึงจะปู้ยี่ปู้ยำร่างบางได้

เพียงไม่นานร่างสูงก็กระตุกเกร็งน้ำคาวใส่ร่างบาง ซึ่งร่างบางเองก็เสร็จอีกครั้งพี
ร้อมกับร่างสูง คนตัวเล็กพยายามดึงอากาศเข้าปอดอย่างรีบเร่งแต่ก็ไม่นานเท่านั้นที่ร่างบางได้หายใจหนักๆ เพราะพวกไฮยีน่าที่รออยู่ก่อนนั้นเริ่มทยอยเข้ามาลูบไล้และลามเลียคนตัวเล็กอย่างหื่นกระหาย แล้วทางด้านหลังที่บอบช้ำก็ถูกสอดใส่เข้ามาอีกครั้ง

" พะพะพอเถอะยะยะอย่าอื้ออออทำผมเลยอ่ะๆๆๆ "

" แหมๆ บอกให้พอแต่ดันครางสะหวานหูเชียวนะครับ "

ผู้ชายที่สอดใส่เข้ามานั้นพูดขึ้นที่ริมหูขาวไม่สิมันเป็นสีชมพูต่างหาก ร่างกายเล็กสีขาวสะอาดถูกแต่งแต้มด้วนสีแดงของรอยกัดและรอยจูบมากมายเสียเต็มไปหมด ไหนจะร่างกายที่ขึ้นสีเนื่องจากแรงตัญหาอีกล่ะ เชือกที่ตรึงแขนถูกปลดออก แล้วร่างบางก็ล้มลงไปกองอยู่ที่พื้ออย่างไร้เรี่ยวแรง แต่กระนั้นก็ยังถูกกระทำชำเราต่อ

" อย่า...! ไม่ไม่ปล่อยผมนะ!!!!! "

" รำคานเสียงแม่งวะ ช่วยเลิกโวยวายแล้วครางอย่างเดียวได้มะห้ะ!!!! "

หนึ่งในนั้นตะโกนใส่หน้าร่างบางแล้วก็เอาสิ่งที่น่ารังเกียจยัดใส่ปากร่างบางพร้อมกับซอยเข้าออกอยยู่ในนั้น มือบางถูกชายอีกสองคนดึงให้ไปสัมผัสขยับรูดกับม่วนส่วนที่รุ่มร้อนเอาไว้

" โครตเสียวเลยวะ! "

" อืมมมมือแม่งนุ่มชิบ!!! "

" เฮ้ยอ้าปากกว้างๆหน่อยสิวะ เอออ่าห์อย่างนั้นแหละ อืม... "

แล้วชายคนหนึ่งก็แทรกตัวเข้าไปนอนใต้ร่างบางพลางจับสะโพกดใส่กับเอ็นเนื้ออย่างเร็ว ร่างบางแทบกรีดร้องแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย มือหนาคอยจับสะโพกขาวให้ยกขึ้นและลงใส่ของตัวเองอย่างเมามัน คนตรงหน้าก็จับหัวร่างบางเอาไว้แน่นพลางกระแทกเข้าใส่รุนแรง

" พวกมึงนี่มันกันเลยนะ "

" เออ อ่าาแน่นสัสอะมึง อื้มมม "

" กูอยากรู้ว่ามันเข้าไปได้อีกไหม รูนั้นอะ!! "

" ลองสิวะ!!! "

" เออ "

" อื้อออออออออออ!!!!!!!!! "

ร่างบางร้องลั่นเกือบกัดแก่นกายที่อยู่ในปากแต่ดีที่ร่างสูงนั้นรู้ทันจับช่วงกรามร่างบางไว้แน่ทำให้ไม่สามารถกัดได้ และในตอนนี้ภายในตัวร่างบางก็มีส่วยที่รุ่มร้อนกระแทกเข้าอยู่ถึงสองอัน ความมโหฬารของอวัยวะนั้นทำให้ช่องทางรักฉีกขาดขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว และนั้นก็หมายถึงเลือดที่มีมากขึ้นเป็นทวีคูณ

แกนกายที่เข้าออกอยู่ในปากนั้นกระแทกสองสามทีก็ฉีดน้ำคาวใส่ปากร่างบาง รสชาติขมเค็มนิดและเฝื่อนบวกกับกลิ่นคาวคละคลุ้งอยู่ในปากทำเอาร่างบางแทบอ้วก แต่ก็โดนเอ็นอุ่นอันใหม่สอดใส่เข้ามาเสียอย่างนั้น ร่างบางไอคอกแค่กสำรักน้ำกามที่มีอยู่ในปาก 

การรุมโทรมถูกนำเนินต่อไปเรื่อยๆ วาจาหยาบคายถูกส่งออกมาตลอด และน้ำกามมากมายที่ถูกปลดปล่อยใส่ร่างบาง ร่างบางนั้นสุดจะทรมานกับการกระทำที่เกิดขึ้นกับเค้า แต่เค้าทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมจำนน สุดท้ายร่างกายก็ทนไม่ไหวและหมดสติไปในที่สุด และแทนที่ไอ้พวกจังไลนั่นจะเห็นใจแต่ไม่เลย พวกมันยังคงทำหยาบช้ากับร่างที่บอบช้ำอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งสมใจของผู้ชายที่นั่งมองการกระทำพร้อมอัดคลิปวีดีโอเอาไว้ด้วยตัวเอง ชายที่พรากครั้งแรกของหนุ่มคนนี่ ร่างบางสลบไปหลายชัวโมงไม่มีที่ท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลย แม้จะใช่วิธีแบบไหนในการปลุก

ชายสิบกว่าคนในห้องได้ปลดปล่อยกันอย่างเมาจนพอใจร่างสูงผู้สั่งการ เค้าสั่งพอแยบะให้แยกย้ายกันกลับ แตัวเค้านั้นยังคงมองดูร่างบางที่ชำไปทั้งตัว ช่องทางฉีกขาดเลือดและน้ำคาวอาบนองทั่วร่างอย่างเย็นชา แล้วมองเครื่องอัดวีดีโออย่างสะใจ 

" นายตื่นมาเมื่อไหร่ เราคงได้สนุกกันอีกและแน่นอนฉันจะทำให้นายเห็นนรกทั้งๆที่ยังมีชีวิตอยู่ ฮ่าๆๆๆ แล้วนายจะรู้ว่าที่เจอวันนี้น่ะ มันก็แค่...เรื่องจิ๊บๆไปเลย.... "

ชายหนุ่มพูดกับร่างที่ไร้สติ ก่อนจะเตะไปที่ขายโครงร่างบางอย่างแรงแล้วเดินกลับออกไปอย่างมีความสุนที่สุดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเลย.....

ร่างบางฟื้นขึ้นมาอย่างอิดโรย น้ำตาที่เหือดแห้งไปแล้วกลับมาอีกครั้ง เค้าลุกขึ้นนั่งอย่างสุดแสนจะทรมารพลางพร่ำถามตัวเองว่าเค้าผิดอะไร ทำไมต้องทำกันขนาดนี้
เค้าก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาไม่เคยยุ่งเกี่ยวอะไรกับใคร แต่ทำไมต้องเจออะไรอย่างนี้ด้วย

" ผมทำอะไรผิด...ทำไมทำกับผมอย่างนี้ฮือออ "

ร่างบางคร่ำครวญอย่างน่าเวทนา เค้าพูดและร้องไห้เหมือนคนบ้าร่วมชั่วโมง กว่าจะรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีแต่งตัวและลากสังขาลตัวเองกลับบ้าน จิตใจปวดร้าวดั่งตายทั้งเป็น แต่ไม่ว่าจะเศร้าเสียใจขนาดไหนก็ตามเค้าก็ไม่สามารถย้อนเวลาไปแก้ไขอะไรได้ทั้งนั้น จึงได้แต่ภาวนาว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้จะผ่านไปและไม่หวนกลับมาอีก ตอนนี้หนุ่มนั่งจมกองน้ำตาอยู่ฝักบัวในห้องน้ำมาเป็นชั่วโมงแล้ว เค้าพยายามขัดล้างสิ่งสกปรกและเวรพวกนั้นออก และไม่ว่าจะพยายามซักเท่าไหร่ก็ยังคงรู้สึกว่าคราบเลวๆเหล่านั้นยังคงอยู่ และเค้าก็รู้ขยะแขยงตัวเองจนอยากจะตายไปให้พ้น

" เฮ้ยเจ! มึงกลับมาเมื่อไหร่วะ แล้วไปทำเหี้ยไรมาโทรมเชียว "

" เปล่า "

หนุ่มน้อยที่ถูกเพื่อนเรียกและถามซะยาว แต่ตัวเค้าเองกลับตอบสั้นๆเท่านั้น การถามถึงอาการและสภาพที่เห็นนั้นดึงเอาความทรงจำที่เลวร้ายให้กลับมาทำร้ายหัวใจที่อ่อนแออีกครั้ง เจรีบดึงผ้าห่มมาคลุมโปงเพื่อปกปิดน้ำตาจากเพื่อนร่วมห้อง ซึ่งนั้นทำให้แทนงุนงงมากเลยทีเดียว เพราะปกติแล้วเพื่อนตัวดีเค้าออกจะร่างเริงแต่นี้เป็นอะไรไป ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนเค้าจึงไปกระชากผ้าห่มนั้นออกจากร่างบาง และได้เห็นว่าร่างบางร้องไห้จนหน้าแดงตาบวม แทนทำอะไรไม่ถูกเมื่อภาพตรงหน้า เค้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ แต่รู้แค่ว่าต้องปลอบคนๆนี้ แทนคว้าร่างบางมาแนบอกลูบหัวอย่างอ่อนโยน

" มึงเป็นอะไรเจ ใครทำอะไรมึงบอกกูสิ เดี๋ยวไปเอาคืนให้ "

" มะไม่ ไม่เอาไม่ๆข้าไม่เป็นไร "

ร่างบางตอบเพื่อนตัวเองอย่างสับสน เค้าร้องไห้หนักเมื่อมีคนมาปลอบใจ แทนไม่เชื่อเพื่อตัวดีของเค้าหรอก รอยแดงเต็มคอเนื้อตัวช้ำจ้ำม่วงๆเต็มไปหมดแบบนี้จะให้เชื่อว่าไม่เป็นอะไร มันจะดูว่าเค้าโง่ไปหน่อยไหม เจร้องไห้จนหลับไปในอ้อมกอดของเพื่อนร่วมห้อง แทนวางร่างบางลงแล้วลงไปหาแฟนที่โทรตาม

ช่วงเช้าร่างบางออกไปเรียนที่โรงเรียนเพียงคนเดียวเพราะเพื่อนตัวดีต้องไปรีบไปรับแฟนแต่เช้า เค้าไม่อยากไปโรงเรียนเลย เพราะที่นั่นมีแต่คนที่ร่วมทำร้ายเค้าเมื่อวานทั้งนั้น และแน่นอนเค้าจำหน้าได้ทุกคนโดยเฉพาะ 'วิน' คนที่มอบความอัปยศให้กับเค้า เค้าเคยเห็นแฟนของวินอยู่หลายครั้งเพราะคู่นี้เค้าดังมากในโรงเรียนไม่มีใครไม่รู้จักโดยเฉพาะวินที่มีอิทธิพลมากที่สุดในโรงเรียนเพราะเค้าเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนนั้นเอง

สายตาหลายคู่จับจ้องไปที่ร่างบางพบางซุบซิบกันอย่างสนุกปาก ซึ่งเจพยายามทำเมินแต่ก็รู้สึกแย่และสงสัยอยู่เหมือนกันว่ามองแบบนี้ทำไม

" มึงนี่หน้าด้านวะ ยังกล้ามาเรียนอยู่อีกหรอวะหะ!!!! "

" วิน... "

" เรียกกูห้วนๆอย่างนี้อยากมีปัญหามากนักหรอห้ะ! ไอ้หลายผัว!!!! "

" ปะเปล่าคะครับ "

" นึกว่าอยากมี กูจะจัดให้อีกซักสิบยี่สิบคน! สนมะ? "

" ไม่ๆ ไม่เอาครับ ไม่เอา...ไม่ๆๆๆๆผมกลัวแล้ว!!! "

ร่างบางทรุดตัวลงไปกับพื้นและพร่ำร้องออกมาเหมือนคนบ้า เค้ากลัวคนตรงหน้ามากเหลือเกิน

" อย่าทำผม ผมขอโทษ อย่าทำผม ผมขอโทษ ฮือออ ผมขอโทษอย่าทำผมเลย ผมกลัวแล้ว.... "

ทุกสายตามองมาอย่าสนใจแต่ก็พอจะเดาได้ว่าเด็กหนุ่มนั้นคงไปทำอะไรวินเข้าให้แล้วจึงมีสภาพเป็นอย่างนั้น คำพูดขอโทษและผมกลัวแล้วพรั่งพรูออกมาไม่ขาดปาก เจนั่งขดตัวอย่างหวาดกลัวและถึงแม้สิ่งที่แสดงออกมานั้นจะน่าสงสารเพียงใดก็ตาม แต่ร่างสูงก็ไม่สนใจแต่กลับหงุดหงิดและรำคานมากขึ้น

" พลัก! เงียบนะ!! ตุบๆ พลั๊กๆๆ!!! "

" โอ้ยๆๆๆ!! พะพะพอเถอะครับ ฮือออผมขอโทษ ผมกลัวแล้วฮืออออฮึกอย่าทำผมเลย ผมเจ็บ... "

ร่างบางร้องขอและเริ่มยกมือไหว้แต่ร่างสูงกลับไม่คิดที่จะหยุดกระหน่ำเท้าใส่ร่างบอบบางเลย กับกระหน่ำเพิ่มแรงเข้าไปอีก เลือดไหลออกจากปากขอร่างบาง ร่างสูงก็หัวเราะอย่างสะใจ รวมไปถึงเสียงหัวเราะเย้ยหยันจากเพื่อนๆร่วมกลุ่มอีกด้วย ภาพที่แสนโหดร้ายถูกทุกสายตาจับจ้องแต่ไม่มีใครซักคนให้ความช่วยเหลือเลย ไม่ใช่ทุกคนไม่อยากช่วยแต่ช่วยไม่ได้ตังหากแม้จะเป็นครูก็ตาม ร่างบางที่แทบสิ้นสติถูกกระชากอย่างแรงไปทางหลังหลังโรงเรียน เค้าไม่คิดต่อต้านเลยเพราะไม่มีแรงแล้ว แล้วเค้าก็โดนเหวี่ยงทิ้งลงพื้นปูนซีเมนส์จนตัวนั้นถลอกปอกเปิกไปหมด

" มานี่...! "

" มะมะไม่ ไม่ ไม่เอาอย่าทำผม "

" ถ้ามึงไม่มากูจะให้พวกนี้รุมโทรมมึง มึงจะเอาไงจะมาทำให้กูดีๆ หรืออยากโดนแบบเมื่อวาน!!! "

ดวงตาสวยบอบช้ำเบิกโพรงกับคำพูดที่ส่อถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นถ้าเค้าไม่ทำตามสั่ง เค้าหนีไม่ได้ตอนนี้จึงจำเป็นที่ต้องเลือกทางที่ไม่ทำร้ายตัวเองนัก เจค่อยๆเคลื่อนกายเข้าไปหาอีกฝ่าย ทุกอย่างก้าวนั้นเต็มไปด้วยน้ำตา เค้าว่าร่างสูงจะสงสารเค้าบ้าง แต่ไม่เลย ในแววตานั่นมีแต่ความสนุกสนานที่เห็นร่างบางทรมาน ร่างกายบอบช้ำจนแทบดูไม่เหมือนคนด้วยซ้ำ เพราะมันเหมือนศพ!!

" คุกเข่า!! "

" ครับ อื้ออออ! "

" กัดกูฆ่ามึงแน่!! "

" อื้ออออฮึก!! "

ร่างบางโดนแก่นกายที่แสนรังเกียจดันเข้ามาในปากเมื่อคุกเข่าลงตรงหน้าร่างสูงที่ยืนอยู่ เค้าจับหัวร่างบางและกระแทกเข้าอย่างเอาแต่ใจ ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยน้ำตาไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาบรรยายถึงความรู้เสียใจและสมเพชตัวเองอีกแล้ว เพียงไม่นานร่างสูงก็ฉีกน้ำคาวเข้ามาเกือบเต็มปากร่างบางแล้วเค้าก็แต่งตัวเดินออกไปกับเพื่อนๆที่ดูจะเสียดายที่ไม่ได้ทำบ้าง ปล่อยร่างบางที่นั่งจมกองน้ำตาอาบแดดจ้าอยู่อย่างนั้น ไม่มีแม้ใครซักคนที่เหลียวแล....

เจหอบเอาร่างกายที่บอบช้ำอย่างหนักเข้าเรียน เรื่องที่เกิดขึ้นหน้าอาคารเมื่อเช้าเป็นที่พูดถึงมาก ทุกคนมองเค้าราวกับเป็นตัวประหลาด บางคนก็มองอย่างรังเกียจแต่บางคนมองอย่างสงสารและสมเพจเวทนา เมื่อเข้ามานั่งเรียนในห้องร่างบางก็ได้แต่นั่งก้มหน้าไม่กล้าสบตาใครทั้งนั้นในที่อยู่ในห้องนี้

" เรื่องเมื่อเช้ามันเกิดอะไรขึ้นไอเจ!!! "

" เอ่อ! "

" กูถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น!!!! "

" โอ้ย...ข้าเจ็บ แทนปล่อยข้า "

แทนเมื่อเข้ามาถึงโรงเรียนเค้าก็ได้หญิงเรื่องซุบซิบนินทาเกี่ยวกับเพื่อนของเค้า จนเจ้าตัวสงสัยแล้วไปถามคนที่รู้เรื่องว่ามันเรื่องอะไรกัน ทุกคนไม่สามารถตอบแทนได้ว่ามันเป็นเรื่องอะไร แต่บอกได้แค่ว่าเจนั้นโดนทำร้ายอย่างทารุน แทนก็แค่ฟังๆมาเท่านั้นแต่พอได้เห็นร่างของเพื่อนที่มอมแมม และมีแต่บาดแผลเต็มตัวไปหมด สติของเขาก็ขาดผึ่ง แทนตะคอกถามร่างบางเสียงดังสนั่นทั้งห้อง ไม่พอเขายังกระชากต้นแขนเจให้ลุกขึ้นมาตอบคำถามของเค้าด้วย โดยเค้าลืมไปแล้วว่าร่างบางนั้นเจ็บอยู่

" กูจะปล่อยมึง ถ้ามึงบอกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมรุ่นพี่วินถึงต้องทำกับมึงอย่างนี้!!!! "

" กูไม่รู้....เค้าๆ เค้าว่าข้าแย่งแฟนเค้า "

ร่างบางตอบไปตามที่รู้มา ทั้งที่เหตุผลที่รู้มานั้นจะทำให้หวนคิดว่าเพราะเรื่องแค่นี้เค้าถึงต้องทำร้ายเราขนาดนี้เลยหรอ?

" แค่เรื่องนี้!!! "

" อย่าถามอะไรกูเลย....กูขอร้อง อย่าถามกูเลยฮืออออ "

" เฮ้ย! กูไม่ได้ให้มึงร้องไห้นะเจ มึงอย่าอ่อนแอนให้มันเห็นสิวะ "

แทนเดินเดินเข้าไปดึงร่างบางมาแนบอก 'เอ็งลองเจออย่างข้าดูไหมจะได้รู้ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน' ร่างบางพร่ำกับตัวเองในใจ แทนกอดปลอบร่างบางอยู่ซักพักค่อยก็ปล่อยคนตัวเล็กให้เป็นอิสระ พลางพาเจ ไปทำแผลที่ห้องพยายามบาล แทนทั้งเช็ดเนื้อเช็ดตัวที่สกปรกให้ใส่สะอาด แล้วก็ค่อยๆใส่ยางลงไปที่แผลถลอกชช่วงมือและเข่าที่โนร่างสูงทำร้ายจนเป็นแผลเล็กแผล็กแผลน้อยเต็มไปหมด

" เฮ้ย! มึงดูคู่ผัวเมียคู่นั้นดิ ดูแลกันดีชิบหายเลยวะ "

เสียงปริศนาถูกส่งมาจากชายหนุ่มคนหนึ่งในกลุ่มของวิน คำพูดที่ดูเหยียดหยามนั้นถูกส่งออกมาเพื่อเรียกเสียกเสียงหัวเราะจากคนในกลุ่ม วินมองร่างบางก่อนจะยกยิ้มที่ดูร้ายกาจ ผมกลัวเอ่อออกมามากมายจนนำตาแห่งความหวาดกลัวนั้นถูกพลักดันให้ไหลลงมา เจดึงผ้าห่มมาห่มตัวเองอย่างต้องการที่กำบัง แต่ก้ใช่ว่าผ้าห่มผืนเดียวจะบังอะไรได้แต่อย่างน้อยมันก้พอจะซับน้ำตามและซ่อนความหวาดกลัว ความเสียใจได้ดีพอสมควรเลยทีเดียว แทนมองร่างสูงของรุ่นพี่ที่เป็นหัวหน้าแก๊งค์อันตพาลอย่าก็ต้องขบกรามเนี่ยจนได้ยินเสียง 'กรอดๆ' รอกออกมา เพราะเค้าก็ทำอะไรร่างสูงไม่ได้อยู่ดีเพราะร่างสูงนั้นมีอำนาจเหนือเค้ามาเลยทีเดียว

" อ่อ...เดี๋ยวเที่ยงไปเจอกูที่ห้องด้วยล่ะ และถ้ามึงไม่มาพรุ่งนี้...โรงเรียนนี่จะไม่มีที่ให้มึงอยู่อย่างแน่นอน "

วินพูดพลางชูแผ่นซีดีแผ่นหนึ่งขึ้นมาอย่างต้องการข่มขู่ว่าถ้าหากไม่ทำตามเค้าต้องเจอกับอะไรที่สามารถดับอนาคตได้เลย ซีดีแผ่นนั้นคงเป็นคลิบที่อัดถ่ายตอนที่เค้าโดนกระทำอย่างหยามช้า ร่างยางมองหน้าวินผ่านน้ำตาที่รั่งรินแล้วรั่งรินเล่า แล้วก็ต้องพยักหน้าน้อยๆ รับคำไปเพราะปฏิเสธได้ เทื่อเห็นร่างบางตอบเค้าก็เดินยิ้มกริ่มและหัวเราะอย่างสนุกสนานกับเพื่อนๆและหญิงอีกหนึ่งคนที่เดินคล้องแขนขา...................

แทนหันปลอบเจที่เริ่มร้องไห้อีกครั้ง ซึ่งสมองของร่างบางแทบไม่ต้องประมวนอะไรเลยก็รู้ว่าตัวเองจะต้องเจอกับอะไร ความหวาดกลัวเกาะกุมหัวใจไม่ปล่อย แทนมองเพื่อนตนเองก็อดสงสารไม่ได้เพราะต้นเหตุของเรื่องคือเค้าเอง เค้าคือคนที่แย่งหญิงสาวของวินจนเรื่องนี้ต้องเกิดขึ้น เจต้องรับแบกรับชะตากรรมที่ตนเองไม่ได้เป็นคนก่อ และก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองผิดอะไร?

" มึงไม่ต้องไปนะ เดี๋ยวกูไปคุยให้เอง "

" อย่าเลยเรื่องของข้าเดี๋ยวข้าจัดการเอง "

" มึงจะต้องทนทำไมวะ ในเมื่อไม่ได้เป็นคนทำ!!!! "

" ข้า....บอกเค้าแล้ว เค้าไม่เชื่อข้า ข้าหนีได้หรอแทน "

แทนก้มหน้างุด ความรู้สึกผิดที่ตัวเองเป็นคนก่อ ถึงแทนจะโกรธเรื่องที่เจโดนทำร้าย แต่ตัวเค้าเองก็กลัวเกินกว่าที่จะบอกความจริง

" งั้นก็เรื่องของมึง!!!! "

แล้วแทนก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เจนอนร้องไห้เพียงลำพัง แทนไม่กล้าพอที่จะไปบอกความจริงกับวินเค้าจึงเลือกทางที่เห็นแก่ตัว

เจเดินไปตามทางที่วินสั่งให้ไปหาด้วยร่างกายและจิตใจที่บอมช้ำ ก้าวเท้าเล็กๆเดินไปข้างหน้าอย่างสั่นเทาและหวาดกลัวต่อสิ่งที่เกิดขึ้น ตามทางเต็มไปด้วยนักเรียนมากมายที่มองมาที่เค้า แต่ร่างบางไม่สนใจอะไรเลยรอบข้างเลยแม้แต่นิด

" เดินช้าจัง "

เด็กหนุ่มลูกน้องวินที่เห็นร่างบางเดินผ่านหน้าไปที่ห้องของวินเค้าเดินไปกอดคอร่างบางและลากให้เดินเร็ว ระหว่างทางก็มีลูกน้องวินถยอยเดินมาประกบ พวกนั้นเนิ่มลวมลามร่างบาง ทั้งตีก้นบ้างล่ะ จับตรงนั้นบ้างล่ะ จับน่าอกน้อยนั่นบ้างล่ะ จนร่างบางน้ำตาแตกอีกรอบและเมื่อมาถึงห้อง ชายหนุ่มนักเรียนพวกนั้นก็พลักเจเข้าไปในห้องอย่างแรง จนร่างบางหกล้มลงไปกับพื้นห้องชนกับโต๊ะเล็กหน้าโซฟาที่มีร่างสูงและผู้หญิงอีกคนที่เปลือยกายขย่มอยู่บนตักแกร่ง สายตาคมจ้องมองมาที่ร่างบางอย่างเย็นชา ทั้งๆที่ร่างอรชรกำลังเร่าร้อนอยู่ในบทพิศวาส แต่ร่างสูงกับดูเฉยชาไร้ความรู้สึก

" เฮ้ย!! ใครให้เอาแม่งมาตอนนี้วะ!!! "

ร่างสูงพูดออกมาอย่างหงุดหงิด แล้วเค้าก็พลักร่างอรชรออกจากร่างตน หญิงสาวมองร่างสูงอย่างแค้นเคืองเพราะเธอนั่นกำลังจะถึงอยู่แล้ว แต่ดันโดนพลักไส เธอเก็บเสื้อผ้าที่หล่นกองอยู่ที่พื้นมาใส่อย่างอารมณ์เสีย ไอ้อยากโวยก็อยากอยู่หรอก แต่เธอกลัวเกินกว่าจะทำตามสิ่งที่คิดได้

วินลุกยืนเต็มความสูงก้าวเดินไปที่ร่างบางที่จุมปุกอยู่พื้นพร้อมน้ำตา ทั้งๆที่ยังไม่ได้ปกปิดกายที่ท่อนร่างเปล่าเปลือย เจ้านั่นยังโด่ชี้หน้าร่างบางจนร่างบางต้องเบือนหน้าหนี แต่แล้วก็แล้วเส้นผมสีดำสลวยก็ถูกกระชากอย่างแรงให้เงยหน้ารับเอาสิ่งที่ตื่นตัวอยู่เข้าปากเล็ก ร่างบางเล็กดิ้นรนขัดขืนเล็กก็เผลอกัดส่วนนั้นเพราะรังเกียจกลัว

" โอ้ย!! ไอ้สัสมึงกล้ากัดหรอห้ะ!!!!! "

ฝ่าเท้าใหญ่ยันโครมมไปที่ร่างบาง แล้วกระทืบซ้ำๆ

" ขะขะขอโทษโอ้ย!!! ผมเจ็บ ผมขอโทษครับ ฮือออออ "

" กล้ามากนะมึง!!! อยากโดนแบบวันก่อนใช่ไหม..ได้เลย!! เฮ้ยมึงอะ ไปตามพวกเพื่อนมึงมาให้หมด แล้วบอกไปด้วยว่า ใครอยากได้ไอ้เหี้ยนี้ให้แม่งมาเอาได้เลย!!!!! "

ร่างบางแทบกัดลิ้นตัวเองให้ตายเมื่อรู้ว่าร่างสูงจะทำเค้าเหมือนวันอีกครั้ง เค้ากระเถิบไปกอดขาร่างสูงทั้งน้ำตา

" ผมขอโทษ อย่าทำอย่างนี้กับผมเลยนะครับ ผมยอมแล้วอย่าทำผมเลย ฮือออฮึก! นะครับผมขอร้อง "

" พลัก!! สัส! มึงยังหน้าด้านกล้ามาขอร้องกูอีกนะ เฮ้ย! มึงเอาซีดีนั้นมาเปิดดิ๊ "

ร่างบางที่โดนถีบไปกองอยู่ที่พื้นมองตามผู้ชายคนหนึ่งที่เดินหมุนแผ่นซีดี หน้าขาวซีดซีดหนักกว่าเดิมเป็นเท่าตัว แล้วภาพที่ตนเองโดนกระทำอย่างทารุนก็ถูกถ่ายทอดออกมาทางหน้าจอLCDใหญ่กลางห้อง ความเจ็บช้ำปวดร้าวทวีหนักขึ้นเมื่อภาพที่ฉายออกมาตอกย้ำความเจ็บปวดของเค้า เจ็บ เสียใจ จนหมดอาลัยตายอยาก น้ำตาไหลจนแทบไม่มีจะไหล ร่างกายที่โดนทารุนและจิตใจที่โดนเหยียบย่ำนั้นบั้นทรทุกอย่างในตัวเค้า

" ยอมทุกอย่างหรอ? เผอินกูอยากให้มึงทำตัวแรดๆแล้วให้เพื่อนกูเอาให้สมอยากอะ ได้ป่ะ!!!! "

ร่างบางกระตุกวูบเมื่อฟังสิ่งที่ร่างสูงต้องการ

" ฆ่าผมดีกว่า อย่าทำผมอย่างนั้นเลย "

เสียงที่สั่นและแหบแห้งเอื้อยเอ่ยร้องขอ แววตาเว้าวอนจนร่างสูงวูบไหวไปชั่วครู่ แล้วกระดิกนิ้วเรียกร่างบางให้ไปหาที่โซฟา เจส่ายหน้าระรัวจนร่างสูงโมโหและลุกไปจิกหัวให้มาที่ตัวเค้า

" กูกำลังฆ่ามึงอยู่ และมึงก็กำลังจะได้ตายทั้งเป็น อีกรอบ...! "

เสื้อผ้านักเรียนถูกวินใช้กรรไกรตัดจนขาดวิ่น แล้วจับเจขึ้นคล่อมตัวเองเอาไว้ ร่างบางร่ำร้องเสียงแหบโหย มือบางถูกพันธนาการด้วยเศษเสื้อผ้าของตนเอง

" มึงทำกูค้าง ต่อให้จบ!! "

" อ้าาาไม่ไม่ไม่ไม่ อ๊ากกกกก!!!!!! "

ร่างสูงอัดเค้าไปทั้งอย่างนั้น ขี้เกียจเบิกทาง เอาให้มันเจ็บเจียนตายอย่างนี้แหละสนุกดี เพื่อนๆของวินต่างมองกันอย่างอิจฉาอยากร่วมวง แต่ก็ต้องอยู่ดี เลือดไหลเป็นทางจนเปรอะเปื้อนกันทั้งคู่ เพราะเจเองก็ยังเจ็บช้ำอยู่แต่แค่เค้าฝืนมาเรียนเท่านั้น แต่ตอนนี้ร่างทั้งร่างเหมือนโดนฉีกทึ้งออกมาจากกัน ความเจ็บปวดแล่นขึ้นมาจนจุกอก

" ฮ้าาา มึงนี่โดนเป็นสิบ ยังฟิตได้อยู่เนาะ สุดยอดเลยวะ ฮ้าาา "

" พะพะพอเถอะครับ พอเถอะอย่าทำผมเลย อึกเจ็บผมเจ็บอย่าทำผมฮืออออย่างทำผม ผมกลัวแล้วผมขอโทษอย่าทำผมฮืออออออออ ขอโทษผมขอโทษ ผมกลัวแล้วม่ายยยย! ฮึกๆๆๆฮื่ออออ "

" สัส!!! หุบปาก!!!! "

" ฮึก!!! "

" เงียบอย่างนั้นแหละสัส ช่วยครางหวานๆแทน กูบอกให้มึงครางไง!!! "

" อ่ะๆ ฮือออพอเถอะ เพี้ยะ!!!! "

" กูบอกมึงครางสัส!!!! "

แล้วร่างสูงก็รำคาญเสียงร้องห้ามร้องขอ โดยการเอาเศษผ้ามาหมัดปากให้เงียบและร้องขออ้อนวอนไม่ได้อีก วินจับเจให้หน้าแนบไปกับโซฟา แล้วกระแทกเข้าด้านหลังอย่างแรงไร้ความปราณี แม้ช่องทางหลังจะฉีกขาดและมีเลือดไหลออกมาอย่างตลอดเวลา

กระแทกเข้าไปสุดแรงและกดแช่ย้ำคาอยู่อย่างนั้น ปล่อยน้ำคาวใส่ในตัวเจอย่างมากมาย และเค้าก็มองไปที่พวกเพื่อนที่พร้อมสำหรับการรุมโทรมร่างบางนร้แล้ว.....

ชายหนุ่มที่ยืนรออย่างใจจ่อ ก้าวเดินไปหาร่างบางที่นอนกองอยู่ที่โซฟา แม้ร่างกายนั้นจะบอบช้ำและมีเบือดเปรอะเปื้อนอยู่ แต่ก็ยังเป็นที่ต้องการของเหล่าผู้ชายที่มากในกำหนัด

" อ่ะ ตามสบาย เสร็จเก็บทำควาทสะอาดด้วยล่ะ กูจะไปเรียน "

" คร้าบ... "

" เฮ้ยวิน! มึงไม่คิดว่าสิ่งที่ทำนี่มันไม่เกินไปหน่อยหรอวะ? "

พลเพื่อนที่สนิทที่สุดและเป็นเดียวที่กล้าต่อล้อต่อเถียงกับวินเอ่ยขึ้ย

" ไม่หนิ มีนแย่งแฟนกู โดนอย่างนี้ก็สมควรล่ะ "

" เฮ้อออ กูสงสารน้องเค้า "

" อย่าทำเป็นสงสารคนอื่นหน่อยเลยมึง มึงอะเหี้ยพอๆกับกูแหละ ว่าแต่ไม่เอาหน่อยหรอวะ "

" ไม่อะ อย่างกับซากศพ สกปรกสิ้นดี "

ถึงปากพลจะพูดว่าสงสารแต่สายตานั้นกลับมองร่างบางเป็นแค่สิ่งสกปรกไร้ค่า วินยิ้มๆกับคำพูดเพื่อนแล้วเดินกอดคอกันไป เจฟังบทสนทนาที่รังเกียจตัวเค้า ใช่เค้ามันสกปรกยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น มือนับสิบกำลังลูบไล้ร่างกายเจ

" เฮ้ย! กูว่าทำอะไรสนุกๆดีกว่า "

" อะไรวะ แล้วไอ้ที่จะทำเนี่ยมันก็สนุกอยู่แล้วนี่หว่า? "

" เออหน่า... "

ชายคนหนึ่งจับเจลุกขึ้นด้วยใบหน้าเจ้าเล่ แล้วแกะผ้าออกจากปากร่างบางตามด้วยเหล้าขวดโตกรอกปากเจ เพื่อนๆต่างมองกันอย่างรู้ความหมาย นั้นสินะมอมแม่ง เผื่อแม่งจะมีอารมณ์ร่วม เหล้า70ดีกรีขวดลิตรถูกกรอกจนหมด มีบ้างที่จะหกเปื้อนลำตัวขาว นั่นทำให้ชายคนอื่นพากกันเลียเหล้าที่ไหลเปื้อนตัวขาว ดวงตาเจเริ่มพร่าเลือนมองอะไรเป็นภาพเบลไปหมด อาการมึนเมาวิงเวียนมี่เค้าไม่เคยรู้จักกำลังถาโถมเข้ามา และถึงเค้าจะเมาแทบไม่ได้สติ แต่เค้าก็พยายามดิ้นรนขัดขืน ซึ่งพอยิ่งทำอย่างนั้นแอลกอฮอล์ก็ยิ่งแผลงฤทธิ์ ทำให้ร่างบางไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีก

ผู้ชายร่วมยี่สิบคนต่างต่อคิวรอเอาร่างบาง ริมฝีปากถูกครองด้วยแกนกายสามอัน ที่มืออีกสองที่ต้องคอยชักเพื่อสนองตัญหาพวกนั้น ช่องทางรักถูกสอดใส่ด้วยแกนกายถึงสอง ทางนั้นขาดแล้วขาดอีกจนมันเหวะหวะน่ากลัว แต่ก็ไม่มีใครสนใจ พวกนั้นคิดแต่เรื่องจะเอาร่างบางอย่างเดียว เจแม้เมาไม่ได้สติแต่ก็ยังคงร้องไห้ขอร้องความเมตาจากพวกนี้

" พะพะอื้อออพอเถอะอ่ะๆๆ ผมอืมเจ็บอ่าาาอื้อออ แรงๆอ่ะๆๆ "

ไม่รู้ว่าจะขอให้หยุดหรือจะขอให้กระทำต่อกันแน่ แต่ที่แน่ๆเมื่อเค้าฟื้นคืนสติ สภาพเค้านั้นคงดูไม่ได้แน่ๆ และเพื่อความสนุกยิ่งขึ้นพวกนี้จึงพยายามที่จะสอดใส่ของเทียมเข้าไปที่ช่องทางรักที่มีเอ็นอุ่นเสียดสีกันอยู่แล้วถึงสองอัน

" ม่ายยอย่าอื้อออทำอย่างน้านนนนน อ่าาาา "

" เหี้ยแฮ่กๆแน่นวะ อื้อออเข้ายากชิบ!! "

" อ่าห์..มะมึงก็ยัดรวดเดียวเลยดิ "

" เหี้ยๆ ทำอย่างนั้นก็หลวมหมดดิสัส "

" ไม่หรอกหน่า....อื้อออ ฝุบ! เข้าล่ะ เยดดดแน่นโคตรอ่าาาา "

" เจ็บ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "

ร่างบางร้องลั่นเมื่อไอ้เวรนั้นยัดของเทียมที่มีตะปุ่มตะป่ำเต็มแท่งเข้ามารวดเดียว แล้วยังเปิดให้มันสั่นพร้อมกับจับมันกระแทกเข้าออกพร้อมกับอีกสองอันอย่างแรง

" โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะคนดี ฮ่าๆๆ "

" อื้มมมม "

แท่งเนื้อถูกยัดเข้ามาในปากสองอันพร้อมกัน ตามด้วยการนำมันเข้าออกในโพรงปากร้อนรุ่ม มือบางก็ยังคงชักรูดแก่นกายอื่นสองอันอยู่ ร่างกายเจสั่นเทาไปตามแรงกระแทกจากชายสีคนและที่มืออีกสอง นี่ยังไม่นับรวมที่ร่างกายนั้นถูกมือนับสิบที่ทั้งลูบและหยิกไปตามลำตัวจนแทบไม่ต้องหาจุดที่มันยังคงเป็นสีเนื้อปกติแล้ว เพราะทั้งตัวนั้นเต็มไปด้วยรอยช้ำจ้ำเขียวเสียเต็มไปหมด

ร่างบางถูกทารุนจากชายร่วมยีสิบคนจนเวลาล่วงเลยมาจนเย็น ทุกการกระทำหยบช้าถูกอัดวีดีโอให้ชายหนุ่มเจ้าของห้องด้วย เจเริ่มรับอะไรๆต่อไปไม่ไหว เค้าหลับตานิ่งแล้วสติก็หลุดลอยไป

" โหย...พวกมึงเล่นกันมันเลยนะ "

วินเข้ามาในห้องด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นร่างบางที่ไร้สติโดนผู้ชายระบายความใคร่อยู่ ร่างกายนั้นช้ำจนไม่น่าจะมีชีวิตอยู่ได้ด้วยซ้ำ วินเดินไปที่เก้าตัวใหญ่มุมหนึ่งของห้อง ตามด้วยพลที่เดินสูบบุหรี่เข้ามา เขามองร่างบางอย่างรังเกียจ

" น่าสงสารวะ "

" แต่สายตามึงมันบอกว่าน่ารังเกียจ "

" แต่ก็เพราะมึงทำให้เค้าเป็นอย่างนี้ไม่ใช่หรอวะ "

" ก็ใช่ "

วินยกไหล่ตอบอย่าไม่ยี่ระ แล้วหยิบบุรี่ขึ้นมาดูดบ้าง ภาพตรงหน้าเหมือนหนังรุมโทรมที่มีคุณภาพเยี่ยมมากเลยทีเดียว

" เฮ้ย พอได้และพระอาทิตย์แม่งจะตกดินล่ะ "

วินตะโกนบอกพวกที่ปู้ยี่ปู้ยำเจอยู่อย่างเมามันและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดกันเลยจนเค้าเอียนกับภาพนี่ล่ะ ถ้าเจยังมีสติอยู่ก็ยังโอเคดูได้อีกนาน แต่นี่เหมือนดูพวกแม่งเอากับศพเลย

" เก็บกวาดด้วยล่ะ ส่วนไอ้นั่นกองแม่งไว้อย่างนั้นล่ะ "

" คร้าบ "

" วินเดี๋ยวกูไปก่อนนะ มีธุระวะ "

" ธุระอะไรวะ "

" สาวมาหา "

พลตอบยิ้มๆแล้วเดินออกไป วินนั่งสูบบุรี่พลางมองพวกเพื่อนๆเก็บกวาดห้องตัวเอง และก็มองดูร่างบางตามด้วยความคิดที่ว่า เด็กนี่จะทนได้แค่ไหน...หรือทนไม่ได้นานแล้วแต่เราบังคับนะ? ช่างเถอะปล่อยให้แม่งทรมานให้ตาย กล้ามากที่มายุ่งกับของๆกู ไม่คิดเลยจริงๆว่าหน้าหวานๆอย่างนี้จะชอบแย่งแฟนชาวบ้าน และแย่งใครไม่แย่งมาแย่งกู

วินเมื่อคิดมาถึงตรงนี้อารมณ์ก็ครุกรุ่นขึ้นมาด้วยโทสะอีกครั้ง แล้วความคิดที่เลวร้ายที่จะทำลายคนตัวเล็กก็เกิดขึ้นอีก เค้าเดินไปหยิบซีดีรอมที่เป็นคลิปที่เค้าอัดไว้ครั้งแรกมาอัพลงเว็บ เพื่อประจานและทำลายอนาคตที่แทบจะดำมืดอยู่แล้วของเจให้มืดมิดจนไม่มีทางออกได้อีกเลย

" มึงตื่นมามึงได้ตายสมใจเลยล่ะ ฮ่าๆๆๆ "

**************************************************

เรื่องนี้แรงไปหน่อยนะค่ะ ไม่ชอบไม่ปลื้มก็ขอโทษด้วยเรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้นช่างโหดร้ายต่อชีวิตเด็กหนุ่มที่แสนจะเรียบร้อย แต่เพราะใบหน้าที่สวยหวานราวกับหญิงสาวของเค้าทำให้ปัญหาที่แสนทารุนรุมเร้าเค้า

" ปล่อยผมเถอะครับ อย่าทำผมเลยพี่ "

" กูไม่ปล่อย มึงแย่งแฟนกู! "

" ผมไม่ได้แย่งแฟนพี่เลยนะครับ "

" มึงอย่ามาตอแหล!!! "

" ฮึก! ฮือออผมเปล่าทำจริงๆนะครับ "

" กูไม่สน! แล้วก็ไม่เชื่อน้ำหน้าอย่างมึงด้วย น้ำตาของมึงใช่กับกูไม่ได้หรอก!!! "

" ฮืออออ อย่าทำผมเลย "

หนุ่มน้อยยกมือไว้ชายตรงหน้าปลกๆ เค้าร้องไห้อย่างหน้าสงสาร มองผ่านม่านน้ำตาไปที่ชายมากหน้าหลานตาที่อยู่ในห้องๆนี้ซึ่งมีเป็นสิบ ทุกคนมาที่เค้าเหมื่อนมองเหยื่อที่พร้อมจะขย้ำอย่างเต็มที่ 

ชายหนุ่มที่เขายกมือไว้อยู่นั้นจับเค้ามัดเชือกขึงกับขื่อในห้องแล้วกระชากเสื้อผ้าของหนุ่มน้อยที่น่าสงสารออกจนเกลี้ยง เผยร่างกายที่ขาวสวยยั่วยวนสาตาทุกคู่

" ขาวจริงนะมึงเนี่ย!!! "

" ปะปล่อยผมเถอะ อย่าทำผมเลย ผมขอโทษอย่าทำผม.... "

ร่างบางอ้อนแอ้นขอร้องร่างสูงตรงหน้าอย่างหวดกลัว เขาพยายามที่จะไม่คิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น ร่างสูงเอื้อมมือหยาบกร้านมากุมแก่นกายเล็กที่หดตัวอยู่ แล้วเค้าก็ขยับมันรูดขึ้นลงถี่เร็ว จนร่างบางต้องกัดปากตัวเองอย่างเสียวสุดๆ พร้อมหยาดน้ำตาที่อาบนอง จิตใจนั้นปฏิเสธสัมผัสที่หยาบช้าแต่ร่างกายกลับทรยศต่อหัวใจ เพราะร่างกายนั้นกลับตอบสนองและไปถึงจุดสุดยอด ปลดปล่อยน้พคาวเปรอะมือผู้ชักนำ 

" ร่างกายมึงซื่อตรงดีนะ!! "

แล้วร่างสูงก็ปลดเปลื้อเสื้อผ้าตัวเองออก ก่อนจะนำท่อนเอ็นที่แข็งขืนกระแทกใส่ร่างบางอย่างแรงและไม่มีการเบิกทางอะไร ทางรักด้านหลังยังบริสุทธ์ฉีกขาดอย่างรุนแรง เลือดจำนวนไม่น้อยไหลเป็นทางยาวอาบหน้าขาขาว ร่างสูงขบดรามแน่นกับความแน่นของช่องทางที่ยังใหม่ เค้าไม่รีรอร่างบางที่ร่างกายกำลังปรับสภาพ เค้ากระแทกเข้าออกรุนแรงจนร่างบางเสียวซ่านปนความเจ็บปวกที่ทำเอาร้าวราน ขาเรียวบางสั่นอย่างหมดเรี่ยวแรงหากแต่ยังมีเชือกที่ยังรั้งตัวเข้าให้ยังยืนอยู่ที่เดิม

การกระแทกเข้าใส่เร็วขึ้นจนเสียงเนื้อกระทบกันดังทั่วห้อง ชายหนุ่มนับสิบเริ่มปลดเสื้อผ้าตัวเองออก บางก็ยืนชักของตัวเอง บ้างก็นั่งชัก เพราะต้องรอร่างกำยำนั้นกระการให้เสร็จเสียก่อนถึงจะปู้ยี่ปู้ยำร่างบางได้

เพียงไม่นานร่างสูงก็กระตุกเกร็งน้ำคาวใส่ร่างบาง ซึ่งร่างบางเองก็เสร็จอีกครั้งพี
ร้อมกับร่างสูง คนตัวเล็กพยายามดึงอากาศเข้าปอดอย่างรีบเร่งแต่ก็ไม่นานเท่านั้นที่ร่างบางได้หายใจหนักๆ เพราะพวกไฮยีน่าที่รออยู่ก่อนนั้นเริ่มทยอยเข้ามาลูบไล้และลามเลียคนตัวเล็กอย่างหื่นกระหาย แล้วทางด้านหลังที่บอบช้ำก็ถูกสอดใส่เข้ามาอีกครั้ง

" พะพะพอเถอะยะยะอย่าอื้ออออทำผมเลยอ่ะๆๆๆ "

" แหมๆ บอกให้พอแต่ดันครางสะหวานหูเชียวนะครับ "

ผู้ชายที่สอดใส่เข้ามานั้นพูดขึ้นที่ริมหูขาวไม่สิมันเป็นสีชมพูต่างหาก ร่างกายเล็กสีขาวสะอาดถูกแต่งแต้มด้วนสีแดงของรอยกัดและรอยจูบมากมายเสียเต็มไปหมด ไหนจะร่างกายที่ขึ้นสีเนื่องจากแรงตัญหาอีกล่ะ เชือกที่ตรึงแขนถูกปลดออก แล้วร่างบางก็ล้มลงไปกองอยู่ที่พื้ออย่างไร้เรี่ยวแรง แต่กระนั้นก็ยังถูกกระทำชำเราต่อ

" อย่า...! ไม่ไม่ปล่อยผมนะ!!!!! "

" รำคานเสียงแม่งวะ ช่วยเลิกโวยวายแล้วครางอย่างเดียวได้มะห้ะ!!!! "

หนึ่งในนั้นตะโกนใส่หน้าร่างบางแล้วก็เอาสิ่งที่น่ารังเกียจยัดใส่ปากร่างบางพร้อมกับซอยเข้าออกอยยู่ในนั้น มือบางถูกชายอีกสองคนดึงให้ไปสัมผัสขยับรูดกับม่วนส่วนที่รุ่มร้อนเอาไว้

" โครตเสียวเลยวะ! "

" อืมมมมือแม่งนุ่มชิบ!!! "

" เฮ้ยอ้าปากกว้างๆหน่อยสิวะ เอออ่าห์อย่างนั้นแหละ อืม... "

แล้วชายคนหนึ่งก็แทรกตัวเข้าไปนอนใต้ร่างบางพลางจับสะโพกดใส่กับเอ็นเนื้ออย่างเร็ว ร่างบางแทบกรีดร้องแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย มือหนาคอยจับสะโพกขาวให้ยกขึ้นและลงใส่ของตัวเองอย่างเมามัน คนตรงหน้าก็จับหัวร่างบางเอาไว้แน่นพลางกระแทกเข้าใส่รุนแรง

" พวกมึงนี่มันกันเลยนะ "

" เออ อ่าาแน่นสัสอะมึง อื้มมม "

" กูอยากรู้ว่ามันเข้าไปได้อีกไหม รูนั้นอะ!! "

" ลองสิวะ!!! "

" เออ "

" อื้อออออออออออ!!!!!!!!! "

ร่างบางร้องลั่นเกือบกัดแก่นกายที่อยู่ในปากแต่ดีที่ร่างสูงนั้นรู้ทันจับช่วงกรามร่างบางไว้แน่ทำให้ไม่สามารถกัดได้ และในตอนนี้ภายในตัวร่างบางก็มีส่วยที่รุ่มร้อนกระแทกเข้าอยู่ถึงสองอัน ความมโหฬารของอวัยวะนั้นทำให้ช่องทางรักฉีกขาดขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว และนั้นก็หมายถึงเลือดที่มีมากขึ้นเป็นทวีคูณ

แกนกายที่เข้าออกอยู่ในปากนั้นกระแทกสองสามทีก็ฉีดน้ำคาวใส่ปากร่างบาง รสชาติขมเค็มนิดและเฝื่อนบวกกับกลิ่นคาวคละคลุ้งอยู่ในปากทำเอาร่างบางแทบอ้วก แต่ก็โดนเอ็นอุ่นอันใหม่สอดใส่เข้ามาเสียอย่างนั้น ร่างบางไอคอกแค่กสำรักน้ำกามที่มีอยู่ในปาก 

การรุมโทรมถูกนำเนินต่อไปเรื่อยๆ วาจาหยาบคายถูกส่งออกมาตลอด และน้ำกามมากมายที่ถูกปลดปล่อยใส่ร่างบาง ร่างบางนั้นสุดจะทรมานกับการกระทำที่เกิดขึ้นกับเค้า แต่เค้าทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมจำนน สุดท้ายร่างกายก็ทนไม่ไหวและหมดสติไปในที่สุด และแทนที่ไอ้พวกจังไลนั่นจะเห็นใจแต่ไม่เลย พวกมันยังคงทำหยาบช้ากับร่างที่บอบช้ำอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งสมใจของผู้ชายที่นั่งมองการกระทำพร้อมอัดคลิปวีดีโอเอาไว้ด้วยตัวเอง ชายที่พรากครั้งแรกของหนุ่มคนนี่ ร่างบางสลบไปหลายชัวโมงไม่มีที่ท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลย แม้จะใช่วิธีแบบไหนในการปลุก

ชายสิบกว่าคนในห้องได้ปลดปล่อยกันอย่างเมาจนพอใจร่างสูงผู้สั่งการ เค้าสั่งพอแยบะให้แยกย้ายกันกลับ แตัวเค้านั้นยังคงมองดูร่างบางที่ชำไปทั้งตัว ช่องทางฉีกขาดเลือดและน้ำคาวอาบนองทั่วร่างอย่างเย็นชา แล้วมองเครื่องอัดวีดีโออย่างสะใจ 

" นายตื่นมาเมื่อไหร่ เราคงได้สนุกกันอีกและแน่นอนฉันจะทำให้นายเห็นนรกทั้งๆที่ยังมีชีวิตอยู่ ฮ่าๆๆๆ แล้วนายจะรู้ว่าที่เจอวันนี้น่ะ มันก็แค่...เรื่องจิ๊บๆไปเลย.... "

ชายหนุ่มพูดกับร่างที่ไร้สติ ก่อนจะเตะไปที่ขายโครงร่างบางอย่างแรงแล้วเดินกลับออกไปอย่างมีความสุนที่สุดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเลย.....

ร่างบางฟื้นขึ้นมาอย่างอิดโรย น้ำตาที่เหือดแห้งไปแล้วกลับมาอีกครั้ง เค้าลุกขึ้นนั่งอย่างสุดแสนจะทรมารพลางพร่ำถามตัวเองว่าเค้าผิดอะไร ทำไมต้องทำกันขนาดนี้
เค้าก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาไม่เคยยุ่งเกี่ยวอะไรกับใคร แต่ทำไมต้องเจออะไรอย่างนี้ด้วย

" ผมทำอะไรผิด...ทำไมทำกับผมอย่างนี้ฮือออ "

ร่างบางคร่ำครวญอย่างน่าเวทนา เค้าพูดและร้องไห้เหมือนคนบ้าร่วมชั่วโมง กว่าจะรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีแต่งตัวและลากสังขาลตัวเองกลับบ้าน จิตใจปวดร้าวดั่งตายทั้งเป็น แต่ไม่ว่าจะเศร้าเสียใจขนาดไหนก็ตามเค้าก็ไม่สามารถย้อนเวลาไปแก้ไขอะไรได้ทั้งนั้น จึงได้แต่ภาวนาว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้จะผ่านไปและไม่หวนกลับมาอีก ตอนนี้หนุ่มนั่งจมกองน้ำตาอยู่ฝักบัวในห้องน้ำมาเป็นชั่วโมงแล้ว เค้าพยายามขัดล้างสิ่งสกปรกและเวรพวกนั้นออก และไม่ว่าจะพยายามซักเท่าไหร่ก็ยังคงรู้สึกว่าคราบเลวๆเหล่านั้นยังคงอยู่ และเค้าก็รู้ขยะแขยงตัวเองจนอยากจะตายไปให้พ้น

" เฮ้ยเจ! มึงกลับมาเมื่อไหร่วะ แล้วไปทำเหี้ยไรมาโทรมเชียว "

" เปล่า "

หนุ่มน้อยที่ถูกเพื่อนเรียกและถามซะยาว แต่ตัวเค้าเองกลับตอบสั้นๆเท่านั้น การถามถึงอาการและสภาพที่เห็นนั้นดึงเอาความทรงจำที่เลวร้ายให้กลับมาทำร้ายหัวใจที่อ่อนแออีกครั้ง เจรีบดึงผ้าห่มมาคลุมโปงเพื่อปกปิดน้ำตาจากเพื่อนร่วมห้อง ซึ่งนั้นทำให้แทนงุนงงมากเลยทีเดียว เพราะปกติแล้วเพื่อนตัวดีเค้าออกจะร่างเริงแต่นี้เป็นอะไรไป ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนเค้าจึงไปกระชากผ้าห่มนั้นออกจากร่างบาง และได้เห็นว่าร่างบางร้องไห้จนหน้าแดงตาบวม แทนทำอะไรไม่ถูกเมื่อภาพตรงหน้า เค้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ แต่รู้แค่ว่าต้องปลอบคนๆนี้ แทนคว้าร่างบางมาแนบอกลูบหัวอย่างอ่อนโยน

" มึงเป็นอะไรเจ ใครทำอะไรมึงบอกกูสิ เดี๋ยวไปเอาคืนให้ "

" มะไม่ ไม่เอาไม่ๆข้าไม่เป็นไร "

ร่างบางตอบเพื่อนตัวเองอย่างสับสน เค้าร้องไห้หนักเมื่อมีคนมาปลอบใจ แทนไม่เชื่อเพื่อตัวดีของเค้าหรอก รอยแดงเต็มคอเนื้อตัวช้ำจ้ำม่วงๆเต็มไปหมดแบบนี้จะให้เชื่อว่าไม่เป็นอะไร มันจะดูว่าเค้าโง่ไปหน่อยไหม เจร้องไห้จนหลับไปในอ้อมกอดของเพื่อนร่วมห้อง แทนวางร่างบางลงแล้วลงไปหาแฟนที่โทรตาม

ช่วงเช้าร่างบางออกไปเรียนที่โรงเรียนเพียงคนเดียวเพราะเพื่อนตัวดีต้องไปรีบไปรับแฟนแต่เช้า เค้าไม่อยากไปโรงเรียนเลย เพราะที่นั่นมีแต่คนที่ร่วมทำร้ายเค้าเมื่อวานทั้งนั้น และแน่นอนเค้าจำหน้าได้ทุกคนโดยเฉพาะ 'วิน' คนที่มอบความอัปยศให้กับเค้า เค้าเคยเห็นแฟนของวินอยู่หลายครั้งเพราะคู่นี้เค้าดังมากในโรงเรียนไม่มีใครไม่รู้จักโดยเฉพาะวินที่มีอิทธิพลมากที่สุดในโรงเรียนเพราะเค้าเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนนั้นเอง

สายตาหลายคู่จับจ้องไปที่ร่างบางพบางซุบซิบกันอย่างสนุกปาก ซึ่งเจพยายามทำเมินแต่ก็รู้สึกแย่และสงสัยอยู่เหมือนกันว่ามองแบบนี้ทำไม

" มึงนี่หน้าด้านวะ ยังกล้ามาเรียนอยู่อีกหรอวะหะ!!!! "

" วิน... "

" เรียกกูห้วนๆอย่างนี้อยากมีปัญหามากนักหรอห้ะ! ไอ้หลายผัว!!!! "

" ปะเปล่าคะครับ "

" นึกว่าอยากมี กูจะจัดให้อีกซักสิบยี่สิบคน! สนมะ? "

" ไม่ๆ ไม่เอาครับ ไม่เอา...ไม่ๆๆๆๆผมกลัวแล้ว!!! "

ร่างบางทรุดตัวลงไปกับพื้นและพร่ำร้องออกมาเหมือนคนบ้า เค้ากลัวคนตรงหน้ามากเหลือเกิน

" อย่าทำผม ผมขอโทษ อย่าทำผม ผมขอโทษ ฮือออ ผมขอโทษอย่าทำผมเลย ผมกลัวแล้ว.... "

ทุกสายตามองมาอย่าสนใจแต่ก็พอจะเดาได้ว่าเด็กหนุ่มนั้นคงไปทำอะไรวินเข้าให้แล้วจึงมีสภาพเป็นอย่างนั้น คำพูดขอโทษและผมกลัวแล้วพรั่งพรูออกมาไม่ขาดปาก เจนั่งขดตัวอย่างหวาดกลัวและถึงแม้สิ่งที่แสดงออกมานั้นจะน่าสงสารเพียงใดก็ตาม แต่ร่างสูงก็ไม่สนใจแต่กลับหงุดหงิดและรำคานมากขึ้น

" พลัก! เงียบนะ!! ตุบๆ พลั๊กๆๆ!!! "

" โอ้ยๆๆๆ!! พะพะพอเถอะครับ ฮือออผมขอโทษ ผมกลัวแล้วฮืออออฮึกอย่าทำผมเลย ผมเจ็บ... "

ร่างบางร้องขอและเริ่มยกมือไหว้แต่ร่างสูงกลับไม่คิดที่จะหยุดกระหน่ำเท้าใส่ร่างบอบบางเลย กับกระหน่ำเพิ่มแรงเข้าไปอีก เลือดไหลออกจากปากขอร่างบาง ร่างสูงก็หัวเราะอย่างสะใจ รวมไปถึงเสียงหัวเราะเย้ยหยันจากเพื่อนๆร่วมกลุ่มอีกด้วย ภาพที่แสนโหดร้ายถูกทุกสายตาจับจ้องแต่ไม่มีใครซักคนให้ความช่วยเหลือเลย ไม่ใช่ทุกคนไม่อยากช่วยแต่ช่วยไม่ได้ตังหากแม้จะเป็นครูก็ตาม ร่างบางที่แทบสิ้นสติถูกกระชากอย่างแรงไปทางหลังหลังโรงเรียน เค้าไม่คิดต่อต้านเลยเพราะไม่มีแรงแล้ว แล้วเค้าก็โดนเหวี่ยงทิ้งลงพื้นปูนซีเมนส์จนตัวนั้นถลอกปอกเปิกไปหมด

" มานี่...! "

" มะมะไม่ ไม่ ไม่เอาอย่าทำผม "

" ถ้ามึงไม่มากูจะให้พวกนี้รุมโทรมมึง มึงจะเอาไงจะมาทำให้กูดีๆ หรืออยากโดนแบบเมื่อวาน!!! "

ดวงตาสวยบอบช้ำเบิกโพรงกับคำพูดที่ส่อถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นถ้าเค้าไม่ทำตามสั่ง เค้าหนีไม่ได้ตอนนี้จึงจำเป็นที่ต้องเลือกทางที่ไม่ทำร้ายตัวเองนัก เจค่อยๆเคลื่อนกายเข้าไปหาอีกฝ่าย ทุกอย่างก้าวนั้นเต็มไปด้วยน้ำตา เค้าว่าร่างสูงจะสงสารเค้าบ้าง แต่ไม่เลย ในแววตานั่นมีแต่ความสนุกสนานที่เห็นร่างบางทรมาน ร่างกายบอบช้ำจนแทบดูไม่เหมือนคนด้วยซ้ำ เพราะมันเหมือนศพ!!

" คุกเข่า!! "

" ครับ อื้ออออ! "

" กัดกูฆ่ามึงแน่!! "

" อื้ออออฮึก!! "

ร่างบางโดนแก่นกายที่แสนรังเกียจดันเข้ามาในปากเมื่อคุกเข่าลงตรงหน้าร่างสูงที่ยืนอยู่ เค้าจับหัวร่างบางและกระแทกเข้าอย่างเอาแต่ใจ ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยน้ำตาไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาบรรยายถึงความรู้เสียใจและสมเพชตัวเองอีกแล้ว เพียงไม่นานร่างสูงก็ฉีกน้ำคาวเข้ามาเกือบเต็มปากร่างบางแล้วเค้าก็แต่งตัวเดินออกไปกับเพื่อนๆที่ดูจะเสียดายที่ไม่ได้ทำบ้าง ปล่อยร่างบางที่นั่งจมกองน้ำตาอาบแดดจ้าอยู่อย่างนั้น ไม่มีแม้ใครซักคนที่เหลียวแล....

เจหอบเอาร่างกายที่บอบช้ำอย่างหนักเข้าเรียน เรื่องที่เกิดขึ้นหน้าอาคารเมื่อเช้าเป็นที่พูดถึงมาก ทุกคนมองเค้าราวกับเป็นตัวประหลาด บางคนก็มองอย่างรังเกียจแต่บางคนมองอย่างสงสารและสมเพจเวทนา เมื่อเข้ามานั่งเรียนในห้องร่างบางก็ได้แต่นั่งก้มหน้าไม่กล้าสบตาใครทั้งนั้นในที่อยู่ในห้องนี้

" เรื่องเมื่อเช้ามันเกิดอะไรขึ้นไอเจ!!! "

" เอ่อ! "

" กูถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น!!!! "

" โอ้ย...ข้าเจ็บ แทนปล่อยข้า "

แทนเมื่อเข้ามาถึงโรงเรียนเค้าก็ได้หญิงเรื่องซุบซิบนินทาเกี่ยวกับเพื่อนของเค้า จนเจ้าตัวสงสัยแล้วไปถามคนที่รู้เรื่องว่ามันเรื่องอะไรกัน ทุกคนไม่สามารถตอบแทนได้ว่ามันเป็นเรื่องอะไร แต่บอกได้แค่ว่าเจนั้นโดนทำร้ายอย่างทารุน แทนก็แค่ฟังๆมาเท่านั้นแต่พอได้เห็นร่างของเพื่อนที่มอมแมม และมีแต่บาดแผลเต็มตัวไปหมด สติของเขาก็ขาดผึ่ง แทนตะคอกถามร่างบางเสียงดังสนั่นทั้งห้อง ไม่พอเขายังกระชากต้นแขนเจให้ลุกขึ้นมาตอบคำถามของเค้าด้วย โดยเค้าลืมไปแล้วว่าร่างบางนั้นเจ็บอยู่

" กูจะปล่อยมึง ถ้ามึงบอกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมรุ่นพี่วินถึงต้องทำกับมึงอย่างนี้!!!! "

" กูไม่รู้....เค้าๆ เค้าว่าข้าแย่งแฟนเค้า "

ร่างบางตอบไปตามที่รู้มา ทั้งที่เหตุผลที่รู้มานั้นจะทำให้หวนคิดว่าเพราะเรื่องแค่นี้เค้าถึงต้องทำร้ายเราขนาดนี้เลยหรอ?

" แค่เรื่องนี้!!! "

" อย่าถามอะไรกูเลย....กูขอร้อง อย่าถามกูเลยฮืออออ "

" เฮ้ย! กูไม่ได้ให้มึงร้องไห้นะเจ มึงอย่าอ่อนแอนให้มันเห็นสิวะ "

แทนเดินเดินเข้าไปดึงร่างบางมาแนบอก 'เอ็งลองเจออย่างข้าดูไหมจะได้รู้ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน' ร่างบางพร่ำกับตัวเองในใจ แทนกอดปลอบร่างบางอยู่ซักพักค่อยก็ปล่อยคนตัวเล็กให้เป็นอิสระ พลางพาเจ ไปทำแผลที่ห้องพยายามบาล แทนทั้งเช็ดเนื้อเช็ดตัวที่สกปรกให้ใส่สะอาด แล้วก็ค่อยๆใส่ยางลงไปที่แผลถลอกชช่วงมือและเข่าที่โนร่างสูงทำร้ายจนเป็นแผลเล็กแผล็กแผลน้อยเต็มไปหมด

" เฮ้ย! มึงดูคู่ผัวเมียคู่นั้นดิ ดูแลกันดีชิบหายเลยวะ "

เสียงปริศนาถูกส่งมาจากชายหนุ่มคนหนึ่งในกลุ่มของวิน คำพูดที่ดูเหยียดหยามนั้นถูกส่งออกมาเพื่อเรียกเสียกเสียงหัวเราะจากคนในกลุ่ม วินมองร่างบางก่อนจะยกยิ้มที่ดูร้ายกาจ ผมกลัวเอ่อออกมามากมายจนนำตาแห่งความหวาดกลัวนั้นถูกพลักดันให้ไหลลงมา เจดึงผ้าห่มมาห่มตัวเองอย่างต้องการที่กำบัง แต่ก้ใช่ว่าผ้าห่มผืนเดียวจะบังอะไรได้แต่อย่างน้อยมันก้พอจะซับน้ำตามและซ่อนความหวาดกลัว ความเสียใจได้ดีพอสมควรเลยทีเดียว แทนมองร่างสูงของรุ่นพี่ที่เป็นหัวหน้าแก๊งค์อันตพาลอย่าก็ต้องขบกรามเนี่ยจนได้ยินเสียง 'กรอดๆ' รอกออกมา เพราะเค้าก็ทำอะไรร่างสูงไม่ได้อยู่ดีเพราะร่างสูงนั้นมีอำนาจเหนือเค้ามาเลยทีเดียว

" อ่อ...เดี๋ยวเที่ยงไปเจอกูที่ห้องด้วยล่ะ และถ้ามึงไม่มาพรุ่งนี้...โรงเรียนนี่จะไม่มีที่ให้มึงอยู่อย่างแน่นอน "

วินพูดพลางชูแผ่นซีดีแผ่นหนึ่งขึ้นมาอย่างต้องการข่มขู่ว่าถ้าหากไม่ทำตามเค้าต้องเจอกับอะไรที่สามารถดับอนาคตได้เลย ซีดีแผ่นนั้นคงเป็นคลิบที่อัดถ่ายตอนที่เค้าโดนกระทำอย่างหยามช้า ร่างยางมองหน้าวินผ่านน้ำตาที่รั่งรินแล้วรั่งรินเล่า แล้วก็ต้องพยักหน้าน้อยๆ รับคำไปเพราะปฏิเสธได้ เทื่อเห็นร่างบางตอบเค้าก็เดินยิ้มกริ่มและหัวเราะอย่างสนุกสนานกับเพื่อนๆและหญิงอีกหนึ่งคนที่เดินคล้องแขนขา...................

แทนหันปลอบเจที่เริ่มร้องไห้อีกครั้ง ซึ่งสมองของร่างบางแทบไม่ต้องประมวนอะไรเลยก็รู้ว่าตัวเองจะต้องเจอกับอะไร ความหวาดกลัวเกาะกุมหัวใจไม่ปล่อย แทนมองเพื่อนตนเองก็อดสงสารไม่ได้เพราะต้นเหตุของเรื่องคือเค้าเอง เค้าคือคนที่แย่งหญิงสาวของวินจนเรื่องนี้ต้องเกิดขึ้น เจต้องรับแบกรับชะตากรรมที่ตนเองไม่ได้เป็นคนก่อ และก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองผิดอะไร?

" มึงไม่ต้องไปนะ เดี๋ยวกูไปคุยให้เอง "

" อย่าเลยเรื่องของข้าเดี๋ยวข้าจัดการเอง "

" มึงจะต้องทนทำไมวะ ในเมื่อไม่ได้เป็นคนทำ!!!! "

" ข้า....บอกเค้าแล้ว เค้าไม่เชื่อข้า ข้าหนีได้หรอแทน "

แทนก้มหน้างุด ความรู้สึกผิดที่ตัวเองเป็นคนก่อ ถึงแทนจะโกรธเรื่องที่เจโดนทำร้าย แต่ตัวเค้าเองก็กลัวเกินกว่าที่จะบอกความจริง

" งั้นก็เรื่องของมึง!!!! "

แล้วแทนก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เจนอนร้องไห้เพียงลำพัง แทนไม่กล้าพอที่จะไปบอกความจริงกับวินเค้าจึงเลือกทางที่เห็นแก่ตัว

เจเดินไปตามทางที่วินสั่งให้ไปหาด้วยร่างกายและจิตใจที่บอมช้ำ ก้าวเท้าเล็กๆเดินไปข้างหน้าอย่างสั่นเทาและหวาดกลัวต่อสิ่งที่เกิดขึ้น ตามทางเต็มไปด้วยนักเรียนมากมายที่มองมาที่เค้า แต่ร่างบางไม่สนใจอะไรเลยรอบข้างเลยแม้แต่นิด

" เดินช้าจัง "

เด็กหนุ่มลูกน้องวินที่เห็นร่างบางเดินผ่านหน้าไปที่ห้องของวินเค้าเดินไปกอดคอร่างบางและลากให้เดินเร็ว ระหว่างทางก็มีลูกน้องวินถยอยเดินมาประกบ พวกนั้นเนิ่มลวมลามร่างบาง ทั้งตีก้นบ้างล่ะ จับตรงนั้นบ้างล่ะ จับน่าอกน้อยนั่นบ้างล่ะ จนร่างบางน้ำตาแตกอีกรอบและเมื่อมาถึงห้อง ชายหนุ่มนักเรียนพวกนั้นก็พลักเจเข้าไปในห้องอย่างแรง จนร่างบางหกล้มลงไปกับพื้นห้องชนกับโต๊ะเล็กหน้าโซฟาที่มีร่างสูงและผู้หญิงอีกคนที่เปลือยกายขย่มอยู่บนตักแกร่ง สายตาคมจ้องมองมาที่ร่างบางอย่างเย็นชา ทั้งๆที่ร่างอรชรกำลังเร่าร้อนอยู่ในบทพิศวาส แต่ร่างสูงกับดูเฉยชาไร้ความรู้สึก

" เฮ้ย!! ใครให้เอาแม่งมาตอนนี้วะ!!! "

ร่างสูงพูดออกมาอย่างหงุดหงิด แล้วเค้าก็พลักร่างอรชรออกจากร่างตน หญิงสาวมองร่างสูงอย่างแค้นเคืองเพราะเธอนั่นกำลังจะถึงอยู่แล้ว แต่ดันโดนพลักไส เธอเก็บเสื้อผ้าที่หล่นกองอยู่ที่พื้นมาใส่อย่างอารมณ์เสีย ไอ้อยากโวยก็อยากอยู่หรอก แต่เธอกลัวเกินกว่าจะทำตามสิ่งที่คิดได้

วินลุกยืนเต็มความสูงก้าวเดินไปที่ร่างบางที่จุมปุกอยู่พื้นพร้อมน้ำตา ทั้งๆที่ยังไม่ได้ปกปิดกายที่ท่อนร่างเปล่าเปลือย เจ้านั่นยังโด่ชี้หน้าร่างบางจนร่างบางต้องเบือนหน้าหนี แต่แล้วก็แล้วเส้นผมสีดำสลวยก็ถูกกระชากอย่างแรงให้เงยหน้ารับเอาสิ่งที่ตื่นตัวอยู่เข้าปากเล็ก ร่างบางเล็กดิ้นรนขัดขืนเล็กก็เผลอกัดส่วนนั้นเพราะรังเกียจกลัว

" โอ้ย!! ไอ้สัสมึงกล้ากัดหรอห้ะ!!!!! "

ฝ่าเท้าใหญ่ยันโครมมไปที่ร่างบาง แล้วกระทืบซ้ำๆ

" ขะขะขอโทษโอ้ย!!! ผมเจ็บ ผมขอโทษครับ ฮือออออ "

" กล้ามากนะมึง!!! อยากโดนแบบวันก่อนใช่ไหม..ได้เลย!! เฮ้ยมึงอะ ไปตามพวกเพื่อนมึงมาให้หมด แล้วบอกไปด้วยว่า ใครอยากได้ไอ้เหี้ยนี้ให้แม่งมาเอาได้เลย!!!!! "

ร่างบางแทบกัดลิ้นตัวเองให้ตายเมื่อรู้ว่าร่างสูงจะทำเค้าเหมือนวันอีกครั้ง เค้ากระเถิบไปกอดขาร่างสูงทั้งน้ำตา

" ผมขอโทษ อย่าทำอย่างนี้กับผมเลยนะครับ ผมยอมแล้วอย่าทำผมเลย ฮือออฮึก! นะครับผมขอร้อง "

" พลัก!! สัส! มึงยังหน้าด้านกล้ามาขอร้องกูอีกนะ เฮ้ย! มึงเอาซีดีนั้นมาเปิดดิ๊ "

ร่างบางที่โดนถีบไปกองอยู่ที่พื้นมองตามผู้ชายคนหนึ่งที่เดินหมุนแผ่นซีดี หน้าขาวซีดซีดหนักกว่าเดิมเป็นเท่าตัว แล้วภาพที่ตนเองโดนกระทำอย่างทารุนก็ถูกถ่ายทอดออกมาทางหน้าจอLCDใหญ่กลางห้อง ความเจ็บช้ำปวดร้าวทวีหนักขึ้นเมื่อภาพที่ฉายออกมาตอกย้ำความเจ็บปวดของเค้า เจ็บ เสียใจ จนหมดอาลัยตายอยาก น้ำตาไหลจนแทบไม่มีจะไหล ร่างกายที่โดนทารุนและจิตใจที่โดนเหยียบย่ำนั้นบั้นทรทุกอย่างในตัวเค้า

" ยอมทุกอย่างหรอ? เผอินกูอยากให้มึงทำตัวแรดๆแล้วให้เพื่อนกูเอาให้สมอยากอะ ได้ป่ะ!!!! "

ร่างบางกระตุกวูบเมื่อฟังสิ่งที่ร่างสูงต้องการ

" ฆ่าผมดีกว่า อย่าทำผมอย่างนั้นเลย "

เสียงที่สั่นและแหบแห้งเอื้อยเอ่ยร้องขอ แววตาเว้าวอนจนร่างสูงวูบไหวไปชั่วครู่ แล้วกระดิกนิ้วเรียกร่างบางให้ไปหาที่โซฟา เจส่ายหน้าระรัวจนร่างสูงโมโหและลุกไปจิกหัวให้มาที่ตัวเค้า

" กูกำลังฆ่ามึงอยู่ และมึงก็กำลังจะได้ตายทั้งเป็น อีกรอบ...! "

เสื้อผ้านักเรียนถูกวินใช้กรรไกรตัดจนขาดวิ่น แล้วจับเจขึ้นคล่อมตัวเองเอาไว้ ร่างบางร่ำร้องเสียงแหบโหย มือบางถูกพันธนาการด้วยเศษเสื้อผ้าของตนเอง

" มึงทำกูค้าง ต่อให้จบ!! "

" อ้าาาไม่ไม่ไม่ไม่ อ๊ากกกกก!!!!!! "

ร่างสูงอัดเค้าไปทั้งอย่างนั้น ขี้เกียจเบิกทาง เอาให้มันเจ็บเจียนตายอย่างนี้แหละสนุกดี เพื่อนๆของวินต่างมองกันอย่างอิจฉาอยากร่วมวง แต่ก็ต้องอยู่ดี เลือดไหลเป็นทางจนเปรอะเปื้อนกันทั้งคู่ เพราะเจเองก็ยังเจ็บช้ำอยู่แต่แค่เค้าฝืนมาเรียนเท่านั้น แต่ตอนนี้ร่างทั้งร่างเหมือนโดนฉีกทึ้งออกมาจากกัน ความเจ็บปวดแล่นขึ้นมาจนจุกอก

" ฮ้าาา มึงนี่โดนเป็นสิบ ยังฟิตได้อยู่เนาะ สุดยอดเลยวะ ฮ้าาา "

" พะพะพอเถอะครับ พอเถอะอย่าทำผมเลย อึกเจ็บผมเจ็บอย่าทำผมฮืออออย่างทำผม ผมกลัวแล้วผมขอโทษอย่าทำผมฮืออออออออ ขอโทษผมขอโทษ ผมกลัวแล้วม่ายยยย! ฮึกๆๆๆฮื่ออออ "

" สัส!!! หุบปาก!!!! "

" ฮึก!!! "

" เงียบอย่างนั้นแหละสัส ช่วยครางหวานๆแทน กูบอกให้มึงครางไง!!! "

" อ่ะๆ ฮือออพอเถอะ เพี้ยะ!!!! "

" กูบอกมึงครางสัส!!!! "

แล้วร่างสูงก็รำคาญเสียงร้องห้ามร้องขอ โดยการเอาเศษผ้ามาหมัดปากให้เงียบและร้องขออ้อนวอนไม่ได้อีก วินจับเจให้หน้าแนบไปกับโซฟา แล้วกระแทกเข้าด้านหลังอย่างแรงไร้ความปราณี แม้ช่องทางหลังจะฉีกขาดและมีเลือดไหลออกมาอย่างตลอดเวลา

กระแทกเข้าไปสุดแรงและกดแช่ย้ำคาอยู่อย่างนั้น ปล่อยน้ำคาวใส่ในตัวเจอย่างมากมาย และเค้าก็มองไปที่พวกเพื่อนที่พร้อมสำหรับการรุมโทรมร่างบางนร้แล้ว.....

ชายหนุ่มที่ยืนรออย่างใจจ่อ ก้าวเดินไปหาร่างบางที่นอนกองอยู่ที่โซฟา แม้ร่างกายนั้นจะบอบช้ำและมีเบือดเปรอะเปื้อนอยู่ แต่ก็ยังเป็นที่ต้องการของเหล่าผู้ชายที่มากในกำหนัด

" อ่ะ ตามสบาย เสร็จเก็บทำควาทสะอาดด้วยล่ะ กูจะไปเรียน "

" คร้าบ... "

" เฮ้ยวิน! มึงไม่คิดว่าสิ่งที่ทำนี่มันไม่เกินไปหน่อยหรอวะ? "

พลเพื่อนที่สนิทที่สุดและเป็นเดียวที่กล้าต่อล้อต่อเถียงกับวินเอ่ยขึ้ย

" ไม่หนิ มีนแย่งแฟนกู โดนอย่างนี้ก็สมควรล่ะ "

" เฮ้อออ กูสงสารน้องเค้า "

" อย่าทำเป็นสงสารคนอื่นหน่อยเลยมึง มึงอะเหี้ยพอๆกับกูแหละ ว่าแต่ไม่เอาหน่อยหรอวะ "

" ไม่อะ อย่างกับซากศพ สกปรกสิ้นดี "

ถึงปากพลจะพูดว่าสงสารแต่สายตานั้นกลับมองร่างบางเป็นแค่สิ่งสกปรกไร้ค่า วินยิ้มๆกับคำพูดเพื่อนแล้วเดินกอดคอกันไป เจฟังบทสนทนาที่รังเกียจตัวเค้า ใช่เค้ามันสกปรกยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น มือนับสิบกำลังลูบไล้ร่างกายเจ

" เฮ้ย! กูว่าทำอะไรสนุกๆดีกว่า "

" อะไรวะ แล้วไอ้ที่จะทำเนี่ยมันก็สนุกอยู่แล้วนี่หว่า? "

" เออหน่า... "

ชายคนหนึ่งจับเจลุกขึ้นด้วยใบหน้าเจ้าเล่ แล้วแกะผ้าออกจากปากร่างบางตามด้วยเหล้าขวดโตกรอกปากเจ เพื่อนๆต่างมองกันอย่างรู้ความหมาย นั้นสินะมอมแม่ง เผื่อแม่งจะมีอารมณ์ร่วม เหล้า70ดีกรีขวดลิตรถูกกรอกจนหมด มีบ้างที่จะหกเปื้อนลำตัวขาว นั่นทำให้ชายคนอื่นพากกันเลียเหล้าที่ไหลเปื้อนตัวขาว ดวงตาเจเริ่มพร่าเลือนมองอะไรเป็นภาพเบลไปหมด อาการมึนเมาวิงเวียนมี่เค้าไม่เคยรู้จักกำลังถาโถมเข้ามา และถึงเค้าจะเมาแทบไม่ได้สติ แต่เค้าก็พยายามดิ้นรนขัดขืน ซึ่งพอยิ่งทำอย่างนั้นแอลกอฮอล์ก็ยิ่งแผลงฤทธิ์ ทำให้ร่างบางไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีก

ผู้ชายร่วมยี่สิบคนต่างต่อคิวรอเอาร่างบาง ริมฝีปากถูกครองด้วยแกนกายสามอัน ที่มืออีกสองที่ต้องคอยชักเพื่อสนองตัญหาพวกนั้น ช่องทางรักถูกสอดใส่ด้วยแกนกายถึงสอง ทางนั้นขาดแล้วขาดอีกจนมันเหวะหวะน่ากลัว แต่ก็ไม่มีใครสนใจ พวกนั้นคิดแต่เรื่องจะเอาร่างบางอย่างเดียว เจแม้เมาไม่ได้สติแต่ก็ยังคงร้องไห้ขอร้องความเมตาจากพวกนี้

" พะพะอื้อออพอเถอะอ่ะๆๆ ผมอืมเจ็บอ่าาาอื้อออ แรงๆอ่ะๆๆ "

ไม่รู้ว่าจะขอให้หยุดหรือจะขอให้กระทำต่อกันแน่ แต่ที่แน่ๆเมื่อเค้าฟื้นคืนสติ สภาพเค้านั้นคงดูไม่ได้แน่ๆ และเพื่อความสนุกยิ่งขึ้นพวกนี้จึงพยายามที่จะสอดใส่ของเทียมเข้าไปที่ช่องทางรักที่มีเอ็นอุ่นเสียดสีกันอยู่แล้วถึงสองอัน

" ม่ายยอย่าอื้อออทำอย่างน้านนนนน อ่าาาา "

" เหี้ยแฮ่กๆแน่นวะ อื้อออเข้ายากชิบ!! "

" อ่าห์..มะมึงก็ยัดรวดเดียวเลยดิ "

" เหี้ยๆ ทำอย่างนั้นก็หลวมหมดดิสัส "

" ไม่หรอกหน่า....อื้อออ ฝุบ! เข้าล่ะ เยดดดแน่นโคตรอ่าาาา "

" เจ็บ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "

ร่างบางร้องลั่นเมื่อไอ้เวรนั้นยัดของเทียมที่มีตะปุ่มตะป่ำเต็มแท่งเข้ามารวดเดียว แล้วยังเปิดให้มันสั่นพร้อมกับจับมันกระแทกเข้าออกพร้อมกับอีกสองอันอย่างแรง

" โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะคนดี ฮ่าๆๆ "

" อื้มมมม "

แท่งเนื้อถูกยัดเข้ามาในปากสองอันพร้อมกัน ตามด้วยการนำมันเข้าออกในโพรงปากร้อนรุ่ม มือบางก็ยังคงชักรูดแก่นกายอื่นสองอันอยู่ ร่างกายเจสั่นเทาไปตามแรงกระแทกจากชายสีคนและที่มืออีกสอง นี่ยังไม่นับรวมที่ร่างกายนั้นถูกมือนับสิบที่ทั้งลูบและหยิกไปตามลำตัวจนแทบไม่ต้องหาจุดที่มันยังคงเป็นสีเนื้อปกติแล้ว เพราะทั้งตัวนั้นเต็มไปด้วยรอยช้ำจ้ำเขียวเสียเต็มไปหมด

ร่างบางถูกทารุนจากชายร่วมยีสิบคนจนเวลาล่วงเลยมาจนเย็น ทุกการกระทำหยบช้าถูกอัดวีดีโอให้ชายหนุ่มเจ้าของห้องด้วย เจเริ่มรับอะไรๆต่อไปไม่ไหว เค้าหลับตานิ่งแล้วสติก็หลุดลอยไป

" โหย...พวกมึงเล่นกันมันเลยนะ "

วินเข้ามาในห้องด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นร่างบางที่ไร้สติโดนผู้ชายระบายความใคร่อยู่ ร่างกายนั้นช้ำจนไม่น่าจะมีชีวิตอยู่ได้ด้วยซ้ำ วินเดินไปที่เก้าตัวใหญ่มุมหนึ่งของห้อง ตามด้วยพลที่เดินสูบบุหรี่เข้ามา เขามองร่างบางอย่างรังเกียจ

" น่าสงสารวะ "

" แต่สายตามึงมันบอกว่าน่ารังเกียจ "

" แต่ก็เพราะมึงทำให้เค้าเป็นอย่างนี้ไม่ใช่หรอวะ "

" ก็ใช่ "

วินยกไหล่ตอบอย่าไม่ยี่ระ แล้วหยิบบุรี่ขึ้นมาดูดบ้าง ภาพตรงหน้าเหมือนหนังรุมโทรมที่มีคุณภาพเยี่ยมมากเลยทีเดียว

" เฮ้ย พอได้และพระอาทิตย์แม่งจะตกดินล่ะ "

วินตะโกนบอกพวกที่ปู้ยี่ปู้ยำเจอยู่อย่างเมามันและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดกันเลยจนเค้าเอียนกับภาพนี่ล่ะ ถ้าเจยังมีสติอยู่ก็ยังโอเคดูได้อีกนาน แต่นี่เหมือนดูพวกแม่งเอากับศพเลย

" เก็บกวาดด้วยล่ะ ส่วนไอ้นั่นกองแม่งไว้อย่างนั้นล่ะ "

" คร้าบ "

" วินเดี๋ยวกูไปก่อนนะ มีธุระวะ "

" ธุระอะไรวะ "

" สาวมาหา "

พลตอบยิ้มๆแล้วเดินออกไป วินนั่งสูบบุรี่พลางมองพวกเพื่อนๆเก็บกวาดห้องตัวเอง และก็มองดูร่างบางตามด้วยความคิดที่ว่า เด็กนี่จะทนได้แค่ไหน...หรือทนไม่ได้นานแล้วแต่เราบังคับนะ? ช่างเถอะปล่อยให้แม่งทรมานให้ตาย กล้ามากที่มายุ่งกับของๆกู ไม่คิดเลยจริงๆว่าหน้าหวานๆอย่างนี้จะชอบแย่งแฟนชาวบ้าน และแย่งใครไม่แย่งมาแย่งกู

วินเมื่อคิดมาถึงตรงนี้อารมณ์ก็ครุกรุ่นขึ้นมาด้วยโทสะอีกครั้ง แล้วความคิดที่เลวร้ายที่จะทำลายคนตัวเล็กก็เกิดขึ้นอีก เค้าเดินไปหยิบซีดีรอมที่เป็นคลิปที่เค้าอัดไว้ครั้งแรกมาอัพลงเว็บ เพื่อประจานและทำลายอนาคตที่แทบจะดำมืดอยู่แล้วของเจให้มืดมิดจนไม่มีทางออกได้อีกเลย

" มึงตื่นมามึงได้ตายสมใจเลยล่ะ ฮ่าๆๆๆ "

**************************************************

เรื่องนี้แรงไปหน่อยนะค่ะ ไม่ชอบไม่ปลื้มก็ขอโทษด้วย