ทาสรัก 11

" ไม่ๆ..!!! มึงตื่นขึ้นมาสิ!! ตื่น!!! "

" เอ...ยังไม่ตายวะ...แค่สลบ! "

" มึงมันเลวระยำ...ไม่เป็นเทวดาเลยมึง!!! "

" ทำอย่างกับพวกมึงดีเด่กว่ากูนักอะนะ! "

มันพูดอย่างไม่ยีระ..แล้วเดินไปที่ตู้อะไรซักอย่างแล้วเดินกลับมาที่ลัคกี้...ในมือถือของสองสิ่ง

" ขวดนึงเป็นเลือดมนุษย์อีกขวดก็... "

มันหมุนขวดไปมาเพื่อดูก่อนจะยกยิ้ม

" ยาปลุกเซ็ส์ของซาตานอย่างพวกมึงไง! ฮ่าฮ่าฮ่า "

" อย่านะเว้ย!! "

" อ้อ...อย่าช้า! "

มันเปิดจุกของสองขวดแล้วกรอกสองสิ่งลงไปในปากของลัคกี้ที่ถูกมันบีบให้เปิด! เลือดจะทำให้ลัคกี้ฟื้น..แต่ยานั่น!

" อ๊าก ก ก ก ก ก ก ก....!!!! "

" ไอ้เหี้ย!!!!! "

" ฮ่า!ฮ่า!ฮ่า!ฮ่า!ฮ่า! มันวะ!! "

มันอัดพลังใส่ร่างที่แทบไม่เป็นร่างของลัคกี้เพื่อปลุก ลัคกี้ก็ร้องลั่นดิ้นๆอย่างทรมาน ผมอยากเข้าไปช่วยเค้า อยากช่วยมาก...แองเจิลเร็วๆเถอะ ลัคกี้กำลังจะแย่แล้ว...

" พี่...มิคา..เอลผม..ร..ักพี่.....อึก!!!อื้อออออ "

" ฮ่าฮ่าฮ่า!!! เดี๋ยวได้ครางต่อหน้าคนรักมึงล่ะนะ ครางดังๆรู้เปล่า.... "

รีเดนหัวเราะร่าพร้อมพูดเย้ยหยันก่อนจะเดินออกไปด้านนอก...แล้วมือมากมายก็โพล่มาจากเตียงนับสิบเลย มันทั้งลูบทั้งเคล้นคลึงตามส่วนต่างๆของลัคกี้

" อ่า...อื้ออออเสียวอ้า..... "

ผมแทบคลั่งอยู่แล้วนะ!!! มือพวกนั้นจับแก่นกายขยับรูดระรัว...นิ้วก็สอดใส่กระแทกจนลัคกี้ครางระงมดิ้นพล่านๆอยู่บนเตียงที่ถูกตรึง...

" อ๊าก ก ก ก...!!! อื้อออออ้าอ่ะๆๆ "

ดาบสามเล่มพุ่งขึ้นมาแทงร่างลัคกี้จากใต้เตียงจนลัคกี้ร้องลั่นเพราะเจ็บปวด แต่ก็ต้องครางต่อเพราะมือนับสิบพวกนั่น...ภาพที่น่าขยะแขยงนำเดินต่อไปเรื่อยๆ ผมทำได้แค่มองดู อดทน เพื่อรอการฟื้นพลังหลังจากที่ต้องสูญเสียไปมากโขตอนเข้ามา
อดทนลัคกี้ เราต้องไม่ไปเป็นอะไร!!

" อ๊าาาาาาาาอ๊าก..! "

ลัคกี้กรีดร้องเมื่อเสร็จ...น้ำรีกสีขาวพุ่งออกมาจากแก่นกายจนเกือบหมดก็ถูกดาบสามเล่มเสียบขึ้นมาอีก! โอ้ย!!! จะบ้าตายอยู่แล้วนะ.....!!!

" พะพี่...ผะผมรัก...พี่ อ้าาาาอ่ะอ้ะๆๆ "

" อดทนไว้ลัคกี้!!! อ่ะ! "

ได้แล้วแล้ว...ผมรีบลุกขึ้นมุ่งตรงไปปลดพันธนาการที่ผูกมัดลัคกี้ออก!! ลัคกี้ตาเยิ้มมองผมและร้องขอ..เพราะฤทธิ์ยาที่รุนแรง ผมพยายามที่จะหายตัวแต่...

" มันหายตัวไม่ได้สินะ! "

" มึง!! "

" ถือว่าเก่งมากที่สามารถหลุดออกมาได้...แต่แกคิดว่าจะรอดหรอ? "

" ไม่คิด...เพราะกูรอดแน่! "

ผมเอาลัคกี้ไปวางไว้หลบมุมแล้วหันมาเผชิญกับรีเดนที่สร้างบลูเตรียมเอาไว้แล้ว...

" ตู้มมม!!! ชิส์! "

ลูกแรก..ผมหลบทัน ทำให้ข้าวของในห้องเละเทะเพราะโดนพลังนั้น! ตามด้วยพลังของผม...กับการดึงมันเข้าไปที่มิติตนเอง ที่นี่แหละคือสนามรบของมึงกับกู!!!

" ฉลาดดีนี่หว่า..อั๊ก..!!! "

" แน่นอน..... "

ลูกไฟสีดำที่กลมกลืนกับความมืด...ถูกสร้างขึ้นมามากมาย...

" ตู้มมม!!! กากวะ!!!! "

รีเดนหลบได้หรอวะ!!! แม่งเอ้ย...! ดาบโลกัลย์ดาบประจำตัวผมถูกดึงออกมาจกความมืดเพื่อใช้มัน...ต้องยอมอย่างแรงว่า...รีเดนเก่งมากที่สารับได้เกือบทั้งหมด!!

" อ๊าก...!!! "

" เป็นไง...รสชาติของบลู..อร่อยมั้ย? "

ผมพลาดท่า...โดนบลูอัดเข้าเต็มๆ แต่ด้วยการเตรียมการอ่านเกมอย่างรวดเร็วที่ผมถนัด...ดาบโลกัลย์ที่ตกอยู่จึงเป็นภาพลสงที่ถูกผมสร้าง...เพื่อหลอกล่อ

" เฮ้อ...ยังงี้สินะ...เค้าเรียกกากแล้วไม่เจียม...... "

รีเดนหยิบดาบโลกัลย์ขึ้นมามองดู พลิกไปพลิกมาพร้อมเอ่ยคำพูดที่เหยียดหยาม เดี๋ยวก็รู้...ใครที่กากไม่เจียม..... ดาบโลกัลย์ถูกรีเดนยกขึ้นสูงหมายจะตัดหัวผมที่นอนขดกระอักเลือดอยู่ที่พื้น...จังหวะนี่แหละ!!!

" ใครกัน...ที่กากไม่เจียม!! "

ผมรีบลุกขึ้นแล้วดึงดาบโลกัลย์ของจริงที่อยู่ในความมืดออกมา...เมื่อดาบจริงเผย...ภาพลวงก็หายไป...ผมเสียบเข้าไปที่ท้องของมันจนทะลุ...เลือดสีขาวกระจาย มันทรุดลง...พร้อมกับดาบของผม...ที่พร้อมจะสะบั้นคอมัน!!!

" หึๆ...มึงฆ่ากู..แล้วคิดว่าเรื่องจบล่ะก็..มึงคิดผิด!!! "

รีเดนพูดเมื่อถูดดาบโลกัลย์ที่มีไฟสีดำเคลือบตลอดตัวดาบเอาไว้จ่อคอ

" กูไม่สน...กูสนแค่ตอนนี้กูกำลังทำตามคำสาบานที่มีต่อหน้าพระเจ้า.......ฉึบ!!!! "

เลือดสีขาว...กระฉูดพุ่งเรอะเปรอะเปื้อนไปหมด..โดยเฉพาะตัวผม..ผมหยิบหัวมันแล้วออกมาจากมิติ...ลัคกี้กำลังช่วยตัวเองอยู่ เพราะฤทธิ์ยายังไม่คลาย...ผมวางหัวรีเดนแล้วเดินเข้าไปหาเค้า กดจูบ...พร้อมสะกดให้หลับไหล......


เสื้อของผมถูกถอดออกแล้วคลุมตัวลัคกี้เอาไว้แทน...ก่อนที่ผมจะอุ้มเค้าแล้วออกมาจากที่นั้น...แน่นอนพร้อมหัวไอ้รีเดน!!!

" พี่คะ...!!! "

" ไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะ!! "

" โถ่พี่...นี่มันโบสนะ!! "

แองเจิลพูดงอนๆพลางมองผมลัคกี้และ..หัวไอ้รีเดน ไวท์และฮิมูระที่ตามเข้ามามีสภาพเหนื่อยหอบ..แต่เมื่อเห็นลัคกี้ก็รีบวิ่งเข้ามาอุ้มไปทันที....

" แล้วหัวนี่...อี๋....... "

แองเจิลมองหัวรีเดนแล้วทำท่าขยะแขยง....ผมเอามือที่ว่างจับหัวแองเจิลแล้วลากออกมาข้างนอก

" ป๊ะอะ? "

" รออยู่ข้างนอกง่ะ "

" อ๋อ... "

แล้วเราก็เดินออกมาซึ่งผมต้องหลบๆคนด้วยเพราะมีหัวไอ้รีเดนน่ะ ข้างหลังผมก็มีฮิมูระที่อุ้มลัคกี้เอาไว้ไวท์ก็ก็ประกบอยู่ไม่ห่าง ผมเองก็คอยมองดูอยู่ตลอด...เป็นห่วงลัคกี้...เค้าคงไม่เป็นอะไรนะ พออกมาถึงตัวโบสพวกเราต่างมีสภาพไม่ต่างกันเลย...แต่ดีที่ไม่มีเสียงสวดมนต์และไม่มีคนอยู่แล้ว ผมเดินไปที่หน้ารูปพระเยซู...ซึ่งเรียกสายตาทุกคนได้เป็นอย่างด

" ผมเอา...ลูกน้องท่านมาส่ง!! ตุ้บ!!! "

ผมโยนหัวไอ้รีเดนไปที่หน้ารูปพระเยซู มันดูท้าทายท่านมาก...แต่ถ้าเทวดาแม่งเป็นอย่างนี้ผมคงไม่ต้องให้เกียติหรือเคารพอะไร!! มีแต่ต้องฆ่าเท่านั้น!!!! ผมชูนิ้วกลางให้...ทั้งสองสิ่งแล้วเดินออกมา ซึ่งก็มีป๊ะแองเจิลไวท์และฮิมูระรออยู่แล้ว เราทั้งหมดเดินไปที่รถแล้วมุ่งตรงสู่บ้านทันที

เมื้อถึงคฤหาสน์ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไป ป๊ะกลับไปหามี๊ ลัคกี้ก็ได้ฮิมูระไวท์...แองเจิลดูแล ส่วนผม...กลับเข้าห้องตัวเอง

ตอนนี้ลัคกี้คงไม่น่าเป็นห่วงแต่หลังจากนี้ผมควรจะทำยังไงต่อดีเหตุการณ์ครั้งนี้...ทำให้ผมไม่อยากกลับไปทำอย่างเดิมแล้ว แต่ลัคกี้ล่ะ...ลัคกี้จะยอมให้อภัยผมหรอ? ทุกอย่างมันจะกลับมาอยู่ในรูปแบบไหนกัน? หลายคำถามที่ต้องรอคำตอบที่จะมีมาหลังจากนี้ล่ะนะ!

.

.

" แม่.... "

" ลัคกี้! ไม่เป็นไรแล้วนะ... "

" ครับ...ผมไม่เป็นไรแล้ว "

" หลับไปนานเลยน้า... "

ผมหันไปทางพ่อที่พูดขึ้นมา แววตาแอบหยอกล้อที่ผมหลับไปนาน

" ขนาดนั้นเลยหรอครับ? "

" สามวันแหนะ! "

" โห..... "

" หิวยัง..ไปหาอะไรกินกัน "

ผมพยักเห็นด้วยกับแม่เพราะหิวแล้ว....เหตุการณ์วันนั้นยังไม่มีใครพูดถึงซึ่งผมคงต้องรอจังหวะเพื่อถามใครซักคน ผมลุกไปอาบน้ำอาบท่าโดยที่พ่อกับแม่ออกไปด้านนอกแล้ว

*****************************************************
ตอนนี้สั้นไปหน่อย...ขอโทษนะค้ะ คือแต่งไม่ทันแฮ่ๆ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น