ร่าน...แล้วรักมั้ย 3

" ไงจ้ะแจจุง "

"สวัสดีครับมาม่าซัง ทำไมวันถึงต้องเรียกตัวผมเลยล่ะครับเนี่ย? "

" ก็แขกที่มาวันนี้เค้ารีเควสมาน่ะจ้ะ "

" ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่าผมจะยอมขึ้นด้วยนี่ครับ "

" จ้ะ เจ๊รู้ แต่เจ๊ว่าถ้าเราเจอเค้าเราอาจเปลี่ยนใจก็ได้นะจ้ะ "

" ครับ ผมต้องเปลี่ยนชุดไหมละครับเนี่ย "

" ไม่ต้องหรอกจ้ะ สบายๆเถอะ "

" ขอบคุณครับมาม่าซัง "

" จ้า..ป่ะไปเตรียมตัวได้แล้ว "

" ครับ "

เฮ้อออ จริงๆวันนี้ขี้เกียจนะเนี่ย อ้อ! เรื่องเสื้อผ้าผมไม่ชอบเสื้อผ้าที่พวกนี้มันใส่กันครับ เหมือนๆกันหมดอีกอย่างเปิดเยอะไปมันไม่เร้าใจ ผมชอบหาพวกท้าทายน่ะครับ และอีกอย่างเอกลักษ์นี้ของผมเรียกลูกค้าใจปล้ำได้เพียบเลยล่ะครับ!

และเมื่อเสียงดนตรีขึ้นผมก็รู้น่าที่ตัวเองทันที ผมเดินออกไปที่เวทีอย่างเนิบนาบเชื่องช้าเพราะต้องการยั่วยวนคนดู พลางสอดส่ายสายตาไปที่โต๊ะของแขก VIP ซึ่งอยู่ในจุดที่มองมาที่เวทีได้อย่างง่ายดาย ผมส่งสายตายั่วยวนไปที่โต๊ะVIPอยู่แทบจะตลอดขณะที่ผมยังคงเต้นด้วยท่าทางยั่วยวนในชุดมินชิด ดูสิใครจะทำให้ผมถอดเสื้อได้บ้าง

แล้วพนักงานก็เดินถือแก้วเหล้าชั้นเยี่ยมมายื่นตรงหน้าผม แล้วกระซิบสิ่งที่เจ้าของแก้วเหล้าจะให้ถ้าผมยอมถอดเสื้อ เงินจำนวนสูงริบลิ่วเชียวล่ะครับขืนไปเอาเสียดายแย่ ก็แค่เสื้อตัวเดียว ผมมองไปที่โต๊ะ VIP แล้วชูแก้วขึ้น แล้วหนุ่มหน้าตาดีก็ชูขึ้นตาม หึๆน่าตาดีได้ใจ ยังงี้ค่อยน่าเล่น ผมกระดกเหล้ารวดเดียวหมดแก้ว แล้วก็เต้นต่อด้วยการค่อยๆเลิกเสื้อตัวเองขึ้นช้าๆยั่วอารมณ์คนดู ก่อนที่เสื้อนั้นจะตกไปที่พื้น มือบางลูบไล้ร่างกายช่วงบนตัวเองโชว์ทุกคนเล่นเอาคนดูกลืนน้ำลายกันเป็นแถวเมื่อเห็นนัมเบอร์วันยั่วขนาดนี้ เพลงที่ถูกเปิดให้ผมเต้นนั้นจบลง ผมคว้าเสื้อที่อยู่ที่พื้นแล้วเดินไปหาแขกVIPที่คงกำลังรอผมอยู่

" นี่ค่ะ คิม แจจุง นัมเบอร์วันร้านเรา "

" สวัสดีครับ  "

" เชิญนั่งสิครับ "

" ขอบคุณครับ "

ผมเดินไปนั่งลงข้างๆกับผู้ที่ชวน เค้าเป็นคนเดียวกับที่เสนอเงินจำนวนมากให้ผมถอดเสื้อนั่นแหละครับ มองใกล้ๆอย่างนี้แล้วหล่อไม่เบาเลย

" ว่าแต่..พอจะดื่มได้ไหมครับ? "

" ได้ครับ ถ้าไม่เยอะผมคออ่อนน่ะครับ "

" งั้นดื่มเป็นเพื่อนผมหน่อยนะครับ "

" ครับ ว่าแต่มาคนเดียวไม่เหงาหรอครับ "

" ครับเหงา ถึงต้องหาคนมาแก้เหงาไงครับ "

" แล้วหาได้หรือยังล่ะครับ "

" หาได้แล้วครับ "

" ไหนล่ะครับ? "

" ก็...ข้างๆผมนี่ไงครับ "

" แหม...พูดอย่างนี้ผมก็เขินแย่สิครับ "

" ก็พูดจริงนี่ครับ และหวังไว้มากกว่านั้นด้วย ถ้าคุณยอมนะครับ "

" ปากหวานอย่างนี้ ไม่ยอมก็แย่แล้วล่ะครับ "

ตอแหลล้วนๆเลยล่ะผมน่ะ โถ่ดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่าต้องการอะไรจากผม เอาเป็นว่าผมไม่ปฏิเสธล่ะนะ เงินก็ดีหน้าตาก็หล่อเหลาเอาการ หวังว่าลีลาคงจะไม่ห่วยแตกนะครับ

" ว่าแต่..คุณชื่ออะไรหรอครับ ผมน่ะรู้ชื่อคุณแล้วแต่คุณยังไม่บอกชื่อผมเลยนะฮะ "
ผมพูดพลางลูบอกอย่างออดอ้อน

" ชิม ชางมินครับ ว่าแต่อ้อนอย่างนี้ประจำเลยหรอครับ "

" อ่า..ก็ไม่นะครับ ยกเว้ยถูกใจ  "

" หรอครับ งั้นจะเป็นอะไรไหมถ้าผมคิดว่าคุณถูกใจผม "

" ก็เป็นอย่างนั้นล่ะฮะ "

" ผมล่ะไม่แปลกใจเลยที่คุณได้เป็นนัมเบอร์วันของที่นี่ "

" ทำไมล่ะคิดอย่างนั้นล่ะครับ "

" ก็คุณทั้งน่ารักและขี้อ้อนอย่างนี้ไงล่ะครับ รู้ไหม...ผมน่ะแค่เห็นคุณเต้นอยู่บนเวทีก็แทบทนไม่ไหวแล้วนะครับ "

" เอ๋! ขนาดนั้นเลยหรอฮะ แหม...แสดงว่าคุณนี่หื่นไม่ใช่เล่นเลยนะครับ "

" ฮ่าๆ ผมไม่เป็นอย่างนั้นซักหน่อย แต่พอเห็นคุณเนี่ยชักคิดว่า...คงเป็นอย่างนั้นล่ะครับ "

" งั้น...จะรออะไรล่ะครับ "

ผมเอามือไปลูบแถวต้นขาของชางมินซึ่งแอบเฉลบไปโดนส่วนนั้นเล่นอย่างจงใจยั่ว......

แล้วปากของเราถูกดึงดูดด้วยความต้องการ ลิ้นรบเร้ากันอย่างสนุกสนาน เค้าก็จูบเก่งใช่เล่นนะเนี่ยเล่นเอาผมเคลิ้มอย่างช่วยไม่ได้

" อะแฮ่ม!! "

แล้วเสียงๆหนึ่งก็ขัดการจูบที่แสนดูดดื่มของผมกับชางมิน เราผละปากออกจากกันอย่างอ้อยอิ่ง แล้วผมก็ซบลงที่อกแกร่งไม่ได้เหลียวมองผู้มาใหม่

" อ่าวพี่? มาทำไรกันที่นี่หรอครับเนี่ย? "

" อย่ามาย้อนถามหน่อยเลย กลับมาเมื่อไหร่ทำไมไม่บอกพี่ซักคำ!! "

" เพิ่งลงเครื่องสองชั่วโมงก่อนน่ะครับ "

" แล้วก็ดิ่งมานี่เลยเนี่ยนะ! "

" อ่าครับ พักผ่อนๆ แหะๆ "

ผมนั่งฟังได้ซักพักก็เลื่อนตัวเพื่อไปหยิบแก้วเหล้าตัวเองมาดื่ม แล้วก็ผงะนิ่งงันเมื่อเห็นชายตรงหน้าที่มองผมอยู่ก่อนแล้ว

" สวัสดีครับ  "

" ครับ สวัสดี "

ยุนโฮ! ตอบผมเสียงแข็งแต่ผมยิ้มสู้ ผมนั่งฟังบทสนทนาที่ดูจะยืดเยื้อของทั้งสองคน เขาทั้งคู่ถามสารทุกสุกดิบกันอย่างน่าเบื่อ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง จึงได้แต่นั่งฟังและจิบเหล้าไปด้วย


" จะเอาคนนี้ขึ้นห้องหรอ? "

" ครับพี่ ถูกใจผมมาก "

" แหม..พี่ก็ถูกใจอยู่นะเนี่ย "

" อ่าวหรอครับ แต่แหม..คืนนี้ผมจองแล้วน้า "

" แบ่งกันหน่อยไม่ได้หรือไงเล่า "

" ไม่ได้หรอกฮะ "

" งั้นฉันจะฟ้องคู่หมั้นแก! "

" อ่าวซะงั้นอะพี่ "

" ว่าไงๆ "

" ถามคุณแจจุงเค้าเองเถอะครับ ถ้างั้นน่ะ "

อ่าวแล้วไง โยนมาที่ผมซะงั้น เอาไงดีล่ะเนี่ยมาแบบนี้คิดอะไรไม่ออกเลยผม ยุนโฮมองหน้าผมอย่างเจ้าเล่มากเลยทีเดียว เฮ้อออ อุส่าห์หาเยื่อได้แล้วเชียวดันมาเป็นลูกพี่ลูกน้องกันอีก เวรกรรมจริงๆ

" ว่าไงครับ คุณแจจุง "

" แล้วแต่คุณชางมินเถอะครับ "

" งั้นเอาเป็นว่าไปกับพี่ผมก่อนก็ได้ เดี๋ยวผมรอ "

" งั้นป่ะ เดี๋ยวชางมินรอนาน... "

แล้วยุนโฮก็ลุกมาลากผมให้เดินตามไปที่ลิฟ ชั้นบนของที่นี่มีห้องรองรับอยู่แล้วน่ะครับ แต่บทสนทนานั้นออกจะจี๊ดๆผมอยู่นะ ผมไม่เคยต้องมาให้ใครแย่งเหมือนของใช้ชิ้นหนึ่ง แต่พอเป็นลูกค้าวีไอพีแล้วด้วยจะขัดได้ยังไง เค้าว่ายังไงก็ต้องว่าตามเค้า และอีกอย่างเงินที่ได้มามันก็ถึงซะด้วย

" คืนนี้ฉันไม่ปล่อยให้นายได้ไปหาน้องฉันหรอก!!! "

" อ่าว! อย่างนี้ก็เสียชื่อผมหมดสิครับ "

" เรื่องของนาย ฉันจะไม่ยอมให้นายมายุ่มย่ามกับน้องฉัน!! "

" ทำตัวเป็นหมาห่วงก้างเลยนะครับ "

" ปากดีนักนะ!! "

" ลิ้นผมก็ดีนะครับ ไม่ใช่แค่ปาก "

ผมตอบกลับอย่างท้าทาย แล้วเสียงลิฟก็ดังขึ้นมาเมื่อเรามาถึงชั้นที่ต้องการ ผมเดินนำยุนโฮไปที่ห้องประจำของผม ที่นี้เด็กออฟท๊อปเท็นจะมีเป็นของตัวเองคนล่ะห้อง ตามลำดับท๊อปของแต่ล่ะตัวเลข ยิ่งตัวเลขน้อยห้องก็จะยิ่งหรู และแน่นอนว่าห้องผมน่ะหรูสุด!!

" เชิญครับ "

" ห้องหรูดีนะเนี่ยที่นี่ "

" ครับ "

ผมไม่สนเค้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายซะก่อน ก็ตอนเต้นมันเหนื่อยจนเหงื่อออกมาจนเหนียวตัวไปหมด ปล่อยให้ยุนโฮมองวิวของกรุโซลยามราตรีผ่านกำแพงกระจกของห้อง

" มองวิวเผลินจนจะลืมอะไรไปหรือเปล่าครับ? "

" เรื่องเรียกเสียงครางจากผู้ชายร่านๆอย่างนายอะนะ ฉันไม่ลืมหรอก "

" หรอฮะ นึกว่าจะลืมซะล่ะ "

**********************************************

ไว้จะรีบมาต่อให้นะคะ