ทาส 13

" อ่าาาาาห์..... "

มือเรียวเล่นกับซาโตชิน้อย จนมันเริ่มคึกคักแข็งขัน

" อ่ะ!!! อ่าห์....... "

นิ้วเรียวสอดแทรกกายผมอย่างเชื้องช้า ทำเอาใจสั่นอย่างแรง รู้สึกดีแหะ! มันตื่นเต้นดี...แต่...ถ้าในห้องนี่ไม่ได้มีเพียงผมล่ะ?!!!

" ถูกต้องแล้วครับ ห้องนี้ไม่ได้มีแต่ซาโตชิหรอก "

" งะ..งั้นปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ!! "

" ไม่ทันแล้วครับ.... "

" อึก...!!!! อ่าาาาาา "

ไวท์นำปีศาจน้อยตัวใหญ่สอดเข้ามาจนมิด มือเรียวรั้งแขนของผมแล้วมัดไพร่หลัง อย่างนี้ผมไม่ชอบเลยนะ!!!!

" เหมือนจะไม่ชอบ...แต่ตอดแรงจังนะครับ อ่าห์...แน่นดีจัง อื้ออออผมชอบอ่าห์..จังเลย "

ไวท์พูดไปครางไป ไอ้ผมก็อดไม่ได้ที่จะครวญคราวเสียวแผ่วเพราะความเสียวกระสันเช่นกัน แก่นกายของผมถูกมือเย็นๆสัมผัสลูบไล้และขยับไปพร้อมๆกับจังหวะของเจ้าตัวที่ใส่เข้ามาในตัวของผม

" อ่ะๆๆๆ ผม...อื้อออออกะ....ใกล้อ่า...... "

" เร็วจังครับ... "

แล้วผมก็ไม่ไหวกับการปรุกเร้าสอดใส่อย่างร่อนแรง สิ่งที่อยู่ภายในมันไม่ไหวเสียแล้ววว

" อื้ออออ อ๊าาาา!!!!!! "

" ฮ่าาาา เสียงเพราะจังครับ "

แล้วขณะที่ผมกระตุกเกร็งเพื่อปลดปล่อยอยู่นั้น ผ้าปิดตาก็ถูกดึงออกอย่างเร็ว ผมเห็นแค่แวบๆเพราะเวลานี้ไม่มีเวลามานั่งสนใจอะไรอย่างอื่นเสียด้วยสินะ

" อ่า...รัดแน่นไปหมดเลย.... "

" อ่ะๆ เสียวๆผมเสียวอ้าาาา "

ผมเสร็จแล้วแต่ต้องคราวลั่นต่อเพราะไวท์ก็ยังใส่มาไม่ยั้ง จังหวะหนึ่งผมมองตรงไปข้างหน้าแวบนึง..แล้วทุกอย่างในตัวผมก็แทบจะหยุดลง...?!!

" ฮิมูระ..... "

" มัวแต่เสียว...เลยเพิ่งเห็นหรอครับ? "

" อ่าาา อ้าๆๆๆ พะพะพอก่อนเถอะ อื้อ อ่ะๆๆๆ "

" เลิกครางให้ได้ก่อนสิครับ.... "

ฮิมูระถูกมัดอยู่บนเก้าอี้ปลายเตียงตรงหน้าพวกเรา ภาพที่มองจากมุมนั้นพวกเราก็คงเปรียบเสมือนหนังโป๊เรื่องหนึ่งเลยทีเดียว ปากเค้าถูกพันทนาการลูกกลมๆที่มีเชือกอยู่ด้านข้างสำหรับมัด แบบในหนังเอวีนั้นแหละครับ แล้วใส่แค่กางเกงยีนไม้ได้ใส่เสื้อ...เค้ามองผมอย่างเจ็บปวด

เล่นเอาผมน้ำตาร่วงเลย ไวท์ทำไมต้องทำกับผมอย่างนี้ ทำอย่างนี้กับผมทำไม...ผ่านมาทั้งหมดคุณหลอกลวงผมแล้วทำร้ายผมอย่างเยือกเย็นจริงๆ

" แหม...ซาโตชิก็! เมื่อกี้เรายังสนุกกันอยู่เลย จะไปสนผู้ชมของไวท์ทำไม ครางหวานๆต่อดีกว่า "

ไวท์ใช้มือล๊อคใบหน้าของผมให้จ้องไปที่ฮิมูระ แล้วใช้อีกมือช่วยยกสะโพกผมกระแทกใส่ส่วนนั้นอย่างสนุก น้ำตาอาบนองหน้า อย่างมองกู กูขอร้อง....

" อ่ะ...อ่าาาาา อ่ะๆๆๆ "

" อ่า...อย่างนั้นแหละ ร้องอย่างนั้นเลย "

" อึก! พะพอเถอะ อ่ะ....อ้าาาาา! "

" อะไรกัน...ไวท์ยังสนุกอยู่นะ "

ไวท์เลื่อนดวงหน้ามาคลอเคลียที่คอของผม ขบกัดเบาๆเล่นเอาเสียว ผมปิดตาตัวเองลงเพื่อที่จะได้ไม่มองฮิมูระ แต่ภาพของฮิมูระที่อยู่ตรงหน้าก็ยังสะเทือนใจผมอยู่ดี

" หลับตาทำไมล่ะ หืม...ทำไมไม่ยิ้มกว้างๆให้เพื่อนล่ะครับคนดี..... "

" พอเถอะ...อ้ะๆ อย่า...ทะทำแบบนี้ อึกอ่ะๆๆๆกะ...กับผมเลย ขอร้องล่ะอ้าาา "

พูดไปก็ครางไป หยุดเสียวซักแป็ปไม่หรือไงวะ!!!

" ไม่อะ~ "

ไวท์หยุดแล้วจับผมยืนขึ้นพร้อมพลักผมอย่างแรง จนล้มไปตรงหน้าฮิมูระ ผมเบิกตาโพรงอย่างตกใจ แต่ก็ตกใจได้ไม่นานเพราะไวท์ตามมาดึงผมขึ้นแล้วกดหัวผมลงสอดใส่เอ็นอุ่นๆเข้ามาในตัวผมอีกครั้ง หน้าผมกับฮิมูระห่างกันแค่คืบเท่านั้นในตอนนี้

" อ่ะๆๆๆ ยะ...อย่า หยุดเถอะ!!!!!!!!!!!!! "

ผมตะโกนออกไปอย่างสุดเสียง น้ำตาอาบหน้าร่ำร้องอย่างหน้าสงสารแต่ก็เท่านั้น ฮิมูระตาแดงก่ำอย่างน่ากลัว ในนั้นมีหยาดน้ำใสๆคลอหน่วงอยู่ด้วย
มึงอย่าร้องนะ อย่างร้อง!! อย่ามองกูด้วยได้โปรด!!!

" ถ้านายไม่มองภาพตรงหน้าละก็...ฉันจะฆ่าเค้าซะ!!! "

ไวท์พูดขู่ฮิมูรัเมื่อฮิมูระกำลังจะหลับตาลง เล็บยาวของไวท์จ่ออยู่ที่คอของผมพร้อมที่จะเสียบเข้ามาทันทีที่ฮิมูระไม่ยอมทำตามที่สั่ง ฮิมูระจึงต้องมองผมที่ถูกกระทำอยู่ตรงหน้าอย่างเจ็บปวด

ตอนนี้สมองผมเริ่มเบลอเพราะร้องไห้อย่างหนักหน่วง ท่วงทำนองการสอดใส่รุนแรงขึ้น เร่งเร้าอารมณ์ของผมให้ถึงที่สุดอีกครั้งพร้อมๆกับน้ำอุ่นที่รินใส่ตัวผม ผมไม่ฝืนต่อแล้วปล่อยให้ทุกอย่างดิ่งลงสู่ความมืดมิด............

" ฮ้าาาา สนุกจังเลยอ่ะ  "

ไวท์อุ้มซาโตชิที่หมดสติไปไว้บนเตียง แล้วเดินกลับมาที่ฮิมูระ ปลดพันทนาการที่ปากให้ฮิมูระ

" ถุ้ย!! ไอ้เลว!!! มึงทำอย่างนี้กับซาโตชิทำไมวะ!!!!! "

ฮิมูระเมื่อปากถูกปลดปล่อยก็ถุยน้ำลายใส่ไวท์แล้วต่อว่า ไวท์เช็ดน้ำลายที่เปื้อนหน้าก่อนจะแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว

" จะไม่ทำแค่นี้หรอกนะครับ ผมจะทำปากกว่านี้อีก....! "

ไวท์เดินไปที่นอนที่มีซาโตชิหมดสติอยู่ เขาอุ้มซาโตชิขึ้นมาอีกครั้งแต่คราวนี้เอาไปวางบนตักฮิมูระหน้าซาโตชิหันมาทางตน ตัวเอนพิงกับไหล่หนาของฮิมูระ

" มึงจะทำอะไร?!!! "

" เดี๋ยวก็รู้.... "

ผมค่อยๆปรือตาขึ้นอย่างช้าๆ พอปรับสภาพสายตาได้ก็เห็นไวท์ยืนยิ้มกายเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้า

" มึงปล่อยเค้าเดี๋ยวนี้นะ!!! "

ผมสะดุ้งโหยงเมื่อมีเสียงตะโกนดังมาจากข้างหลัง อ่ะ!! ผมนั่งตักฮิมูระอยู่หรอเนี่ย?!!

" โอ้ยยยย!! "

" ใครเค้าให้นายลุกกันหือออ "

" ใครเค้าให้นายลุกกันหือออ "

ผมโดนไวท์กดกระแทกกลับไปนั่งตักฮิมูระอีกเมื่อผมจะลุกขึ้น เขาจับขาผมแยกออกจากกันแล้วแทรกตัวเข้ามา

" พอเถอะ...อย่าทำผมเลย...! "

"  "

รอยกรุ่มกริ่มฉาบทาบนใบหน้าหล่อเหล่าร้ายกาจ ไม่ต้องคิดหรือประมวลผลอะไรก็รู้ว่าไวท์จะทำอะไรผม แต่ก็มีสิ่งที่ไม่ขาดคิดเกิดขึ้นเมื่อไวท์เอาของเล่นเซ็กส์ทอยชนิดหนึ่งขึ้นมาสวมไปที่น้องชายผม ผมมองตามการกระทำอย่างผวาหวาด เท่านั้นไม่พอไวท์ยังเอาลูกบอลกลมๆมาใส่ที่ทางด้านหลังผมอีก..!

" พะ...พอเถอะครับ "

" ผมชักรำคานคำๆนี้เสียแล้วสิ ช่วยเปลี่ยนเป็น...เร็วๆเถอะครับ แรงๆหน่อยครับ ลึกๆหน่อยครับไม่ก็....เข้ามาเลยครับแล้วครางหวานๆน่ะ ได้ไหม??? "

ไวท์พูดยิ้มๆดวงตาผ่องอำพันที่มันดูน่ากลัวไปแล้วสำหรับผม ไวท์เอาแขนทั้งสองข้างของผมมัดติดกับแขนทั้งสองข้างของฮิมูระ ที่ถูกมัดติดกับโซฟา รีโมทครอนโทรสองเครื่องถูกหยิบยกขึ้นมา สายตาส่อแววสนุกสนานบนความหวาดกลัวและอับอายของผม

" อ๊าาาาาาาาาา!!!!!!!! "

ของเล่นทั้งสองชิ้นทำงานอย่างสุดกำลังพร้อมกัน เล่นเอาผมรับความเสียวที่ถูกหยิบยื่นมาให้ไม่ทัน กรีดร้องออกมาไปอย่างสุดเสียงมือเล็กๆและเล็บสั้นๆจิกลงบนตัวฮิมูระอย่างเกินต้านทาน

ร่างกายบิดไปมาและสั่นสะท้าน ฮิมูระกัดฟันกรอดๆ ก็พอรู้อะนะว่ายิ่งผมดิ้นเร่าๆอย่างนี้มันดันไปโดนส่วนไหนของเจ้าตัวและไอ้ของฮิมูระมันก็ตื่นตัวแล้วสิ!! อย่าบอกนะ...ว่าจะให้ผมมีอะไรกับฮิมูระ!!!

" ไม่หรอก...ขืนทำอย่างนั้น แบล๊คคงไม่พอใจ "

ไวท์พูดอย่างไม่ยีระ ถึงเค้าจะพูดอย่างนั้นแต่การกระทำของเขาคือการเอายาที่เคยให้ผมกินกรอกปากฮิมูระ แล้วไปนั่งที่เตียงมองดูพวกเราอย่างสนุก มันน่าสนุกตรงไหนทรมานจะตายอยู่แล้ว

" มะ...มึงไม่เ...ป็น...อ...ะไรนะ "

" อ้าาาา ม..ะมึง หะ...ห...่วงตัวอึก!! อ่าาาตะ..ตัวเองเหอะ!! "

" แหมๆพูดกันลำบากขนาดนั้นก็อย่าพูดเลยครับ "

ไวท์แน็บแนมเราสองคนที่ตอนนี้ทรมานเจียนตาย ไอ้เครื่องมือนี้เล่นเอาผมคิดอะไรไม่ออกมองอะไรไม่เห็นหัวโล่งว่างเปล่า มีแต่ความรู้สึกที่ถูกเจ้าเครื่องพวกนี้ปลุกปั่น

เวลาผ่านไปเพียงแค่อึดใจเดียวของเหลวอุ่นที่ควรจะข้นกลับจางๆจากการปลดปล่อยหลายรอบก็ถูกปลดปล่อยออกมาเปรอะตัวผมเองและฮิมูระ ลมหายใจเข้าออกปอดถี่รัวรุนแรง แค่จะหายใจให้เป็นปรกติทำไมมันยากอย่างนี้นะ

" อ่าาา ข้างหลังซาโตชิคงอยากปลดปล่อยบ้างแล้วล่ะมั้งเนาะ "

ไวท์ค่อยๆก้าวขาเข้ามาหาเราทั้งสองที่ต่างทรมาน ไวท์หยุดตรงหน้าเราแล้วจับผมขยับขึ้นไปอีกหน่อยแล้วจัดการปลดปล่อยปีศาจอีกตัวของฮิมูระออกมา เขาจับแล้วขยับรูดถี่พร้อมกับของผมด้วย!!! จะมายุ่งกับผมทำไมนะ!!! และในที่สุดฮิมูระและผมก็เสร็จพร้อมกัน น้ำของเราเปรอะมือไวท์เต็มไปหมด

ไวท์เอามือเปื้อนน้ำคาวมายัดใส่ปากผมพร้อมกับปีศาจน้อยตัวใหญ่ก็เข้ามาเช่นกัน ผมกัดนิ้วไวท์อย่างเต็มแรง ในนั้นมีทั้งความเสียวซ่าน ความอับอาย ความเจ็บแค้นอยู่ในการกัด ผมทำเค้าได้แค่นี้จริงๆ ไวท์ไม่ปล่อยให้ผมได้ปรับตัวนานนักก็ขยับซอยถี่ทันที

" อ๊าาาาาา อ่ะๆๆๆ!!!! ส...เสี...ยว "

" ร้องเพราะๆอย่างนั้นแหละ "

" อึก..! อ่า...าาาาา แฮ่ก.....ๆ สะ...เสีย...วเหลือเกิน....อ่ะ!!!!! "

ตอนนี้ไวท์ใช่แค่ไวท์ที่ปรนเปรอผม เพราะฮิมูระเริ่มใช่ปากตัวเอง ทั้งดูดทั้งเลียโลมรันร่างผม รอยสีกุหลาบถูกฮิมูระสร้างขึ้นมาอย่างมากมายเต็มไปหมด ไวท์ปลดพันธนาการของฮิมูระออกยกเว้นผม ฮิมูระโดนยานั่นครอบงำไปเสียแล้วสินะ

มือหนาลูบน้องน้อยของผมแผ่วๆแล้วแร่งขึ้นทีละนิด ผมทั้งดิ้นทั้งครางอยู่บนตัวฮิมูระ

" มะ...ไม่ ไห...ว อึก...ผ...มไม่....วะ..ไหวแล้ว...อ๊าาาาาาา!!!!!!! "

เสียงร้องอย่างสุขสมดังระงมอีกรอบ น้ำกามที่ปลดปล่อยออกมามีน้อยลงจนเห็นได้ชัด อากาศโดยรอบถูกผมหอบโกยเข้าปอดอย่างเร็ว ถึงแม้เพิ่งจะปลดปล่อยไปแต่เพียงชั่วพริบตาทุกอย่างก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้นอกจากฮิมูระจนโลมโล้ร่างกายผมแล้ว เขายังพยายามยัดท่อนเอ็นของตนเองเข้ามาในร่างกายผมที่มีของๆไวท์สอดใส่เข้าออกอยู่ด้วย ผมอ้าปากจะร้องแต่ก็ถูกมือของเจ้าตัวอุดเอาไว้

" ซี๊ดดดดด อ่าาาาแน่นชิบ "

" อื้อออ!!!!!!!!!!!!!!!!! "

" เอาอ่าาาา เข้ามาจนได้นะครับ....อ่า...รู้สึกดีสุดยอดเลยอ่าห์...... "

ทั้งคู่ครางแผ่วๆ แตกต่างจากผมที่น้ำตาร่วงอีกครั้ง พร้อมๆกับเลือดที่หลั่งรินมาจากส่วนที่ฉีกขาด ความเสียวซ่านที่ถูกปรุกปั่นก่อนหน้านี้หดหายมีแต่ความเจ็บร้าวเข้ามาแทนที่

" โอ๋ๆ...ไม่ร้องนะคนดี ครางหวานๆดีกว่านะครับ "

" ไม่!!! ไอ้สัตว์ชั้นต่ำ!!!!!!!!! "

' เพี้ยะ!!!!!!!! '

" กล้ามากนะที่ด่าผมแบบนี้!! "

ผมตะโกนด่าไวท์ออกไปอย่างดังมันสุดๆแล้ว ผมไม่เหลืออะไรเลย ย่ำแย่เกินกว่าที่ผมจะรับตัวเองได้แล้วจริงๆ พอผมด่าไวท์ก็ตบผมจนเลือดกลบปาก ฮิมูระที่เคยห่วงใยผมก็หายไปเหลือแต่ฮิมูระที่มากในตัญหา ทั้งสองกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่หยุดมีแต่จะเพิ่มแรงขึ้น ไวท์ใช้เล็บแหลมคมของเข้ากรีดเข้าที่ตัวของผมหลายแผล บ้างก็จิกบ้างก็กัด จนเลือดผมอาบนองพร้อมน้ำตาและน้ำกามา นี้ผมยังมีอารมณ์ไปเสร็จกับมันอีกหรอเนี่ย......!!!!!!!

การที่บางเสียเลือดมากและร่างกายที่อ่อนเพลียจากการโหมมีเซ็กส์อย่างทารุนหมดสติลงอีกครั้งพร้อมๆกับชีพจรที่เริ่มจะเบาบางลง....

ผมเปิดประตูเข้าไปเห็นภาพที่สามารถฆ่าน้องตัวเองได้เลย!!!

" เล่นด้วยอ่าาาาา กันสิแบล๊ค มามะ! "

ผมไม่สนคำพูดของไวท์แล้วเข้าไปกระชากคนตัวเล็กที่ถูกกระทำอย่างโหดร้าย เสียงหัวใจเต้นแผ่วเบาลงไปทุกที ไวท์มองผมตาขาวงแต่ผมไม่สนอุ้มหนุ่มน้อยออกมาจากที่นั้นพากลับมาที่บ้าน ถึงไวท์จะโกรธแต่ผมไม่สน!!! เราคุยกันแล้วว่าจะไม่ฆ่าเด็กนี่ ถึงซาโตชิจะยังไม่ตายแต่ก็ใกล้เต็มที

ผมลงไปเลียบาดแผลของคนตัวเล็กและเอาอุปกรณ์เร้าตัญหาเหล่านั้นออก ช่องทางเล็กฉีกขาดจนน่ากลัว...ผมไม่รังเกียจที่จะลงลิ้นเลียเสียทั่ว ทั้งสอดลิ้นเข้าไปด้านใน ทั้งรสคาวของน้ำกามและเลือดปะปนกัน เมื่อแผลสมานแล้ว...ผมก็เช็ดตัวให้เค้า ใส่เสื้อผ้าแล้วล้มตัวนอนข้างเค้า ตื่นมาคงเป็นจิตใจที่ยากจะเยียวยาสินะ!!!

" แบล๊ค!!!!! "

ผมหันไปมองไวท์ที่โพล่มาถึงก็กระชากอารมณ์ใส่ผมอย่างเดือดดาน กะเอาไว้แล้วเชียว!

" มีอะไร "

" เอาซาโตชิของไวท์มาเดี๋ยวนี้!!!!! "

" ไม่ "

" แต่เค้าเป็นของไวท์!! "

" นับแต่นี้...ไม่ใช่!! "

" หมายความว่าไง?!! "

" พี่ยึด อยากเล่นแบบทารุนก็นู้น...เจ้าหนุ่มซาตานนั่น "

" อ้อออ เป็นห่วงมนุษย์นี่มากสินะ!! "

" พี่เคยคุยกับเราในเรื่องนี้แล้วนะ! "

" แล้วไง มันก็ยังไม่ตายนี่ "

" ก็เกือบ "

" ก็แค่เกือบ! "

สายตาคมตวัดมองน้องตนเองอย่างโกรธา น้ำเสียงที่ไม่ใส่ใจในความเป็นความตายของมนุษย์ถูกปล่อยออกมา หลายครั้งที่ไวท์พูดอย่างนี้ แต่ครั้งนี้ผมไม่สนไม่ได้!!

" พี่คิดอะไรกับเด็กหนุ่มนั่น คิดว่าผมไม่รู้หรอ...แล้วอย่าคิดว่าพี่จะปกป้องสัตว์เลี้ยงตัวนั้นได้ตลอดล่ะ หลังซาโตชิเรียนจบตามสัญญาผมจะไม่ยอมให้ทุกอย่างเป็นอย่างนี้แน่ๆ พี่เป็นของผม ของผมคนเดียวจำไว้!!!!!! "

ไวท์ปรามาศเอาไว้ก่อนจะหายตัวไป ผมทรุดตัวลงกับเตียงด้วยอารมณ์ที่สับสน ถึงผมจะรักซาโตชิแต่ผมเองก็รักไวท์ด้วยเช่นกัน ผมควรจะเลือกอะไรดี ระหว่างน้องที่ผมรักมาเนิ่นนาน กับเด็กหนุ่มที่มอบความรู้สึกแปลกใหม่ให้กับผม และเป็นผู้ที่มาทีหลัง...

ช่วงเช้าของอีกวันผมมาเรียนโดยมีสึจิมาส่ง ผมไม่เจอทั้งแบล๊คและไวท์เลยซึ่งผมคิดว่ามันเป็นเรื่องดีที่สุด ผมกลัว...กลัวว่าจะเจอกับสิ่งที่เจอไปเมื่อวานจะเกิดขึ้นอีก มันเลวร้ายมากเกินไปจริงๆ

ผมนั่งเรียนกับพวกคันคุโร่ปราศจากฮิมูระ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องดีอีกเช่นกัน ผมพยายามอย่างมากที่จะทำทุกอย่างให้เป็นปรกติ ปกปิดความหวาดกลัวในจิตใจ แสร้งทำเป็นเข้มแข็งทั้งที่จริงแล้วมันก็เป็นแค่เปลือกที่ห่อหุ้มภายในที่แสนจะอ่อนแอ

" เอ...แปลกแหะ? เจ้านายแกยังไม่มารับเลย " มากิ

" นั่นดิ ปรกติตรงต่อเวลาจะตายไป " ฮาระ

" งั้นพวกเราติวกันรอเจ้านายมันล่ะกัน "

คันคุโร่เอ่ยขึ้น ซึ่งผมพยักอย่างเห็นด้วยเต็มเหนี่ยว อยากจบ อ๊ากกกกก!! แล้วพวกมันก็ช่วยติวผมหลายวิชาเลย จนพระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าอยู่แล้ว แต่ผมก็ยังไม่เห็นใครมารับผมเลย...

" เฮ้ยมืดแล้วนา... " คันคุโร่

" นั่นดิ แล้วถ้าเจ้านายมึงไม่มารับมึงจะกลับยังไงวะ? " มากิ

" ไม่รู้ "

" ตายยาก!! "

ผมหันไปทางฮาระที่พูดอะไรแปลกๆออก แล้วก็ต้องเข้าใจความหมายของมัน แต่ผมว่ามันพูดผิดไปหน่อยนะ เพราะเจ้านายผมเค้าตายไม่เป็น!

" งั้น..กูกลับล่ะ! "

" เออๆ "

แล้วผมก็เดินตามแบล็คออกไป ส่วนรู้ได้ไงใครเป็นใคร ก็...ง่ายออก แบล๊คทำหน้า  ส่วนไวท์ก็...  ง่ายดีใช่ม้าาา ผมเดินตามแบล๊คอย่างกลัวๆ ขาสั่นพับๆแต่ก็พยายามฝืน สิ่งที่ผมต้องเผชิญไปเมื่อวานมันโหดร้ายมากเกินไป ไม่อาจไว้ใจใครได้อีก และผมจะไม่เชื่อคำหวานที่มาพร้อมยาพิษอย่างนั้นอีกแล้ว ผมกลัว....

" หมับ!! ไม่ต้องกลัวนะ... "

ระหว่างที่เดินกันอยู่ แบล๊คก็ดึงผมเข้าไปกอด อ้อมกอดที่อบอุ่น ที่คอยปลอบจิตใจที่เจ็บช้ำ จะเชื่อได้แค่ไหน พวกคุณมีอะไรที่เป็นความรู้สึกจริงๆให้กับผมบ้าง มีแต่การหลอกลวงแล้วก็ทำร้ายกันอย่างเยือกเย็น ผมโหยหาอ้อมกอดของแบล๊คแต่ก็หวาดกลัวในเวลาเดียวกัน เค้าเป็นอีกคนที่เชื่อไม่ได้

" ปล่อยผมเถอะครับ "

" ......... "

" ปล่อยผมเถอะครับ "

" ........ "

แบล๊คไม่ตอบและไม่ปล่อยกลับกระชับอ้อมกอดแนบแน่นยิ่งขึ้น ความอบอุ่นอ่อนโยนแผ่ซ่านทำเอาผมน้ำตาไหล และโอบกอดตอบกลับไป

" อย่าหลอกลวงผมด้วยความอ่อนโยนอีกเลย
อย่าทำผมแบบนี้ ฮือ.... ผมเจ็บ...ย..อย่าทำ ฮึก!ผะ...ผ..มอีกเลย "

ผมปล่อยโฮพร้อมคำอ้อนวอน เพราะผมหลงไหลในความอ่อนโยนที่เป็นหลุมพรางนั่นผมถึงเจ็บอย่างนี้ จะทำอะไรผมก็ทำแต่อย่าเอาความใจดีความอ่อนโยนมาทำร้ายผม.....

" เชื่อใจฉันนะ ฉันจะไม่ทำอย่างที่ไวท์ทำกับเธอ "

" ผมไม่เชื่อ...ไม่..เชื่ออ..อะไรอีกแล้ว... "

น้ำเสียงขาดห้วงเพราะร้องไห้ ผมไม่อยากเชื่ออีกไม่เอา..ผมเจ็บ!
เราทั้งคู่กอดกันอยู่นานกว่าผมจะหยุดร้องไห้ได้ใช้เวลาไปมากโข เมื่อถึงห้องผมก็อาบน้ำแล้วล้มตัวลงนอนอย่างผวา ผมไม่รู้ว่าใครจะเข้ามาบ้าง ผมจึงหลับไม่ได้เลย งั้นหนังสือมาทบทวนดีกว่า

*********************************************

ไม่รู้ว่าทำได้ดีไหม ไม่มั่นใจเท่าไหร่อะนะ