ทาส 7

ผมมองหน้าไวท์ที่ดวงตาทอสีแดงฉานอย่างน่ากลัว มีหวังซาโตชิต้องตายแน่ๆถ้าไวท์เข้าไปจัดการตอนนี้ นี่ก็เดินมาพร้อมเลือดล่ะ

" ไวท์...! "

" อะไร!! "

" ไม่ดีนะที่ขึ้นเสียงกับพี่แบบนี้! "

ผมตอบกลับ ส่งสายตาสีเดียวกับไวท์ ไวท์จึงสงบลงแล้วเดินมานั่งกอดผม

" ซาโตชิดื้อง่ะ! "

" อืม... เค้าเป็นเด็กนะ แค่นั้นเค้าก็แย่แล้ว "

" นี่แบล๊คห่วงมันหรอ มันเป็นแค่สัตว์เลี้ยงนะ!!! "

ไวท์ลุกขึ้นโวยวายเสียงดังลั่นบ้าน ก็จริงผมเป็นห่วงเค้า แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องเป็นห่วงเหมือนกัน ผมเดินไปหาไวท์แล้วอุ้มเค้าเข้าห้อง ต้องทำให้อารมณ์เย็นซักหน่อย.....

ริมฝีปากปีศาจสองตน
แนบชิดจนไม่มีอากาศ
แบล๊คกระชากเสื้อไวท์จนขาด
เหมือนกระดาษแผ่นบางเท่านั้น

สองกายกอดเกี่ยวเร้าโลมกัน
แบล๊คเริ่มดันท่อนเนื้อใส่น้อง
ไวท์เสียวสะท้านครางหวานเสียงก้อง
แล้วร่ำร้องกับการรัวถี่

การสอดใส่ถูกย้ำซ้ำๆ
เร่งกระหน่ำเพิ่มแรงเร่าร้อน
ร่างบางกรีดร้องอย่างอ้อนวอน
ออดอ้อนเมื่อต้องการสิ้นเสร็จ

ร่างสูงจัดให้ตามคำขอ
ปากหนาเครียคลอให้ถึงใจ
ลิ้นร้อนเลียแล้วโถมกายใส่
ร่างสองเกร็งไปอย่างพร้อมกัน

ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาจนเย็นมากแล้ว แต่กีตาร์ยังคงหลับไหลไม่ตื่น โซระนั่งเฝ้ากีตาร์อยู่ตลอดเวลาไม่ไปไหนเลย กลัวเหลือเกินว่าคนตัวเล็กจะเป็นอะไรมากกว่านี้

" อือ..... "

..................

โหยแผลลึกมากอ่ะ! ผมเข้ามาอาบแล้วดูแผลตัวเองไปด้วย แถมเลือดเต็มห้องน้ำเลยอะ แดงฉานไปหมด ผมหาผ้ามาซับเลือดแล้วแต่งตัวออกมา ซึ่งผ้ามันก็ไม่ไดช่วยอะไรผมนัก

เพราะเลือดก็ยังไหลไม่หยุดอยู่ดี แล้วถ้าปล่อยไว้นานๆเสียเลือดจนตายแน่!!

'ก๊อกๆๆ!!! '

ใครอีกล่ะ? แต่คงไม่ใช่พวกนั้น เพราะพวกนั้นมันไม่มีมรายาท!! ผมเดอนไปเปิดประตูก็ผมคนขับรถที่ชื่อสึจิถืออุปกรณ์ทำแผลมาให้ 

" ท่านแบล๊คให้นำมาให้ครับ "

ผมจึงเอื้อมมือไปรับแล้วสึจิก็เดินไปทันที เออสึจินี่เป็นคนเงียบๆดีจังนะ ผมปิดประตูแล้วเดินมาทำแผลตัวเองที่โต๊ะ โคตรเจ็บอะ!!

แล้วก็เสร็จจนได้ สำลีเปื้อนเลือดเต็มโต๊ะไปหมด แต่ผมไม่เก็บอะ! ขี้เกียจ ทำแผลเสร็จก็ปีนขึ้นเตียงนอนทันทีเลย พักผ่อนๆ

" ใครเค้าให้นายนอน "

ผมผงกหัวขึ้นดู ใครก็ไม่รู้แหะเดาไม่ออก อีกอย่างเพราะเสียเลือดมากเลยทำให้ง่วงแถมเบลอๆอีกด้วย ผู้มาเยือนอย่างสามขุมมาที่เตียงแล้วนั่งลง

" พูดด้วยอยู่นะ ทำเป็นเมินเหรอ....! "

" ปะ...เปล่า ผมแค่ไม่ไหวง่วง "

" ง่วงก็ต้องทำงาน ลงไปทำอาหารเย็นเลย เป็นทาสภาษาอะไร "

" ทำไมเป็นอะ ให้้คนอื่นทำเถอะ ผมทำกินไม่ได้หรอก! "

" ............... "

ไม่มีเสียงตอบแหะ คือผมคุยกับเค้าทั้งที่หลับอยู่น่ะครับ แล้วมือเย็นก็มาสัมผัสที่หัวผม ผมเลยสะดุ้งลืมตามาดู

" ตัวไม่ร้อนหนิ "

" .....? "

ถ้าทางแบบนี้คงเป็นแบล๊คล่ะมั้งเนาะ ผมมองเค้านิ่งๆแล้วหลับตาต่อ

" เสียเลือดมากเลยพลีย.... "

" เฮ้อออ อ่อนแอจริงๆ "

แหม...ก็ผมเป็นคนนี่ครับไม่ใช่ซาตานแบบพวกคุณ จะได้อึกถึก ไม่ตายไรงี้! ว่าแต่...จะมาสนทำไมวะ หรือว่ามาหาเรื่องกดอีก! โอย...กดเช้ากดเย็น ตาย...สำลักน้ำกามพวกเอ็งตายพอดี

" เพราะความคิดของเธอนั่นล่ะ ที่จะทำให้ฉันกดเธอ! "

" เรียกนายดูดีกว่าป่ะ? "

เรียกเธอๆอยู่ได้ผู้ชายนะเว้ยเนี่ย! แล้วแบล๊คก็ย้ายตัวเองมาคล่อมผมไว้ ผมไม่ลืมตาดูก็พอรู้ จะทำอะไรก็ทำเถอะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ!

" แน่ใจนะที่คิดน่ะ! "

เออสิวะ! ผมตอบในความคิด ขี้เกียจอ้าปากตอบ อยากนอน อยากหลับพักผ่อนใจจะขาดล่ะ แล้วมือเย็นๆก็เลื่อนมาที่ปากผมพร้อมส่งนิ้วเรียวเข้ามาด้วย

" นุ่มดีนะลิ้นเธอเนี่ย "

เธออีกล่ะ! เรียกนายสิวะ!! เหอะ! นิ้วเรียววนไปมาในปากแล้วถูกใส่เพิ่มเข้ามาอีกนิ้ว มืออีกข้างลูบต่ำไปที่ส่วนอ่อนไหว คลอเคลียจุดนั้นซักพักก็สอดนิ้วเข้าที่ด้านหลัง ผมสะดุ้งกัดนิ้วร่างสูงอย่างจัง ก็เจ็บนี่ เสียวๆด้วย

นิ้วด้านล่างขยับปลุกเร้า นิ้วด้านบนก็ควานเล่นอยู่ในปากเล็กอย่างเพลิดเพลิน เสียงหายใจหอบถี่และฟังขาวที่ขบกัดนิ้วเรียวเป็นบางครั้ง ส่อถึงอารมณ์ที่มีของเจ้าตัว

นิ้วเรียวที่กระตุ้นอย่างอ่อนโยนทำเอาผมแทบคลั่ง หัวใจสั่นเต้นแรงจนอึกอัด ผมปรือตามองอีกฝ่ายช้าๆ ดวงตาของแบล๊คไม่ใช่สีทองเช่นเดียวกับไวท์ที่ทำแบบนี้ แต่กับทอสีน้ำเงินสวยมาก แวววาวน่าหลงไหล ไม่ได้ๆ หลงไหลไอ้ซาตานนี่ไม่ได้เด็ดขาด

แบล๊คงัดความเป็นชายออกมาจ่อที่ทางด้านหลัง ก่อนจะสอดใส่เข้ามาอย่างช้าๆไม่รีบร้อน แถมมีโลชั่นช่วยอีกทำให้ผมแทบไม่เจ็บแต่กลับเสียวมาก จนต้องกัดนิ้วเรียวที่รุกรานอยู่ในปากผมไม่ไปไหนเพื่อระบายอารมณ์

ผมจ้องดวงตาสีน้ำเงินสวยสดนั้นด้วยความหลงไหล ยอมปล่อยตัวและใจไปกับบทรักที่อ่อนโยน น่าแปลกที่ความอบอุ่นอ่อนโยน เหมือนปลอบประโลมผม ซึมเข้าไปถึงหัวใจที่เจ็บร้าว จนมันเริ่มรู้สึกดีขึ้นมามากเลย

ในห้องระงมไปด้วยเสียงครางแผ่วของผม แบล๊คดึงมือตัวเองอยู่ในปากผมไปยึดสะโพกผมไว้ทั้งสองข้าง แล้วกระแทกเข้ามารุนแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ ทำให้ผมดิ้นเร่าด้วยความเสียวที่มีมากแทบรับเอาไว้ไม่ไหว

เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่อาจรู้ แต่ผมคงจะถึงเป็นรอบที่สามแล้วทั้งๆที่แบล๊คยังไม่ไดปลดปล่อยเลยสักครั้ง จังหวะถูกเร่งเร้าให้รุนแรงเข้าไปอีก แบล๊คคงใกล้แล้ว แต่ผมเนี่ยไม่ไหวแล้ว....

" อึกๆ อ๊าาาา!!! "

กรีดร้องลั่นห้อง แต่ก็ต้องนอนเกร็งกะตุกอยู่นาน เพราะแบล๊คยังไม่หยุดกระแทกเข้ามา เสียวมากแทบขาดใจ ทั้งจิกทั้งกัดแบล๊คจนร่างสูงถูกประดับประดาด้วยรอยแดงหลายรอย

แล้วไม่กี่อึดใจแบล๊คก็แช่ส่วนนั้นกับตัวผมแน่น กระตุกเกร็งเล็กน้อยพร้อมดวงหน้าเริดขึ้น ผมรับรู้ถึงบางสิ่งที่เข้ามาก่อนที่ทุกอย่างจะฉุดรั้งให้ผมจมดิ่งสู่งห้วงนิทรา......

ผมลงไปเลียบาดแผลให้ร่างเล็กแผ่วเบา แล้วแผลนั้นก็สมานกันอย่างรวดเร็ว ว่าแต่.... ผมทำแบบนี้ทำไม? ทำไมต้องอ่อนโยนกับเด็กนี่? ทำไม่ต้องเป็นห่วงเด็กนี่? ผมไม่เข้าใจจริงๆ

ดวงตาสีน้ำเงินที่ทอแสงเวลาต้องการคนๆนั้นจากส่วนลึก ทอแสงออกมาให้เด็กหนุ่มนี่ได้ยังไง แถมตั้งสองครั้ง! เกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่นะ?

ผมเดินออกมาจากห้องซาโตชิมาห้องตัวเองที่ว่างเปล่า ไวท์ไปคาสิโนแล้ว ไปหาของเล่นอีกเช่นเคย....ผมล้มตัวลงนอนหลับตา ภาพของเด็กหนุ่มที่นอนร้องครวญครางแผ่วหวานไหลเรียงเข้าในหัวเป็นฉากๆ ทำไมกัน? เพิ่งออกมาจากห้องเมื่อกี้แต่แค่คิดถึงภาพพวกนี้ผมกลับต้องการอีกแล้ว......?

เช้านี้มีเรื่องชวนงงอีกแล้ว เมื่อตื่นมาแล้วแผลผมหายสนิทเลย...? ยาที่นี่ดีขนาดนี้เลยหรอเนี่ย อ้อ! ลืมไปเจ้าบ้านเป็นซาตาน!

" ซาโตชิจ๋า~ "

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็เจอไวท์ทันที เพราะถ้าเป็นแบล๊คคงไม่พูดหวานอย่างนี้อะ!

" ครับ "

" วันนี้ไวท์ไปส่งนะ ^^ แต่ก่อนไปมาจุฟๆทีสิ >\\\< "

" ซาตานอย่างคุณไม่จูบใครไม่ใช่หรอไง "

" ก็ไม่ได้บอกว่าจะจูบปากนี่.... "

" แล้วจูบอะไร? "

" ซาโตชิน้อย! "

" อ้ะ!!! "

ไวท์เดินมาทางผมขณะที่พูด แล้วกะตุกผ้าขนหนูผมออกแล้วปากเรียวก็ครอบส่วนนั้นทันทีที่พูดจบ ไม่ต้องรอให้คิดเลยเนอะ ว่าซาโตชิน้อยคืออะไร!

ผมพิงกำแพงกันล้มเพราะลิ้นเย็นโลมเลียอย่างช่ำชองเสียจนทนแทบไม่ไหว มือข้างหนึ่งของผมจับหัวไวท์เอาไว้ ส่วนอีกข้างก็กัดเพื่อระบายความเสียวกระสัน

นิ้วเรียว...สอดใส่ทางด้านหลังผมอย่างเร้วจนผมผวาดกัดแขนตัวเองและกดหัวเค้าแน่นกว่าเดิม นี่พวกเค้าจะให้ผมเป็นที่ระบายทั้งเช้าเย็นจริงๆสินะ! ไวท์ปรนเปรอผมอย่างชำนาญเล่นเอาผมแทบคลั่งเช่นกัน ไวท์หยุดการกระทำเหล่านั่นแล้วปลดเสื้อผ้าชิ้นล่างของตนออก ส่วนผมน่ะขาอ่อนทรุดลงมากองที่พื้นแล้ว

" จุฟเค้าบ้างสิ~ "

" อื้อ...! "

ไวท์เอาส่วนั้นมาจ่อที่ปากผม พูดพลางขอร้องแต่สิ่งที่เค้าทำคือ บีบปากผมแรงจนเจ็บแล้วดันสวนเข้ามาอย่างแรง ไวท์จับหัวผมเข้าออกรับส่วนนั้นแรงขึ้น จนผมเริ่มปวดและเวียนหัว

ไวท์หยุดแล้วลงมาคุกเข่าตรงหน้าผม ยกขาข้างหนึ่งของผมพาดบ่า แล้วสอดใส่เข้ามารวดเดียวเลย ผมเจ็บมาก ทำไมต้องรุนแรงตลอดเลยนะ ทางหลังผมเริ่มมีเลือดซึม เจ็บปวดตึบๆมากจนต้องกัดปากตัวเองแน่น

ดวงตาของไวท์เป็นสีทองที่ดูราวกับสนุกสนาน ไม่เห็นน่าหลงไหลเหมือนแบล๊คเลย ไวท์ใส่ตัวผมถี่ยิบจนอารมณ์ผมกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว แก่นกายอุ่นๆของผมกำลังสั่นระริก ปวดจี๊ดๆอย่างต้องการปลดปล่อยซักที

ผมหลับตา กอดไวท์แนบแน่น ปากขบกัดต้นคอไวท์รุนแรง เพราะสิ่งที่รอคอยมันกำลังจะถึงที่หมายแล้ว...

" อะๆๆ อีก..ลึกๆอีก! "

" ลามกไปแล้ว..สัตว์ของผม! จัดให้นะครับคนดี.... "

" อ่ะๆๆ ฮ่ะๆอึก!! อ๊าาาาาา!!! "

"อ่าห์...... "

ใบหน้าสวยหวานเชิดขึ้นพร้อมเสียงร้องที่สุขสม ปลดปล่อยน้ำกามาเปรอะเลอะตัวเองและไวท์ เช่นเดียวไวท์ที่ปลดปล่อยสิ่งเดียวกัน หากแต่สิ่งนั้นถูกปล่อยอยู่ในตัวอีกคน!

ผมต้องลุกมาอาบน้ำอีกรอบจนได้ ไวท์มันเสร็จแล้วก็เดินยิ้มๆออกไป ทิ้งผมที่หอบถี่เอาไว้ เฮ้อ....

**********************************