ทาส 12

ฮิมูระโผล่หัวมาหลังพักเที่ยงหมดลง แล้วผมก็ต้องนั่นปวดหัวกับการเรียนต่อ การที่จะใช้สมองคิดเรื่องเรียนยังจะตายเอา

สมองบีบรัดอย่างรุนแรงทุกครั้งที่ผมพยายามคิดคำนวน จนต้องยอมจำนนต่อความเจ็บปวด แล้วเรียนทั้งๆที่ไม่รู้เรื่องจนกระทั่งเลิกเรียน

" พวกกูกลับล่ะ ว่าจะไปดูวง SUG ซักหน่อยวันนี้เค้ามาแสดงที่ไนท์คลับในชิบุย่า ไปเปล่าๆ " คันคุโร่เอ่ยชวนอย่างคึกคัก

" พวกมึงไปเหอะ เดี๋ยวกูจะไปส่งซาโตชิ "

" ป...ไปทำอึก!!! ม...ไมวะ "

" พูดยังไม่ไหวก็หุบปากไปเหอะมึงอะ "

" งั้นพวกกูฝากซาโตชิด้วยนะเว้ย! "

มากิพูดแล้วโบกมือลา ฮาระก็ยิ้มๆแล้วโบกมือให้แต่คันคุโร่ดันยกนิ้วกลางมาให้ซะงั้น!! หนอยไอ้นี่!!!

" มะ...มึง... "

" หุบปากไป กูไม่สนพวกนั้นหรอก มึงเป็นยังงี้เพราะกู กูต้องรับผิดชอบ "

เฮ้ออออ กูไม่ได้ของเลยแสรสสสส แล้วก็ต้องเดินเกาะแขนฮิมูระออกมา เหมือนคู่เกย์เลยวะ แต่ไอ้จะไม่เกาะมันแทบก้าวเดินไปได้เลย ฮิมูระพาผมมาขึ้นรถที่มีสึจิเป็นคนขับ อดแอบงงไม่ได้ว่ามันรู้ได้ไง อ้อ! มันเป็นซาตานนี่นะ!! ไม่นานทั้งผมและฮิมูระก็มาถึงบ้าน

" ถึง...ละ....แล้วอึก!! กะ...ก กลับไป...ห..เหอะ "

" ไม่อะ! แล้วไม่ต้องพูดเลยมึง กูทรมานแทน "

ก็ดีไง มึงได้ทรมานเหมือนกู! ผมเดินเข้าบ้านโดยมีฮิมูระคอยประครอง ในบ้านไม่มีใครอยู่เลยหรอเนี่ย!

" งาย....กลับมากันแล้ว~  "

เมื่อประตูห้องผมถูกฮิมูระเปิดออก ก็พบเข้ากับแบล๊คและไวท์ที่นั่งรออยู่ข้างใน ทำไมต้องในนี้ มีอะไรหรือเปล่า...?

" ถอนพิษให้ซาโตชิสิ!! "

" เร่งจริง "

แบล๊คลุกขึ้นแล้วเดินมาทางพวกผม แล้วกระชากผมออกมาจากฮิมูระอย่างรุนแรง เขาโอบผมจากด้านหลังแล้วยัดอะไรซักอย่างใว่ปาก ยัดลึกจนถึงคอเลย นั่นทำให้ผมกลืนสิ่งปริศนาลงไปโดยปริยาย

" อะเรียบร้อย "

" ซาโตชินายเป็นไงมั้ง?!! "

" ไม่ต้องห่วงหรอกครับ...มานี่มา  "

ผมมองไวท์กระดิกนิ้วเรียกฮิมูระอย่างงๆ เกิดอะไรขึ้น?!! ภาพตรงหน้าเริ่มเบลอ ขาที่มีเรี่ยวแรงอยู่น้อยนิดก็หดหายไปทันที

ผมรีบพยุงซาโตชิที่หมดสติเพราะยาไปที่โซฟาในห้อง อันที่จริงอยากลากออกไปข้างนอกอยู่แต่ว่าฮิมูระอยู่กับไวท์สองต่อสองอาจจะอัตรายเลยต้องอยู่ดูแถมมีซาโตชิอยู่ด้วยยิ่งไม่ต้องห่วง

" ไม่ต้องห่วง ยากำลังทำงาน ไวท์อย่าลืมทำสัญญาด้วยล่ะเดี๋ยวตุกติก "

" คร้าบๆ  "

ไวท์หยดเลือดตัวเองลงที่แหวนอาคม แล้วใส่ให้ฮิมูระพร้อมมนต์กำกับ เสร็จแล้วไวท์ก็สั่งให้มอบความสุขทางกามให้ตนเอง ผมเลยนั่งมองฮิมูระลามเลียมน้องตัวเองอย่างเผลินตา

คนในอ้อมกอดเริ่มดิ้นคลุกคลักๆ เพื่อให้ตัวเองได้นอนสบายยิ่งขึ้น ผมจับให้เค้านอนสบายๆ แล้วลูบหัวเค้าเล่นอย่างรักใคร่ ตื่นมามีงานทำแน่หนุ่มน้อยของผม

แล้วผมก็หันไปสนคู่ตรงหน้าต่อ ทั้งคู่โลมโล้กันอย่างดุดัน คงสร้างความสนฮกสนานให้ไวท์ได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว เพราะเค้าครางเสียงหวานๆออกมาแทบจะตลอด อันที่จริงผมคิดว่าน้องผมจะเป็นฝ่ายรุกเหมือนที่ทำกับซาโตชิ แต่กลับกันเลย เค้ากลับเป็นฝ่ายรับได้ร้อนแรงจริงๆ พอๆกับที่ทำกับผมเลย ซาตานตนนั้นคงถูกใจเจ้าตัวไม่น้อย

ไวท์ไล่กรีดอีกฝ่ายจนเลือดสีนิลอาบหนอง แต่ฝ่ายนั้นก็ใช้เล่น รุนแรงใส่น้องผมน่าดู แต่ก็นะดีเหมาะกันดี อีกคนก็ซาดิส อีกคนมาโซคิส ได้ของเล่นดีๆแล้วสินะไวท์!!

ดูได้ซักพัก บทรักเริ่มรุนแรงขึ้น ผมจึงอุ้มซาโตชิให้ออกมาจากห้องนั้น ขืนตื่นมมาเจอภาพแบบนี้มีหวังช๊อค!

ดวงตาบอบช้ำอ่อนล้าค่อยๆปรือขึ้นมองสิ่งรอบข้างอย่างช้าๆ ทอดสายตาสำรวจสิ่งต่างๆภายในห้อง นี่ไม่ใช่ห้องผมหนิ?

" ตื่นแล้วหรอ เป็นไงมั้ง "

" ก็ดี "

ผมตอบกลับแบล๊คที่นั่งอยู่ปลายเตียง ก่อนจะค่อยๆยันตัวขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียงอย่างระแวง อาการเจ็บปวดทรมานนั่นหายไปแล้วเพราะสิ่งนั้นที่แบล๊คใส่เข้ามาในปากผมแน่ๆ แล้วทำไมจู่ๆถึงยอมช่วยผมง่ายๆล่ะ?

" เพราะฮิมูระ "

" หมายความว่าไง? "

" ก็เป็นสิ่งแรกเปลี่ยนกับฮิมูระที่ยอมเป็นที่บำเรอให้ไวท์ "

" หาาา!!!! "

ไอบ้าเอ้ย!! มึงทำอย่างนี้ทำไมวะ!! ไม่เห็นต้องทำอย่างนี้เพื่อกูเลย!!

" ห่วงมันจังนะ!! "

แบล๊คแดกดันเสียงเย็น แล้วลุกมาคล่อมบนตัวผม คิดจะกดอีกแล้วสินะ!

" ก็ใช่ "

" เมื่อวานก็เพิ่งทำ "

" แล้วจะทำไม? "

" ใครจะทำไมคุณได้ "

" ก็รู้นี่... "

ลิ้นร้อนแลบเลียริมฝีปาก
มือสากทำหน้าที่ลูบไล้
บรรเลงบทเพลงแห่งความใคร่
สนองต่อใจที่ต้องการ

เสื้อผ้าถูกปลดเปลื้องเสียจนสิ้น
ก่อนที่ลิ้นจะลวนลามกาย
ร่างเล็กนอนกระสับกระส่าย
ลิ้นว่องไวทำใจสั่นเทา

นิ้วเรียวรุกล้ำเพื่อเบิกทาง
ร่างบางครางหวานเสียงลั่นห้อง
ส่วนอ่อนไหวโดนตาคมจับจอง
ก่อนครอบครองทั้งหมดด้วยปากตน

และแล้วก็พร้อมเพื่อสอดใส่
สองกายแนบชิดร่วมเป็นหนึ่ง
เนิบนาบแร่งเร้าแล้วก็ถึง
แล้วจึงหยุดก่อนโอบกอดกันและกัน

ลมหายใจของผมยังคงหอบถี่เมื่อทุกอย่างจบลง แบล๊คแต่งตัวแล้วออกไปโดยไม่พูดไม่จา ผมไม่เข้าใจเขาเลยจริงๆ ผมปิดเปลือกตาตัวเองช้าๆ....
-------------------------------------

ณ.ห้องของซาโตชิ
ไวท์เริ่มหลงไหลในตัวของฮิมูระทีละนิด จากบทรักเร่าร้อนถึงใจ คิดไม่ผิดจริงๆที่เอามาเป็นของเล่นชิ้นโบว์แดง ไม่ต้องกลัวตาย แถมตอบสนองได้ดีสุดๆ แต่ก็คนละอารมณ์กับซาโตชิละนะ!

" แรงๆ..หน่อยซี่~ อื้อ....! "

" อึก! ร่านจริงๆ!!! "

" ขอบคุณ...สำหรับคำชมนะครับ อ่าห์.....!!! เสียวดีจัง อื้มมมมม คุณลีลาเด็ดมาก ฮื้อออออ!! อ่ะๆๆ! "

การสนทนาที่ปกคลุมไปด้วยเสียงครางดังระงม
ฮิมูระรังเกียจไวท์ตงิดๆ อย่างว่าไม่ถูกกันตั้งแต่แรกๆแล้วนี่ กะจะทำร้ายเจ้านี่ด้วยเซ๊กส์ที่หยาบช้า แต่ไม่ได้ผล เพราะเจ้านี่ดันชอบเสียอย่างนั้น

เซ็กส์ที่อยากโลนถูกนำเดินต่อไปเรื่อยๆ แม้ดวงอาทิตย์จะเคลื่อนตัวลอยเด่นเหนือเส้นของฟ้าแล้วก็ตาม แต่ทั้งคู่ก็ยังเสพสมกายกันอย่างไม่สนใจอะไรภายนอกทั้งนั้น!

ผมลุกจากที่นอนซึ่งก็ไม่รู้ว่าห้องใครหรอก สีดำมืดขนาดนี้ไม่รู้เลยจริงๆน๊า..! เอ...เจ้าของห้องล่ะหายไปไหน? ช่างเถอะกลับห้องตัวเองดีกว่า จะได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปเรียน...ช่วงนี้จะไม่มีวันหยุดเนื่องจากใกล้สอบแล้ว นี่จะสอบล่ะ!! ผมยังไม่ได้ทบทวนวิชาเลยตายๆๆๆ

" อ้าๆๆ อื้อ...แรงๆอีกๆ อ่ะๆๆๆ!!! "

สะ...เสียงไรอ่ะ!! คะ..ใครทำอะไรกันในห้องผม แอบดูดีกว่า!!

" จะทำอะไร "

" อ่า...? เข้าห้องไง "

" เข้าไปทำไม "

เอ๊ะ!! ถามโง่ๆนะเนี่ย!!!

" เดี๋ยวเถอะนะ!! "

" ก็บอกว่าอย่ายุ่งความคิดผม!! ผมจะไปแต่งตัวไปเรียน "

" ก็แค่นั้น นี่ชุด! ไปแต่งห้องฉัน "

ผมรับชุดมาด้วยท่าทางเชิดๆ มั่นใส้ ชิส์! เออว่าแต่ในห้องนั้นมันเสียงใครหว่า??? ไวท์หรอ?? กับใครล่ะ??? มึน!!

ผมมาเรียนโดยมีแบล๊คมาส่ง แต่เค้าก็นั่งเงียบๆทำหน้านิ่งๆเฮ้อ...ไอ้ที่ชายหาดนั้นแม่งเป็นความฝันแน่ๆเลย แบบภาพมายาไรงี้! ดูที่เค้าทำสิ ไม่ต่างจากที่เจอกันแรกๆเลย เฮ้ออออ ถอนหายใจอีกรอบ!

" เฮ้ย!! "

ผมหันไปทางเสียงเรียก พวกคันคุโร่นี่เอง...

" เออว่าไง "

" อาการดีขึ้นแล้วหรอ? " มากิถามและแตะๆที่หน้าผากผม

" อืม หายล่ะ..เพิ่งมาอ่อ "

" อืม...ไปหาไรใส่ท้องดีกว่า หิว "

แล้วฮาระก็ลากคอผมไปที่โรงอาหาร ตามด้วยคันคุโร่และมากิ พวกเรารั่งกินแล้วคุยกันสนุกปากเลย พอไอ้อาการทรมานพวกนั้นหายไป ผมรู้สึกว่าชีวิตแบบนี้โคตรมีความสุขอะ!!

" เออ...ฮิมูระไปไหนวะ ยังไม่เห็นแม่งเลย " คันคุโร่พูดขึ้น

" เออแหะ? ปรกติมันมาเช้าออกนี่หว่า " มากิ

" ติดหญิงเปล่า " ผมเสนอมั่วๆ

" ตลก! มันไม่ติดหญิงจนมาสายมึงก็รู้นี่ " ฮาระ

แล้วพวกเราก็นั่งวิเคราะห์เรื่องฮิมูระกันจนกระทั่งวิชาแรกเริ่มขึ้น ผมชะเง้อหน้ามองไปที่ประตูเกือบตลอด ทำไมฮิมูระไม่มาเรียนล่ะ? แบล๊คบอกว่าฮิมูระเอาตัวเองเป็นข้อแรกเปลี่ยนเรื่องผม แต่ก็น่าจะมาเรียนได้นี่ เอ๊ะ!!! หรือว่าเสียงเมื่อเช้าเป็นของ.....?

" ป่ะๆกินข้าว... "

คันคุโร่ลุกขึ้นแล้วพูดชวน พวกผมเลยเก็บข้าวของใส่กระเป๋าเดินออกไปกันเป็นกลุ่มๆ จนแล้วจนรอดวันนี้ทั้งวันฮิมูระก็ไม่มาเรียน อะไรจะขนาดนั้นเลยหรอ หรือไวท์ทำอะไรฮิมูระ!!

" ซาโตชิ~ ไวท์มารับแล้ว...ป่ะ ไปหาไรกินกัน "

" ไปแล้วนะเว้ย!! "

" กลับดีๆล่ะเด็กน้อย ฮ่าๆๆๆ "

" เอ๋?? ทำไมเค้าเรียกซาโตชิว่าเด็กน้อยล่ะ??? "

" ก็...ผู้ปกครองมารับทุกวันไง! "

ไวท์พยักหน้าหงึกๆเหมือนเข้าใจ

" ผู้ปกครองคืออะไรอ๋อ???? "

" เฮ้ออออ ผู้ปกครองก็คือพ่อแม่ไง คือคนที่ต้องคอยมารับมาส่งลูกๆที่ยังเด็ก หรือไม่ก็พวกพี่เลี้ยงอะ เข้าใจมะ? "

" อ่าาาา แอบงงอ่าาา??? "

" ผมมีคนคอยคุมเหมือนเด็กๆที่ไปไหนทำอะไรไม่เป็นน่ะ "

" อ้ออออ!! "

เฮ้อออ เหนื่อย! ซาตานนี่ก็เรื่องที่ไม่เข้าใจเหมือนกันเนอะ!! ผมเดินขึ้นรถโดยมีไวท์นั่งข้างๆด้วยรอยยิ้ม เพิ่งสังเกตุว่าไวท์มีรอยแดงๆเต็มคอเลย ของใครทำให้บ้างดีกว่า?!!!

" อะ...ถึงแล้วครับ "

ไวท์ลงมาเปิดประตูให้ผม ดูแลกันดีอีกและแหะ ตอนนี้ผมอยู่ที่หอคอยโทโทะ (โตเกียวทาวเวอร์) มาทำอะไรอะ??

" มาหาอะไรอร่อยๆทานไงคร้าบ~ "

" ที่บ้านก็มีนี่ "

" เท่าที่ไวท์สังเกตุนะ ซาโตชิไม่แตะข้าวเย็นที่บ้านเลย... "

พูดอย่างงอนๆ พองแก้มให้ป่องๆอีก น่ารักอะ!! อย่ามาน่ารักแถวนี้นะ!!! ทั้งพี่ทั้งน้องนี่ชอบแกล้งผมกันจริงๆเลย ไวท์เดินจูงมือผมเข้าไปข้างในเดินตรงไปที่ลิฟ ไปไหนอ่าาาา??

" ถึงแล้ว...! "

ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ มันสวยมากจริงๆ ที่นี่เป็นห้องอาหาร ชั้นอะไรผมจำไม่ได้ รอบๆร้านนี้มีแต่กระจกทำให้มองทิวทัศรอบๆได้อย่างชัดเจน ผมยืนมองอย่างเผลินตาก่อนจะถูกไวท์จูงมือไปนั่งที่โต๊ะๆหนึ่ง รอบข้างเราไม่มีใครซักคนแล้วยังนั่งติดกับกำแพงกระจก เล่นเอาผมมองวิวซะลืมสั่งอาหารเลย!

" ไม่สั่งอาหารหรอ? "

" หรูขนาดนี้ผมสั่งไม่ถูกหรอกครับ "

" งั้นไวท์สั่งให้เนาะ  "

แล้วไวท์ก็หันไปสั่งๆและก็สั่งอาหาร สั่งเยอะแยะเลยแหะ ผมหันไปมองวิวรอบๆต่อ ซึ่งไวท์เนี่ยก็เอาแต่จ้องหน้าผมอยู่ตลอดเลย

" หน้าผมมีอะไรติดอยู่หรือเปล่าครับ? "

" เปล่า...แค่ไวท์ไม่ค่อยซาโตชิดูมีความสุขน่ะ ก็เลย...>\\\< "

แล้วไวท์ก็ยิ้มกว้างหน้าสีเรื่อยๆอย่างน่ารัก ผมเองก็ไม่เคยเห็นไวท์ยิ้มแบบไม่มีเล่เลี่ยมอย่างนี้เหมือนกัน แปลกจริงๆ? ไวท์ไปอารม์ดีอะไรมา...ถึงดูมีความสุขอย่างนี้ แถมยังพามากินข้าวที่หรูๆอีก ปรกตินี่หาเรื่องกดอย่างเดียวนี่นา...?

" วันนี้ก็จะหาเรื่องกดซาโตชิเหมือนกันนะครับ แค่.... "

" เปลี่ยนบรรยากาศ! "

" เอ๋...? เดาถูกด้วย เก่งจังนะครับ  "

" ไม่เข้าใจจริงๆ พวกคุณไม่มีอะไรทำหรือไง ถึงเอาแต่จับผมกดอยู่นั้นล่ะ "

" อาาาา มันก็มีอะนะ แต่ผมทำจนเบื่อหมดล่ะ แต่การกดซาโตชิเนี่ย...ผมยังไม่รู้สึกเบื่อเลย.... "

ไวท์พูดพลางยื่นหน้ามาใกล้ๆผม แล้วจุฟที่แก้มผมทีนึง แอบเขินนะเนี่ย...! ผมทำเมินแล้วหันไปมองวิวเพื่อรออาหาร ส่วนไวท์ก็นั่งมองยิ้มกรุ่มกริ่มอยู่อย่างนั้น

" โอ้โห...! "

" น่ากินใช่ไหมล่าาา "

" อืม... "

อาหารตรงหน้าผมแต่ล่ะอย่าง หรูหราอย่าบอกใครเชียว มีแต่ที่เคยเห็นทางทีวี นี่ผมอนาถขนาดนั้นหรือไงนะ? ไม่ๆผมไม่ได้จนขนาดนั้น แต่ที่นี่มันหรูเกินไปอะ ไม่รวยมากๆๆๆๆ มากินไม่ได้หรอก แล้วจะนับประสาอะไรกับนักศึกษาอย่างผมล่ะ

ผทกับไวท์นั่งกินอาหารกันอย่างอารมณ์ดี นานๆทีจะได้ผ่อนคลายนี่ เราสองคนสองพูดคุยหัวเราะด้วยกัน มันช่างเป็นบรรยากาศที่น่าจดจำจริงๆแหะ

" แล้วซาโตชิจะสอบเมื่อไหร่? "

" อาทิตย์หน้าครับ ไม่รู้จะสอบได้หรือเปล่าเลย.... "

" ไวท์ติวให้มั้ย? "

" เอ๋....? ได้หรอครับ "

" ได้สิ  "

ไวท์ส่งยิ้มหวานมาให้น่ารักมากๆเลย แต่...ไวท์จะติวให้ผมได้จริงๆหรอ? ระหว่างที่เรานั่งคุยกันอยู่ก็จิบไวน์สุดหรูไปพลาง รสชาติดีอย่าบอกใครเชียวครับ

" อิ่มยางงง "

" ครับอิ่มแล้ว "

" งั้น...ป่ะ! "

ไวท์ลุกขึ้นมาดึงผมให้เดินตามไป ซึ่งผมก็ทำตามแต่โดยดี เราทั้งคู่เข้ามาในลิฟเพื่อจะขึ้นต่อไปอีกชั้น ชั้นนี้เป็นห้องรูมสวีตสุดหรู...อีกแล้ว ไวท์หยุดอยู่หน้าห้องก่อน แล้วเรียกผมให้ไปยืนตรงหน้าเค้าและหันหน้าไปทางประตู ก่อนที่ผ้าสีดำจะถูกปิดที่ตาของผม??

" ทำอะไรน่ะครับ??? " เริ่มกลัวแล้วสิ!!

" อ่าาาาไม่ต้องกลัว ไวท์แค่จะเล่นกับซาโตชิเท่านั้นเอง "

" เล่นอะไรของคุณ!! "

" เดี๋ยวก็รู้~~~ "

ทำไมเสียงต้องดูเจ้าเล่ห์อย่างนั้นด้วยนะ เมื่อกี้ผมยังมีความสุขอยู่เลย...แต่ตอนนี้ผมกลัวมากๆเลย ถ้ามองเห็นยังพอทำใจเตรียมใจได้ แต่นี่กลับไม่เห็นน่ะสิ แล้วจะรู้ได้ไงว่าต้องเจอกับอะไร??

ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนตักไวท์โดยนั่งพิงอกแกร่งอย่างเกร็งๆ คาดว่าน่าจะนั่งอยู่บนเตียงหรือโซฟา โอ้ยยยปวดหัวจริงๆ ทำไมต้องมานั่งเดาอะไรอย่างนี้ด้วยนะ

" อืมมม "

ผมครางแผ่วเมื่อริมฝีปากเย็นแตะที่ใบหูของผมอย่างช้า...ลิ้นเย็นๆไล้ลงคอ

************************************************