ทาสรัก 3

' แกร๊ก! '

ใครอะ พี่มิคาเอลหรอ...?

" ห้องพี่มิคาเอลหรอฮะ? "

" อืม...ห้องพี่เอง "

อะ..อะไร? ผมหลบไปนั่งอยู่ข้างเตียงมองทั้งคู่ที่เข้ามาในห้อง พี่มิคาเอลโอบเอวสกายด้วย ทำไมต้องห้องของผมล่ะ?

" พี่มิคาเอลฮะ? "

" หือ.... "

" ผมอยากให้พี่กอด..... "

สกายพูดด้วยท่าทีเขินอายเล็กน้อย นัยน์ตากลมโตมองพี่มิคาเอลอย่างต้องการ พี่เค้าเหล่มาทางผมแล้วยกยิ้มน้อยๆ

" ได้สิ...ฉันก็อยากกอดนาย "

อึก...!!! หัวใจผมมันเจ็บปวดเหลือเกิน! ปวดหนึบเจ็บจี๊ด! ทำไมมันเร็วอย่างนี้ล่ะ!!! ทั้งสองร่างพากันมาที่เตียงผม ผมจึงต้องหลบไปนอนซ่อนตัวอยู่ใต้เตียง

" อ้าาาา พี่มิ..คาเอล เสียวอื้อ... "

" ชอบมั้ยคนดี... "

" ชอบ...ดูดแรงๆเลยฮะ สกายชอบ.....อ๊า..!! "

" แรงพอมั้ยครับ? "

" อีก...อะอะเอาอีกแรงๆแรงอีก! "

" หืมมมม "

" อ๊าาา "

เสียงของการปรนเปรอดังอยู่ตลอด แค่เสียงผมก็เห็นภาพ น้ำตาผมร่วงอาบหน้า แต่ก็ต้องกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ ผมเจ็บ...พี่มิคาเอล พี่ทำผมแบบนี้ทำไม? ทำไมต้องห้องผม ทำไมต้องเตียงผม ทำไมครับพี่ ทำไม...

" อื้ออออ เจ็บฮะ...! "

" ทนหน่อยนะ... "

" อ้าาาา เข้ามาแล้วอื้ออออ!!! "

" อ่าห์...เรารัดพี่แน่นจังเลยสกาย... "

" อื้อออออ ของพี่มันอื้ออ่ะๆๆๆๆ ยะยะอย่าเพิ่งสิฮะ อ่ะๆๆไผมเสียว... "

เตียงลั่นสั่นเอี๊ยดอ๊าดตรงตัวผม ตรงหน้าผม เสียงครางข้างหูผม เจ็บ...! ผมเจ็บพี่ผมเจ็บ ไม่ไหวแล้ว...หยุดเถอะ หยุด...!!!

" อ้ะๆผะผมใกล้แล้วพี่ฮะ....!!!! "

" ฮ้าาาา อีกนิด! "

" อ่ะๆ อ่ะๆ อื้ออออ อ๊าาาาาาาาา!!!!! "

" อึกๆ อึกๆๆอ่ะฮ้า...... "

ดูท่าบนเตียงจะเริ่มสงบลงแล้วสินะ ใจผมยังคงปวดหนึบ เต้นถี่จนเจ็บจุกอก ทำไมซาตานอย่างผมไม่ไร้หัวใจนะ จะได้ไม่เจ็บอย่างนี้

" พี่ฮะ...ผมชอบพี่มิคาเอลนะ "

" พี่ก็...ชอบเรา!!! "

อึก!!!!

" ผมคบกับพี่ได้ไหมฮะ? "

" ได้สิ... "

หยุดเถอะหยุดเดี๋ยวนี้!! ได้โปรด....

บทรัก...........
...........ถูกบรรเลงอีกรอบ เสียงครางเสียวซ่านดังคลอกับเสียงเตียงลั่น ร่างบางข้างใต้นอนนิ่ง ริมฝีปากฉีกยิ้มเยือกเย็น เล็บยาวๆค่อยกรีดใต้เตียงเล่นดังแกรกๆ เฝ้ารอเวลาที่ทั้งคู่จะร่วมรักกันเสร็จ

ร่างสูงเริ่มรับรู้ถึงกลิ่นอายที่ไม่เหมือนเดิม ไม่มีเสียงสะอื้นน้อยๆอย่างตอนแรก แต่กลับมีเสียงแกรกๆแทรกเข้ามาแทน แต่เค้าก็เมินไปก่อน เพราะร่างบางบนตักที่เร่าร้อนใช่ย่อยเลย เห็นน่ารักหวานๆแต่ร้อนแรงสุดๆ จนเค้าต้องครางซี๊ดซ๊าดพออกพอใจอย่างไม่ได้แกล้งเลย....

.

.

.

" !!!! "

" ดีคร้าบ.... "

เมื่อทุกอย่างจบ ร่างสูงของมิคาเอลโพล่หัวเข้าไปใต้เตียง ก็...เห็นลัคกี้ฉีกยิ้มตาแดงฉานมองมายังตน!!! มิคาเอลตกใจอยู่ไม่น้อยเลย ลัคกี้ไม่เคยโกรธเค้าเลยแม้แต่ครั้งเดียว... เค้าก้าวถอยหลังในขณะที่ลัคกี้กำลังออกมาจากใต้เตียงใหญ่ ใบหน้าหวานแลดูน่ากลัวเหมือนปีศาจอย่างเต็มตัว นี่ไม่ใช่ลัคกี้!!!

" ร้อนแรงดีนะฮะ... "

" แก.... "

" หึๆ โอ๊ะ?!! "

ลัคกี้ร้องตกใจเมื่อน้ำตาไหลลงมาจากดวงตาตนเอง น้ำตาที่ไม่มีวันหมดของลัคกี้!

" มันอ่อนแอ.... ร่ำร้องคร่ำครวญปานจะตาย หึๆ ทุเรศสิ้นดี!!! "

" ............. "

ดวงตาสีชาดของหนุ่มน้อยแดงก่ำยิ่งกว่าเดิม บ่งบอกอารมณ์โกรธาที่สูงขึ้นมากมาย มิคาเอลมองดูอยู่เฉยๆ จิตใจว่างเปล่าเพราะเค้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลัคกี้ ทางเดียวที่จะรู้คือต้องรอดูเท่านั้น!

" สงสัยมากหรอ? ทำไมไม่คิดทบทวนดูล่ะ..ว่าคุณทำอะไรไว้บ้าง และสิ่งที่คุณทำก็....กำเนิดผมขึ้นมานี่ไง.... "

" กูไปทำไรมึง! "

" ลัคกี้ไง...ที่คุณทำ "

" ............ "

" แต่เรื่องนั้น...ช่างมันเหอะ! มามะ..มาให้ผมเอาให้หายเงี่ยนหน่อยดิ!!! "

" มึงมัน!!!!! "

" ฮ่าๆ มาเหอะ...รับรองผมลีลากว่าไอ้เด็กนั้นเยอะ! "

มิคาเอลเดินไปหาลัคกี้ที่นั่งอยู่ที่เตียงอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะถูกสะกด...พลังของลัคกี้ที่ได้จากแม่โดยตรง แต่ลัคกี้ตอนนี้พลังเยอะกว่าเดิมมาก เพราะไม่ได้อยู่ในช่วงปกติจึงสามารถบังคับควบคุมซาตานได้

" เก่งจังเลย... "

ร่างบางยืดตัวขึ้นโอบกอดรอบคอมิคาเอลที่มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า ริมฝีปากละเลียดคอแกร่งของมิคาเอล พลางเปลี่ยนท่าทางให้มิคาเอลนั่งที่เตียงแล้วตนเองขึ้นคล่อม ลิ้นเล็กเลียลงมาจนถึงยอดอกที่ตั้งชันอันเกิดจากอารมณ์ที่กำลังเพิ่มขึ้น

" สีหน้าไม่อยาก....แต่ร่างกายเนี่ยไปไกลแล้วน้า... "

เจ้าของดวงตาแดงกร้าวเอ่ยเย้ยหยันชายที่ตนกำลังลามเลียด้วยลิ้น ร่างสูงสะดุ้งเฮือก...! เมื่อลิ้นเล็กมีอุณหภูมิต่ำลงเหมือนน้ำแข็งเลียมาที่สะดือ ร่างกายเกร็ง แก่นกายที่อยู่ภายใต้กางเกงชูชัน เสียงครางต่ำเคลือเบาๆในลำคอ

" ผมบอกแล้ว...ลีลาผมดีกว่าเยอะ! "

" อ่าห์...... "

กางเกงถูกปลดออกจนพ้นทาง ลิ้นเล็กเย็นเฉียบ...สัมผัสที่ยอดแผ่วเบา ก็รีดเสียงครางเคลือของร่างสูงได้แล้ว

" อะ..อ่าห์......... "

ลิ้นเล็กลากตั้งแต่ยอดชายลงมาถึงโคน ลิ้นเย็นบ้างร้อนบ้างเพราะลัคกี้ต้องการทำให้กายกำยำทรมานกับการใช้ปากของตน และก็เป็นดังคาด เพราะ...มิคาเอลทรมานอยากปลดปล่อยเสียเต็มประดา แต่มันทำไม่ได้...พอจะถึง...รสสัมผัสของลิ้นก็จะเปลี่ยนไป ทำเอาเค้าสะดุ้งและเสียวจี๊ดขึ้นมาจนไม่อาจปลดปล่อยได้ 

มิคาเอลอยากจับหัวกลมนั่นนิ่งๆแล้วอัดกายใส่เข้าไป แต่ไม่รู้ทำไม...มนต์สะกดนี่ถึงยังอยู่ทั้งๆที่ควรสลายไปแล้ว ลัคกี้มีพลังเยอะขนาดนี้เลยหรอ?

" อึก..! "

" อ่าห์....เสียวจัง............ "

ร่างบางใช้สองแขนโอบคอมิคาเอลเป็นหลักยึด ดวงตาสีส้มที่ผสมระหว่างความโกรธและสนุกสนานจ้องนิ่งเข้าไปที่ดวงตาสีแดงฉานของมิคาเอล

" แหม..กับผมทำเป็นโกรธ แล้วถ้าลัคกี้มันเป็นคนทำจริงๆยังจะโกรธมันมั้ย? "

" ไหนว่ามึงก็คือลัคกี้ไง! "

" ก็...ใช่ผมคือลัคกี้ แต่ที่หมายถึง.... "

แววตาสีส้มแปลเปลี่ยนเป็นดำขลับ ใบหน้าหวานเศร้าหมอง คราบน้ำตาเปรอะเปื้อนทั่วใบหน้า!!!! ก่อนจะวูบหายไปเป็นแววตาสีส้มดังเดิม!

" มึงทำอะไรลัคกี้!!!! "

" เห...ผมเปล่าน้า พี่ต่างหากที่ทำ!!! "

พูดจบร่างบางก็จัดการกระแทกตัวขึ้นลงใส่กายแกร่ง ครางลั่นอย่างเสียวซ่านลั่นห้องไปหมด มิคาเอลนิ่วหน้ากับความเสียวซ่านที่ได้รับ เสียว...จนจะทนไปไหวอยู่แล้ว แต่แล้วร่างที่ขย่มอยู่ก็หยุด เคลื่อนตัวไปนอนโก่งโค้งบนเตียง สะโพกกลมคลึงลอยเด่น มิคาที่ถูกสะกดก็ตามไปรั้งสะโพก กดกายลงไปรวดเดียว...แล้วกระแทกไม่ยั้ง เพราะถูกควบคุม

" อ่าๆๆๆสุดยอดเลยพี่..! อะๆๆๆๆแรงๆๆๆอื้อออฮ้าฮื้ออออออออ เสียวสุดๆเลย อ่าพี่คร้าบ....! "

" ...........................! "

" อ้ะๆๆอ้าอ่ะอื้ออออฮ้าอ่าาาา พี่อื้อออลึกๆอีกลึกๆๆอึกๆอ่า....! "

" .............. "

" เสียวสุดๆเลยฮะ...ลึกๆๆอ่ะๆๆๆผมใกล้แล้ว แรงๆๆอ่ะๆๆๆๆๆ!!!!!! "

" ........ "

" อ่ะๆ..!!!!!! อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!! "

" อึก...! ฮ่าาาาา "

ลัคกี้นอนแผ่ราบลงไปกับเตียง หอบหายใจเข้าอย่างรวดเร็ว พลางพลิกตัวมามองหน้ามิคาเอลที่ยังคงคุกเข่าหอบเหนื่อยอยู่ตรงหน้าตน ริมฝีปากบางยิ้มกริ่มชอบใจ...

" สนุกมั้ยครับ? "

" มึงมัน... "

มิคาเอลอยากจะด่าแต่ก็หาคำด่าไม่ออกจริงๆ ไอ้นี่มันเป็นปีศาจอย่างแท้จริงเลย! ปีศาจที่ควบคุมจิตใจของลัคกี้ไปแล้ว

" ฮ้า...ผมมีความสุข สนุกพอล่ะ แล้วเจอกันใหม่น้า จุฟ... "

ลัคกี้ก้มลงไปจูบยอดชายที่หว่างขาของมิคาเอลก่อนจะฝุบไปเหมือนคราวก่อน มนต์สะกดหายไป..มิคาเอลจึงเป็นอิสระ เค้าจับลัคกี้ให้นอนดีๆ ลูบหัวคนตัวเล็กอย่างสับสนในใจ
.

.

.

วันนี้...นายทำให้ฉันรู้ว่า ฉันทำร้ายนายมามากเหลือเกิน ฉันรู้ดีว่าฉันรู้สึกยังไงกับนาย แต่ฉันจะทิ้งมันเพื่อทำลายนาย..ลัคกี้! ผมเอาผ้าห่มโยนใส่ร่างบางที่หมดสติ แล้วเดินออกมาจากห้องนั้น

" พี่.. "

" แองเจิล... "

" พี่...เมื่อไหร่พี่จะเลิกทำร้ายลัคกี้ซักที "

" เมื่อมันเจ็บมากกว่าที่มี๊เจ็บ นั่นล่ะพี่ถึงจะยอม! "

" แต่พี่! ลัคกี้ไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลยนะ!! "

" เกี่ยวสิ...มันเป็นลูกที่ไอ้ไวท์มันรักมากยังไงล่ะ!!! "

ผมตะคอกใส่น้องเป็นประโยคสุดท้ายแล้วเดินออกจากตรงนั้น สิ่งที่ผมทำมันเป็นทางเดียวที่จะแก้แค้นไวท์ได้ เพราะไวท์รักลัคกี้มาก ยิ่งรักมากจะยิ่งเจ็บมากเช่นกัน เพราะงั้นการทำลายสิ่งที่มันรักคือทางเดียวที่จะเอาคืน!!!

" พี่มันใจร้าย...ทำร้ายได้แม้กระทั่งหัวใจตนเอง!!! "

" พี่มันใจร้าย...ทำร้ายได้แม้กระทั่งหัวใจตนเอง!!! "

สองขาถึงกับหยุดกึกก้าวไม่ออกเมื่อเจอคำพูดเสียดแทงของแองเจิล ใช่....ผมทำร้ายดวงใจตัวเอง แต่อย่างที่บอก..ว่าผมจะทิ้งมันเพื่อทำลายลัคกี้ ซาตานอย่างผมไม่จำเป็นต้องมีหัวใจ!!!

สองเท้าก้าวเดินหน้าต่อไปยังห้องของตนเอง ภาพเด็กน้อยสองคนถ่ายรูปคู่กันอย่างน่ารัก ลัคกี้กับผม! ผมทิ้งไม่ลง ทำลายไม่ได้ มือเอื้อมไปหยิบมันขี้นมาลูบอย่างรักใคร่ แค่นี้เท่านั้น...ที่ผมยังคงเปลี่ยนไปไม่ได้

รูปคู่ลอยลิ่ว...ลงสู่ถังขยะ แต่พอเช้าผมก็ไปหยิบมันมาวางที่เดิมอยู่ดี ไม่รู้จะทำไปทำไม.........

.

.

" ก๊อกๆ พี่มิคาเอลตื่นได้แล้วเช้าแล้วนะ!!!!! "

" เออ!!! "

แหกปากอยู่ได้...งานก็ไม่มี อ่อ! คาสิโน..แต่มันไม่จำเป็นต้องดูตอนนี้หนิ อีนี่ก็ปลุกเช้าจริงรำคาญวะ..นอนต่อล่ะ

" ปั้งๆๆๆ!!! ถ้าหนูเข้าไปละก็...หนูเอาน้ำราดจริงนะเอ้า! "

" โอ้ย!!! อะไรวะ! "

" กินข้าว!!!!!! "

เสียงแหลมปรี๊ด....ดังลั่นจนแก้วหูสะเทือน แองเจิลเธอนี่มัน!! ไอ้นาฬิกาปลุกเอ้ย!!!

" นินทาในใจเดี๋ยวตาย!!!! "

" กลัวมึงตายอะ!!! "

" ซ่า...!!! เย็นป่ะ! "

" ไอ้แองเจิล!!!!!!!! "

" แบร่! "

เหี้ยเอ้ย! เปียกหมดเลย ไอ้น้องตัวแสบ! นิสัยแม่งได้ใครมาวะ!! ป๊ะเนี่ย..ไม่ใช่แน่ๆ งั่นก็มี๊..โหถ้านี่เป็นนิสัยมี๊ ป๊ะเอาอยู่ได้ไงวะเนี่ย ตายๆ...ที่นงที่นอนแฉะหมดเฮ้อ...

ลัคกี้จะตื่นหรือยังนะ? ไม่ๆ ต้องไม่นึกถึงมันสิ!! ผมลุกจากเตียงไปอาบนงอาบน้ำ แล้วมาหยุดอยู่หน้าถังขยะ...หยิบรูปขึ้นมาปัดๆแล้ววางไว้ที่เดิม

" ลัคกี้..ทำไมโทรมจัง? "

" ไม่รู้สิ.... "

ผมมองลัคกี้ที่เดินมาร่วมโต๊ะอาหาร ซาตานโทรมเนี่ยนะ? แปลกแหะ...แต่ลัคกี้โทรมจริงๆ ใต้ตาคล้ำหมอง ตาช้ำบวม หน้าซีดเซียว แก้มแลดูตอบลง เป็นอะไร..ไม่สบายหรอ? ซาตานไม่สบาย..ตลกไปหน่อยนะ แองเจิลมองหน้าผมคงได้ยินความคิดอะนะ แหม่..มันไม่น่าได้พลังนี่มาเลยให้ตายสิ!

" ซาตานโทรมได้ด้วยหรอลัคกี้? "

" เอ่อ...ไม่รู้สิ เพิ่งเคยเป็นนี่ง่ะ "

ลัคกี้พูดไปตักกับข้าวลงจานไป แต่ดูท่าเจ้าตัวจะไม่ค่อยอยากกินเท่าไหร่ เพราะตักไปกองๆไว้ในจานหลายอย่างล่ะ

" กินของเก่าให้หมด "

ลัคกี้กำลังจะเอื้อมไปตักอย่างใหม่ ผมเลยรีบพูดดักเอาไว้ ไอ้ตัวเล็กมองผมแวบนึงแล้วก็หลุบตาลง น้ำตาคลอตักข้าวเข้าปาก จะร้องไห้อีกล่ะ อ่อนแอจังวะนี่ยังไม่ได้ดุด่าอะไรเลยนะเว้ย..!!

" ??? "

จู่ๆแองเจิลก็เอาศอกมากระทุ้งสีข้างผม ผมเลยหันไปมองหน้าเธอ อะไรของเธอนะ?

" พี่ก็กินของพี่สิ กับข้าวก็เต็มจานเหมือนกัน "

" ยุ่ง! "

" ทีพี่ยังยุ่งกับลัคกี้เลย มันใช่เรื่องของพี่หรอ? "

" ........ "

ปากดีนักนะแองเจิล นี่ถ้ามึงไม่ใช่น้องกูนี่ตบคว่ำเลยนะ!!

" คิดว่าตบได้ก็ลอง "

" ปั้ง!! แองเจิล...!!! "

ผมตบโต๊ะกินข้างดังปั้ง ลัคกี้เหวอแต่แองเจิลกับตักข้าวใส่ปากอย่างไม่สะทกสะท้านอะไรเลย

" ถ้ากล้าก็ตบเลยไม่ต้องรอ หนูรีบ! "

แองเจิลพูดหน้าตาย ผมหันไปมองลัคกี้ที่กินข้าวทั้งน้ำตา ก่อนจะลุกแล้วเดินออกมาจากบริเวณนั้น แองเจิลเป็นน้องผมนี่ใครจะทำลงกัน ถ้าว่าเป็นไอ้ลัคกี้ก็ว่าไปอย่าง... 

ผมมุ่งหน้าไปที่ห้องหนังสือเพราะคาใจเรื่องลัคกี้ ที่นั่นมีหนังสือรวบรวมความเป็นมาและปรากฏการณ์ต่างๆที่แปลกประหลาดของเหล่าซาตาน และเรื่องลี้ลับหลายเรื่องที่ซาตานยังไม่รู้ เรื่องที่ป๊ะกับมี๊มีผมขึ้นมาก็เล่มนี้ล่ะ! เมื่อมาถึงผมก็ต้องหามันอีก จำไม่ได้แล้วว่าเอาไว้ที่ไหน

" อ่ะ..นี่ไง "

ผมเอื้อมไปหยิบหนังสือเล่มสีดำหนาเตอะ โห...เล่มใหญ่น่าดูเลยล่ะ เมื่อหยิบมาก็มานั่งที่โซฟากลางห้องพลางเปิดมันขึ้นมาดู มีประวัติซาตานชื่อดังหลายตน ไม่ว่าจะเป็นลูซิเฟอ เดมอน ไนท์แมร์ เดวิล และแต่ละตนต่างก็มีพลังที่แตกต่างกัน เหล่ามนุษย์เรียกพวกท่านรวมๆว่าซาตาน!!!

ผมน่ะสนใจประวัติพวกท่านมากเลยล่ะ แถมรู้สึกภูมิใจมากที่มีศักเป็นหลานลูซิเฟอและเดมอนด้วยล่ะ

อย่างที่รู้ว่าป๊ะเป็นลูกพระเจ้าโดยตรง และมีพี่น้องร่วมสายเลือดอีกสองไม่รวมไวท์ นั่นคือลูซิเฟอและเดมอน

ลูซิเฟอเป็นซาตานที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่ซาตานทั้งหมด ว่ากันว่าเค้ามีพลังทัดเทียมพระเจ้าเลยทีเดียว และเป็นซาตานที่คอยคุมซาตาน

เดมอนเป็นคนที่มีพลังมากรองมาจากลูกซิเฟอ เค้าจะอยู่ในโลกของภูตพลายและคอยควบคุมพวกนั้นทั้งหมด

ส่วนป๊ะกับไวท์เค้าไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรกับการผู้อื่นเลย มีพลังเป็นรองพี่ทั้งสองแต่ก็แข็งแกร่งกว่าปีศาจตนอื่นๆมากโข แถมที่ไม่ยุ่งเนี่ยเพราะดันโดนขังในคุกมืดอีกตั้งหลายพันปี เพราะผิดสัญญาคำเดียว

เอ๋...? มีเรื่องของเทวดาด้วยหรอ? เทวดาส่วนใหญ่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเหล่าซาตานเพราะพลังต่ำขั้นกว่ามาก แต่ก็มีเทวดาจำนวนไม่น้อยเลยที่มีพลังมากพอที่จะกำจัดซาตานได้ด้วยบลู...ชื่อเต็มมันก็ไฟสีฟ้านั่นล่ะ เหล่าเทวดาเรียกบลูสั้นๆ แถมมีพลังที่สามารถปกปิดไม่ให้เหล่าซาตานรู้ตัวด้วยอีกต่างหาก อ่าว...แล้วอย่างนี้มันก็โผล่มากำจัดเราง่ายๆสิวะเนี่ย

แต่ว่า...ผมมัวมาอ่านอะไรอยู่วะเนี่ย! ต้องหาเรื่องที่ทำให้ซาตานโทรมสิวะ!! หา หา หา หา หา อ้ะ! เจอซักที ซาตานโทรมได้มีหลายกรณี...หนึ่งคือเสียเลือด เสียเลือดเนี่ยนนะ!!! อ่านต่อๆ

เลือดที่สูญเสียของซาตานต่างก็มีผลต่อร่างกายเช่นเดียวกับมนุษย์ แต่ซาตานอย่างเราๆไม่สามารถสร้างเลือดได้เองเช่นมนุษย์จึงต้องดื่มเลือดทดแทนเข้าไป และเลือดที่ดื่มจะเป็นเลือดมนุษย์หรือซาตานก็ได้ทั้งนั้น ยกเว้นเลือดสัตว์จะไม่มีผล อ่า...แล้วเลือดลูกครึ่งได้ผลไหมวะเนี่ย???

อย่างที่สองสภาวะจิตใจ ซาตานแท้ดั้งเดิมสภาวะจิตใจจะมั่นคงมาก ไม่หวั่นไหวง่ายๆ แต่ถ้าเกิดหวั่นไหวหรือกระทบกระเทือนมากจะมีผลต่อร่างกายเพราะซาตานไม่ได้ถูกสร้างมาให้รับเรื่องสะเทือนใจและมีภูมิต่อเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจเช่นมนุษย์ วิธีแก้อยู่ที่เจ้าตัวจะยอมรับหรือปรับสภาพได้เมื่อไหร่เท่านั้น เอ่อ...ข้อนี้พูดยากวะ งั้นข้ามๆแม่งไปเหอะ

อย่างที่สามอย่างสุดท้าย เป็นกรณีที่พบน้อยมากแทบไม่มีอยู่เลย นั่นคือ...Shadow หรือเงานั่นเอง เงาคืออีกหนึ่งบุคลิคหรืออาจคล้าคลึงบุคลิคดั่งเดิมก็ได้เช่นกัน เกิดจากจิตใต้สำนึกแรงกดดันหรือสภาวะจิตใจย่ำแย่สร้างมันขึ้น มันเป็นปีศาจปรสิตที่เมื่อออกมาจะดูดกลืนเลือดเนื้อวิญญาณซาตานตนนั้นเป็นอาหาร วิธีแก้...ไม่พบข้อมูล อ่าว..! แล้วไอ้ตัวที่มันเป็นมันไม่ได้บันทึกไว้หรอวะเนี่ย!!!

*************************************************************

จุฟๆ.นี่ไม่ใช่จากพระคัมภีร์หรือของจริงแท้ๆนะคะ...มันถูกเมคขึ้นใหม่ต่างหาก