เสื้อผ้าผมขาดได้ไงเนี่ย?!! เฮ้ย! อย่าบอกนะว่าไอ้ผู้ชายคนเมื่อคื
เตียงว่างเปล่า? อ่าวไปไหนซะล่ะ หนอยลวนลามผมแล้วหนีไปเลยเร้อะ!
ผมลุกเก็บนั่นเก็บนี่ให้เข้าที่
" ผมไปเรียนแล้วนะฮะ! "
" ......... "
เมื่อเห็นว่าพ่อไม่สน ผมก็เดินออกมาจากบ้านอย่างไม่สน
มีพ่ออยู่ก็ยังดีกว่าไม่มีละนะ ผมคิดงี้อะ เพราะยังพ่อก็คือพ่ออยู่ดีอะ!
" เฮ้ย! ซาโตชิ เมื่อคืนมึงไปดื่มกับพวกคันคุโร
" เออดิ ไม่ได้อยากไปเลย แม่งก็ลากกูไปจนได้อะ! "
" เฮ้อ...มึงนี่น้า เกิดโดนฉุดไปทำไงวะเนี่ย ยิ่งน่ารักๆ อยู่ฮ่าๆ!! "
" ห่วงกูดีมากไอ้เพื่อนเวร! "
ผมไล่เตะไอ้อเพื่อนตัวดีทันที มันชื่อฮิมูระ เพื่อนสนิทผมเลยล่ะ (แน่นอนว่า...ผมเตี้ยกว่ามันแยะ
เคยถามมันนะว่าทำไมต้องกวนตีนผม
ผมเดินมานั่งกินข้าวเช้ากับฮิมู
" เอ่อ...ซาโตชิคะ คือ...ฮินะขอคุยด้วยหน่อยไหมคะ?
ผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาหาผมด้วยท่
" ครับได้สิ "
" ไปแล้วรีบกลับนะเว้ย มีเรียน ทำอะไรก็รีบๆล่ะ!! "
ฮิมูระแซวผมด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่
" ตอนนี้ซาโตชิคบใครอยู่หรือเปล่า
" เปล่าครับโสดสนิท "
" หรอคะ งั้น...จะเป็นอะไรมั้ยถ้าฮินะจะ
" เอ๋... "
ทำแสร้งทำหน้าตกใจ แกล้งไปงั้นแหละครับ
" คือ...ฮินะแอบชอบซาโตชิมานานแล้
เธอมองผมอย่างมีความหวัง มือของเธอจับกระโปรงของตัวเองแน
แต่ผมมักคบใครได้ไม่นานหรอกครับ
" ก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกครับ แต่จะรับได้หรอ...ถ้าผมไม่ค่อยม
" รับได้สิคะ! "
" งั้น...ลองคบดูก็ได้ครับ "
" >///< "
" งั้นตอนเที่ยงเจอกันนะครับ "
ผมแกล้งเดินไปกระซิบที่หูเธอเบา
" เฮ้ย! เร็วจังวะ ทำไมวะ...เสร็จก่อนเสียบหรอวะเพ
แล้วไอ้ฮิมูระก็หัวลั่นโรงอาหาร
" แดกๆเข้าไปมึงอะ ปากว่างแล้วแกว่งมาหาตีนกูตลอด!
" โห่...หยาบคาย "
ฮิมูระจีบปากจีบคอพูดอย่างกระเด
" เล่นด้วยแล้วเหลิง เหมือนหมา! เลยมึง "
ผมแขวะมันอีกทีขณะกิน มันเอื้อมมือมาจะตบหัวผม ผมเลยเอาซ่อมจิ้มแม่งเลย!
" เจ็บนะเว้ย! "
" เออ ก็ตั้งใจให้เป็นอย่างนั้น! "
" ไอ้เตี้ย!!!! "
มันตะโกนด่าผมลั่นแล้วรีบวิ่งหน
" เฮ้ย! กูไปกินข้าวกับหญิงนะเว้ย! "
" แม่งได้หญิงแล้วทิ้งเพื่อนวะโด่
" ฮ่าๆ ที่มึงยังเป็นเลยทำมาด่ากู "
ผมพูดกับฮิมูระจบก็เดินเลี่ยงออ
" รอนานไหมครับ ฮินะ "
" ไม่หรอกค่ะ ฮินะก็เพิ่งมาถึงเมื่อกี้เอง "
" ฮินะอยากทานอะไรครับ "
" เอ่อ...แล้วแต่ซาโตชิเลยค่ะ "
" งั้น...ทานข้าวแกงกระหรี่ไหม? "
" ก็ดีค่ะ งั้นเดี๋ยวฮินะไปซื้อน้ำนะคะ "
" ครับ ^^ "
แล้วผมกับเธอก็แยกย้ายกันไปซื้อ
คาบบ่ายเข้าเรียน วิชาคาบบ่ายเล่นเอาผมปวดหัวตึบ!
ที่ต้องทำงานเพราะผมต้องหาเงินส
แต่เหตุผลมันต่างจากผมครับ มันแค่เบื่อที่พี่เขยกับพี่สาวม
ออกจะเยอะด้วยครับ เงินที่พ่อแม่มันส่งมา
มันกะชวนผมไปอยู่หอเหมือนกัน แต่ผมไม่อยากทิ้งพ่อ ส่วนมัน...พี่สาวไม่ยอมเหอๆ
" ป่ะ ทำงานๆ "
" อืม... "
" แล้วฮินะล่ะ ไม่ไปหาซักนิดก่อนทำงานหรอวะ? "
" ไม่อะ เข้าหมดคาบเรียนตั้งแต่บ่ายสองล
" อ่อ "
แล้วผมกับฮิมูระก็ไปทำงานด้วยกั
" สวัสดีคร้าบ~~ "
ผมกับฮิมูระเอ่ยทักทายพี่ที่ร้า
พี่มาโตะนี่บ้านอยู่ใกล้กับฮิมู
ปรกติแล้วพี่มาโตะกับฮิมูระมักจ
ผมก็ทำงานๆ แล้วก็ทำงานครับ มีบ้างที่ฮินะโทรมาหา แต่ก็คุยกันได้ไม่ค่อยนาน เพราะผมทำงาน แล้วอีกอย่างผมไม่ค่อยชอบคุยโทร
" เฮ้ย! กลับบ้านดีๆนะหนุ่มน้อย "
" olo! "
ผมชูนิ้วกลางให้ฮิมูระ ก่อนจะหันหลังแล้วเดินกลับบ้าน โดยมีเสียงหัวเราะของฮิมูระตามม
" อ่าว? พ่อยังไม่นอนอีกหรอฮะ "
ผมเปิดประตูบ้านมาก็เห็นพ่อนั่ง
" อืม...ไม่ค่อยง่วง "
เค้าตอบผมแค่นั้นแล้วก็ดูทีวีต่
ซาตานหนุ่มนามว่าไวท์โพล่มาที่ห
" นาย...ช่างน่าสนใจจริงๆ นายต้องมาเป็นของเล่นของฉันในอี
แล้วร่างนั่นก็ค่อยๆเลือนหายไปใ
" ไปแล้วนะฮะ! "
" เดี๋ยว! "
เอ๋??? นั่นไงเรื่องแปลก?!!
พ่อลุกแล้วเดินมาทางผม ผมยืนมองด้วยความงงงวย เรื่องซวยชัวเลย!
" วันนี่เลิกเรียนกี่โมง? "
" อ่า...บ่ายสามครับ "
" งั้นเลิกเรียนแล้วรีบกลับมา ฉันมีเรื่องจะคุย "
แล้วพ่อก็เดินกลับที่โต๊ะ นั่งจิบกาแฟต่อหลังพูดจบ
ซวยชัว!! มาอีแบบนี้ไม่เคยมีเรื่องดีอะ เฮ้ออออ นี่ผมกะจะไปเดตกับฮินะซักหน่อย แดกแห้วตั้งแต่ยังไม่ได้ชวนเลยว
" เป็นไรวะ ทำหน้าเป็นหมาหงอยเชียว "
" แดกตีนกูแทนข้าวเช้าไหมเพื่อนรั
แม่งมาถึงก็แขวะผมเลย พ่อมาพูดแบบนี้ใครมันจะอารมณ์ดี
" แหมๆ โหดแต่เช้าเลยนะมึง "
แล้วฮิมูระก็เดินกอดคอผมไปที่โร
" เฮ้ย..วันนี้วันอะไรวะ พวกมึงถึงมานั่งรวมตัวกันแต่เช้
" วันโดนทิ้งวะ พวกกูโดนสาวทิ้งยกแก๊งเลยแสดดด!
" จริงเดะ! "
" เออดิ แม่ง...วันมหาซวย "
ผมขี้เกียจฟังเลยเดินซื้ออาหารก
" แล้วมึงไม่มีอะไรซวยเหมือนคนอื่
ผมเอ่ยถามเมื่อซื้ออาหารเสร็จ ซึ่งพวกมันก็ยังคุยเรื่องสาวทิ้
" ไม่วะ แล้วมึงอะ "
" กูซวยกว่าสาวทิ้งอีกวะ "
" อะไรวะ?!! "
แม่งหันมาถามพร้อมกันทั้งโต๊ะเล
" พ่อเรียกคุยด้วยเย็นนี้วะ! "
****************************************************
ไม่รู้เป็นไงมั้งกับงานเขียนชิ้นแรก คอมเม้นกันหน่อยน้าค้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น