แค้นรัก 5

" อ่าว...! หลับไปซะแล้ว "

วินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเจนอนขดตัวแล้วหลับ เค้ากะจะให้เจไปอาบน้ำซะหน่อย งั้น...เช็ดตัวให้ล่ะกัน วินเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเอาอุปกรณ์มาเช็ดตัวร่างบาง เค้าพยายามที่จะเช็ดเบาๆไม่อยากกวนคนตัวเล็กอีก 

" อ่าวตื่นทำไมนอนต่อไปสิ "

เจลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อกายสัมผัสกับความเย็นของน้ำ แล้วเค้าก็ผวาเมื่อเห็นวิน แต่วินดึงเจเข้ามากอดอย่างรู้ทัน

" จะวิ่งหนีอีกแล้วสิ "

" ปะปล่อยผมนะ!! "

เจดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอด ซึ่งวินทำเมินแล้วเช็ดตัวให้ต่อโดยที่ร่างบางยังคงดิ้นรนอยู่ การเช็ดตัวให้ร่างบางนั้นเป็นไปได้อย่างลำบาก กว่าจะเสร็จเล่นนเอาวินก็เปียกไปด้วยเลย

" โอ้ย! จะดิ้นอะไรนักหนา เปียกเลยดูดิ๊! "

" ขะขอโทษครับ "

เจก้มหน้าก้มตาหลบการจ้องมองของร่างสูงที่ส่อแววหงุดหงิด

" ไปใส่เสื้อผ้า แล้วเอาชุดใหม่มาให้ฉันด้วย "

" คะครับ "

วินมองเจที่เรือนร่างเต็มไปด้วยรอยจูบหลายรอย ร่างกายอ้อนแอ้นที่ดูยังไงก็ไม่เบื่อ ร่างบางเดินไปเปิดตู้แล้วเอาเสื้อชุดใหม่เปลี่ยนใส่ของตนเองก่อนจะเอาอีกชุดไปให้ร่างสูง เจต่องพยายามอยู่พอสมควรเพราะเสื้อผ้าที่เค้าใส่อยู่ตอนนี้มันใหญ่มากหลวมโครกไปหมด กางเกงแค่ยืนเฉยๆยังหลุดพรึบลงไปที่พื้นได้เลย แถมขากางเกงยังยาวมากจนเดินลำบาก วินมองไปก็ขำไป มันเหมือนแมวตัวน้อยๆที่คลุกอยู่ในกองเสื้อผ้าที่โผล่มาได้แค่หัว แต่ก็ยังพยายามเดินมา ตลกจริงๆ

" เปลี่ยนให้ด้วยสิ "

" หา..อ่ะคะครับ "

เมื่อมาถึงร่างบางก็ยื่นเสื้อผ้าให้ร่างกำยำแต่เค้าดันให้ตนเปลี่ยนให้ซะงั้น เจกะจะเถียงซักหน่อยแต่พอสบเค้ากับนัยตาคม ความคิดที่จะเถียงมันก็วิ่งหนีไปไหนแล้วก็ไม่รู้

เจขยับไปซ้อนด้านหลังวินพลางเอื้อมมือมาด้านเพื่อเลิกเสื้อขึ้น

" ถนัดหรือไง มานี่ '

วินดึงตัวเจมาที่ตักจะได้เปลี่ยนเสื้อให้เค้าได้ง่ายๆ แม้ร่างบางจะไม่อยากทำแต่ก็ต้องจำใจทำจนได้ เค้าคล่อมตักแกร่งเอาไว้แล้วเลิกเสื้อร่างสูงขึ้น

" อึก! "

" เป็นอะไร? "

" ปะเปล่าครับ ไม่มีอะไร "

คำพูดบอกอย่าง ร่างกายบอกอย่าง มือไม้นั้นสั่นเทา หน้าขึ้นสี เหงื่อเริ่มผุดพลายตามขมับ ลำคอแห้งผาก และที่สำคัญ...หัวใจกลับเต้นแรงเสียจนรอบข้างอื้ออึงได้ยินแต่เสียงหัวใจตนเอง ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะแค่ถอดเสื้อให้วินเท่านั้นเอง...

ร่างสูงมองเจที่หน้าแดงระเรื่อย พลางทำให้การถอดยากเย็นมากขึ้น เช่นเล่นมือถือ เอื้อมไปหยิบรีโมท แล้วหยิบนั่นนี่จนร่างบางถอดเสื้อไม่ได้เลย วินหัวเราะหึๆเมื่อเห็นว่าเจจะเริ่มทนไม่ไหวกับอาการที่เจ้าตัวเป็นอยู่ วินก็เลยยอมอยู่นิ่งๆ แต่แค่ไม่ยอมยกแขนให้ร่างบางถอดได้ เจพยายามยกแขนที่แสนหนักขึ้นอย่างลำบาก แล้วเวลายกเนี่ยหน้ามันก็ใกล้กับหน้าอกที่เต็มไปด้วยมัดเนื้อแน่นเต่งตึง กลิ่นหอมอ่อนๆของสบู่ที่เพิ่งถูกใช้ตีเข้าจมูกร่างบาง จนเจแทบไม่มีแรง และสิ่งเหล่านี้ก็กระตุ้นไอ้อาการบ้าๆพวกนั้นให้ขึ้นไปอีกด้วย จนร่างบางแทบจะเป็นลมอยู่แล้ว

" ถอดช้าจัง! "

" เอ่อ... "

ช้าจริงๆนั้นแหละกว่าครึ่งชั่วโมง ร่างสูงจึงแกล้งยั่วต่อด้วยการถอดเองซะเลย แล้วเลือดหยดน้อยๆก็ไหลออกมาจากโพรงจมูกร่างบาง เจยังคงนั่งนิ่งแม้มีเลือดไหลออกมาจากจมูกตัวเองก็ตาม ก็ๆตรงหน้ามัน...? วินรู้สึกว่ามีอะไรกระทบเข้ากับหน้าท้องตัวเอง เลยก้มลงมาดู

" เฮ้ย!! "

เค้าแทบผงะเลยเมื่อเห็นร่างบางเลือดกำเดาไหลออกมามากมาย หน้าแดงแปร๊ดจนถึงหู ถ้าไม่ห่วงเรื่องเลือดที่ไหลอยู่ก็น่าขำอยู่นะ วินรีบดึงร่างบางลุกขึ้นแล้วจับให้นอนไปกับเตียงก่อนจะลุกพรวดพลาดออกไปด้านนอก ร่างบางเลยถอนหายใจยาว...เพราะพอร่างสูงไม่อยู่อาการพวกนั้นมันก็ดีขึ้นมาน่ะ เพียวชั่วครู่วินก็เข้ามาใหม่พร้อมกับถังน้ำแข็ง เค้าวางถังน้ำแข็งก่อนจะรีบใส่เสื้อ เดี๋ยวเลือดไม่หยุดไหลพอดี

" อะไรกัน ทำอย่างกับไม่เคยเห็น "

" คือ... "

พูดไม่ออกแหะ ก็ใช่เคยเห็นมาแล้วแต่ทำไมครั้งนี้เราถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ ใกล้ไปหรอ? ไม่น่าใช่นี่ โอ้ยๆไม่รู้เว้ย วินมองหน้าร่างบางที่ดูจะสับสนในเรื่องที่เกิดขึ้น แต่สำหรับวินเแล้วนี่เป็นเรื่องดีที่เดียว

เค้าเอาน้ำแข็งประคบที่จมูกของร่างบางเพื่อให้เลือดหยุดไหล แล้วก็เช็ดเลือดที่เปื้อนให้ด้วย

" นายนี่ตลกวะ! "

" เอ๋? "

" ช่างๆ นอนไปเหอะ เดี๋ยวจะไปข้างนอกหน่อย "

" อ่า...ครับ "

" เดี๋ยวรีบมาหน่าไม่ต้องห่วง "

ร่างสูงพูดเสียงเรียบ เพราะเห็นหน้าของเจที่เหมือนจะไม่อยากให้ไป เค้าก็ไม่อยากไปนักหรอกถ้าไอ้พยบมันไม่ได้โทรตาม เค้าหันไปมองเจที่มองมาทางเค้าอีกที และเมื่อเค้าหันไปมองเจก็รีบหันไปทางอื่นทันที จนวินต้องยกยิ้มขึ้นมาเพราะภาพตรงหน้ามันน่ารักเหลือเกิน

" เรียกกูมาอีกแล้ว มีอะไรนักหนาวะ? "

" เว้ย! แค่นี้ทำบ่น "

"............"

" เรื่องที่มึงให้กูไปคุยกับผู้อำนวยการ เอ่อ...พ่อมึงอะ! "

" เออ เค้าว่าไงบ้างล่ะ "

" เค้าโอเคแล้วนะ "

" อ่อ เออก็ดี "

" แล้วเรื่องไอ้แทน....กูอยากให้มึงระวังมันด้วย "

" ทำไมวะ? "

" ไม่รู้ กูว่าบังไงมันต้องมาเอาคืนแน่ๆ "

" มันจะทำอะไรเราได้วะ "

" หมาจนตรอกอะ มันทำได้ทุกอย่างนั้นแหละ ระวังไว้เหอะ "

" เออได้ "

แล้ววินก็เล่นอยู่กับพลที่บาร์ ซึ่งมีสาวๆมาคลอเคลียอยู่ด้วย วินไม่ค่อยได้สนอะไรกับผู้หญิงเหล่านั้นเลย แต่ที่เค้าสนคือเรื่องที่พลเตือนตังหาก เพราะมันก็เป็นไปได้มากเลยที่พลจะมาเอาคืน แต่...จะมาแบบไหนล่ะ อันนี่แหละที่วินยังคิดไม่ออก

" ทำอะไรอยู่น่ะ? "

ร่างสูงมองดูเจที่นั่งก้มๆเงยๆทำอะไรก็ไม่รู้ข้างเตียง วินเลยเดินเข้าไปใกล้ๆอีกเพื่อจะได้เห็นว่าเจกำลังทำอะไรอยู่ พอเห็นสิ่งที่เจทำวินก็ต้องขมวดคิ้วมุ่ย

" พับผ้า??? "

" ครับ.... "

" ทำเพื่อ? "

" ผมไม่อยากอยู่เฉยๆ มันเบื่อน่ะครับ "

วินมองดูเจพับผ้ากองโตของเค้า ที่ขาดว่าแม่บ้านคงเพิ่งซักเสร็จแล้วเอาเข้ามาให้เค้านั่นแหละ แหมๆ.....มีผ้ากันเปื้อนหน่อยนะคงเหมือนแม่บ้านพิลึก

" กินอะไรมายังครับ "

" ยังทำไม? จะทำให้กินหรอ "

" ป่าว....ผมหิว "

คำหลังนั่นช่างเบาราวสายลมที่พัดผ่าน สูงจึงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ

" อะไรนะ? "

" ปะป่าวครับ "

เจเบือนหน้าที่แดงเถือกหนีไปอีกทาง ก็หน้ามันใกล้ไปนี่ทำให้ใจมันสั่นอย่างบอกไม่ถูกเลย วินมองหน้าที่เห็นแค่ข้างๆก็รู้ว่ามันแดงอย่างกับลูกมะเขือเทศ เค้ามั่นเขี้ยวจึงเอานิ้วไปจิ้มๆทำเอาร่างบางสะดุ้งเฮือกแล้วหันหน้ามาที่ร่างสูง แต่นั่นความคิดที่ผิดถนัดเลย....

" อืมมมมม "

เพราะร่างสูงกระตุกต้นคอแล้วประกบกับปากสีหวานทันที พร้อมกับส่งลิ้นเค้าไปรบเร้าลิ้นเล็กๆที่สั่นเทา ร่างสูงพยายามที่จะทำให้ร่างบางตอบสนองเค้าด้วยความรู้สึกของตัวเองบ้างไม่ใช่เค้าต้องเป็นฝ่ายฉกมาตลอด ลิ้นร้อนของวินหยอกล้อลิ้นเล็กที่พยามหนีอย่าลนลาน เค้าจึงย้ายไปไล่ไรฟังและเพดานเพื่อนสร้างความรู้สึกวาบหวามให้เกิดขึ้น

และมันก็ได้ผล...เมื่อลิ้นเล็กเริ่มตอบสนองกลับอย่างเงอะงะ แต่แค่นี้วินก็พอใจมากแล้ว วินพยายามที่จะไปล่วงล้ำร่างกายเจเพิ่มแต่แค่จูบเท่านั้นเพราะเค้าการให้ร่างบางมอบทุกอย่างให้เค้าเอง ตอนนี้เจเริ่มเบลอๆมองรอบข้างไม่เห็น รับรู้แค่สิ่งที่อยู่ในปากตนเองและหัวใจที่เต้นระรัว พร้อมความรู้สึกที่อยากถูกกอดและไปต่อให้มากกว่านี้

วินมองหน้าที่เต็มไปด้วยความต้องการที่ถูกรุกเร้านั่นอย่างพึงพอใจ ขณะที่วงแขนเล็กเคลื่อนมาจะคล้องคอเขา วินก็ถอนจูบออกแล้วเดินไปที่ประที่ประตู ร่างบางใจหายวูบเมื่อร่างสูงผละออกไป เจก้มหน้ามองกองที่ยังคงพับไม่เสร็จ รู้สึกแปลกประหลาดมันค้างๆยังไงไม่รู้ แล้วเค้าก็รู้จุกที่อกที่ร่างสูงทำอย่างนี้ด้วย

" ป่ะ...กินข้าวกัน ฉันหิวแล้ว "

" ครับ "

ร่างฉีกยิ้มกว้างตอนที่ร่างบางเผลอ ดูก็รู้แล้วว่าเจรู้สึกยังไง ร่างบางเดินไปทางร่างสูงอย่างห่อเหี่ยว อารมณ์ที่ถูกปลุกมันยังคั่งค้างอยู่เลยแต่นั่นก็ไม่เท่ากับการที่ร่างเสียความรู้ตอนที่วินปฏิเสธเค้าตอนที่เค้าจะโอบคอหรอก

" เป็นอะไร? "

ร่างสูงก้มลงไปกระซิบถามที่ใบหูเจเพื่อกระตุ้นเพิ่ม เจชะงักและรู้สึกวูบวาบมากเลย

" ปะเปล่าครับ....... "

" หรอ....นึกว่าอยาก! "

ร่างสูงพูดอย่างรู้ทันแล้วเดินนำไป ทิ้งให้เจแข็งเป็นหินดั่งโดนคำสาปเมดูซ่าอยู่ตรงนั้น ใบหน้าหวานร้อนฉ่าเหงื่อใคลไหลซึม แต่กลับรู้หนาวยะเยือกซะงั้น เมื่อเจสงบใจได้บ้างเค้าก็เดินตามร่างสูงไปที่โต๊ะอาหารที่มีอาหาณถูกตระเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

" ช้า.... "

" ขอโทษครับ "

เจก้มหน้าตอบ เพราะไม่กล้าสบตาร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม วินยิ้นอย่างชอบใจ ก่อนจะแกล้งหนักข้อขึ้นไปอีกนิด

" หรอ...... "

" อึก....อ่ะอื้อออออ "

วินใช้เท้าตัวเองลูบตั้งแต่ปลายเท้าของเจจนกระทั้งขึ้นมาจนถึงจุดกลางลำตัว เจกัดปากตัวเองแน่น มือก็จิกเข้าหากันอย่างเสียวซ่าน ดวงตาคู่สวยพยายามปรือมองคนตรงข้ามที่มุมปากนั่นถูกประดับด้วยรอยยิ้มเล็กๆอยู่ ในสายตาวินนั้นตอนนี่ร่างบางน่าจับกดลงที่เตียงเสียมากกว่า เจ้าตัวเล็กมันจะรู้ไหมว่า การที่มองเค้าด้วยสายตาที่มากด้วยความต้องการนั้น มันเย้าอารมณ์เค้ามากขาดไหน

" อะกินๆ เดี๋ยวข้าวเย็นหมด "

" อ่า...ครับ อื้อออ "

วินสั่งให้เจกินข้าวแต่ก็ยังไม่เลิกแกล้ง จนเจนั่นกินแทบไม่ได้เลย มือไม้สั่นไปหมด ความเสียวซ่านแล่นจี๊ดจนไม่เป็นอันทำอะไร เจเริ่มกำช้อนแน่นเพราะจะถึงอยู่แล้ว แต่ก็เป็นอีกครั้งที่วินหยูดไว้แค่นั้น เจมอร่างสูงแอบเคืองเล็กน้อยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จึงจำใจกินข้าวทั้งๆที่ลมหายใจยังติดขัด มือไม้ก็ยังสั่น ทรมานกับการไปไม่ถึงดั่งที่ฝัน................

เมื่อข้าวเสร็จวินและเจก็ขึ้นมาที่ห้อง เจเดินไปที่กองผ้าที่ยังพับไม่เสร็จ ร่างบางจึงนั่งพับมันต่อแล้วพยายามสงบอารมณ์ที่ยังคงปะทุอยู่ วินมองซักพักก็เข้าไปอายน้ำอาบท่าแล้วออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูพันเอวเอาไว้ เผยให้เห็นช่วงอกที่ขาวและล่ำสัน ร่างบางหันไปมองแวบนึงก็ไม่เป็นอันทำอะไรอีกเลย

" เป็นอะไรหน้าแดงเชียว.... "

วินถามทั้งๆที่รู้คำตอบของมันดีอยู่แล้ว แต่อดที่จะแหย่ไม่ได้อยู่ดี

" ปะป่าวครับ ไม่มีอะไร "

เจก้มหน้าพับผ้างุดแล้วตอบ วินเดินไปนั่งใกล้ร่างบาง ใกล้มากเพราะวินเดินไปนั่งช้อนหลังร่างบางเลย กลิ่นสบู่ที่ลอยมาเตะจมูกเจนั้น ทำเอาร่างบางมือไม้สั่นจนแทบควบคุมไม่ได้เลย วินเอานิ้วเย็นๆของตัวเองไปเตะที่ใบหูร่างบาง เจสะดุ้งเฮือกแล้วตัวก็เกร็งไปโดยปริยาย

นิ้วเย็นๆนั่นไม่ได้หยุดอยู่แค่ที่หูเท่านั้น แต่มันกลับไล้ลงมาที่ลำคอผ่านไหปราร้าไปที่อกแล้วหยุดก่อนถึงยอดอกที่ตื่นตัว เจนั้นรู้สึกเสียดายมากที่มันไปไม่ถึง แต่ก็แค่แป็บเดียวเท่านั้นเพราะวินเลื่อนนิ้วมาที่ยอดอกเล็กๆแล้วขยี้มันนอกเสื้อ

" อ่า.....สะเสียว "

" หึๆ "

เมื่ออารมณ์ร่างบางกระเจิง วินก็หยุดแล้วเดินไปนั่นที่เตียงพลางมองร่างบางที่ช้อนตามองดวงหน้าแดงก่ำ วินทำเป็นไม่สนใจแล้วหยิบมือถือมาเล่น เจจึงต้องก้มหน้าก้มตาพับผ้าต่ออย่างไร้สมาธิ เพราะในหัวเจตอนนี้มีแต่ต้องการร่างสูง ภาพที่ร่างสูงกอดและกระแทกเข้าใส่นั้นไหลเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ ทำให้ไม่มีสมธิหนักเข้าไปใหญ่

" อ๊าาาาอื๊อออออ!!!!!!! "

ร่างบางหันขวับไปทางเสียงทันที ก็........ร่างสูงเล่นเปิดคลิปโป๊เสียงดังสนั่นเลย จะทรมานกันไปถึงไหนนะ? เจสบัดหัวเบาๆแล้วพับผ้าต่ออย่างกระสับกระส่าย เสียงคลิปดังขึ้นเรื่อยๆจนเจเริ่มจะไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เค้าหันไปมองร่างสูงที่ยังคงนั่งดูคลิปสบายใจเฉิบ แค่หันก็แทบคลั่ง! ขาอ่อนของร่างสูงทำเอาเจใจสั่นหนักเข้าไปอีก

" มองอะไรหือ... "

" เปล่านี่ฮะ "

เจตอบปัดแล้วเอาเสื้อผ้าที่ถูกอย่างเรียบร้อยบ้างไม่เรียบร้อยบ้างเพราะไม่มีสมาธิไปเก็บไว้ที่ตู้เสื้อผ้า ด้วยขาที่สั่นน้อยๆ พอเก็บเสร็จเค้าก็ยืนนิ่งอยู่หน้าตู้อย่างช่างใจ เค้าเริ่มไม่ไหวแล้วนี่

"อยากทำอะไรก็ทำนะ......... "

ร่างสูงพูดอย่างรู้ทัน พลางเอนตัวไปพิงหัวเตียงแล้วชันเข่าขึ้นข้างหนึ่ง เจถึงกับก้าวขาไม่ออก วางตาไปไม่ได้เลย จากไอ้ที่ตื่นตัวตัวอยู่แล้วกลับปวดจี๊ดๆ ทรมานร่างการอย่างที่สุด

ร่างสูงมองเจที่เดินเข้ามาเค้าด้วยอย่างก้าวที่สั่นไหว ใบหน้าหวานแดงระเรื่อย ดวงตาปรือมองอย่างต้องการในอารมณ์ หึๆในที่สุดสิ่งที่เค้าทำก็เป็นผล เจเดินเข้ามาหาร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงแล้วค่อยๆขึ้นไปหา ร่างบางปล่อยใจไปในสิ่งที่ร่างกายและหัวใจนั่นต้องการ

มือที่สั่นน้อยๆเลื่อนไปสัมผัสที่หน้าอก หัวใจเต้นระรัวยิ่งกว่าก่อนหน้านี้เสียอีก มือเล็กลูบต่ำลงไปตามลำตัวของวินอย่างต้องการเป็นที่สุด ร่างสูงมองดูแมวน้อยที่กล้าๆกลัวที่จะสัมผัสเค้าอย่างมีความสุข เค้าอยยากจะกดซะเดี๋ยวนี้แต่ว่าเค้าเองก็อยากให้ร่างบางได้ทำให้เค้าบ้าง

" มือสั่นเชียว "

".......... "

ไร้เสียงตอบกลับมา วินมองดูอยู่ว่าร่างบางจะเลื่อนไปสัมเอ็นอุ่นๆเมื่อไหร่ แต่ก็ไม่ทันใจวินจึงจับมือเล็กไปสัมผัสมันด้วยตนเอง เจผวาจะดึงมือกลับแต่มือหนานั่นล๊อคเอาไว้เสียแน่น

" กลัวหรอ? "

เจพยักหน้ารับแต่ก็ถึงแม้จะกลัวแต่เค้าก็ต้องการอยู่ดี แต่จะให้รุกเข้าก็อายเกินกว่าจะทำได้จริงๆ ร่างสูงจึงต้องกระตุ้นร่างบางด้วยการสอดมือเข้าไปสัมผัสกายขาวนวลเนียน แล้วเล่นกับเม็ดทับทิมที่ประดับอยู่ที่อก เจแอ่นหน้าอกอย่างเสียวซ่านเป็นที่สุด ร่างบางจะเลื่อนมือไปปลดผ้าขนหนูออก เผยแก่นกายแกร่งที่กำลังตื่นตัวเพราะสัมผัสอันอ่อนนุ้มของมือเล็ก

" รูดมันหน่อยสิ "

ร่างบางที่อารมณ์กระเจิงไปแล้วจึงไม่ขัดที่จะทำตามการชักนำของร่างสูง มือสั่นๆลูบไปตามความยาวของมันช้าๆแล้วค่อยๆกำมันเอาไว้ มือเล็กๆนั่นแทบกำไม่รอบเลย ไม่น่าเชื่อว่าจะเคยเค้าไปในตัวของเค้า พอกำหลวมๆร่างบางก็เริ่มขยับมันขึ้นๆลงๆ

" อืม....มือนายนุ้มจังเลยอ่าห์ "

" อึก! ผะผม... "

ร่างสูงรู้ดีว่าเจต้องการอะไรและต้องการมันมากขนาดไหน เพราะอย่างนี้ร่างสูงของวินจึงลุกขึ้นมาถอดเสื้อผ้าของเจออก ซึ่งเจก็ไม่ขัดขืนอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว กลับต้องการให้เสื้อผ้าเหล่านี้หลุดออกไปเร็วๆด้วยซ้ำ เมื่อเสื้อผ้าหลุดออกมาได้ก็ถูกร่างสูงโยนมันทิ้งอย่างไร้ค่า และปลิวไปคนละทิศละทาง

วินอุ้มเจที่ร่างกายเปล่าเปลือยมานั่งทที่ตักขณะที่เค้านั่งพิงหัวเตียงอยู่ ร่างบางหน้าแดงร้อนฉ่า หัวใจเต้นระส่ำจะแทบออกมาดิ้นอยู่ข้างนอก ตัวเย็นเฉียบแต่กลับมีเหงื่อมากมายผุดพลายบนใบหน้า ดวงตาหวานเยิ้มปรือปรอย รวมๆแล้วร่างบางดูเซ็กซี่มากเลยเกิน

วินรั้งต้นคอเจมารับจูบที่รุ่มร้อนเพราะความต้องการของตนเอง ลิ้นหนาเข้าไปหาลิ้นเล็กๆที่รอรับสัมผัสอันวาบหวามของร่างสูงอยู่ก่อนแล้ว แม้ว่าลิ้นเล็กนั่นจะไม่ประสีเรื่องนี้แต่ก็ทำให้ร่างสูงพึงพอใจมากเลยทีเดียว

มือหนาที่ว่างอยู่เลื่อนไปกอบกุมแก่นกลางกายเล็กที่สั่นระริกนั่นเอาไว้ แล้วจับมันขยับชักนำถี่รัว จนร่างบางหอบคราง พยามยามหนีจากจูบที่หลงไหลเพื่อนไปควานหาอากาศมาเติมเต็มที่ปอดของตนเอง

" อ่ะๆ ผมผมอื้ออออออออออ "

" พอมั้ย "

ร่างบางส่ายหัวเบาๆ แล้วเป็นฝ่ายที่ลงไปมอบจูบรสหวานชวนเคลิ้มแก่ร่างสูงเสียเอง ซึ่งร่างสูงยินดีเป็นอย่างมากเลยทีเดยวที่ร่างบางมอบความความหอมหวานนี้ให้เค้าด้วยตัวเอง ร่างสูงจึงไม่รอช้ารีบเอาเจลมาทาที่ทางรักแล้วสอดนิ้วเข้าไป

" อื้อออออ "

" เจ็บหรอ? "

เจหลับตาพริ้มส่ายหัวระรัว ร่างสูงเลยไปจูบซับที่คอดูดดึงจนมันขึ้นเป็นสี ตามด้วยการสอดใส่นิ้วเพิ่มเข้าไปทีละนิ้ว นิ้วเรียวๆที่อยู่ในตัวเจนั่นขยับแหวกทางให้เข้าไปได้ง่ายๆ ถึงจะเป็นแค่นิ้วแต่ร่างบางก็รู้เสียวจี๊ดอย่างสุดๆเมื่อมันมีบางทีที่โดนจุดกระสันเข้า

" ฉันเข้าไปนะ "

" คะครับ..... "

เสียงที่ตอบกลับมานั่นช่างกระเส่าเร้าอารมณ์สุดๆ วินจึงไม่รอช้าที่จะสอดใส่เข้าไป เจกัดปากตัวเองแน่นเพราะมันคับแน่นซะเหลือเกิน วินมองใบหน้าหวานที่เบ้เพราะความเจ็บจากการสอดใส่ เค้าจึงจูบปลอบร่างบางตั้งแต่ลำคอลงมาถึงยอดอก

แค่อึดใจเท่านั้นร่างบางของเจก็เริ่มขยับรับเอาของๆวินเข้าออกในร่างกายตนเอง ความรู้สึกเสียวแปร๊บเหมือนกระแสไฟฟ้าเล็กๆที่เสียดอยู่ภายในทำให้ร่างบางรู้สึกดีมากจนรู้สึกว่าต้องขยับให้แรงและเร็วขึ้นอีก ร่างสูงก็ช่วยเจด้วยการจับสะโพกแล้วยกขึ้นๆลงๆอีกแรง ร่างบางจึงครางไม่เป็นสรรพ ร้องเสียงหลง แล้วเพิ่มการขย่มอีกเมื่อใกล้ถึงเต็มที

" อีกแป๊ปนะเจ......ซี๊ดดดด "

" อื้อออ ผมไม่ไหวแล้วอ๊าาาา "

วินเปลี่ยนตำแหน่งกับเจแล้วกระแทกใส่เข้าไปปเองเพราะต้องการจะไปถึงเต็มที ร่างบางก็ดิ้นเร้าอย่างเสียซ่านสุดๆ แล้วความรู้สึกสุดๆก็มาถึงเจอีกครั้ง ร่างบางกระตุกรุนแรงหยัดแผ่นหลังจนแทบไม่ติดเตียง วินก็อาศัยจังหวะนั้นคว้าเอวบางบางแล้ววใส่เข้าไปแรงๆอีกไม่กี่ทีเค้าก็ถึงที่หมายเดียวกันกับร่างจนได้

เมื่อทุกอย่างสงบลงวินก็ทิ้งตัวลงไปนอนกอดเจเอาไว้แล้วรางบางก็กอดตอบเช่นกัน วินมีความสุขมากจริงๆครั้งนี้มันเป็นความที่ท้วมท้นออกมาอย่างมากมาย สุขไปถึงหัวใจเลย และนี่คงเป็นเรื่องที่ดีที่ร่างบางยอมที่จะทำตามการชักนำของเค้าอย่างไม่หวาดกลัวและมาจากความต้องการของตนเอง

ช่วงเช้าวินนอนกอดร่างบางเอาไว้แนบอก พลางมองดูเจ้าแมวขี้เซาที่หลับซุกอกแกร่งแล้วก็อดที่จะลงไปหอมกลุ่มผมสีดำขลับนุ้มนิ่มไม่ได้ นิ้วเรียวก็เขี่ยหูเล็กเล่นลามไปที่คอ พลางจิ้มเบาๆจนเจจั๊กจี้แล้วย่นคอหนีลงไปใต้ผ้าห่ม

แต่วินก็ยังไม่ยอมหยุดเค้ายังตามไปจิ้มด้านหลังคอจนถึงแผ่นหลัง ทำให้เจครางอือในลำคอเบาๆเพราะมันเสียวนิดๆ วินจึงดึงเจขึ้นมาให้มอนอนดีๆได้แกล้งถนัดๆ แต่พอดึงมาเจก็ปรือตาขึ้นมองอย่างเคืองๆที่ถูกปลุก แต่พอเจอตาคมจ้องนิ่งๆเค้าก็ต้องหลุบตาต่ำลง ดันไปมองวินอย่างนี้วินต้องโกรธแน่ๆเลย

" กล้ามองฉันอย่างนี้หรอฮ่ะ!!! "

นั่นไง วินตวาดเจลั่นจนเจที่อยู่ในอ้อมกอดนั้นสั่นเทา น้ำตาคลอหน่วงอีกแล้ว

" ผมขอโทษ...... "

" บังอาจมาก ยังงี้ต้องลงโทษ!! "

" ยะอย่าทำอะไรผมเลย....ฮ่าๆๆ อ้าาาาาฮ้าาาฮ่าๆๆๆๆๆๆ ยะอย่าฮ่ะๆๆๆๆอื้ออย่า....แฮ่กๆ "

เจดิ้นแด่วๆหัวเราะร่าเพราะวินจับเจจี้เอว วินหัวเราะขำอาการร่างบาง ที่ก่อนหน้านี้น้ำตาจะร่วงอยู่รอมร่อ แต่กลับต้องหัวเราะจนเหนื่อยหอบ

" คราวหลังโดนหนักกว่านี้แน่! "

" ฮ้าาาา คะครับ "

วินพูดขู่เจที่ยังนอนหอบจากการหัวเราะอยู่

" อรุณสวัส..... "

วินก้มลงไปจูบหน้าผากเจพร้อมคำทักทายยามเช้า ร่างบางถึงกับอึ้งกับสิ่งที่วินทำจนลืมหายใจไปชั่วขณะ ได้ยินเสียงเหมือนกลองตีรัวๆอยู่ด้านในจนอึดอัด หน้าร้อนจนระเบิดได้แล้ว..... เจหันหน้าหลบสายตาวินที่จ้องเค้าอยู่ไปอีกทาง พลางดึงผ้าห่มมาคลุมกายเอาไว้เพราะอายเหลือเกิน

" เป็นอะไรอะ? "

วินถามเสียงเย้าแหย่ เจก็ส่ายหัวรัวๆอยู่ในผ้าห่ม วินจึงยิ้มขำๆแล้วลุกไปอาบน้ำ ปล่อยให้เจ้าตัวน้อยมันเขินไปก่อนล่ะกัน ขืนแกล้งมากๆถ้าจะเป็นลมเอา

" ไปอาบน้ำได้แล้ว "

" ครับ "

เจตอบกลับทั้งๆที่ยังอยู่ในผ้าห่มนั่นแหละ วินชักจะมั่นใส่เลยเดินไปที่เตียงแล้วกระชากผ้าห่มออกมารวดเดียว จนผ้าห่มหล่นไปอยู่ที่พื้น ซึ่งเจรีบขดตัวปกปิดร่างกายเอาไว้ แต่ก็ยังเผยให้เห็นร่างกายที่ขาวสะอาด รูปร่างเพรียวบาง เรียวแขนเรียวขาเล็กจนไม่น่าเป็นของผู้ชายได้ และที่สำคัญกว่านั้น......

" นายมีอารมณ์? "

" -///////////- "

เจหน้าแดงหนักเข้าไปใหญ่ ก็ปฏิเสธไม่ได้จริงๆเมื่อแก่นกายของร่างบางนั้นตั้งชันอยู่ ตอนที่วินดึงผ้าห่มออกเจยังไม่ทันตั้งตัวเค้าเลยปกปิดไม่ทัน

เจอายมากจนไม่รู้จะอายยังไงแล้ว มันไม่มีที่ให้หลบเลยบนเตียงกว้างแห่งนี้ เค้าจึงได้แต่นอนขดตัวเป็นกุ้งโดนน้ำร้อนอยู่อย่างนั้น วินพยายามกลั้นยิ้มเอาไว้ยามที่เดินไปร่างบางที่ทั้งอายทั้งอยาก น่ารักเหลือเกิน....

" ช่วยไหม....? "

" มะไม่ต้องหรอกครับ "

เจตอบกลับเสียงแผ่ว ะยายามหันหน้าหนี แต่ท่าที่นอนอยู่มันหันหน้าหนีไม่ได้จึงพยายามเอาหน้าฝังลงไปกับหมอนให้มากที่สุด ถ้าตัวเค้าระเบิดได้เค้าคงระเบิดไปแล้ว เพราะร้อนไปทั้งตัวและใบหน้า วินเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าที่ขึ้นสีและมีเหงื่อซึมอย่างแผ่วเบา ลามไล้ต่ำลงจนมาหยุดเล่นกับยอดอกที่ช้ำนิดๆเพราะความเร่าร้อนของเมื่อคืน ก่อนจะลงมาลูบไล้ที่สะโพกขาวคลมกลึง แล้วก็.....

" อื้ออออ ฮ้าาาสะเสียวอ้าาาาา "

" ช่วยไง "

" อื้อออออแฮ่กๆ....อ้ะๆๆๆๆ "

วินรวบแก่นกายเล็กที่ร้อนรุ่มเอาไว้ในอุ้งมือ ก่อนจะขยับขึ้นๆลงๆแล้วมองร่างบางที่บิดส่ายไปมาเพราะเสียวซ่าน ตัวแดงหน้า ริมฝีปากก็เผยอหอบคราง...เสียงหวานก้องทั่วห้อง วินเลื่อนไปลงลิ้นที่ท่อนเนื้อสั่นระริกเบาๆ เจก็ผวาเฮือกจับหัวร่างสูงแน่น ก่อนจะร้องลั่นเมื่อวินรับเอาทั้งหมดเข้าไปในปากตนเอง

" เสียววววววอ๊าาาาาาาา!!!!!!!! "

ลิ้นร้อนเดาะรัวๆอยู่ด้านในซักพักก็ขยับรับเข้าออกถี่ จนเจหาใจไม่ทันได้แต่ครวญครางอย่างแทบขาดใจ แล้วเจก็ทนต่อไปไม่ไหวกระตุกเกร็งอย่างแรงจนหลังไม่ติดเตียงพร้อมน้ำคาวพุ่งใส่เข้าปากวินอย่างแรง ก่อนจะต้องนอนกระตุกรัวๆร้องลั่นเพราะร่างสูงยังไม่ยอมปล่อยให้น้องเค้าให้เป็นอิสระเสียที เจจึงต้องดิ้นรนอ้อนวอนเพราะไม่ไหวแล้ว

" พะพอเถอะอื้อผะผมผมไม่ไหวอื้อออออ้าาายะหยุดเถอะ!!! "

วินไม่สนแล้วกลืนกินของเจต่อไปอย่างสนุกปาก ร่างบางที่ดิ้นเร่าๆนั้นแหละที่วินไม่อยากปล่อยไปเลย แล้วน้ำคาวๆอุ่นก็พุ่งสวนเข้าปากวินอีกครั้ง และครั้งนี้เค้าก็ยอมหยุดแต่โดยดี พลางมองไปที่ร่างบางที่ยังคงกระตุกน้อยๆน้ำตาซึมออกมาพร้อมเหงื่อมากมาย ช่วงอกกระเพื่อมขึ้นลงรุนแรงเพราะเจรีบหอบเอาอากาศเข้าปอดจนแสบจมูกและช่องอกเพราะอากาศเย็นๆเข้าไปเร็วเกินไป

" อาบน้ำแต่งตัวซะ แล้วลงไปกินข้าว ฉันจะรอ "

เจพยักหน้ารับอย่างหมดเรี่ยวแรง หมดแรงทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรเลยแค่นอนครางเท่านั้นเท่านั้นเอง....

เจหอบเอาร่างกายที่ยังสั่นน้อยๆไปที่ห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย ก่อนจะรีบตามร่างสูงลงไปด้านล่าง ซึ่งก็นั่งเล่นมือถือรอร่างบางแล้วอยู่แล้วเช่นกัน พอเจเห็นวินที่มองเค้าอยู่ขาเรียวก็เริ่มสั่นจนก้าวต่อไปแทบไปออก หัวใจเต้นโครมครามขึ้นมาอีกละลอกหนึ่ง แต่เจก็ทำตัวให้เป็นปกติที่สุดอย่างสุดความสามารถเลย แต่....หน้าก็แดงอยู่ดี

" กินยังไงให้เปื้อนเนี่ย "

ร่างสูงยื่นมือตนเองไปเช็ดข้าวที่แก้มร่างบาง ที่ไม่รู้ว่าเจกินยังไงถึงเปื้อนไปถึงนั่นได้

" เฮือก! "

เจสะดุ้งเฮือกใหญ่เพราะตกใจกับมืออุ่นๆที่มาสัมผัสที่แ้ก้มตนเองเพื่อเช็ด ก็เค้ากำลังพยายามหยุดหัวใจที่กำลังเต้นระรัวอยู่น่ะสิ

" เป็นอะไรของนาย? "

" ป่าวนี่ฮะ! "

เจพยายามตอบกลับด้วยที่ถูกบังคับให้เป็นปกติที่สุด แต่ยิ่งฝืนทำวินก็ยิ่งรู้ว่าร่างบางกำลังไม่ปกติเสียแล้ว แล้ววินก็เดาได้ไม่ยากว่าอาการนี่คืออะไร แสดงว่าอีกไม่นานวินก็ได้หัวใจเจแล้วยังไงล่ะ

" พรุ่งนี้...ไปเรียนไปแล้วนะ "

" หา...เออคือ......ผมไม่ไปได้ไหมฮะ "

เจนึกถึงพวกที่เคยทำร้ายเค้า ถึงวินจะดูเปลี่ยนไปแต่ก็ยังน่ากลัวอยู่ดี ไหนจะคลิปที่ถูกปล่อยนั้นอีก เค้าจะไปอยู่ที่ไหนได้ไม่เอาหรอก เจส่ายหัวเบาๆกับน้ำตาที่ลื่นออกมา วินมองร่างบางที่ห้องไห้พลันหัวใจก็ห่อเหี่ยวลงทันที เค้าลุกขึ้นแล้วเดินไปนั่งข้างๆเจแล้วดึงเจเข้ามากอด

" ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะไม่ห่างนายเลย สัญญา...! "

" จริงๆนะ "

" อืม... กินข้างต่อนะ "

" ครับ "

ไม่รู้ทำไมเหมือนถึงยอมรับปากที่จะไปโรงเรียนง่ายๆแค่ร่างสูงสัญญาแค่ลมปากเท่านั้น ทั้งๆที่คำพูดนั้นจะเป็นไหมก็ไม่รู้ แต่อ้อมกอดนั่น...ทำให้เค้าเผลอไผลและยอมที่จะกลับไปเรียน

วินนั่งมองร่างบางที่ค่อยๆกินข้าวที่ละนิด เชื่องช้า อย่างเงียบๆโดยที่เค้าไม่ยอมเตะข้าวของตัวเองอีกเลย พรุ่งนี้จะเป็นยังไงนะเค้าเองก็ไม่ได้ไปเรียนเพราะอยู่กับเจเกือบทุกวัน แต่ก็ให้พลเคลียร์เรื่องที่โรงเรียนเอาไว้ขาดก็แต่...เรื่องการที่ถูกมอง มันจะยังแย่อยู่เพราะทุกคนที่นั่นยังจำเหตุการณ์เหล่านั้นได้และคลิปที่ถูกปล่อยด้วย แม้ว่าคลิปของพลจะดังกระฉ่อนอยู่ก็ตาม แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะลืมเรื่องคลิปของเจ

" เดี๋ยวไปเที่ยวข้างนอกกันไหม? "

เจไม่ตอบแต่ส่ายหัวระรัว คราวก่อนที่เค้าออกไปซื้อข้าวเค้ายังโดนโทรมเลย เรื่องอะไรจะออกไป ข้างนอกสำหรับเจตอนนี้มันเป็นอะไรที่โหร้ายและน่ากลัวมากเลย เจจึงเดินเลี่ยงขึ้นห้องไปเพราะวันๆเค้าก็คลุกอยู่แต่ในนั้นแหละ วินก็ปล่อยร่างบางไปแต่โดยดีแค่ยอมไปเรียนก็เก่งแล้วสำหรับเจ วินเดินออกไปนอกบ้านเพื่อกลับไปที่ห้องเก่าของเจ เพื่อไปเอาของใช้ต่างๆอย่างพวกหนังสือ

เจ...นั่งอยู่ข้างเตียงมุมเดิม เอาหน้าซบไปที่เตียงกว้างพยายามไล่ความคิดที่จะทำให้เค้าคลั่ง แต่ก็ทำไม่ได้....สุดท้ายเค้าก็ร่ำร้องอย่างบ้าคลั่งอีกครั้งแม้ว่าอาการนี้จะได้หายไปพักใหญ่แล้วก็ตาม เจเริ่มเห็นภาพหลอน...ของผู้ชายหลายคนที่เปลือยกายเข้ามาหาเค้า ทำหน้าตาอยากจะกลืนกินร่างเล็กเสียเต็มประดา

มือหยาบกร้านเริ่มเข้ามาลูบไล้ร่างกายพลางฉีกทึ้งเสื้อผ้าของร่างบางออก ร่างบางของเจดิ้นหนีอย่างทุรนทุรายทั้งๆที่ไม่มีอะไรและใครทำเค้าเลยแม้แต่คนเดียว มือบางปัดป่ายเป็นพัลวันพลางพล่านทั่วห้องเพราะภาพหลอน เค้าวิ่งชนนั้นชนนี่จนเลือดตกยางออก

" เจ?!!! "

วินเปิดประตูมาแทบช๊อคที่เห็นเจนอนหอบโหยอยู่ที่พื้นเนื้อตัวถูกนั้นนี่บาดจนเลือดซึมไปทั่ว สภาพที่เห็นทำให้น้ำตาที่แสนจะมีค่าของวินที่ไม่เคยหลั่งรินออกมาแม้แต่น้อยกลับหยดลงมากระทบพื้นแล้วกระทบพื้นเล่า วินรีบเข้าไปคว้าร่างบางที่หายใจรวยรินมากอดเอาไว้แม้จะมีอาการดิ้นรนอยู่บ้างแต่ก็อ่อนแรงเต็มที

" เจ...ไม่เป็นไรนะไม่เป็นไร ฉันอยู่นี่แล้วนะ........... "

วินกดหัวเจแนบกับอกแล้วลูบหัวอย่างอ่อนโยน เมื่อเจรับรู้ถึงสัมผัสที่อ่อนโยนและคุ้นเคยของวิน เค้าก็เริ่มสงบลงแล้วเปลือกตานั้นก็ปิดไปเพราะอ่อนเพลียเต็มที

" พรุ่งนี้ฉันจะไม่ห่างนายเลย...จะไม่ยอมให้อาการบ้าๆนี่ทำร้ายนายอีกเจ.............. "

วินพูดกับร่างบางที่หลับไปในอ้อมอก ก่อนจะมอบจูบที่หน้าผากของเจ........

******************************************************