ทาสรัก 2

หลังจากวันนั้นพี่มิคาเอลก็หาวิธีกลั่นแกล้งผมมาตลอด แต่ไม่ว่าจะโดนทำร้ายเท่าไหร่ผม
ก็ไม่เคยตัดใจจากเค้าได้เลย ไม่เลย....

ท้องฟ้ามืดมิดไร้แสงดาว ดวงจันทร์ที่เคยส่องแสงสีนวลหายไปไหนนะ มองท้องฟ้ายามนี้...ไม่ต่างจากการนั่งมองจิตใจตนเองเลย มันดำมืด...ไร้ซึ่งแสงสว่าง 

ผมอยากรู้ว่าทำไมพี่มิคาเอลต้องรังเกียจผมขนาดนี้ แค่ผมรักเค้า...รักพี่ตัวเองมันผิดมากหรือไง...

" ทำไมต้องรังเกียจผมด้วย...แค่รักพี่มันผิดมากใช่มั้ย... "

ผมปล่อยให้น้ำตาหยดแล้วหยดเล่ารินไหลลงสู่พื้น ความเสียใจที่มีมันมากเหลือเกิน... จิตใจอ่อนล้าจนอยากจะหายไปจากที่นี่

ถ้าผมมีพลังมากพอที่จะสร้างอีกมิติได้ก็ดีสิ ผมอยากไปอยู่ที่ๆไม่ต้องทรมานอย่างนี้อีก

" ทำอะไรอยู่น่ะลัคกี้? "

" แองเจิล.... "

" นายร้องไห้อีกแล้ว.... "

ผมกอดแองเจิลเอาไว้แนบอก มีเพียงเธอเท่านั้นที่คอยอยู่เคียงข้างผม เข้าใจผม และให้ความอบอุ่นทางใจกับผม

" ลัคกี้...เราลองไปเรียนรวมกับมนุษย์ดูมั้ย มี๊เคยบอกว่ามันสนุก... "

ผมไม่ตอบแต่พยักหน้ารับแทน มันคงดี...ถ้าได้เจอผู้คนได้เจออะไรใหม่ และห่างจากเค้า คนที่ผมรัก...พี่มิคาเอล

" พี่...? "

" ............... "

" มีอะไรหรอครับ? "

" เลียให้หน่อยสิ! "

ผมเปิดประตูเข้ามาเจอพี่มิคาเอลนอนอยู่บนเตียงนอน ห้องของผม พี่มิคาเอลปลดซิบกางเกงแล้วดึงส่วนที่ซุกซ่อนอยู่ภายในนั้นออกมา ผมมองดูพี่เค้ารูดมันช้าๆดวงตานั่นจ้องผมนิ่ง สีอำพันแพรวพราวเสียเหลือเกิน ผมส่ายหัวรัวๆอย่างปฏิเสธ ผมไม่ชอบ.....

" บอกว่าเลียให้หน่อย อย่าให้ต้องสั่งรอบสามนะ! "

ดวงตาแดงทอประกาย บ่งบอกอารมณ์ของพี่มิคาเอล น้ำตาที่แสนจะมีค่าเริ่มรื่นคลอหน่วง ผมก้าวเดินเข้าไปอย่างช้าๆ ผมปฏิเสธไม่ได้เลย ไม่ได้เลย....

" ชักช้า!!! "

" อุ๊บ...!!! "

ผมถูกมือหนากระชากท้ายทอยลงไปที่หว่างขา แกนกายรุ่มร้อนแทรกพรวดพลาดเข้ามาในปากของผมอย่างเร็ว ผมได้แต่ไอแคกๆในคอเพราะพี่เค้ายังคงกดหัวของผมเอาแน่นไม่ให้หลุดออกไปไหน

" อ่าห์..... "

เสียงครางต่ำดังเคลือเบาๆ พี่มิคาเอลจิกหัวผมแล้วจับขึ้นลงให้รับแก่นกายเข้าออก และทุกๆครั้งที่หัวผมถูกดันลงไปจนมิด แก่นกายที่ใหญ่โตยาวไปถึงคอ เล่นเอาผมทรมานหายใจไม่ออกเลย เสียงครางและเกร็งเป็นพักๆของพี่มิคาเอลทำให้รู้ว่าพี่เค้าใกล้เต็มที เค้าจับหัวผมให้อยู่นิ่งๆก่อนจะซอยเร็วๆใส่ปากผม น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าร่วงกราวเปรอะเปื้อนบนตัวพี่มิคาเอลเต็มไปหมด

" อึกๆ!!! ฮ้า~ "

" แคกๆ! "

" สำออย!!! "

" โอ้ย...! "

พี่มิคาเอลกดหัวผมกับส่วนนั้นแน่นแล้วน้ำที่มีรสคาวๆและขมเฝื่อนๆก็พุ่งเข้าสู่คอผม จนผมต้องสำลัก แต่พอเสร็จพี่มิคาเอลก็พลักหัวผมออกอย่างแรง จนผมตกเตียงลงไปนั่งจุมปุกอยู่ด้านล่าง

" มึงกับแองเจิลจะไปไหนกัน? "

" มึงกับแองเจิลจะไปไหนกัน? "

" ไปเรียน "

" เรียนหาพ่อง!!!มึงไง "

" อย่ามาลามปามพ่อผมนะ!!! "

ผมเถียงอย่างไม่ยอม พ่อแม่ผม...ต่อให้เป็นพี่มิคาเอลผมก็ไม่ยอมให้แตะต้องหรอก!

" กล้าขึ้นเสียงกับกูหรอ?!!! "

" ใช่!! พ่อผมไม่เกี่ยวอะไรด้วย อย่าเอาท่านมายุ่ง!!!! "

" พ่อมึงอะตัวดี สัส!!!! "

" หุบปากนะ!!!!! "

ไอควันสีดำทะมึนร่องลอยเอื่อยๆออกมาจากตัวลัคกี้ ทำให้มิคาเอลมองอย่างฉงน เค้าไม่เคยเห็นลัคกี้ใช้พลังมาก่อนเลย ลัคกี้พุ่งตรงไปที่มิคาเอลอย่างเร็วจนมิคาเอลมองไม่ทัน ร่างสูงลอยลงจากเตียงกระแทกพื้นดังสนั่น ตามด้วยร่างบางที่เข้ามาจู่โจมอย่างรวดเร็ว!

" มึงกล้าดีนี่ ลัคกี้! "

" ฮึๆ ไอ้ลัคกี้แสนจะอ่อนแอมันจะไปกล้าอะไร!! "

" หมายความว่าไง!! "

" ก็....กูไม่บอก แต่กูว่า...อื้ออออออออเสียวดีอ่า... "

" อ่าห์...เชี่ยเอ้ย! "

ร่างบางที่ถอดกางเกงตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ จับแก่นกายที่เริ่มหดของมิคาเอลมาใส่ในตัวเองอย่างเร็ว แก่นกายที่เคยหดพอสัมผัสกับช่องทางรักก็แข็งขันขึ้นมาทันที ทำให้ลัคกี้เสียบเข้ามาในตัวเองอย่างไม่ลำบากนัก เรียวปากบางยกยิ้มอย่างชอบใจเมื่อมิคาเอลครางต่ำออก แววตาที่ทอดมองลัคกี้มีแต่ความสงสัย นี่ไม่ใช่ลัคกี้ที่เค้าเคยรู้จัก ลัคกี้ไม่ชอบให้เค้าย่ำยีร่างกาย แต่นี่...?

" อ่าาาา เสียวจังอื้อออออ อ่ะๆ "

" อึก... "

ร่างบางเริ่มขย่มตัวขึ้นลงใส่แก่นกายแข็งแกร่งของมิคาเอล มือบางดันหน้าอกอีกคนเอาไว้เป็นหลักยึด มืออีกข้างก็จัดการชักของตัวเองไปพร้อมกับการขย่ม มิคาเอลถึงจะเสียวซ่านเพราะส่วนที่ร้อนรุ่มโอบรัดเค้าอย่างรุนแรง แต่...นี่ไม่ใช่ลัคกี้แน่ๆ

" อ่ะๆ อ้าอื้ออออออ๊าาาาาา "

" ......... "

" ฮ้า...เสียวจังเลย.... "

" นายเป็นใคร? "

" ลัคกี้ไง! "

ร่างบางปลดปล่อยความใคร่เปรอะมิคาเอลเสร็จก็ลุกขึ้นยืน พรางเลียมือตัวเองที่เปื้อนน้ำกามตัวเองด้วยสีหน้าที่ดูสนุกสนาน ดวงตาสีอำพันสวยทอดมองมิคาเอลที่ยังไม่ได้ปลดปล่อย เรียวปากสวยคลี่ยิ้มบางๆ

" มึงเป็นใคร?!!! "

" ก็...ลัคกี้ไง... "

" ไม่ใช่ มึงไม่ใช่ลัคกี้!!! "

" อ่าว..แล้วผมเป็นใครล่ะ "

ร่างบางยกยิ้มสนุกสนาน ดวงตาสีทองผ่องอำพันนั้นช่างเจิดจ้าอย่าที่ไม่เคยเป็นมา เรียวขายาวสวยทอดเดินไปที่เตียงพรางหย่อนตัวนั่งลงไขว่ห้างเท้าคางมองมิคาเอลที่ค่อยๆยันตัวขึ้น ดวงตาแข็งกร้าวสีแดงฉานมองมายังตน แต่ร่างบางกลับยิ้มแฉ่งตอบกลับไปเสียอย่างนั้น

" สีแดง...เหมาะกับคุณดีนะ โดยเฉพาะเวลาที่มันปรากฏอยู่บนดวงตาคมคู่สวยของคุณด้วยความโกรธ ทั้ง 'ผม' และ 'ลัคกี้' ต่างก็หลงไหลดวงตาคู่สวยของคุณ... "

" พร่ามเหี้ยไรของมึง!!! มึงเป็นตัวเหี้ยไร! "

" ฮี่ๆ ผมก็คือลัคกี้ไง...และลัคกี้ก็คือผม ผมไปละนะ แล้วเจอกัน....... "

พูดจบร่างบางก็ฝุบไปกับเตียงนอนหมดสติไป มิคามองตามอย่างงงงวย ไม่เคยรู้ว่าลัคกี้เป็นอย่างนี้ด้วย เค้ารีบใส่กางเกงและรุดไปดูร่างบางของลัคกี้ที่หมดสติไป.

มือหนาหมายจะลูบหัวคนตัวเล็ก แต่ก็ชักกลับก่อนที่จะไปถึง เพราะลัคกี้คือลูกของคนที่ตนเกลียด ฉนั้นต้องเกลียดลัคกี้ด้วย!

" ถ้านั่นไม่ใช่มึง มึงตื่นมาเมื่อไหร่เจอดีไอ้เวร!!! "

มิคาพูดจบก็เดินไปจากห้องของลัคกี้ทันที เขาชักเริ่มหวั่นใจกับท่าทีของลัคกี้ ลัคกี้เป็นอะไรไป ทำไมถึงมีท่าทีเป็นคนละกันเลย แล้วยังคำพูดที่คลุมเคลือนั่นอิก?

แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องกระทบกับเปลือกตาที่ยังคงปิดสนิทให้ได้ปรือขึ้น เช้าแล้ว...เมื่อคืน...เราหมดสติไปตอนไหนนะ? เกิดอะไรขึ้นบ้างล่ะเนี่ย

" อ้ะ?!!! "

พอขยับตัวก็ร้าวรานทันที เจ็บอะ..เจ็บที่ช่องด้านหลังจัง แล้วทำไมเราอยู่สภาพนี่ล่ะเนี่ย เกิดอะไรขึ้น หรือว่า...พี่มิคาเอลทำอะไรเราอีกแล้ว เฮ้อ...คงไม่พ้นเรื่องนั้น แต่ทำไมผมถึงจำอะไรไม่ได้ล่ะ จำได้แค่ตอนที่โกรธเพราะพี่เค้าว่าพ่อผมเท่านั้นเอง

" ก๊อกๆ! ลัคกี้!!! "

แองเจิลหนิ!

" แป็ปนะ เดี๋ยวอาบแล้วเจอกันข้างล่างนะ! "

" อื้อ!! "

โล่งอก..กลัวจะขอเข้ามามากเลยล่ะ สภาพผมมันไม่พร้อมรับแขก ไม่นานในชุดเสื้อยืดแขนยาวกางยีนส์ พร้อมที่จะออกไปเผชิญอะไรๆต่อแล้ว คิดว่าวันนี้คงไปสมัคเรียนด้วยกัน

" ลัคกี้ช้าอะ! "

" แองเจิลตื่นเช้าเองต่างหาก! "

" ก็อยากไปเรียนแล้วอะดิ พี่สึจิเตรียมรถแล้วหรือยังคะ? "

แองเจิลหันไปถามพี่สึจิ น่าจะเรียกลุงนะแต่ติดที่พี่แกเป็นซาตานเหมือนกัน ไม่กงไม่แก่เลย เราเลยเรียกพี่

" เรียบร้อยแล้วครับ "

" ป่ะลัคกี้! "

" ไม่กินข้าวอ๋อ? "

" กินที่โรงเรียน...บรรยายใหม่ๆ ฮี่ๆ ป่ะๆๆ "

ผมเดินไปตามแรงลากของแองเจิลที่ดูจะตื่นเต้นเหลือเกินที่จะได้ไปเรียน ปกติพวกผมอยู่ที่นี่จะมีอาจารย์มาสอน จนพวกผมเรียนจบเอกตั้งแต่ยังไม่สิบปีเลย ก็ไม่ใช่คนอะนะ!

ตอนนี้เราเดินเข้ามาในบริเวณโรงเรียนนานาชาติเซนอาเธอร์ ที่แองเจิลเป็นคนเลือกที่จะเข้าเพราะ...ชอบชื่อโรงเรียน! เหตุผลคุณเธอช่างดีจริงๆเลย แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก..เพราะยังไงก็รู้หมดแล้วอยู่ดี มาเรียนก็เหมือนมาเที่ยวนั่นแหละ

เราทั้งคู่เดินทางไปที่ห้องผู้อำนวยการ เพื่อรายงานตัวกับทางโรงเรียน ระหว่างทางที่เราเดินต่างก็มีผู้คนมากมายจับจ้องเรา โดยเฉพาะแองเจิลที่เป็นหมายตาของหนุ่มๆมากมาย ก็ไม่แปลกล่ะเนอะ...น่ารักซะขนาดนั้น แต่ผมชักรำคานสายตาผู้หญิงนิดๆล่ะ

" สวัสดีครับ... "

" สวัสดีค่ะ... "

ผมและแองเจิลเอ่ยทักผู้อำนวยการที่นั่งรอเราอยู่ที่โต๊ะตัวใหญ่ท่านส่งยิ้มมาให้เราทั้งคู่อย่างอ่อนโยน ผมและแองเจิลเดินไปนั่งตรงข้ามกับผู้อำนวยการแล้วคุยกันเรื่องที่จะเข้าเรียน ที่แองเจิลให้คนจัดการไว้เรียบร้อยแล้ว

เราทั้งคู่ได้เรียนห้องเดียวกัน คือม.ปลายปีสองห้องเอ เพราะเกรดที่เราเอามาสมัคเป็นที่คะแนนเต็มทุกวิชาจึงได้อยู่ห้องเอ พอเราเดินมาที่ห้องก็ตกเป็นเป้าสายตาของคนในห้องที่เรียนกันอย่างขมักเขม่น แต่ผมและแองเจิลก็ไม่ได้สนใจอะไร ออกไปแนะนำตัวตามที่อาจารย์บอกแล้วเดินไปนั่งที่ เรานั่งโต๊ะค่อนข้างห่างกันเลย แองเจิลได้นั่งโต๊ะแรกแถวติดหน้าต่าง แต่ผมเป็นโต๊ะหลังสุด เหงาเลยทีนี้

ผมนั่งเหม่อไปนอกหน้าต่าง เพราะเรื่องที่เรียนผมรู้หมดแล้ว มีบางทีที่แองเจิลหันมามองผม เธอดูท่าจะสนิทกับเพื่อนที่นั่งข้างๆซะแล้วล่ะ! ดีจัง ผมยังไม่กล้าคุยกับใครเลย

" นี่ๆ นี่ลัคกี้นะ ลัคกี้นี่สกาย "

" ดีฮะ "

" นายน่ารักจัง "

" นายก็ด้วย หน้าหวานมาก "

" หรอ? แฮ่ๆ "

" เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า ป่ะ "

" อื้ม..!! "

แองเจิลแนะนำสกายให้ผมได้รู้จัก เค้าเป็นเพื่อนร่วมห้องที่นั่งข้างๆกับแองเจิล หน้าหวานน่ารักมากๆเลยล่ะ!!! พวกเราสามคนดูท่าจะสนิทกันเร็วมากทีเดียว.
คุยอะไรก็ดูจะถูกคอกันน่าดูเลย สนุกดีนะ สกายเค้าเป็นคนน่ารักและเค้าก็ไม่มีความคิดร้ายใส่พวกเราเลย

" สกาย...ไปเล่นที่บ้านเรามะ? "

อุปกรณ์การเรียนต่างๆถูกส่งเข้าสู่กระเป๋า เพราะได้เวลาเลิกเรียนแล้ว และระหว่างเก็บแองเจิลก็เอ่ยชวนสกายให้ไปเล่นด้วยกันที่บ้าน สกายก็ยิ้มๆพยักหน้าตกลง ผมเองก็ว่าดีนะ ได้มีเพื่อนคุยเล่นตอนเย็นๆ สกายเค้าคุยสนุกดีล่ะ

" ลัคกี้! "

เมื่อถึงบ้าน พี่มิคาเอลก็เอ่ยเรียกผมทันทีที่ขาผมก้าวพ้นขอบประตู ข้างกายพี่เค้ามีหญิงสาวที่หน้าตาสะสวยเหมือนตุ๊กตาอยู่เคียงข้าง

' หล่อจัง..... '

ความคิดที่ส่อแววปลื้มในหน้าตาของพี่มิคาเอลดังออกมาจากสกาย ผมมองหน้าเค้าแวบหนึ่งแล้วหันไปมองพี่มิคาเอลต่อ

" ลัคกี้...ฉันรู้ว่านายคิดอะไร แต่ขอเถอะ วันนี้เพื่อนเรามาทั้งทีนะ "

แองเจิลพูดดักอย่างรู้ใจ แต่ผมมีทางเลือกด้วยหรอ...ถ้าไม่ทำตามจะเจออะไร แองเจิลก็ใช่ว่าจะไม่รู้

' อะไรกันนะ? '

เสียงในใจเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย แต่ดูเหมือนแองเจิลจะไม่สนใจมันผมยืนช่างใจอย่างลังเล ทั้งๆที่ใจผมนั้นตัดสินไปนานแล้วว่าจะเลือกอะไร

" โอ้ย!!!!! ไปกันเถอะสกาย ปล่อยให้ไอ้โง่มันโง่ต่อไป!!! "

' อะไรอะมีไรกันนะ? '

แองเจิลจับมือสกายให้เดินไปอีกทาง ทิ้งผมเอาไว้ตรงนี้ตรงหน้าพี่มิคาเอล หญิงสาวลูบไล้ร่างกายพี่มิคาเอล พี่เค้าก็ตอบสนอง มือหนาเคล้นคลึงอกอวบอิ่ม ริมฝีปากเคลียคลอคอระหงส์ พี่รู้มั้ย...ว่าใจผมมันเจ็บช้ำขนาดไหน ผมไม่อาจทนดูต่อได้จึงยืนหันหลังให้ภาพตรงหน้า

" หันกลับมา! "

เสียงทรงอำนาจเอ่ยสั่ง ผมส่ายหัวน้ำตาร่วง ผมไม่หันกลับไปมองดูภาพที่เหมือนมีดที่ทิ่มแทงใจตัวเองหรอก แค่เสียงครางกระเส่าของหญิงสาวก็ฉีกทึ้งหัวใจผมมากพอล่ะ

" พี่มีอะไร รีบพูดเถอะ ผมจะไปหาเพื่อน "

" ไปรอกูที่ห้อง...ถ้าไม่ทำตามที่สั่ง อะไรจะเกิดมึงรู้ดีนะ!!! "

ผมพยักหน้า เดินหลบเลี่ยงไปทางห้องตัวเอง ใบหน้ามีแต่คราบน้ำตา พี่เค้ารู้ทั้งรู้ว่าผมรักเค้ามากแค่ไหน...แต่ก็มิวายทำร้ายผมได้ลงคอ ผมจะตัดใจ! ในเมื่อพี่เค้าไม่รักผมแม้แต่นิด ผมก็ต้องเลิกทำให้ตัวเองเจ็บได้แล้ว........

" ลัคกี้! "

แองเจิลที่จู่ๆก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ มาขวางทางผมแล้วออกแรงดึงผมให้เดินตามเธอไป อะไรของเธอนะ?

" ก็จะให้เลิกเป็นหมาเชื่องๆซักทีไง! "

" ว่าเราเป็นหมา? "

" ใช่! ลัคกี้เป็นหมา!!! "

" อ่า.... "

" ฮ่าๆ! "

ผมเดินตามแองเจิลไปที่สวนหลังบ้านที่มีสกายนั่งเล่นอยู่ก่อนแล้ว พอเค้าเห็นผมก็ยิ้มหวานๆมาให้ โอย...ผู้ชายบ้าอะไรน่ารักขนาดนี้นะ!!! เราสามคนนั่งเล่นนั่งคุยกันซะผมเผลินลืมไปเลยว่าพี่มิคาเอลสั่งให้ไปรอที่ห้อง

" ผู้ชายหล่อๆที่เรียกลัคกี้เมื่อกี้เค้าเป็นใครหรอ? "

" พี่ชายพวกเราเองล่ะ "

" อ่อ....ข้างๆนั่นแฟนเค้าหรอ? "

" ไม่รู้สิ เห็นมั่วหญิงไปเรื่อย! "

" ก็น่าตาดีขนาดนั้นก็ธรรมดา "

แองเจิลเป็นคนตอบคำถามสกายทั้งหมด เพราะผมไม่รู้จะตอบยังไง แค่เอ่ยถึงก็จุกที่อกล่ะ ผมเหม่อมองไปที่ท้องฟ้า พระอาทิตย์เริ่มลับตาดวงดาราก็เคลื่อนมาแทนที่

" เราไปทานข้าวกันดีกว่า.... "

แองเจิลเสนอ ซึ่งสกายก็พยักหงึกๆยิ้มกว้างอย่างเห็นด้วย เราสามคนจึงเดินเข้าบ้านไปด้วยกันโดยมีผมเดินรั้งท้าย

" กูสั่งอะไรมึง ไอลัคกี้! "

" เอ่อ... "

" พี่อะหุบปากไปเลย!!! "

" อย่ามาปากดีนะแองเจิล! "

" เอ่อ...พอเถอะ ทั้งพี่มิคาเอลและเจิลเลย อายเพื่อนบ้างสิ "

ผมรีบพูดห้ามทัพเสียงอ่อย เมื่อทั้งคู่เริ่มทะเลาะกันอีกแล้ว สกายหน้าซีดนิดหน่อย คงเหวอกับการปะทะกันของพี่น้อง

" ได้! "

พี่มิคาเอลพูดกระแทกใส่หน้าผม แองเจิลมองพี่มิคาเอลตาขวางแล้วมองผมอย่างห่วงๆ คงรู้ว่าพี่มิคาเอลคิดอะไร และต่อให้ผมอ่านใจพี่เค้าเหมือนแองเจิลไม่ได้ ผมก็เดาออกว่าอะไรจะเกิดขึ้น!

เราทั้งหมดนั่งกินข้าวกัน แองเจิลและสกายพูดคุยและหัวเราะคิกคักด้วยกัน ผมเองโดนพี่มิคาเอลจ้องจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่นั่งตัวเกร็ง ตามองแต่ช้อนในมือ

" แล้วอีผู้หญิงคนเมื่อกี้ไปไหนแล้วล่ะพี่? "

" กลับไปแล้ว..... "

" หรอ...คงเล่นๆเหมือนเดิมสินะ "

" อืม "

" ผมขอตัวก่อนนะ อิ่มแล้วน่ะ "

ผมพูดแล้วเดินออกมาเลย ไม่รีรอให้ใครได้ขัดทั้งนั้น ตรงขึ้นห้องทันที ไม่ใช่อะไร...แต่ผมไม่อยากอยู่ให้พี่เค้าจ้องอย่างนั้น อีกอย่าง...สกาย นายชอบพี่มิคาเอล! เฮ้อ..... ถึงห้องทิ้งตัวลงนอนกับเตียงใหญ่...เหนื่อยใจจัง ถ้าพี่มิคาเอลกับสกายคบกันผมจะรับได้ไหม ได้สิ! ต้องได้!!

' แกร๊ก! '

ใครอะ พี่มิคาเอลหรอ...?

**********************************************************