สะใภ้ร้ายตัวพ่อ! 12
" รอนานมั้ยครับ? "ยุนโฮที่ลงจากรถมารับผมเอ่ยถาม ผมส่ายหน้า" ไม่นานครับ...แจเพิ่งจะเก็บร้านเสร็จซักพักนี้เอง "ผมตอบพลางเดินตามร่างสูไปที่รถ" คุณแม่บอกบอกว่าอยากกินเสต็กแหน่ะ และวานให้แจจุงทำเผื่อแขกของแม่อีกหนึ่งที่ด้วย "
ผมมองหน้ายุนโฮที่เอ่ยเรียบๆ แล้วเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ ตามด้วยร่างสูงที่ประจำที่คนขับ
" ได้สิ..^^ "
" น่ารักจัง..ที่รักของผมเนี่ย "
ยืนเย็นหยิกแก้มผมนิดหน่อยก็ขับรถออกมา
ระหว่างทางเราสองคนก็คุยนั่นคุยนี้กันมาเรื่อยเปื่อย... จนกระทั่งมาถึงร้านซุปเปอร์มาร์เก็ต ผมเดินดูของที่จำเป็นไปตุนเอาไว้และของที่จะต้องเตรียมสำหรับมื้อนี้ด้วย
" เออ...พรุ่งนี้ที่รักต้องไปที่ร้านหรือเปล่า? "
ยุนโฮที่เข็นรถเข็นโพล่งขึ้นมา
" ไม่อะ...พรุ่งนี้จุนซูเค้าจะดูเอง "
ผมว่ากลับพร้อมวางพริกไทยและเครื่องปรุงหลากหลายชนิด
ไม่นานของก็ครบพร้อมที่จะกลับไปทำอาหารสำหรับมื้อนี้แล้วล่ะ ^^ เราทั้งคู่ช่วยกันถือของที่มีมากโขเดินเข้ามาในบ้าน สาวใช้ที่เห็นก็รีบมารับและช่วยกันเอาไปเก็บ ผมก้มหัวให้คุณนายชองที่นั่งตีหน้าขรึมอยู่ที่ห้องโถง ข้างกายคุณนายนอกจากจะมีจีเฮเช่นปกติแล้วยังมีผู้หญิงอีกหนึ่งคนที่ผมไม่รู้จักอยู่ด้วยหนึ่งคน ใครกันนะ??? ผมมองหน้ายุนโฮราวกับจะถาม แต่เค้าก็ส่ายหน้าแล้วควงแขนผมขึ้นห้อง เพื่ออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า
" ผมลงไปก่อนนะ.... "
ผมตะโกนบอกคนรักที่ยังอยู่ในห้องน้ำ กลัวข้างล่างจะรออาหารกันนานน่ะนะ
" ผมช่วยนะครับพี่ ^^ "
ชางมินเดินเข้ามาในครัว พร้อมกับเข้ามาช่วยผมล้างผัก
" ทำเป็นหรอครับ? "
ตอนยุนโฮเค้ามาช่วยผมทั้งไม่เป็น นึกแล้วก็ขำดี
" นิดหน่อยครับ...หั่นผักล้างผักน่ะพื้นๆ "
ขางมินยักไหล่ตอบ ผมเลยยิ้มน้อยๆให้กับความน่ารักของสามี
ผมและชางมิช่วยกันทำไปเรื่อยๆ จะว่าไปเค้าก็ไม่ได้เท่ายุนโฮนะเก่งซะด้วย ท่าทางจะไม่ได้ติดหรูเท่าแฟนผมซักเท่าไหร่... แต่ช่วงเวลาที่มีความสุขมักจะมีน้อยว่ามั้ยครับ.....?
" กะจะงาบทั้งพี่ทั้งน้องเลยรึไงย่ะ!!! "
เสียงแหลมปรี๊ดของจีเฮดังขึ้นมาอีกจนได้ ชางมินเตรียมจะว่าน้องแต่ผมรีบห้ามเอา แล้วทำอาหารต่อ
" สงบเสงี่ยมอย่างนี้...ทำไม กลัวรึไง?!! "
ผมวางมีด..แล้วไปมองหน้าเธอพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆไปให้
" ไม่ได้กลัว..ผมแค่ไม่อยากสนใจสุนัขนิสัยเสียที่ชอบเห่าชอบหอนน่ะครับ..^^ "
" กรี๊ดดดดดดด!!!!! "
ผมเกลียดเสียงกรี๊ดนี่แล้วนะ!!!
เสียงกรี๊ดของจีเฮเรียกให้คนทั้งบ้านมารวมตัวกันที่ห้องครัว แล้วอย่างนี้จะได้กินกันมั้ยข้าวเย็นน่ะ?!!
" นี่แกทำไรลูกสาวฉันห้ะ!!! "
คุณนายชองชี้หน้าตะหวาดผม ยุนโฮมองแม่เคืองๆ ผมจึงต้องปลายมองดุๆ
" เปล่า.... "
ผมตอบอย่างไม่ยีระแล้วทำอาหารต่อ ด้านหลังมาคุน่าดูเลยล่ะครับ
" ผมช่วยนะ... "
ยุนโฮมาแย่งมีดแล้วช่วยผมอีกแรง ดีจังแหะ...ผู้ช่วยตั้งสองคน
ผมหันไปยิ้มเยาะๆให้สามสาวที่ยืนกัดฟันกรอดๆมองเราอยู่ ผู้หญิงแปลกหน้านั้นใส่ชุดเดรสสีดำขลับ..เธอสวยมาก แต่สวยแบบร้ายๆยังไงไม่รู้ ผมว่า...ต้องมีอะไรแน่ๆ ต้องระวังซักหน่อยแล้วสินะ
ไม่นานนักสเต๊กรสเลิศก็ถูกยกเสิร์ฟขึ้นโต๊ะ สองพี่น้องยิ้มแฉ่งราวกับเป็นทำมันขึ้นมาเองซะอย่างนั้น... มันเป็นภาพที่น่ารักและน่าจดจำจริงๆ กับการเข้าครัวของสองหนุ่ม
" เอาล่ะ...เดี๋ยวแม่ขอแนะนำเอริก้าเธอเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทแม่เอง แล้วเธอก็จะมาพักอยู่นี่ซักระยะ เพราะเธอเพิ่งย้านมาจากปารีส ยังหาบ้านพักไม่ได้.. "
เอริก้ายิ้มพร้อมกับก้มหัวให้เราทุกคน ไม่วายส่งยิ้มหวานมาให้ยุนโฮด้วย
หลังการแนะนำตัวจบลง เราก็เริ่มทานอาหารค่ำกัน เอริก้าชวนยุนโฮคุยอยู่ตลอดเวลา...ผมยอมรับเลย เธอคุยเก่งจริงๆ ทำให้ทั้งโต๊ะมีแต่เสียงหัวเราะคิกคักของสองคนนี้ ผมอาจจะรู้สึกแย่มากๆภำ้าไม่ดันไปเห็นสองแม่ลูกนั่นมองผมพร้อมยิ้มเยาะมาให้...ได้มื้อนี้คุณแม่เป็นต่อ แต่อย่าคิดนะ..ว่าแค่นี้ผมจะยอม
เมื่ออาหารค่ำจบลง...ผมขอตัวกลับขึ้นห้อง ยุนโฮทำท่าจะตามมาแต่เอริก้ารั้งยุนโฮเอาไว้เสียก่อน ผมปลายตามองเค้านิดนึงแล้วจึงเดินออกมา....
" ทนเห็นภาพบาดตาไม่ได้ล่ะซี่.... "
ผมยิ้มหยันให้ผู้พูด แล้วเชิดอกเชิดหน้าเข้าประจันษ์หน้า
" เปล่า...ผมแค่จะแสดงให้เห็นว่าระหว่างผม กับยัยนั่น...ยุนโฮจะเลือกใครกันแน่! "
" โอ๊ะ...เค้าก็เลือกเอริก้าสิยะ...เห็นๆอยู่...ฮ่าๆๆ!! "
ผมยิ้มๆไม่สนท่าทีเยียดหยามของเธอ
" เดี๋ยวก็รู้.... "
ผมตอบอย่างเหนือกว่าแล้วเดินขึ้นห้อง
ผมนั่งลงบนเตียงกว้างกอดอกรอ เพียงไม่ถึง 5 นาทีที่ผมเข้ามานั่ง ประตูห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมร่างของคนรักที่ภลากเข้ามากอดผม.......
ผมบอกแล้ว...เดี๋ยวก็รู้!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น