เขาเดินจากห้องไปแล้วแต่ส่วนผมย
ไม่มีน้ำตาซักหยดที่ไหลริน หากแต่จิตใจนี้กลับบอบช้ำเสียเห
อย่าได้โทษพระเจ้าเลยหนุ่มน้อย.
" เสียงคร่ำครวญในใจของเด็กนั่นน่
" อืม...... "
" ไวท์จัดการเองดีกว่า.... "
" ไม่ต้องหรอก "
" แต่มันรำคานนี่!! "
" ปล่อยไปซักพักเดี๋ยวก็หลับไปเอง
" ฮึ้ย...! แบล๊คน่าจะปล่อยให้ซาโตชิไปเรีย
" ทำไม? "
" อย่างแรกนะ...จะได้ไม่ต้องมานั่
ผมพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
เสียงคร่ำครวญภายในใจปรกติแล้วจ
กลับกันเสียงเหล่านี้จะกรีดแทงใ
" งั้นเดี๋ยวไวท์ไปบอกเค้าเองล่ะก
" ไปเล่นด้วยละสิ "
" นิสสสนึง >///< "
ไวท์ลุกจากโต๊ะกินข้าวของตนมาหอ
ผมนั่งมองชายผู้มาใหม่ที่เดินเข
" ว้าววววววว รู้ด้วยว่าเป็นผม ซาโตชิเก่งจางเลยยยย~ "
ไวท์พูดพร้อมกับลงมากอดผมที่ยัง
" เอ๋....สัตว์เลี้ยงหรอ? "
พูดพลางทำหน้านึก ชักรู้สึกไม่ดีแล้วสิ!!
" ดีเลย!!! "
ซวยแน่ผม!
" เอางี้นะ ไวท์จะยอมให้ซาโตชิไปเรียน แต่.... "
แต่อะไรวะ หรือว่า....!
" ถูกต้อง!! อย่างที่คิด ซาโตชิต้องเป็นสัตว์เลียงของไวท
" หาาาาา เอาจริงดิ!! "
" ใช่! ไวท์มาอยู่ที่นี่ยังไม่มีสัตว์เ
" ถ้าได้กลับไปเรียนต่อ ผมยอม! "
" ดีมาก..... "
เวรของกรรม กรรมของเวรจริงๆ แม่เจ้า!!! นี่เป็นทาสเค้าไม่พอ ต้องเป็นสัตว์เลี้ยงไอ้ปีศาจนี่
ไวท์ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่เตียง.
" ผมจะทำ้เป็นเมินกับความคิดของซา
" เมื่อตอนกลางวัน.....ยังไม่ถึงใ
ผมจึงลุกขึ้นไปนั่งบนตัวไวท์ เค้าค่อยๆแกะเชือกของเสื้อคลุมข
เวลานี้อะไรก็ต้องยอมสินะ จิตใจผมอ่อนล้าเกินจะต้านทานอะไรหรือใครได้ในตอนนี้จร
" ผมทำไม่เป็น "
" ทำเหมือนกับที่ทำกับผู้หญิงนั่น
เฮ้อ....ยากสิวะ ก็เอ็งมันเป็นผู้ชาย!! ผมโน้มตัวลงไปที่ริมฝีปากของอีก
" อ้ะๆ ไม่ๆผมไม่จูบ สำหรับซาตานจะจูบกัยคนที่รักเท่
ชาตินี้ปีศาจอย่างพวกมึงจะมีหรื
" ถึงผมจะมองข้ามความคิดของซาโตชิ
ผมไม่สนคำพูดที่ส่อความหงุดหงิด
ผมเปลี่ยนไปโลมเลียที่ลำคอ แล้วค่อยลากต่ำลงไปอย่างที่ควรเ
ดวงตาผมปิดแน่น พร้อมกับน้ำตาที่ไหลซึมอีกครั้ง
" อึก! ผมเจ็บ....! "
" เอาหน่าเดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว กดลงมาอีก...อย่างนั้น "
" อึก! ฮึก.... "
ไวท์ดันสิ่งที่น่ารังเกียจสวนใส
ผมขยับช้าๆเพราะต้องการให้มันชิ
ผมขย่มเบาๆก่อนจะค่อยๆเพิ่มแรง.
" อ่า...ข้าในซาโตชิรัดผมแน่นไปหม
" อ่ะๆ...อ้า...!!!! "
ไวท์ยื่นมือเรียวบางของตนมายับร
ไม่นานไวท์ก็กระตุกเกร็ง กดส่วนนั้นใส่กับร่ายกายผมแน่น รับรู้ได้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่ริน
" สัตว์เลี้ยงตัวนี้ของผมน่ารักเส
ผมปิดเปลือกตาตัวเอง หอบเอาอากาศเข้าปอดถี่รัวก่อนจะ
ตอนนี้ผมอยู่ในชุดนักศึกษาและเต
" อากาสไม่ได้ร้อนขนาดนั้นนะ "
แบล๊คเอ่ยขึ้นขณะที่ผมก้าวขาออก
" คิดเสียงดังดีนะ!! "
ฮ่าๆ อยู่ที่นี่ไม่ต้องอ้าปากพูดก็มี
แบล๊คมองหน้าผมเขม่ง ซึ่งผมไม่ได้มองตอบหรอก 'กลัวตาย' น่ะ ผมเดินลงมาข้างล่างตรงไปที่ประต
" ขึ้นมาบนรถด้วยครับ! "
ใครวะ! ทำมาเป็นสั่งอีกคนล่ะ นี่กระผมมีเจ้านายกี่ตัวกี่ตนกั
" เรียกใครเป็นตัว! "
เหวอ~~
แบล๊คเลื่อนกระจกสีดำสนิทด้านหล
" ผมแค่คิดลอยๆ "
แถครับ....อ่าวใครให้อ่านความคิ
" ขึ้นมา เดี๋ยวไปส่ง "
" ดูแลดีจังนะครับ! "
" ไวท์บอกให้ดูแลสัตว์เลี้ยงตัวนี
ผมกัดปากตัวแน่นอย่างเจ็บใจ แล้วเดินอ้อมไปนั่งข้างหน้า ข้างๆคนขับ
" ใครให้นายนั่งตรงนั้น..... "
ผมหันไปมองหน้าแบบว่า....มึงเรื
" ทำได้ก็ลองดู! "
" ไม่อะ...สงสารปีศาจตาดำๆ! "
ผมนั่งลงข้างกัลแบล๊ค ก่อนที่รถจะเริ่อมออกตัวอย่างช้
" !!!!!!!!!! "
เงียบครับ..ไม่กล้าส่งเสียงเลยท
" อึก! กลัวทำไม! แค่นี้ผมก็ไม่เหลือความเป็นคนล่
ผมตะคอกใส่แบล๊ค ซึ่งฝ่ายนั้นก็บีบคางผมแน่นจนปว
" ทำไมฉันจะไม่สิทธิ์ยุ่งกับความค
" ผมมาใช้หนี้แทนพ่อด้วยชีวิตก็จร
เถียงเดะ! โถ่เอ้ยไอ้ปีศาจบ้า!!! แม่งชีวิตผมป่นปี้ไม่เหลือชิ้นด
" หึๆ ฉันไม่เถียงหรอก แต่ไอ้ความคิดที่ไม่รู้จักประมา
" ครับ "
สั่งสอนอะไรวะ อ้ะ! เฮ้ยๆไม่ดีล่ะ แบล๊คมันดันผมให้นอนราบกับเบาะร
แม่งเอ้ย!! ผมไม่สามารถขัดขืนอะไรได้เลย นอนกัดแขนตัวเอง สะกดกลั้นหลายๆสิ่งที่อยู่ภายใน
แบล๊คสอดใส่นิ้วเข้ามาอย่างรุนแ
" โอ้ย!!! เจ็บๆ ผมเจ็บ!!! "
" จะได้รู้ไง ว่ากำลังกล้าดีกลับใครอยู่ "
" แฮ่กๆ อื้อ...ไอ้บ้า ปีศาจตัณหากลับเอ้ย! โอ้ยยย! "
แบล๊คกระแทกไอ้นั่นเข้ามาถี่ยิบ
ดวงตากลมสวยปิดแน่น กลั้นเสียงร้องที่เสียวซ่านเอาไ
" เสียวก็ร้องออกมาเถอะ! "
" ไม่เว้ย!! อ๊า...อึก!! ไอ้เวร...อ๊าก!! "
ผมกระแทกเข้าไปแรงขึ้นอีก เจ็บไม่เคยจำเลยสินะ ความคิดในหัวของซาโตชิว่างเปล่า
เมื่อไอ้ปีศาจบ้านั่นเสร็จก็ฉีด
เรียกรอยยิ้มร้ายกาจให้ผุดผรายบ
" เลิกเรียนแล้วจะมารับ อย่าดื้อให้มากนักล่ะ ไวท์น่ะลงโทษได้ดุเด็ดเผ็ดมันกว
' ปังงงง!!!! '
ปิดประตูใส่หน้าแม่ง! ลงโทษบ้านมึงทำงี้หรอกวะ ไอ้ปีศาจหื่นกามเอ้ย!!!
" เฮ้ย! ทำไมมึงดูอิดโรยงี้ล่ะ ไปเป็นนายบำเรอมาหรือไง ฮ่าๆ!! "
" ฮาๆ... "
หัวเราะแบบแห้งเหี่ยว ก็เออสิวะ! บำเรอให้ซาตานด้วยเจ๋งเปล่าล่ะม
" เอ่อ...ซาโตะชิคะ "
ผมหันไปมองหน้าฮินะที่เรียกผม ผมเลยกวักมือให้เธอนั่งกับผมโต๊
" มีอะไรหรือเปล่าครับ? "
ผมถามหลังจากที่เธอข้างกับผมแล้
" หายไปไหนมาคะ ฮินะเป็นห่วงแทบแย่ "
" อ้อ ไม่สบายน่ะ "
" แล้วดีขึ้นหรือยังคะ? "
" ดีขึ้นมากแล้วครับ เออ... "
ผมช่างใจกับเรื่องที่จะพูดสักพั
" อะไรหรอคะ? "
" อ้อเปล่าครับ ทานด้วยกันไหม "
ฮินะพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะลงมือทา
" นั่นสิ ตอนนี้กูว่ามึงมาเรียนได้ก็เจ๋ง
" ก็ใช่ กูก็กำลังจะบอกเลิกเค้าอยู่ เดี๋ยวส่งข้อความไปบอกช่วงเย็นๆ
" แหม่ๆ น่าสงสารเนอะ มีหญิงดีก็ต้องเลิก ไม่เหมือนพวกกู เจอแต่ผู้หญิงซังกะบ๊วยห่วยแ ตก หลอกให้รักแล้วจาก... " คันคุโร่
" คิดว่ากูอยากเลิกหรอวะ! "
เฮ้ออออ ถ้าพวกมึงรู้ว่ากูต้องเจอกับอะไ
" เฮ้ย! ซาโตชิมีคนมารับวะ มันคุมแกขนาดนี้เลยหรอวะ? " ฮิมูระเอ่ยถามด้วยสีหน้าแบบ...ม
" อืม...ก็อย่างที่เห็น ถ้ามันใส่ปลอกคอกูได้มันคงใส่ไป
" เวอร์จริงๆมึงเนี่ย แค่ไปรับใช้เค้านะเว้ย ไม่ได้ไปเป็นสัตว์เลี้ยง!! " ฮิมูระโวย
เหอๆ เผอิญกูนี่แหละที่เป็นสัตว์เลี้
ผมหันไปมองด้านที่ผู้มาใหม่เดิน
ฮิมูระหันไปมองหน้าไวท์อย่างสงส
" สวัสดีครับ ผมไวท์นะ เป็นเจ้านายซาโตชิ "
" อ้อ! ผมเป็นเพื่อนสนิทเค้าชื่อฮิมูระ
ทั้งสองเอ่ยทักทายกัน แต่พวกคันคุโร่ดูจะไม่สนใจ แถมยังทำเป็นเมินอีกตังหาก ไม่รู้ทำไม
" กูกลับล่ะ "
" เออๆ "
ผมเดินไปตบบ่าฮิมูระ และบายพวกคันคุโร่ ก่อนจะเดินนำไวท์ออกไป ทำตัวยิ่งกว่าผู้ปกครองอีก นี่กระผมเป็นเรียนมหาลัยแล้วนะค
" ก็รู้...แต่แบล๊คบอกว่าซาโตชิดื
รอยยิ้มมันควรจะดูสดใสนะ แต่นี่กลับดูร้ายกาจยังไงก็ไม่ร
" ซาโตชิ!! "
ผมหันขวับไปทางเสียงเรียก ไวท์ก็ชะงักเท้าแล้วมองมาเช่นกั
" อ่า...มีอะไรครับ "
" ที่ส่งมาหมายความว่าไงคะ ฮินะทำอะไรผิดหรือซาโตชิมีคนอื่
" เปล่าๆ ผมไม่ได้มีคนอื่น แต่คงคบต่อไม่ได้แล้วจริงๆ "
ฮินะน้ำตาท่วมหน้าเลยล่ะครับ ผมรู้สึกผิดไม่น้อยเลยที่ทำแบบน
" ระวังความคิดหน่อยนะ!! "
ไวท์เดินมาบีบไหล่จิกเล็บเข้าเน
" ขอโทษจริงๆครับ ผมคบกับฮินะต่อไม่ได้จริ....! "
" ขอโทษอะไรมากมาย นี่แม่หนู...ซาโตชิเค้าเป็นของผ
ไวท์พูดแทรกผมแล้วหันไปพูดกับฮิ
" โอ้ย!! "
ไอ้บ้าเอ้ย! เหวี่ยงมาได้แผลฉีกเลย แน่จริงก็ฆ่ากูไปเลยสิวะ!!!
" ความตายมันง่ายไปสำหรับนาย! "
เป็นอีกพวกที่ชอบสอดเรื่องความค
ผมเดินไปที่ห้องของตัวเองหลังมา
" จะรีบไปไหน..... " ลากเสียงยานๆ เย็นๆน่ะ ได้อารมณ์โคตร
ผมเมินแล้วเดินต่อ แบล๊คเงยหน้ามามองนิดนึงแล้วก็ห
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น