" สวัสดีค่ะคุณฟาเซล.... "
หัวหน้าแม่บ้านเดินออกมาต้อนรับนายอีกคนของบ้านหลังนี้
" แม่ล่ะ? "
ฟาเซลเอ่ยถามสาวใช้
" เชิญทางนี้เลยค่ะ...คุณผู้หญิงร
แล้วฟาเซลก็เดินตามหัวหน้าแม่บ้
" มาเร็วดีจังเลย... "
คุณหญิงริโอร่าเดินเข้าหาลูกชาย
" ก็คุณแม่มีเรื่องด่วนไม่ใช่หรอค
คุณหญิงริโอร่าผละออกพลางลูบหน้
" ใช่จ้ะ...แม่มีเรื่องด่วนมากจะค
" เรื่องอะไรครับแม่...ถึงต้องเรี
ฟาเซลถามสีหน้ากังวล
" คือ...ลูกสัญญาก่อนว่าลูกจะไม่ป
คุณหญิงริโอร่าพูดดัก...จนฟาเซล
" ผมต้องรู้ก่อนว่าแม่ต้องการอะไร
ฟาเซลเอ่ยอย่างไม่อยากรับปาก
" ไม่...ลูกต้องรับปากแม่ก่อน ว่าลูกจะไม่ปฏิเสธแม่! "
" ทำไมล่ะแม่...ถ้าผมรับปากแล้วทำ
" ไม่ได้ลูกก็ต้องทำให้แม่! "
" อ่า...แม่อย่าเอาแต่ใจอย่างนี้ส
ฟาเซลเริ่มส่ออาการเหนื่อยใจ
" รับปากแม่มาก่อน! ไม่งั้นแม่ไม่ยอมให้เราไปอยู่กั
คุณหญิงริโอร่ายื่นคำขาด...ฟาเซ
" ครับ...ผมรับปาก "
สุดท้ายก็จำยอมจนได้ คำรับปากเรียกรอยยิ้มจากคุณหญิง
" สัญญาแล้วนะ! "
" ครับ "
" โอเคร...อีกสามเดือนเราต้องเข้า
" ห้ะ!!!! "
ฟาเซลลุกขึ้นแล้วตะโกนออกมาอย่า
" ฟาเซล!! "
เมื่อคุณหญิงริโอร่าเริ่มแสดงท่
" แต่แม่... "
ฟาเซลพยามจะคัดค้าน
" ไม่มีแต่...ลูกสัญญาแล้วว่าลูกจ
คำที่ยืนยันความเด็ดขาดของผู้เป
" แต่งงานงั้นหรอ... "
ตกเย็น...คุณหญิงริโอร่าถึงกับเ ข้าครัวเพื่อคุมการตระเตรียมอาห ารอย่างใกล้ชิดเพื่อต้อนรับมิริ น่ากับครอบครัวที่จะเข้ามาทานอา หารค่ำด้วยกัน อีกนัยน์นึงก็คือ...เพื่อให้มิร ิน่าและฟาเซลได้ทำควาทสนิทสนมแล ะคุ้นเคยกันนั่นเอง! แต่ดูท่า...ฝ่ายชายจะดูไม่เต็มใ จกับการรับประทานอาหารค่ำในครั้ งนี้เอาเสียเลย! เพราะเค้าเอาแต่ทำหน้าตาเครียดแ ละหมกตัวอยู่แต่ในห้อง!
ใจของเค้านั้นช่างกระวนกระวายถึงโอราฟ..ชายที่ตนรัก เป็นห่วงและโหยหา...เป็นที่สุด. ..ยามนี่..โอราฟจะกินอะไรหรือยั ง พักผ่อนพอมั้ย...พี่คิงจะกลั่นแ กล้งและทำร้ายโอราฟอีกหรือเปล่า หลากหลายคำถาม...ที่มากมายเต็มไ ปหมด! ความเครียดทำเอาฟาเซลปวดหัวตุ้บ ...แม้รู้ว่าควรหยุดคิด...แต่จะ ทำยังไงในเมื่อ...คนนั้นคือคนรั กทั้งคน!
" เป็นอะไรลูก.... "
คุณหญิงริโอร่าเปิดประตูเข้ามาเ ห็นลูกชายนอนก่ายหน้าผากก็เข้าม าเพื่อดู
" ผม...ไม่อยากแต่งงาน "
ความจริงในใจถูกเปร่งออกมาอย่าง ไม่คิดรั้ง
" แต่ลูกก็ต้องแต่ง...ลูกสัญญากับ แม่แล้วนะ "
" งั้นผมขออะไรอย่างได้มั้ยแม่ "
" อะไรล่ะ...ถ้าไม่ใช่เรื่องยกเลิ กงานแต่ง...แม่ยอมหมดเลย "
ด้วยความที่คุณหญิงริโอร่ารักลู กชายคนนี้มาก...เค้าจึงยอมให้ทุ กอย่าง...และที่ผ่านมาฟาเซลก็แท บไม่เคยขออะไรเลย
" มีเด็กคนนึงที่อยู่กับพี่คิง... เค้าตาบอดครับ ผมต้องการอุปการะเค้า...ได้มั้ย แม่ อุปการะในฐานะ...น้องบุญธรรม "
คำว่าน้องนั้น...ช่างกล้ำกลืนฝื นทนที่จะพูดออกไปเป็นอย่างมาก! เพราะใจจริงนั้นตัวเองต้องการโอ ราฟในฐานะอะไร...ก็รู้อยู่
" ได้สิ...แม่จะจัดการให้ แต่เราต้องทำตัวดีๆและทำให้มิริ น่าประทับใจนะจ้ะ...ไม่งั้นแม่ไ ม่ยอม "
" ครับ! "
เสียงที่ตอบรับนั้นดูจะแข็งขันข ึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด...อย่างน้ อยๆนี่ก็เป็นวิธีหนึ่งที่จะช่วย โอราฟได้....
ฟาเซลดูอารมณ์ดีขึ้นมาผิดหูผิดต า...และเมื่อคุณหญิงริโอร่าได้เ ดินออกไปแล้วนั้น เขาก็รุดไปแต่งตัวเพื่อจะลงไปรั บประทานอาหารค่ำที่จะมีขึ้นในอี กสามสิบนาทีข้างหน้า..การลงไปตอ นรับก่อนนั้นเป็นหน้าที่ของเจ้า บ้านที่ดี...แม้ไม่เต็มใจเท่าไห ร่นัก..แต่ด้วยความที่ต้นตระกูล ต่างสอนลูกหลานมาดี...จึงไม่แปล กอะไรที่เบื้องหน้าของพวกเค้านั ้นจะดูไร้ที่ติ แม้ภายใน...กำลังแยกเขี้ยวอยู่ก ็ตาม!
ใจของเค้านั้นช่างกระวนกระวายถึงโอราฟ..ชายที่ตนรัก เป็นห่วงและโหยหา...เป็นที่สุด.
" เป็นอะไรลูก.... "
คุณหญิงริโอร่าเปิดประตูเข้ามาเ
" ผม...ไม่อยากแต่งงาน "
ความจริงในใจถูกเปร่งออกมาอย่าง
" แต่ลูกก็ต้องแต่ง...ลูกสัญญากับ
" งั้นผมขออะไรอย่างได้มั้ยแม่ "
" อะไรล่ะ...ถ้าไม่ใช่เรื่องยกเลิ
ด้วยความที่คุณหญิงริโอร่ารักลู
" มีเด็กคนนึงที่อยู่กับพี่คิง...
คำว่าน้องนั้น...ช่างกล้ำกลืนฝื
" ได้สิ...แม่จะจัดการให้ แต่เราต้องทำตัวดีๆและทำให้มิริ
" ครับ! "
เสียงที่ตอบรับนั้นดูจะแข็งขันข
ฟาเซลดูอารมณ์ดีขึ้นมาผิดหูผิดต
**************************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น