สะใภ้ร้ายตัวพ่อ! 5
" อ้ะ?!!! "ผมร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อรับรู้ได้ถึงการรุกรานของบางสิ่ง?!!" เล่นนอนทั้งหูฟังคาหูอย่างนี้ได้ไงครับ เดี๋ยวเถ... "ผมดึงชายที่มาถึงก็เอาแต่บ่นมารับจูบที่รุนแรงของผมร่างหนาที่ตอนแรกแค่คล่อมอยู่ถึงกับล้มทับตัวผมลงมา จนร่างเราทั้งคู่แนบสนิท ลิ้นเรียวบางแทรกผ่านริมฝีปาก..ไรฟัน เพื่อไปสัมผัสลิ้นที่รุ่มร้อนภายใน เมื่อสองลิ้นสัมผัสกัน..มันโลมเล้ากันอย่างดุเดือดเลือดพล่านด้วยอารมณ์ที่ค้างคากันอยู่ก่อนหน้านี้ มือไม้ปัดป่ายเสื้อที่ปกปิดเรือนร่างของกันและกันออกอย่างรุนแรงราวกับถ้าช้ากว่านี้อาจจะคลั่งเสียให้ได้! อย่างไรอย่างนั้น...
สัมผัสแนบเนื้อปราศจากเสื้อผ้ากระตุ้นให้ทุกอย่างที่ร้อนลุ่มอยู่แล้วแล้วร้อนขึ้นเป็นทวีคูณ และถึงแม้เสื้อผ้าเหล่านั้นจะพ้นไปจากร่างแล้ว แต่ริมฝีปากก็ยังคงคลอเคลียดูดดื่มไม่ห่าง เข้งขาเกี่ยวกระหวัดพันกันนัวเนีย...ไม่ต่างอะไรกับท่อนแขนที่โอบรัดอีกฝ่ายแน่นหนา...เรียวนิ้วจิกข่วนแผ่นหลังหนาจนรอยแดงขึ้นเป็นริ้วๆอย่างสวยงาม......
" อ๊า...! "
มังกรตัวเขื่องแทรกร่างเข้าไปอย่างสุดทน...ไม่มีแม้การเบิกทาง เพราะมันจะไม่ไหวอยู่แล้ว....
ภายในร้อนรุ่มตอดรัดจนแทบคลั่ง ดวงตาหวานช้ำ..ใบหน้าชื้นเหงื่อมองคนรักอย่างต้องการ ยุนโฮตอบสนองสายตาหวานยั่วของผมด้วยการขยับกายออกเบาๆแล้วแทรกเข้ามาอีกครั้งด้วยกำลับที่ดูจะเพิ่มขึ้น...เสียงครางหวานดังขึ้นอย่างไม่อาจห้าม เพราะสิ่งใหญ่โตที่รุกล้ำกดย้ำเข้าตรงจุดกระสันอย่างแม่นยำ! แน่ล่ะ! เค้ารู้ดีที่สุดว่าอะไรที่ทำให้ผมสุขจนไม่อาจทนได้!
" อ้ะ...อ่าห์...อึก! "
จังหวะถูกเร่งให้เร่าร้อนราวกับไฟที่ต้องลมโหมกระพือรุนแรงเฉียบพลัน!
ความต้องการถูกเร่งเร้าจนหัวขาวโพลน...ร่างกายเคลื่อนไหวขึ้นลงตามแรงกระแทกที่สร้างความเสียวปานใจจะขาด... ร่างหนาหยัดกายขึ้นแล้วจับข้อเท้าสองข้างขึ้นสูง...ถ่างมันออกกว้าง แล้วสอบสะโพกระรัว....เสียงร้องลั่นอย่างไม่กระดากอายดังขึ้น! ริมฝีปากบางสีสวยเผยอหอบครางเสียงสั่นสะท้าน เกินต้านทานได้แล้วจริง.....
" อ่าห์...ชอบมั้ย? "
เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยถาม.. ดวงตาคมจ้องมองมาด้วยแรงแรารถนา
" ชอบ...ผมชอบที่สุดเลยอ้า...อ่ะๆ!! อื้อ..!!! "
ความรู้เริ่มประดังประเดเกินรับไหว.....ผมจึงกัดแขนตัวเองเพราะเสียวซ่านมันมีมากเกินไป....
ร่างหนาที่รู้อาการนี้ดีจึงจัดกาตั้งสะโพกขึ้นมาบนตักให้กระแทกถนัดๆ แล้วจัดการสวนใส่อย่างบ้าคลั่ง แม้...การทั้นใส่อีกฝ่ายจะดูหยาบและรุนแรง แต่ดวงตาคู่นั้นที่มองมามีมันมีแต่ความอ่อนโยน... ทุกสัมผัสล้วนเต็มไปด้วยความรักที่เค้ามอบให้อย่างสุดหัวใจ...และผมก็มอบสิ่งเดียวกันให้กับเค้าเช่นเดียวกัน......
" อึก...อื้ออออออ!!!! "
แขนห้อเลือดจากแรงกัด แผ่นหลังขาวบางหยัดขึ้นเกร็งสะท้าน ดวงตาหลับพริ้ม... น้ำสีขาวขุ่นมากมายทลายเปรอะจนถึงหน้าอกที่ไม่ได้กระเพื่อมเนื่องจากเกร็งจนไม่หายใจไปพักหนึ่ง....
" แจจุง...อึก..อ่าห์ "
อาการนั้นแทบไม่ต่างกัน...น้ำรักจะนวนไม่น้อยพุ่งเข้าสู่ร่างผม...จนร้อนวูบทั่วท้องน้อย...
" ดูแขนหน่อยสิ... "
ยุนโฮรีบดึงแขนออกจากปากผมแล้วดูรอยฟันที่ฝั่งจนเป็นรอยห้อเลือด เค้าจูบมันแล้วล้มตัวมากอดผม
" เจ็บมั้ย? "
ผมยิ้มกับอาการขี้เป็นห่วง...ผมชอบกัดแขนตัวเองเวลาเสียวมากๆ!
" ไม่เจ็บเลย... "
ผมชักมืออกแล้วลูบหัวเค้าเบาๆ
" เฮ้อ.... "
ผมยันหน้าเค้าขึ้น แล้วจูบเค้าเบาๆ
" มันแก้ไม่ได้หรอ? "
เค้ายกแขนผมขึ้นมาดูอีก
" ยุนเคยพยายามแล้วนี่? "
ผมยิ้มอ่อนโยนส่งให้เค้า...
อันที่จริง เมื่อก่อนเค้าเคยแก้อาการของผมด้วยการให้ผมกัดแขนเค้า แต่ว่า...ผมทนไม่ได้เหมือนกันที่เห็นเค้าเจ็บ เลยหมดอารมณ์ลงดื้อๆเลยล่ะ หลังจากนั้นเราก็พยายามหาวีธีอื่น แต่ไม่ได้ผล...แต่ผมชอบออก มีรอยฟันประดับที่แขน สวยดี...^^
" คิดว่ามันสวยล่ะสิ! "
ผมยิ้มให้ยุนโฮที่เดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วลุกขึ้นนั่ง
" ใช่...มันสวย และทุกครั้งที่มองมัน...ผมจะคิดถึงตอนที่ได้มันมา "
ผมมองรอยฟันที่แขนอย่างปลื้มใจ...
" ครับ...ไปอาบน้ำเถอะ ได้ไปกินข้าวกัน.... "
ยุนโฮยื่นมือมาที่หน้าผม ผมจึงจับแล้วฉุดตัวเองขึ้น...
เดินไปหยิบผ้าขนหนูแล้วก็ไม่ลืมมองนาฬิกาที่บอกเวลากว่าสี่ทุ่มแล้ว ป่านนี้เหล่านกหวีดคงกินข้าวกันไปแล้วล่ะมั้งเนอะ!! ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น