ซินเดอเรล่าของผม 2
"เฮ้อ..." ผมปาดเหงื่อออกหลังอาหารจานสุดท้ายถูกปรุงเสร็จแล้วมันก็เป็นไปตามคาด..เหล่าอสุรกายทั้งหลายแหล่มารวมกันที่เป็นที่เรียบร้อย พร้อมด้วยเหล่าเอลกอฮอล์มากมายท่วมหัว แล้วก็มีกระผมเป็นขี้ข้าชงเหล้าทำกับแกล้มและอีกบลาๆ "เล่นเกมกันดีกว่า...เอาป่ะ"พี่คีย์พูดขึ้นพร้อมสำหรับไพ่หนึ่งสำหรับ
รู้สึกเสียวสันหลังวูบๆไงไม่รู้สิ เหมือนเรื่องซวยกำลังจะมาเยือน...ไม่หรอกมั้ง ผมคงคิดไปเอง...ใช่ ผมคงคิดไปเอง
พี่ๆต่างรุมล้อมพี่คีย์อย่างตั้งใจ มีผมนั่งหลบฉากอยู่ด้านหลังเท่านั้น แค่เห็นชื่อเกมก็ไม่น่าเล่นด้วยล่ะ 'สลาฟ' ทาสหงิ...เหอๆ คนแพ้คงซวยบัดซบ..ว่ามั้ย
"คนชนะสามารถทำอะไรเจ้าแทมินก็ได้...เอามะ"
ห้ะ!!!
"เดี๋ยวๆ ผมเกี่ยวไรด้วยเล่า!"
หาเรื่องกูซวยจริงๆด้วยเห็นมั้ย
แล้วดูหน้าตาแต่ล่ะคน...ดี๊ด๊าโคตร ใช่เซ่! เล่นแพ้ยังไงคนโดนลงโทษก็เป็นผมนี่! แล้วไม่เข้าใจว่าทำไมต้องผมด้วยวะ!!!! กูเป็นขีข้ายังไม่พอรึไงห้ะ!!
"พอใจ...รึจะขัดฉันห้ะ!"
พี่คีย์ตะหวาดผม...แม่งเอ้ย!
แล้วเกมก็ถูกดำเดินด้วยความรู้ึกแน่นหน้าอกของผม แม่ง...กลัวเจอเล่นพิเรนณ์ๆอะดิ แต่ล่ะคนมองผมแล้วยิ้มๆ...คือไม่เข้าใจ ทำไมต้องเอาผมไปเอี่ยวด้วย...ผมเกี่ยอะไรด้วยไม่เข้าจาย!!!!
"กุชนะ!...ฮ่าๆ"
พี่จงฮยอนพูดพร้อมไพ่ในมือ
เสียวสันหลังวาบเลยเว้ย! พี่จงฮยอนรินเหล้าใส่แก้วเพียวแล้วยื่นมาที่ผม... ผมมองด้วยสายที่หวาดกลัว กูแดกเหล้่าไม่เป็น!!
"หมดแก้ว!"
"ไม่เอาได้มั้ย..ผมกินไม่เป็น"
สา่ยตาผมเว้าวอนฝุดๆเลยน้า....เห็นใจผมเถอะพี่คร้าบ.....
"อย่ามาเยอะไอ้แทมิน!"
พี่คีย์ตะหวาด...มึงก็ชอบตะหวาดกูจัง
"ตามเกมนะครับน้องแทมิน...^^"
ยิ้มมึงเจ้าเล่ห์มากไอ้คุณพี่อนยู
"กิน!"
พี่จงว่าเรียบๆพร้อมยื่นแก้วมาใกล้อีก...
สายตาพี่แม่งโหดไปนะบางที... ผมเอื้อมมือไปรับแก้วนั่นมา สายตาพลันสบเข้ากับพี่มินโฮ <เห็นเค้าเรียกงี้อะนะ> พี่เค้าจ้องผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แปลกๆ ช่างมมัน...ผมมองหน้าพี่จงฮยอนราวกับขอร้องอีกครั้ง แต่สายตาที่ได้กลับมาทำให้ผมต้องรีบกระดกหมดแก้วด้วยความไวเท่าแสงเลเซอร์!
"แค่นั้น....."
แล้วพี่เค้าก็ไปนั่งเล่นกันต่อ....
เหล้าแม่งทำเอาผมเกือบอ้วก! รสชาติเหี้ยเกินบรรยาย ขมสาส...กินกันเข้าไปได้ยังไงวะ!!! ไม่เห็นมันจะอร่อยตรงไหนเลย!! นั่งดูเค้าเล่นเกมต่อไปซักพัก...อืม ไมมันมึนๆหัวอย่างนี้วะ??? ตาลายๆชอบกล...แล้วแก้วเหล้าก็ถูกยื่นตรงหน้าผมอีกครั้ง ผมมองพี่จงฮยอนอย่างไม่เข้าใจ...ให้กูแดกอะไรนักหนา แล้วมึงชนะบ่อยจังวะ???
"พี่โกงป่าว?"
ด้วยความสิ้นคิดผมจึงถาม...แต่ได้กลับมาแค่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์
เกมเดินต่อไป....ผมดื่มไปแล้วทั้งหมด 5 แก้ว ไม่สามารถนั่งโดยการเอาหัวตั้งไว้บนบ่าได้อีกแล้ว เวียนหัวอย่างรุนแรงแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะตอนนี้ผมโดนมัดติดกับเก้าอี้? ใครมันเอามาวะ???
ข้างหน้าผมมีพี่อนยูยืนมองยิ้มๆ...ทำไมตามันพล่าอย่างนี้ล่ะ? มองหน้านั่นไม่ชัดเลยอ่า... แล้ทำไม...ยิ้มของพี่อนยูมันดูแปลกๆอย่างนั้นอ่า...
"นายต้องทำให้พี่เสร็จด้วยปากแดงๆนั่น....."
พี่อนยูเค้าหมายถึงอะไรน่ะ...ผมไม่เข้าใจ
แล้วนี่มันอะไร...ไอ้ความอุ่นๆที่จ่ออยู่ที่ริมฝีปากผม?? ไหนจะมือพี่อนยูที่จิกหัวผมเอาไว้...ทำอะไรของเค้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น