" เดี๋ยวที่นอนผมเก็บเองก็ได้..ที
ผมยิ้มรับคำยุนโฮที่เดินออกมาจา
" ครับ...เดี๋ยวเน็คไทด์ลงไปให้ผู
" คร้าบผม.... "
ผมยิ้มให้เค้าแล้วลงมาข้างล่าง
ผมยืนมองอาหารที่เหลืออยู่ในครั
" ทำอาหารมันดู...ไม่น่ากินเลยล่ะ
จีเฮโวยขึ้นกลางโต๊ะ คุณนายชองก็มองอาหารแหยๆ
" มีของให้ทำแค่นี้ ก็ได้แค่นี้ล่ะครับ "
ผมตอบเรียบๆ พร้อมตักข้าวเสิร์ฟ
" อ่าว...ไม่มีใครซื้อของมาเติมคร
ชางมินถามสีหน้าสงสัย
" ไม่มีครับ ผมเข้าครัวมันก็จะหมดอยู่แล้วน่
ผมวางหม้อข้าวลงแล้วนั่งข้างยุน
" แล้วมื้อเที่ยงกับเย็นล่ะ? จะไปซื้อตอนนี้มั้ยผมจะพาไปซื้อ
ยุนโฮหันมาถาม ผมยิ้มหวานให้
" นี่ยุนโฮลืมแล้วหรอ...วันนี้แจจ
" เอ๋..พี่ทำงานด้วยหรอ? "
ชางมินถามขึ้นด้วยความสงสัย
" จ้ะ...มีร้านเบเกอร์รี่ร่วมกับเ
ชางมินพยักหน้าแล้วกินข้าวต่อ
" งั้นมื้อเที่ยงแม่กับน้องคงต้อง
" ครับ ^^ "
สองแม่ลูกนั่นมองผมอย่างกับจะกิ
อาหารบนโต๊ะที่ไม่ได้ดูหรูอะไรข
" เน๊คไทด์ล่ะ? "
" นี่ครับ ^^ "
ยุนโฮยื่นเน๊คไทด์มาให้
ผมรับมาแล้วผูกมันอย่างเรียบร้อ
" แหวะ!!! "
จีเฮแขวะขึ้นมาจนได้
" ไม่ตอบโต้เนี่ยไม่ใช่คุณน้า... "
ยุนโฮกระซิบที่ริมหูผมพร้อมเกลี
" อะไรติดคอหรอครับ...? "
ผมหันไปถาม จีเฮยืนกอดอกเชิดหน้า
" ไม่เกี่ยวกับแก! "
" รู้ครับว่าไม่เกี่ยว...แค่อยากช
ผมตอบยิ้มๆ แล้วหน้ามาทางคนรัก
" แบบนี้หรอที่ยุนโฮอยากให้ผมทำ..
ผมลูบอกแกร่งๆ ยุนโฮเตรียมจะตอบแต่
" กรี๊ดดดดดดด!!!!!!! "
กรี๊ดแตกจนได้! ผมกับยุนโฮหัวเราะแล้วเดินควงแข
" พี่สะใภ้เธอเคี้ยวไม่ง่ายหรอกนะจ
" เดี๋ยวก็รู้!!! รับลองมันจะไม่อยู่ที่นี่อีกต่อ
ร่างอรชรสะบัดก้นเดินหายเข้าไปใ
ชางมินระบายยิ้มออกมาเมื่อนึกถึ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น