เมื่อประตูห้องถูกผมเปิด เสียงแหลมก็ตะหวาดขึ้นมาทันที
" เร็วที่สุดแล้วครับ...คุณ กขค "
ผมว่าให้ด้วยเสียงที่เซ็งสุดขีด
" นี่แกว่าฉันหรอกห้ะ!!! "
ดูหน้าตอนโมโหดิ ความสงความสวยหายเกลี้ยง!!!
" นี่พี่ว่าน้องจีเฮหรอเนี่ย? ไม่ยักรู้..เพราะพี่ยังไม่ได้เอ
ผมเล่นหูเล่นตากวนตีนน้องคุณสาม
" อีตอแหล!!!!! "
" จีเฮ!!! "
เสียงยุนโฮที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จ
" ฮึ้ย!! ฝากไว้ก่อนเถอะ!!! "
ผมยักคิ้วกวนตีนส่งไปอีกที ก่อนที่เจ้าตัวจะกระทืบเท้าปึงป
" หัวยังฟูอยู่เลยที่รักผมเนี่ย "
ยุนโฮลูบหัวผม พลางจับผมของผมให้เข้าที่
" ไม่เป็นไรหรอกฮะ รีบไปหาแม่คุณเถอะ ท่านรอยุนนานแล้วน้า "
" ครับ..แล้วจะรีบมาต่อนะคนดี ^^ "
ยุนโฮเชยคางผมขึ้นแล้วจูบปากผมเ
เฮ้อ...อารมณ์ค้างเลยแม่งเอ้ย! ผมเดินไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอน อารมณ์ผมตอนนี้ฟุ้งซ่านสุดๆ แม้จะปล่อยไปรอบ...แต่มันพอซะที
พอเก็บของเข้าที่เรียบร้อย ผมก็จัดการอาบน้ำอาบท่าเสียใหม่
...ตรึ๊ง...
เสียงไลน์ดังขึ้น
[ YunLoveJae : ผมต้องออกไปธุระให้คุณแม่หน่อยน
[ JaeLoveYun : ไม่เป็นไรฮะ ผมรอได้...^^ ]
[ YunLoveJae : น่ารักที่สุดเลย...รับรองกลับไป
ดูเค้า...ทะลึ่งจริงๆ
[ JaeLoveYun : งั้นรีบกลับมาเร็วๆเลย!! ]
[ YunLoveJae : รอหน่อยสิคร้าบ... ]
[ JaeLoveYun : รอไม่ไหวแล้ว.. ]
[ YunLoveJae : รอหน่อยน้าคนดี ]
[ YunLoveJae : อ่ะ...ผมไปทำธุระก่อนนะ ]
ผมยิ้มๆกับบทสนทนานั้น แล้ววางมือถือไว้ข้างกาย อ่านหนังสือต่อดีกว่า.... จะว่าไปก็แอบเคืองนะเนี่ย จะได้เวลาทานข้าวเย็นอยู่แล้ว งี้...ผมต้องร่วมโต๊ะกับแม่และน
" ก๊อกๆ!! คุณแจจุงคะ คุณนายชองเรียกพบค่ะ "
ผมฟังเสียงที่ดังเข้ามาจากด้านน
" แย่จริง...หนังสือกำลังมันส์เลย
ผมบ่นกระปอดกระแปด วางหนังสือแล้วลงมาข้างล่าง
หวังว่า...คงไม่มีอะไรให้มีปัญห
" ให้ผู้ใหญ่รอเนี่ย เสียมารยาทจริงๆ! "
คุณนายชองว่าผมเสียงเรียบ แต่ท่าทางช่างดูถูกผมจริงๆ ว่าแต่ใครให้แม่รอ?!!
" ขอโทษครับ "
ก็แค่ตามมารยาทล่ะนะ
" กองไว้ตรงนั้นแหละ!!! "
ได้...กูกองไว้ตรงนี้แหละ!! ผมยืนมองแม่สามีและจีเฮอย่างเซ็
" ยืนค้ำหัวผู้ให้ผู้ได้ไร้มารยาท
เฮ้อ...แล้วไอที่ตะหวาดแว้ดๆนี่
" คุณแม่เรียกผมมามีอะไรหรือเปยบ่
ผมเมินจีเฮแล้วหันไปถามคุณนายชอ
" ใครเป็นแม่แก!!! ฉันมีลูกชายแค่สองคนเท่านั้น นอกนั้นไม่เกี่ยว!!!! "
" คิก... "
ผมเกือบหลุดหัวเราะแหนะ!! อย่างที่กะไว้ไม่มีผิดเลยแม้แต่
" หัวเราะอะไร!!! "
จีเฮตะหวาดผมแทนแม่ เหอะๆ ยิ่งดูยิ่งอยากหัวเราะให้ฟันหัก
" ผมคุยกับ'คุณแม่!'อยู่นะครับ แทรกเข้ามาแบบนี้...ไม่มีใครเค้
ผมตอกกลับด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม
" กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!! มึงมันมึงมันอ๊ายยยย!!!!!!!! "
ดิ้นพล่านเข้าไป!! ฮ่าๆ เหมือนหมาโดนน้ำร้อนลวกไม่มีผิด
" คุณแม่เลี้ยงลูกดีจังนะครับ เสียงงี้ทรงพลังเชียว...นี่ให้ท
ผมถามด้วยท่าทียียวน เล่นเอาใบหน้านั้นหหงิกงอซะจน..
" แกกล้าดียังไงว่าลูกฉัน!!! "
คุณนายชองชี้หน้าผม ผมยักไหล่อย่างไม่ยีระแล้วเดินอ
" นี่ฉันยังคุยธุระกับแกไม่เสร็จน
ผมหันกลับไปมอง หน้าผมตอนนี้ไม่ล้อเล่นล่ะ เพราะมันเซ็งเกินกว่าจะมานั่งเล
" แล้วเมื่อไหร่จะพูดธุระซักที!! "
" นี่แกกล้าทำท่าทางอย่างนี้ใส่ฉั
" เฮ้อ....คิดธุระออกได้แล้วค่อยใ
คราวนี้ผมเดินลิ่วๆมาที่ห้อง ไม่ฟงไม่ฟังเสียงเรียกหรือกรี๊ด
มาถึงห้องผมก็เอาหูฟังอุดหูฟังเ
" อ่านหนังสือต่อดีกว่า..... "
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น