เสียงแหลมทรงอำนาจดังขึ้น ทำให้ผมและยุนโฮต้องหยุดเท้าทัน
" แจจุงเค้าไม่รู้ครับแม่ "
ผมหันไปจ้องใบหน้าที่ส่อความชรา
" แต่คุณแม่ให้คนไปตามตอนที่เราทา
อีกเสียงที่แหลมกว่าดังขึ้น พร้อมร่างระหงส์เดินมาขนาบข้าง ยุนโฮหันมามองหน้าผม
" ผมหลับ "
ผมตอบยุนโฮด้วยแววตาอ้อนๆ
" เฮ้อะ!! นี่มาอยู่บ้านนี้กะกินนอนอย่างเ
พูดดูถูกได้เจ็บดีมากคุณแม่! ผมพยายามเก็บอาการแล้วหันหน้าหน
" มันไม่มากไปหน่อยหรอครับคุณแม่ แค่แจจุงเผลอหลับไม่มาทานข้าวแค
มือหนาลูบหัวผม... ถึงยุนโฮจะช่วยแต่ก็อดเจ็บใจไม่
" นี่แกเถียงแม่แทนมันหรอตายุนโฮ!
เสียงดังชมัด นี่หรอผู้ดี...
" นั่นสิคะ...พี่กล้าเถียงแม่อย่า
สมทบกันเข้าไป...ทั้งแม่ทั้งลูก
" น่าเบื่อ.... "
ผมกระตุกยิ้มขึ้นมาทันทีเมื่อได
แล้วยุนโฮก็ดึงผมเดินไปที่ห้องค
" ไม่มีไรกินเลย... "
ยุนโฮพูดอย่างเซ็งๆเมื่อเปิดหาอ
" โถ่...แค่นี้เอง มา..เดี๋ยวเค้าทำของโปรดตะเองให
ร่างหนายิ้มหวานส่งมาทันที...พร
" เมียใครน้า...น่ารักขนาดนี้ "
เค้ายิ้มอย่างโปรยเสน่ห์ ผมเดินตีแขนคนรักเบาๆ
" เมียคนแถวนี้แหละ...แล้วก็ปล่อย
ผมว่าเสียงดุ
" ไมอ่า... "
ดูเค้า...อ้อนเป็นเด็กเชียว
" แจจะได้ทำกับข้าวไง...ไม่หิวแล้
" หิวจิ...>< "
ผมยิ้มๆกับท่าทางน่ารักของยุนโฮ
พอยุนโฮปล่อยผม ผมก็จัดการทำอาหารจานโปรดของยุน
" เสร็จแล้วคร้าบ...^^ "
ผมยกอาหารมาเสิร์ฟ เค้ายิ้มร่าแล้วรับอาหารจากมือผ
" ไม่คิดว่าจะทำอะไรเป็น!!! "
จู่ๆเสียงแดกดันก็ดังขึ้น ผมหันไปมองแวบนึงแล้วหันมาตักข้
" สนใจชิมฝีมือพี่สะใภ้เราหน่อยมั
ยุนโฮเอ่ยชวนน้อง...แต่เสียงเค้
" ไม่ล่ะ...คนทำมันสกปรก อาหารก็คงสกปรกเหมือนคนทำ!!! "
ยุนโฮเตรียมสวนกลับแต่ผมรีบบีบไ
" ทานเถอะครับ....เดี๋ยวเย็นหมดนะ
ผมนั่งลงตรงข้ามเค้าแล้วตักกับข
" ผมจะทานอาหารกับสามี ถ้าคุณน้องจีเฮไม่พิศมัยที่จะร่
ผมเอ่ยเสียบๆ ยุนโฮมองผมยิ้มๆ แล้วพูดขึ้น
" นั่นสิ...มันเสียบรรยายกาศจริงด
สามีผมก็ใช่หยอกใช่มั้ยล่า..^^
" เข้าข้างมันเข้าไปเถอะพี่! ซักวันพี่จะรู้ว่ามันเลวแค่ไหน!
ด่าเสร็จจีเฮก็เดินสะบัดผมสลวยส
" ผมขอโทษแทนจีเฮด้วยนะ... "
ผมรีบเอาข้าวป้อนเข้าปากยุนโฮเพ
" ผมไม่เป็นไร...อย่างจีเฮน่ะ ไม่ใช่คู่มือผมหรอก...ไม่ต้องห่
ยุนโฮยิ้มหวานตอบ แล้วหยิกแก้มทีหนึ่งก่อนจะลงมือ
เรื่องแค่นี้...สั่นคลอนผมไม่ได
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น