คุณนายชองลุกขึ้นเผชิญหน้ากับลูกชาย เธอเผลอยิ้มเมื่อเห็นว่าลูกชายอามรมณ์เสียลงมา เพราะเธอคิดว่าลูกชายคงทะเลาะกับแจจุง ที่นี่ล่ะ...เธอจะได้ไล่มันออกไปจากชีวิตลูกชายของเธอเสียที" เป็นอะไรไปคะ..อารมณ์เชียว "จีเฮถามเสียงหวาน..แววตาเจ้าเล่ห์ไม่ต่างจากแม่ยุนโฮปรายตามองน้อง จีเฮถึงกับขนลุกซู่ตัวสั่นเทาเพราะแววตาที่ดุดัน พี่ชายเธอน่ากลัวเหลือเกินในเวลานี้... จีเฮกระเถิบไปหลบหลังแม่พร้อมกับเกาะแม่ของเธอแน่น
" ทำไมมองน้องอย่างนั้นล่ะลูก น้องกลัวหมดแล้วนะ "
เสียงสูงวัยเอ็ดเบาๆ
แต่เธอกลับโดนสายตาเดิมนั่นมองมาที่ตนเช่นกัน แววตาที่โกรธแค้นอย่างไร้การปิดบัง...หากตรงหน้านี้ไม่ใช่มานดาและน้องของตนเองล่ะก็...พวกเธอคงโดนเขาถลาใส่ไม่ยั้งไปแล้ว
แต่แล้วสายตาทุกคู่ก็ถูกดึงดูดไปที่หญิงสาวที่ร่างมีแค่ผ้าคลุมกายเท่านั้น คุณนายชองถึงกับงงและโมโหที่เอริก้าขัดคำสั่งเธอ แต่เธอก็อดงงไม่ได้ว่ายุนโฮจะเอริก้าลงมาทำไม และทำไมแจจุงถึงไม่โวยเรื่องนี้
" คนของคุณแม่ทำอะไรได้เด็ดดวงมากครับ...เด็ดจริงๆ "
แววตาโกรธแค้นมีแววเย้ยหยันมารดา
" เกิดอะไรขึ้น... "
จีเฮเปรยเบาๆ
" มันทำอะไร? "
คุณนายข่มอารมณ์แล้วถามเรียบๆ
" วางยา...ทั้งผมและแจจุง "
เสียงลูกชายของเธอก็เรียบและร้ายกาจไม่แพ้กัน
" แม่ไม่เกี่ยว "
เธอยังคงนิ่ง ยุนโฮมองมารดาอย่างสมเพชเวทนา....
" อย่ามามองแม่อย่างนั้นนะ!!! "
คุณนายชองตะหวาดเสียงหลง
เพราะสายตานั้น...มันทำร้ายจิตใจเธอเหลือเกิน
" อยากให้เราแยกกันมากใช่มั้ยครับ ถึงทำอะไรที่มันสกปรกและต่ำอย่างนี้ "
เสียงเข้มแดกดันมารดาอย่างโจ่งแจ้ง
" ใช่!! แม่ต้องการให้เรากับมันแยกกัน!!! แม่เกลียดมัน!! "
คุณนายชองก็หมดความอดทน ตะหวาดเสียงแหลมสู้สุดใจ
" คิดว่าทำได้หรอครับ? "
ยุนโฮยังคงรักษาท่าทีเหยียดหยามแม่และน้อง
" ได้อยู่แล้ว! ฉันจะได้อะไรก็ต้องได้!!! "
" งั้น...ผมเสนอวิธีแยกผมกับแจจุงให้มั้ยครับ "
คราวนี้ลูกชายตัวดีกลับยกยิ้มที่ดูร้ายกาจ คุณมองยุนโฮหวาดๆ
ยุนโฮเดินไปหาผู้เป็นแม่ช้าๆ ใบหน้าคมคายยกยิ้มเย้ยแม่และน้องตน มันช่างสกปรกสิ้นดีกับสิ่งที่แม่ตนทำเช่นนี้...เล่นกันอย่างหมาลอบกัด ไร้ความเป็นผู้ดีที่สุด....
ปืนกระดำขลับวางลงที่โต๊ะเล็กหน้ามารดา คุณนายชองและจีเฮมองปืนด้วยความงงงวยระคนหวาดกลัว เธอมองหน้าลูกชายที่ยืนกอดอกมองหน้าตนไม่ห่างนัก
" นี่มันอะไร!! "
" ปืนไงครับ.... "
" แม่รู้...แต่หมายความว่าไง?!! "
" วิธีแยกผมกับแจจุง...คือแม่ต้องฆ่าเราทั้งคู่เท่านั้นครับ "
เสียงเรียบเอ่ยขึ้นอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไร
คนเป็นแม่ใจกระตุกวูบ นี่ลูกชายที่ตนรักกล้าพูดขนาดนี้เพียงเพราะไอ้ต่ำนั่นคนเดียว เธอมองหน้าลูกด้วยความโกรธและเสียใจ น้ำตาแม่คลอตัวสั่น...แต่ยุนโฮกลับมองภาพตรงหน้าอย่างเย็นชา
" ถ้าแจจุงเป็นอะไรไป...ผมจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างให้สิ้นซาก.... ถ้าแจจุงตาย..ผมก็จะตายตามให้แม่ได้ดูเลยล่ะครับ.... อย่าลืมล่ะครับแม่...วิธีนี้ได้ผลดีเชียวนะครับ..... "
ยิ้มเหยียดให้มารดาอีกครั้งแล้วเดินจากไป
ร่างของคุณนายชองทรุดฮวบลงกับพื้น น้ำตาของแม่ไหลเป็นทาง...เธอเสียใจที่ลูกชายรักไอ้นั่นมากกว่าแม่แท้ๆอย่างตนเอง จีเฮตามมากอดแม่...ไม่รู้จะต้องพูดหรือปลอบแม่ยังไง แต่เธอจะไม่ยอมให้เรื่องเป็นอย่างนี้แน่..คอยดูเถอะ เธอจะเอาคืนยิ่งกว่านี้...รักมากก็แค้นมาก เกลียดมากเป็นเรื่องธรรมดา
ความคิดเลวๆไหลเข้าสมองของจีเฮเป็นฉากๆ เธอจะให้ไอ้คนดีนั่นมันกลายเป็นไอ้ร่านเลวระยำไปเลย...คอยดู!!!
https://www.facebook.com/NiyaySdSd
อ่า...เขียนเอง สะใจเองเพียงลำพัง... หึหึ...จีเฮฉันร่วมมือด้วย...ฉันชอบทำร้ายเคะ อร๊ายยยย!!!
อุ้ย..! สายตาอาฆาตเต็มเบย~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น