ทาสรัก 13

" ลัคกี้...สกายท้อง! "

ผมรู้สึกเหมือนโดนพลังอะไรซักอย่างอัดตู้ม! เข้ามาอย่างแรง หัวตื้อ...คิดอะไรไม่ออก เสียงรอบข้างดับไป....หัวใจเจ็บปวดหนึบ!! ท้องกับพี่มิคาเอลสินะ....พี่รักสกายจริงๆ

" ลัคกี้... "

" หะห้ะ? "

สกายเขย่าเรียกสติที่ดูเหมือนจะหลุดไปชั่วครู่ของผม

" สกายขอได้ไหม...อย่าเอาพี่เค้าไป สกายรู้ว่าลัคกี้รักพี่มิคาเอล แต่...สกายขอนะอย่าแย่งพี่เค้าไป.... "

' อย่าเอาพี่มิคาเอลไป อย่าเอาพี่มิคาเอลไป อย่าเอาพี่มิคาเอลไป อย่าเอาพี่มิคาเอลไป..... '

เสียงขอร้องที่เปล่งออกมาจากปากเรียวสวยกับเสียงหัวใจที่ครวญทำเอาผมไปไม่เป็น สกาย...นายโชคดีจังนะ ได้มีลูกกับพี่มิคาเอล ได้ความรักจากพี่มิคาเอลทั้งๆที่ผมให้พี่เค้าทุกอย่างแต่กลับไม่เคยได้อะไรกลับมานอกจาก...ความเจ็บปวด

" อันที่จริงสกายไม่ต้องคิดมากเลยนะ...พี่มิคาเอลรักสกายมาก เค้าไม่มีทางรักกี้หรอก แต่ถ้า...สกายไม่สบายใจ เดี๋ยวกี้จะไปอยู่ที่อื่นเอง...ดีมั้ย? "

" จริงนะลัคกี้!! "

" อื้ม..อย่าเครียดมากเลยเนาะ เดี๋ยวตัวน้อยงอแงน้า... "

" อื้ม....ขอบคุณนะลัคกี้ ขอบคุณ...... "

สกายสวมกอดผมพร้อมคำขอบคุณ เสียงในใจก็ขอบคุณผมอยู่ไม่หยุด นายรักพี่เค้ามากเลยนะเนี่ย...ผมคงต้องยอม ให้ความรักของทั้งคู่...เหมือนที่แม่เคยยอมสินะ

ผมคลายกอดแล้วจูงมือสกายไปนั่งกินนั่นกินนี่ด้วยกัน...แต่ผมกินได้แป็นเดียวเท่านั้น เพราะผมทนไม่ไหวจึงของตัวก่อน...ผมตั้งใจจะไปเก็บของเล็กๆน้อยๆ เพื่อจะย้ายในวันพรุ่งนี้...แต่วันนี้ผมขอได้มั้ย ขอกอดพี่เป็นครั้งสุดท้าย.....

" พี่มิคาเอล.... "

ผมถือวิสาสะเข้ามาในห้องของพี่มิคาเอลที่นั่งทอดมองไปด้านนอกอย่างเรียบเฉย พอเห็นผมพี่มิคาเอลก็มีท่าทีแปลกใจนิดหน่อย ผมเดินเข้าไปหาพี่เค้า...สองแขนเอื้อมไปคล้องคออย่างไม่เกรง

" พี่ครับ...พี่กอดผมหน่อยสิ...ได้มั้ยครับ กอดผมหน่อย.... "

" เป็นอะไรของมึง.... "

" ผมรักพี่มิคาเอล....รักมากนะครับ เพราะงั้น...พี่ช่วยกอดผมทีได้มั้ยครับ "

ผมช้อนที่เยิ้มเพราะน้ำตาขึ้นมองหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามของพี่มิคาเอล...ผมรั้งคอแกร่งลงมาแล้วประกบปากพี่เค้า ลิ้นชื่นๆรุกเข้าไปควานเล่นอยู่ด้านใน...ผมรักพี่นะครับ รักแม้พี่จะมีคนอื่น รักแม้พี่ไม่เคยเหลียวแล พี่กำลังจะเป็นพ่อคนแล้ว...ผมดีใจด้วยนะครับ

" อ้ะ....พี่อื้อออออ "

" อึก.... "

สองร่างสอดประสานกันเป็นหนึ่ง ผมลูบหน้าพี่มิคาเอล...ดวงตาทอแสงสีฟ่าช่างหน้าหลงไหล....ผมรักพี่จังครับ...ส่วนลุ่มร้อนที่สอดแทรกเข้ามานับครั้งไม่ถ้วน...
ทำให้ผมแทบคลั่งเพราะเสียวซ่านข้างในเหลือเกิน...แก่นที่สั่นระริกของผมเสียดสีอยู่กับหน้าท้องแกร่งของพี่มิคาเอลจนมันแทบระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ

" อ่ะๆๆ!! พี่...ผะ...ผะผมรัก..พี่นะครับ...อ้ะๆๆอ้าาาาา ระรัก...มากอ๊าาาาาาาาาาาา!!!!! "

" ซี๊ดดดดด...ฮ้า.... "

" อึก...อื้อออ "

น้ำอุ่นๆที่พุ่งเข้ามาในตัวผม...มันทำผมแทบหลอมละลาย...พี่มิคาเอลล้มตัวลงมาทับผม...เรากอดกันเพียงครู่....ผมก็ลุกไปอาบน้ำ.....

ผมพร้อมที่จะไปจากพี่แล้ว น้ำตาไหลรินออกมารวมกับน้ำที่ไหลออกมาจากฝักบัว.....ผมขอปล่อยให้มันไหลต่อไปละกัน...ให้ไหลไปให้หมดลัคกี้...แล้วพรุ่งนี้แกต้องไปโดยไม่มีน้ำตาแม้แต่หยดเดียว

" พี่มิคาเอล...!!!!!!!! "

" โอ้ย...อะไรแต่เช้าเนี่ยแองเจิล!! "

ผมลุกขึ้นแล้วมองไอ้แสบที่มาตะโกนกรอกหูแต่เช้าอย่างนี้ แม่ง...เข้าห้องไม่เคยขออะ!!

" พี่...ลัคกี้หาย "

" แองเจิล...เราพูดอย่างนี้มาสามวันแล้วนะ! "

" ก็เพราะลัคกี้หายไปน่ะสิ!! พี่ไม่สนใจบ้างเลยนะ!! "

" ไปเที่ยวกับพ่อแม่มันอะสิ! "

" จะใช่อ๋อ...ลัคกี้อะร้อยวันพันปีไม่เคยไปเที่ยวกับพ่อแม่เลยน้า"

" เอ้า...คราวนี้เจอเรื่องแย่ๆมา คงอยากเที่ยวพักผ่อนบ้างแหละหน่า... "

พูดเสร็จก็ล้มตัวนอน...ง่วงอยู่เลย แองเจิลขยับมานอนข้างๆแล้วดึงแขนผมเข้าไปกอด...

" เป็นอะไรหือ....? "

ผมหันนอนตะแคงกอดแองเจิลแนบอก...รู้สึกชื้นๆแหะ? อ่า...น้องผมร้องไห้อีกแล้ว ผมลูบหัวเธอเพื่อปลอบ

" พี่...เค้ากลัวลัคกี้จะไปแล้วไม่กลับมาอยู่บ้านหลังนี้อีก เค้ากลัวลัคกี้ทิ้งเราไป..... "

" แองเจิลคิดมาไปหรือเปล่า? "

" ไม่...พี่ทำลัคกี้ไว้เยอะ ไหนจะสกายคนรักพี่อีก...แค่นี้ก็มีเหตุผลมากพอที่ลัคกี้จะไปแล้ว "

" พี่ไม่ได้รักสกาย.... "

" แล้วยังคบกับสกายทำไม... "

" ก็....ไม่รู้สิ แต่ที่พี่รู้นะ...เดี๋ยวลัคกี้ก็กลับมา..แล้วพี่ก็ง่วงด้วยเนี่ย.....นอนต่อกับพี่เนาะ "

แองเจิลพยักหน้าหงึกๆในอ้อมกอด...แล้วหลับไป คงเหนื่อยจากการร้องไห้นั้นแหละ...เฮ้อ...หลับบ้างดีกว่า ไม่รู้จะปลุกอะไรเช้าๆทุกวันนะน้องคนนี้ แต่ก็จริงของแองเจิลเรื่องลัคกี้...ตั้งแต่ที่เค้ามาขอให้ผมกอด เค้าก็...หายไป! ไม่หรอก..คงไปกับพ่อแม่มันนั่นแหละ! ผมหลับตานอนต่อ...คงคิดมากไป

" อะไรนะ!!! ลัคกี้ไม่ได้ไปด้วยหรอคะ!!! "

" ทำไมแองเจิล...ลัคกี้ไปไหน? "

" แองเจิลไม่รู้..ลัคกี้หายไปหลายวันแล้ว.... "

" มีอะไรกัน? "

หลังจากที่ยืนดูแองเจิลคุยอะไรกับไวท์ที่นานๆจะโผล่หัวมาที่บ้านที...ว่าแต่ลัคกี้ล่ะ?

" พี่...ลัคกี้หายไป ฮืออออ เค้าไม่ได้ไปกับไวท์อย่างที่เราคิด "

" หา... "

อะไรอีกล่ะเนี่ย...นี่มันอะไรอีก!!! ผ่านเรื่องไอ้เวรนั่นแล้วยังจะเจออะไรอย่างนี้อีกวะ!!! แม่ง...ถ้ากูเจอมึงนะลัคกี้!! ฮึ้ย..!!!

" ตามหากันหรือยัง...แล้วรู้มั้ยว่าลัคกี้จะไปที่ไหน?!!! "

ไวท์ถามเราอย่างสงสัยและลนลาน...แองเจิลส่ายหน้าเป็นคำตอบ

" ไปไหนอะมิคาเอล!!! มึงเอาลูกกูไปไว้ไหน!!! "

" กูไม่รู้...มันหายไปเอง!!! "

ผมหันกลับไปตะคอกไวท์ด้วยเสียงที่ไม่ด้อยกว่า!! แล้วเดินออกมาจากบริเวณนั้น...ไปหาสกาย!!! ผมนึกขึ้นได้อย่างนึง...วันนั้นที่ผมสัมผัสตัวลัคกี้...สกายเข้าไปพูดอะไรกับลัคกี้ซักอย่าง ร้องไห้ด้วย!!! ผมเห็นแต่ภาพไม่ได้ยินเสียงที่เค้าพูด...แต่ผมรู้ว่าในตอนนั้น...ลัคกี้เจ็บปวดมากขนาดไหน เค้าเสียใจ...หัวใจแทบสลายตอนที่สกายพูด เค้าฝืนตัวเอง...

" สกาย...มาหาพี่ที่บ้านหน่อย!!! "

" สกาย...มาหาพี่ที่บ้านหน่อย!!! "

( ครับ... )

ผมเดินเข้าห้องแล้วนั่งรอสกายอย่างใจจ่อ ผมรู้ว่าสกายน่ะรักผมมากแค่ไหน...แต่ถ้าเรื่องที่ลัคกี้หายไปเป็นเพราะสกาย ผมก็ไม่สนความรักที่เค้ามีเหมือนกัน!!!

" พี่มิคาเอล.... "

" สกาย!! "

" เอ่อ....ตะตาพี่!! "

" สีแดง....ใช่มั้ย!! "

ผมเดินไปประชิดตัวสกายแล้วกระชากแขนเค้าเหวี่ยงไปที่นอน แล้วเดินตามไปช้าๆ... สกายรู้ว่าผมตาเปลี่ยสีได้แต่เค้าน่ะไม่เคยเห็นยามที่ผมโกรธ แต่ที่รู้ก็เพราะตอนมีอะไรกันตาผมเป็นสีน้ำเงินน่ะ!

" สกายรู้เรื่องลัคกี้หายตัวไปครั้งนี้มั้ย?!!! "

" มะไม่...รู้ครับ..... "

' น่ากลัว...ถ้าพี่มิคาเอลรู้..พี่เค้าต้องเกลียดเราแน่ๆ แต่จะปิดยังไง...ทำไมน่ากลัวอย่างนี้...ผมกลัว... '

เสียงร้องในใจของสกายดังขึ้นต่อเนื่อง ร้องเพราะกลัว สับสน...และกำลังปกปิดบางอย่าง!!

" ถ้าสกายไม่ยอมบอก...เราก็เลิกกัน พี่ถือว่าสกายไม่รักพี่และปิดบังพี่!!!! "

" อย่านะพี่...สกายยอมแล้ว ยอมแล้ว...สกาย..... "

" อะไร...เล่ามา!!! "

" สกายขอให้ลัคกี้ไปเอง...สกาย..ฮึก..!โกหกว่าท้อง พี่...ฮึก..สกายขอโทษ พี่อย่าทิ้งสกายเลยนะ สกายรักพี่นะ.....พี่อย่าทิ้งสกายนะ คือ...สกายกลัว กลัวว่าลัคกี้จะแย่งพี่ไปจากสกาย...สกายกลัว...... "

สิ่งที่รู้...ทำเอาผมเซ..หลังพิงกำแพงแล้วทรุดลง..เอาตามตรง ผมทำร้ายสกายไม่ลงจริงๆ เหมือน...กำลังมองแองเจิลเวลาร้องไห้...เกลียดน้ำตานั่น สกายคลานเข้ามาหาผม ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา

" หยุดตรงนั้นเลยสกาย!! "

" ฮึก!ฮืออออ ผมขอโทษ...พี่ผมขอโทษ...... "

" ทำไมถึงเอาคำว่าท้องมาอ้าง ทั้งๆที่ตัวเองเป็นผู้ชาย?!! "

" คือ...ผมรู้ว่าแม่ของพี่เป็นผู้ชาย สกายเลย...... "

" เห้อะ!! เข้าใจดีนะสกาย "

" พี่.... "

" หุบปาก!!!แล้วกลับไป!!!!! "

" พี่...ฮื่อออออ พี่ผมขอโทษผมขอโทษผมขอโทษ!!! "

" แองเจิลโว้ย!!!!! "

ผมตะโกนเสียงดังลั่น แล้วแองเจิลก็โผล่มาอย่างรู้หน้าที่...ตอนแรกดูเธอตั้งท่าจะถามแต่พอเห็นสกาย...เธอจึงเค้าใจ แล้วลากสกายออกไป พลางปลอบสกายไปด้วย ถามว่าโกรธมั้ย...มากนะ ผมโกรธมาก...แต่ผมทำร้ายสกายไม่ลง

" โว้ยยยยย!!!!!!!! "

เชี้ยเอ้ย!!! แล้วจะไปตามหาที่ไหนล่ะเนี่ย!!! ลัคกี้จะไปที่ไหนผมเดาไปออกเลยจริงๆ ลัคกี้เคยอยู่แต่ที่บ้าน อยู่ในสายตาผมตลอดไว่าเค้าจะทำอะไรผมก็รู้อยู่ตลอด แล้วอย่างนี้....ผมจะตามหาเค้าที่ไหน...นายอยู่ที่ไหนลัคกี้ อยู่ไหน...นายกล้าดีเกินไปแล้วรู้มั้ย กล้าหนีฉันไป! นายต้องกลับมาให้ฉันลงโทษ...
กลับมารับผิดชอบก่อนสิวะ!! คราวที่แล้วมึงทำกูร้องไห้มึงยังไม่ได้ชดใช้เลยนะเว้ย! คราวนี้ยังหนีกูอีก...ทบต้นทบดอกแน่มึง!!!

" ลัคกี้.....มึงอยู่ไหน? "

ตอนนี้ผมพักอยู่ที่...บ้านริมทะเลของป๊ะพี่มิคาเอลครับ ที่เลือกมาที่นี่ก็เพราะผมไม่รู่จักที่อื่นน่ะ ที่นี่ผมเคยมาตอนเด็กๆมากันทั้งครอบครัว และตรงหน้าผมน่ะ...มีแต่ของกิน เดี๋ยวนี้ผมกินเยอะมาก...แถมง่วงบ่อย เลยกินๆนอนๆอยู่เนี่ย พุงยื่นๆด้วยง่ะ...นี่เราจะอ้วนหรอ?

ส่วนเรื่องพี่มิคาเอล...ผมคิดถึงพี่เค้า..คิดถึงมาก แต่...พี่เค้ามีลัคกี้อยู่แล้วและกำลังมีตัวน้อยด้วยกัน ผมอยู่นี้...ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นบ้าง..เหงาหน่อยเสียใจร้องไห้บ้างแต่ก็ดีกว่าอยู่ที่นู้นน่ะ!

" อ่าวลัคกี้!!! "

" มี๊...ป๊ะ....... "

มาได้ไงวะเนี่ย?!! สงสัยมาสวีทกันล่ะมั้ง...น่าอิจฉาจังเลย...มี๊เดินเข้ามาหาผม...แล้วดึงเข้าไปกอด อบอุ่นมาก...จนน้ำตาไหลเลยผม....

" หนีมาอยู่นี่เอง.... "

" อ่า.... "

" เป็นทางที่ดีสำหรับเราแล้วใช่มั้ย? "

" ครับ...พี่เค้าก็มีความสุขดีอยู่แล้วนี่ครับ "

" เฮ้อ...แต่เราไม่มีความสุขนี้ลัคกี้ "

" เดี๋ยวผมก็มีเองล่ะครับมี๊ "

มี๊ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่...แล้วรั้งให้ผมนอนตักเค้า มือเนียนนุ่มลูบหัวอย่างแผ่วเบา....ทั้งห้องเงียบกริบ...ไร้คำพูดใดๆ เพราะมันคงไม่จำเป็นที่ต้องพูดอะไรในเวลานี้...มีแต่ต้องทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น น้ำตา...ผมไหลอีกแล้วสินะ....ผมหลับตาลงข่มใจที่ใจไม่ร้องเมื่อนึกถึงสิ่งที่ตัวเองทิ้งมา ผมต้องตัดใจสิ......

" ได้ยินเสียงอะไรมั้ย? "

" เสียงอะไรอ๋อ? "

" เสียงเต้นของหัวใจซ้อนกัน... "

" ยังไง? "

" เราท้องหรอซาโตชิ? "

" เอ๋...? "

" ไม่ใช่นี่นา..... "

แบล๊คพูดขึ้นหลังเอาหูแนบกับท้องของซาโตชิ...แล้วมองไปที่ลัคกี้....ก่อนจะก้มลงไปฟังเสียงบางอย่าง.....

" ลัคกี้..... "

" ห้ะ..! มิคาเอลสินะ! "

" ถ้าจะอย่างนั้นล่ะนะ "

" แล้วเอาไงดีล่ะทีนี้? "

" เรื่องของพวกเค้า....เค้าก็ควรแก้ไขปัญหานี้กันเอาเอง "

" แล้วถ้ามิคาเอลยังจะทำร้ายลัคกี้อยู่ล่ะ?!! "

" มันคงได้ร้องไห้ทั้งชีวิตแน่ๆ "

" เฮ้อ...ทำไมมันวุ่นวายอย่างนี้น้า..... "

" นั่นน่ะสิ... "

ทั้งสองมองลัคกี้ที่หลับอยู่ ทั้งรักทั้งสงสาร...แต่คงต้องปล่อยให้เคลียร์กันเอาเอง...พวกเค้าทำได้แค่มองห่างๆ
เพราะการยื่นมือเข้าไปช่วยมันไม่ได้ทำอะไรอะไรดีขึ้น และมันดูแย่ลงไปอีกเสียด้วยซ้ำ แต่ครั้งนี้คงต้องดูกันใกล้ชิดซักนิด...เพราะมันคงไม่เป็นผลดีถ้ามิคาเอลเผลอทำร้ายลัคกี้ในคราวนี้.....

*********************************************************

https://www.facebook.com/NiyaySdSd

อัพเดสดๆทุกวันเลยค่า