โลกสีดำ 4

ฟาเซลก้าวขาขึ้นรถลีมูซีนคันงาม ที่มารับเพื่อเดินทางไปที่คฤหาสน์หลังงามของผู้เป็นแม่ สีหน้าส่อแววกังวลอย่างห็นได้ชัด...ไหนจะเรื่องที่ถูกเรียกตัวกลับมา ไหนจะโอราฟที่จะถูกคิงแกล้งอะไรบ้างก็ไม่รู้ยามที่ตนไม่อยู่ แต่ไม่ทันที่จะครุ่นคิดอะไรได้นานนัก...รถลีมูซีนคันงามก็แล่นเข้าสู่บริเวรคฤหาสน์ พร้อมจอดเทียบกับประตูหน้า....

" สวัสดีค่ะคุณฟาเซล.... "
หัวหน้าแม่บ้านเดินออกมาต้อนรับนายอีกคนของบ้านหลังนี้พร้อมกับสั่งลูกน้องถือข้าวของฟาเซลเข้าบ้านไป

" แม่ล่ะ? "
ฟาเซลเอ่ยถามสาวใช้

" เชิญทางนี้เลยค่ะ...คุณผู้หญิงรออยู่แล้ว

แล้วฟาเซลก็เดินตามหัวหน้าแม่บ้านไปยังห้องที่คุณหญิงริโอร่ารออยู่ ฟาเซลรู้สึกไม่ดีราวกับมีรางสังหรณ์บางอย่างที่ไม่ดีเอาซะเลย แต่เขายังคงบอกตัวเองว่า...ไม่มีอะไรหรอก! ไม่มีอะไร...... แล้วเพียงไม่นานก็เดินมาจนถึงห้องติดสวนหลังบ้านที่ให้ความรู้สึกเย็นสบาย...และกลิ่นดอกไม้นานาชนิด ตรงโซฟาลายดอกไม้สีสวยสด...พบคุญหญิงริโอร่านั่งจิบน้ำชาสบายใจ

" มาเร็วดีจังเลย... "
คุณหญิงริโอร่าเดินเข้าหาลูกชายพร้อมกับสวมกอด

" ก็คุณแม่มีเรื่องด่วนไม่ใช่หรอครับ "
คุณหญิงริโอร่าผละออกพลางลูบหน้าลูกชายแล้วจูงกันไปนั่งที่โซฟา

" ใช่จ้ะ...แม่มีเรื่องด่วนมากจะคุยกับลูก "

" เรื่องอะไรครับแม่...ถึงต้องเรียกด่วนขนาดนี้? "
ฟาเซลถามสีหน้ากังวล

" คือ...ลูกสัญญาก่อนว่าลูกจะไม่ปฏิเสธแม่ "
คุณหญิงริโอร่าพูดดัก...จนฟาเซลต้องขมวดคิ้วสงสัยยิ่งกว่าเดิม พลางขบคิดไปว่า...แม่ต้องการอะไร?

" ผมต้องรู้ก่อนว่าแม่ต้องการอะไร แล้วผมให้ได้มั้ย "
ฟาเซลเอ่ยอย่างไม่อยากรับปาก

" ไม่...ลูกต้องรับปากแม่ก่อน ว่าลูกจะไม่ปฏิเสธแม่! "

" ทำไมล่ะแม่...ถ้าผมรับปากแล้วทำไม่ได้ล่ะ!! "

" ไม่ได้ลูกก็ต้องทำให้แม่! "

" อ่า...แม่อย่าเอาแต่ใจอย่างนี้สิครับ "
ฟาเซลเริ่มส่ออาการเหนื่อยใจ

" รับปากแม่มาก่อน! ไม่งั้นแม่ไม่ยอมให้เราไปอยู่กับคิงแล้วนะ!! "
คุณหญิงริโอร่ายื่นคำขาด...ฟาเซลถึงกับเครียดหนัก! เพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่แม่ต้องการคืออะไร...แถมถ้าไม่รับปากเขาก็ไม่ได้กลับไปหาโอราฟอีก!

" ครับ...ผมรับปาก "
สุดท้ายก็จำยอมจนได้ คำรับปากเรียกรอยยิ้มจากคุณหญิงริโอร่าได้เป็นกอง

" สัญญาแล้วนะ! "

" ครับ "

" โอเคร...อีกสามเดือนเราต้องเข้าพิธีสมรสกับมิริน่า..ลูกสาวคนเดียวของท่านฑูตสหรัส ที่แม่คุยเอาไว้เรียบร้อย!!! "

" ห้ะ!!!! "
ฟาเซลลุกขึ้นแล้วตะโกนออกมาอย่างตกใจ ทำให้คุณหญิงริโอร่าทำสีหน้าไม่พอใจ

" ฟาเซล!! "
เมื่อคุณหญิงริโอร่าเริ่มแสดงท่าทีเอาจริง...ฟาเซลจึงต้องสงบอารมณ์แล้วนั่งลง

" แต่แม่... "
ฟาเซลพยามจะคัดค้าน

" ไม่มีแต่...ลูกสัญญาแล้วว่าลูกจะแต่งงาน! แล้วงานนี้ลูกห้ามหนีห้ามปฏิเสธ...ไม่งั้นเราขาดกัน!!! "
คำที่ยืนยันความเด็ดขาดของผู้เป็นแม่เล่นเอาเฟลกุมขมับ นั่งเครียด...เพียงลำพัง

" แต่งงานงั้นหรอ... "



ตกเย็น...คุณหญิงริโอร่าถึงกับเข้าครัวเพื่อคุมการตระเตรียมอาหารอย่างใกล้ชิดเพื่อต้อนรับมิริน่ากับครอบครัวที่จะเข้ามาทานอาหารค่ำด้วยกัน อีกนัยน์นึงก็คือ...เพื่อให้มิริน่าและฟาเซลได้ทำควาทสนิทสนมและคุ้นเคยกันนั่นเอง! แต่ดูท่า...ฝ่ายชายจะดูไม่เต็มใจกับการรับประทานอาหารค่ำในครั้งนี้เอาเสียเลย! เพราะเค้าเอาแต่ทำหน้าตาเครียดและหมกตัวอยู่แต่ในห้อง!

ใจของเค้านั้นช่างกระวนกระวายถึงโอราฟ..ชายที่ตนรัก เป็นห่วงและโหยหา...เป็นที่สุด...ยามนี่..โอราฟจะกินอะไรหรือยัง พักผ่อนพอมั้ย...พี่คิงจะกลั่นแกล้งและทำร้ายโอราฟอีกหรือเปล่าหลากหลายคำถาม...ที่มากมายเต็มไปหมด! ความเครียดทำเอาฟาเซลปวดหัวตุ้บ...แม้รู้ว่าควรหยุดคิด...แต่จะทำยังไงในเมื่อ...คนนั้นคือคนรักทั้งคน!

" เป็นอะไรลูก.... "
คุณหญิงริโอร่าเปิดประตูเข้ามาเห็นลูกชายนอนก่ายหน้าผากก็เข้ามาเพื่อดู

" ผม...ไม่อยากแต่งงาน "
ความจริงในใจถูกเปร่งออกมาอย่างไม่คิดรั้ง

" แต่ลูกก็ต้องแต่ง...ลูกสัญญากับแม่แล้วนะ "

" งั้นผมขออะไรอย่างได้มั้ยแม่ "

" อะไรล่ะ...ถ้าไม่ใช่เรื่องยกเลิกงานแต่ง...แม่ยอมหมดเลย "
ด้วยความที่คุณหญิงริโอร่ารักลูกชายคนนี้มาก...เค้าจึงยอมให้ทุกอย่าง...และที่ผ่านมาฟาเซลก็แทบไม่เคยขออะไรเลย

" มีเด็กคนนึงที่อยู่กับพี่คิง...เค้าตาบอดครับ ผมต้องการอุปการะเค้า...ได้มั้ยแม่ อุปการะในฐานะ...น้องบุญธรรม "
คำว่าน้องนั้น...ช่างกล้ำกลืนฝืนทนที่จะพูดออกไปเป็นอย่างมาก! เพราะใจจริงนั้นตัวเองต้องการโอราฟในฐานะอะไร...ก็รู้อยู่

" ได้สิ...แม่จะจัดการให้ แต่เราต้องทำตัวดีๆและทำให้มิริน่าประทับใจนะจ้ะ...ไม่งั้นแม่ไม่ยอม "

" ครับ! "
เสียงที่ตอบรับนั้นดูจะแข็งขันขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด...อย่างน้อยๆนี่ก็เป็นวิธีหนึ่งที่จะช่วยโอราฟได้....

ฟาเซลดูอารมณ์ดีขึ้นมาผิดหูผิดตา...และเมื่อคุณหญิงริโอร่าได้เดินออกไปแล้วนั้น เขาก็รุดไปแต่งตัวเพื่อจะลงไปรับประทานอาหารค่ำที่จะมีขึ้นในอีกสามสิบนาทีข้างหน้า..การลงไปตอนรับก่อนนั้นเป็นหน้าที่ของเจ้าบ้านที่ดี...แม้ไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก..แต่ด้วยความที่ต้นตระกูลต่างสอนลูกหลานมาดี...จึงไม่แปลกอะไรที่เบื้องหน้าของพวกเค้านั้นจะดูไร้ที่ติ แม้ภายใน...กำลังแยกเขี้ยวอยู่ก็ตาม!

**************************************

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น