ร่าน...แล้วรักมั้ย 4

แล้วผมก็เดินไปคล้องคอยุนโฮอย่าถือวิสาสะ เค้าเองก็ตอบสนองผมได้เป็นอย่างดีด้วยการโอบเอวผมไว้แล้วก้มลงมาดูดปากของผม ลิ้นของเราสองคนรบเร้าให้กันและกันอย่างต้องการ ทั้งๆที่เมื่อกลางวันกลางวันเราทั้งคู่ก็เสพสมกันไปแล้วแท้ๆ ยุนโฮดึงผ้าขนหนูผืนบางของผมออกแล้วดันให้ไปติดกับผนังกระจกของห้อง โดยที่ลิ้นของเรายังพัวพันกันอยู่ 

" อื้มมมมม "

" อ่าาาา ของนายแข็งแล้ว เร็วไปหรือเปล่า? "

" แล้วทำไมฮะ "

" ก็ไม่ทำไมหรอก....แค่ทำให้บ้างสิ "

ผมยกยิ้มนิดๆแล้วลงไปคุกเข่าที่หว่างขาของยุนโฮ แล้วปลดเปลื้องอาภรณ์ที่ปิดบังกายแกร่งออกรวดเดียวเลย ผมลูบๆแก่นกายที่ยังไม่ตื่นเต็มที่ให้ได้ตื่นเสียที เพียงแค่ลูบๆไม่นานมันก็โ่ด่ชี้หน้าผมของผม ผมเลยลงโทษมันด้วยการใช้ริมฝีปากงับที่ส่วนปลายของมันซะเลย

" อะอ่าห์.......... "

ยุนโฮครางต่ำและกระตุกน้อยๆเมื่อผมงับลงไปอย่างกระทันหัน เสียงเพราะดีนะครับเนี่ย ดีกว่าคำพูดสุนัขๆที่ชอบออกมาแดกดันผมตลอดทั้งวันที่ผ่านมา ผมเริ่มลากลิ้นลงต่ำตามความยาวของมันเรียกเสียงครางแผ่วๆให้ออกมาอีกระรอก มือข้างที่ว่างของร่างบางก็ช่วยปลุกเร้าและเบิกทางให้ตัวเอง เพราะขนาดมีอะไรกันมาตั้งหลายครั้งแต่แจจุงเองก็ยังไม่ชินกับขนาดที่ใหญ่โตของยุนน้อยซักที

ร่างสูงก็ดึงแจจุงขึ้นมากแล้วจับร่างบางหันหลังให้แนบไปกับกระจก จากนะ้นก็สอดนิ้วเข้าไปแทนนิ้วเรียวบางของอีกฝ่าย อีกมือที่ว่าก็เอื้อมไปรนเปรอด้านหน้าให้ร่างบาง

" อึก....เสียวจังเลย อ่าห์....อ้ะๆๆๆ อ๊าาาาาาาาาาา!!!!!!! "

" เสร็จเร็วพอๆกับที่แข็งเร็วเลยนะ! "

" อืม...ฮ้า แล้วไม่ชอบหรอครับ "

" ชอบ! "

" ก็แค่นั้น อ่ะ?!!! อื้อออออออออ "

ร่างบางร้องลั่นเมื่อร่างสูงดันแก่นกายเข้ามารวดเดียวอย่างไม่บอกไม่กล่าว ยุนโฮต้องขบกรามแน่นกับการตอดรัดอย่างรุนแรงของแจจุง

" อื้อออ อ่ะๆๆๆ อ้ะอ๊ะๆ!!! อ๊าาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!! "

" ซี๊ดดดดด อึกๆ ไปก่อนอ่าาฉะฉันอีกแล้วนะ! "

ร่างสูงนิ่งเอาไว้สักพักก่อนเริ่มขยับถี่รัวทันทีเล่นเอาร่างบางร้อไม่เป็นศัพและเสร็จก่อนก่อนร่างสูงอีกครั้ง แต่เมื่อร่างบางเสร็จแล้วร่างสูงก็ยังไม่ยอมผ่อนแรงลงเลยซักนิด ทำเอาร่างของแจจุงกระตุกรัวๆ ลมหายใจพาลติดขัดและร้องลั่นอย่างสุดจะทนกับความเสียวซ่านที่มีมากมายขนาดนี้ เรียวขาบางสั่นพับๆจนจะล้มอยู่ร่อมร่อ แต่ร่างสูงก็ไม่รั้งเอวบางเอาไว้แล้วใส่ไม่ยั้ง

" อ่ะๆๆๆ โอ้ย...!ผะผมเสียวอื้อออออไม่ไหวแล้วอ๊าาาาาาาาาาา "

" อึกๆ อ้าาาา "

ยุนโฮฉีดน้ำคาวใส่ร่างบางหลังร่างบางเสร็จก่อนเพียงแป๊ปเดียวเท่านั้น แล้วเค้าก็เดินไปที่เตียงพลางปลดเสื้อผ้าที่เหลือของตนเองออก

" นั่นจะไปไหน? "

" ก็คุณเสร็จแล้วนี่ ผมก็ไปบริการน้องคุณต่อสิ! "

" ผมบอกแล้วว่าอย่างยุ่งกับน้องผม!!! "

" แต่น้องคุณเค้าอยากให้ผมยุ่งด้วยนี่นา........ "

แล้วยุนโฮก็เคลื่อนกายที่เปลือยเปล่ามาทางผมแล้วอุ้มผมพาดบ่าไปที่เตียง

" โอ้ยย!! ไอ้บ้า มันเจ็บนะ!!! "

" เออ รู้ว่าเจ็บ แต่คืนนี้นายต้องอยู่กับฉัน!!!! "

" อ้าาาาา "

ยุนโฮทุ้มผมลงกับเตียงอย่างแรงแล้วตามมาลามเลียผมต่อทันที ทำอย่างนี้่ผมก็ไปไม่เป็นสิครับ แล้วผมก็ต้องครางเสียงแหบเสียงแห้งต่อไปเพราะยุนโฮไม่ยอมปล่อยให้ผมไปไหนเลย...........

" อะอื้ออออพะพอเถอะ อ้าาาา!! "

" อ่ะอ่าาา! "

" ปะปล่อยอื้อออ ผมเถอะ! "

" ไม่! "

" ผะผะผมไม่ไหวแล้วนะ อ๊าาาา!!! "

แสงตะวันเริ่มเคลื่อนมาบดบังควมมืดของราตรีที่ยาวนาน แม้ร่างบางจะหลับเพราะความเพลียไปแล้วแต่ร่างสูงก็ไม่ได้ปล่อยให้ไปไหนเลย พอเค้าตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าเค้าก็ปลุกร่างบางด้วยบทรักร้อนแรงอีกครั้ง

กว่าผมจะหลุดจากยุนโฮหื่นกามมาได้ก็ใช้เวลาไปนานโขเลย ขาของผมแทบไร้เรี่ยวแรงเพราะโหมมีอะไรกับเค้าตั้งแต่เมื่อคืนจนเกือบเช้า และพอหลับไปได้ไม่กี่ชั่วโมงเค้าก็ปลุกผมด้วยการซอยถี่ๆจนผมต้องตื่นมารับแรงทั้นของเค้าจนไม่เป็นอันนอนอีกเลย แล้วกว่าจะยอมปล่อยผมมาทำงานได้เล่นเอาสายไปหลายชั่วโมง คุณจุนซูเคืองผมตายเลย

" มาสายนะครับ "

" ขอโทษครับ "

" แล้วนั่น? ทำหน้าหน้าซีดเซียวขนาดนั้นล่ะครับ เป็นอะไรหรือเปล่า "

" มะไม่ครับ ไม่เป็นไร แค่พักผ่อนน่อยน่ะครับ "

" ทำไมพักผ่อนน้อยล่ะ "

" คือ...ผมทำงานที่ซิปเปอร์มาเก็ตตอนกลางคืนน่ะครับ "

" หา...! งั้นไปลาออกเลยเดี๋ยวร่างกายก็แย่กันพอดี! "

" อ่าครับ "

โกหกจนได้ผม เอ้า! ถ้าไม่บอกงี้ให้บอกยังไงล่ะครับ ให้บอกว่าประธานบริษัทคุณกดผมทั้งคืนหรอ...? ไม่ดีม้าง.... แล้วผมก็ไปประจำที่นั่งตัวเองแล้วเริ่มทำงานที่กองเป็นเผนินอยู่ที่โต๊ะ โหย..นอนก็ไม่ได้นอน ยังต้องเจองานที่สุดแสนจะปวดหัวอีก

" ไง..พี่จุนซู สบายดีไหมครับ "

ผมเงยหน้าไปมองเจ้าของเสียงที่เอ่ยทันทายเจ้านายผม อุ้ย! ชางมิน!!! ซวยบรรลัยเลยชีวิตผมเนี่ย!!!

" ไงชางมิน หายไปนานเลย
เรียนจบแล้วสินะเนี่ย "

" ครับ ผมได้กลับมาทำงานช่วยพี่ยุนโฮซักที "

" ก็ดีนะ ช่วงนี่คุณยุนโหงานเพียบเลยล่ะ "

" หรอครับ แต่งานเยอะเค้าก็แวบไปเที่ยวตลอดนั่นแหละ "

" รู้ใจพี่ชายดีจริงๆนะครับ "

" แน่นอนครับ ไม่งั้นป่านนี้ก็น่าจะโผล่มามำงานแล้ว แต่นี่ยังไม่มาเลย....ว่าแต่? "

แล้วชางมินก็มองมาที่ผม นี่ผมอุส่าห์ทำตัวให้ลีบที่สุดแล้วนะเนี่ย มองมาทำไมวะ ฮึ้ย..!!

" อ้อ คิม แจจุง เค้าเป็นเลขาผมเองน่ะครับ "

" อ่อ แล้วไปทำอะไรมาครับนั่น หน้าซีดจัง "

" เค้าทำงานช่วงกลางคืนด้วยน่ะครับ แต่สั่งให้ไปลาออกล่ะ ดูสิโทรมเชียว "

" นั่นสินะครับ "

แววตาเค้าดูเคืองผมอยยมู่ไม่น้อยเลยนะนั่น ก็ผมดันผิดคำพูดนี่ โอย..ทั้งพี่ทั้งน้องเลย ตายๆผมตายแน่ๆงานนี้ แล้วชางมินก็ทำเป็นเมินผม แล้วคุณนั่นนี่กับจุนซูต่อ แต่ผมรู้เลยว่าเค้าต้องรอโอกาสมาคุยกับผมแน่ๆ สถานการณ์ของผมตอนนี้ไม่ดีเลยแหะ!

" เมื่อคืนคุณทำอะไรกับผมไว้ลืมแล้วหรือยังครับคุณแจจุง!! "

นั่นไง จริงๆด้วย นี่อุส่าห์หนีหลบมาที่รถแล้วนะ

" เอ่อ...ก็ พี่ชายคุณไม่ยอมปล่อยผมไปนี่ครับ
ให้ผมทำยังไงล่ะ "

" งั้นหรอ? แล้ว...ทำไมคุณถึงทำงานที่นี้ได้ล่ะ "

" อ้อ ผมกับคุณจุซูเรารู้จักกันน่ะครับ เค้าเลยชวนผมมาทำงานที่นี่ "

" แล้วทำไมต่องทำงานกลางคืนนั่นด้วยล่ะ งานที่นี่ก็ดีอยู่แล้วนี่!! "

แล้วจะมายุ่งเรื่องของผมทำไมล่ะครับ คุณชางมิน!! เออ! ยุนโฮมันห่วงน้องนี่นา.....

" ผมก็ไม่ได้อยากทำงานนั้นนะครับ แต่มันจำเป็นจริงๆ "

ผมเดินไปซบอกชางมินแล้วเอวเค้าอย่างออดอ้อน เตออย่างนี้ก็เสร็จทุกรายนั่นแหละ ผมจะทำให้ไอ้ยุนโฮมันแค้นสุดๆไปเลยคอยดู!!

" มีเหตุจำเป็นหรอครับ "

เสียงชางมินอ่อนโยนมากเลย ฮ่าๆเยื่อติดกับแล้วล่ะ

" ครับ พ่อผมเค้าเป็นหนี้การพนัน เลยเอาผมไม่ขายที่นั่นเพื่อเอาเงินไปใช้หนี้ ผมเลยต้องทำงานที่นั้นหาเงินใช้หนี้เพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระน่ะครับ ฮึก...! "

ผมพูดไปร้องไห้ไป ตอแหลอีกแล้วผม เอ้าผมต้องเอาตัวรอดนี่ครับ อีกอย่างนี่ก็เป็นวิธีการที่หลอกเงินอีกฝ่ายได้ด้วย ได้แกล้งยุนโฮด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลย คิ้มจะตาย

" เป็นหนี้เท่าไหร่ครับ เดี๋ยวผมช่วย "

" ไม่ครับ ไม่ต้องหรอก ผมไม่เป็นไร ฮึก.. "

" แต่... "

ผมเลื่อนใบหน้าไปประจูบที่ริมฝีปากชางมินให้หยุดพูด มันกลยุทครับ ขืนรีบเอาเงินตอนนี้ไม่ดีนักหรอก หบยอกทั้งทีต้องเนียนๆหน่อย

" ไม่เป็นไรจริงๆครับ อย่ามาเดือดร้อนเพราะผมเลยนะฮะ "

" แน่ใจนะครับ "

" ฮะ...ผมทนได้ "

ผมแสร้งก้มหน้าลงอย่าน่าสงสาร ชางมินใช้มือมาเชยคางผมขึ้นแล้วจูบผมแผ่วเบา ลิ้นร้อนๆเริ่มเข้ามาสำรวจโพรงปากของผม ซึ่งผมก็ยินยอมแต่โดยดีพลางส่งลิ้นตัวเองเข้าไปสัมผัสของอีกฝ่าย รุกเร้ากันอย่างดูดดื่น

" เกินไปหน่อยมั้ย? "

" อ่ะอ่าวพี่นี่เอง "

เราทั้งคู่หันไปมองยุนโฮที่เข้ามาขัดจังหวะของเรา กำลังเคลิ้มได้ที่เลยให้ตายสิ ชอบมาขัดตลอดเลย!!

" ไม่กลัวคนอื่นเค้าจะเห็นกันบ้างหรือไง "

โหย..ทีมีอะไรกับผมเมื่อวานไม่ยักจะกลัวนะ!!

" ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่พี่ "

" คู่หมั้นแกรู้น่ะเรื่องใหญ่แน่ "

" เอ่อ...! "

แหมๆมีคู่หมั้นแล้วหรอเนี่ย น่าเสียดายเหอๆ ยุนโฮมองผมตาขวางเลย คิดว่ามองอย่างนั้นแล้วกลัวตายอะ!!

" ว่าแต่พี่เหอะ เมื่อคืนเอาของผมไปไม่ยอมคืนเลยนะ!! "

" โทษที เผลินไปหน่อยเลยลืม "

ลืมบ้าอะไรล่ะ!! จงใจชัดๆเลยไอ้...!!!

" งั้นพี่น้องคุยกันไปนะครับ ผมขอตัว "

ผมไม่ฟังเสียงเรียกแล้วเดินดุ่ยๆต่อไปก็มันรำคานนี่ เถียงอะไรกันอยู่ได้ แต่ก็แอบสะใจกับท่าทียุนโฮเหมือนกันนะนั่น แหม..ท่าจะรักน้องมาก หวงอย่างกับอะไรดี ทั้งๆที่น้องก็โตจนไม่รู้จะโตยังไงล่ะ เฮ้อะ!

" ผมบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับน้องผม! "

นี่ผมลืมล๊อคห้องอีกแล้วหรอเนี่ย เฮ้อ... ยุนโฮเข้ามาก็โวยวายจนผมต้องลุกขึ้นจากโซฟาแล้วนั่งมองมองร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามาทางผม น่าเบื่อ...ก็ผมง่วงมากแล้วนี่ ได้นอนไปไม่ถึงสามชั่วโมงเลย

" ผมว่าคุณต้องบอกน้องคุณมากกว่านะ "

" แล้วไง ถ้านายไม่ยุ่งกับน้องฉัน น้องฉันก็คงถอยไปเอง "

" หรอครับ? เผอินผมไม่เคยเป็นฝ่ายถอยซะด้วยสิ "

ยุนโฮกำหมัดแน่นเมื่อเจอผมยั่วโมโห อันที่จริง...ผมแค่พูดตามความจริงเท่านั้นนะ ไม่ได้ยั่วโมโหซักหน่อย ผมเบือนหน้าหนีจากยุนโฮแล้วหยิบเบียร์ขึ้นมาดื่ม ผมค่อนข้างติดน่ะครับ ดื่มก่อนนอนทุกวัน

" โอ้ย...! "

" เก่งนักนะ...เรื่องยั่วเนี่ย "

ยุนโฮพลักผมให้นอนราบกับโซฟาอย่างแรง แบบนี้ชักไม่ดีแหะ!

" อ่าหะ ก็งานผมต้องยั่วเก่งๆลูกค้าหน้าโง่จะได้ติดไงล่ะครับ "

" ฮึ้ย! ยังงี้นายก็ว่าน้องฉันที่ติดนายอยู่ใช่มั้ย!! "

" คุณก็หนึ่งในนั้นนะครับ "

" หลงตัวเองไปหน่อยหรือเปล่าที่ว่าฉันติดนาย "

" ถ้าไม่ติด แล้วจะตามผมทำไมนักหนาล่ะครับ "

" ฉันไม่อยากยุ่งกับผู้ชายร่านๆอย่างนายหรอกนักหรอกนะ ถ้านายไม่ได้กำลังจุ้นจ้านกับน้องฉันอยู่!!! "

" หวงน้อง หรือหวงผมครับ? "

ผมตอบกลับด้วยสีหน้าที่ท้าทายอารมณ์ร่างสูงมากเลยทีเดียว แม้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ผมจะเป็นรอง แต่ผมไม่ชอบยอมใครไม่ว่าจะเรื่องอะไรทั้งนั้น

" ฉันบอกแล้วไง...อย่าหลงตัวเอง! "

" อื้อ.....!!! "

เจ้าบ้ายุนโฮประกบปากผมด้วยปากของเค้าแล้วแทรกลิ้นเข้ามา ผมพยายามดิ้นรนขัดขืนเพราะยังเพลียและเราก็ทะเลาะกันอยู่ ถ้าผมยอมผมก็แพ้สิ!!!!

" อึกอื้ออออออ "

ยุนโฮล่วงเข้าไปในกางเกงสเล๊คสีดำของผมแล้วตะปบส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวทันที รุกกันแบบนี้ผมจะเอาอะไรสู้ล่ะ ก็อารมณ์ผมกระเจิงไปแล้วนี่

" อ่าห์...เสียงจังอื้อออ "

" นายมันน่ารังเกียจสิ้นดี! "

" แล้วเอากับผมทำไมล่ะครับ "

" ................. "

" อื้อออ ตะตอบผมไม่ได้อยู่ดี "

" เฮ้อะ! นายก็แค่ที่ระบายความใคร่ไง ถึงน่ารังเกียจ...แต่ก็ลีลาดีใช่เล่น "

แล้วยุนโฮกเลิกเสื้อร่างบางขึ้น ตามด้วยการลงลิ้นที่ยอดอกสีช่ำ ทำเอาร่างบางที่อารมณ์กระเจิดกระเจิงไปแล้วดิ้นเร่า มือไม้ปัดป่ายไปทั่วเพราะเสียวกระสัน ก่อนจะเกาะเกี่ยวแผ่นหลังกว้างเอาไว้แล้วจิกลงไปอย่างต้องการระบายอารมณ์

" แฮ่กๆอื้ออออ ผมเสียงจังเลยอ่าห์.... "

" หึ!! "

" อึก!!!! เจ็บๆๆๆๆ โอ้ย...! "

สูงต้องการสั่งสอนร่างบาง จึงสอดใส่กายแกร่งเข้าไปอย่างไม่ทำการเบิกทางหรือชโลมเจลหล่อลื่นเลยแม้แต่นิด ร่างบางดิ้นพล่านเพราะเจ็บปวดกับความคับแน่นที่ใส่เข้ามาสดๆ ขนาดชโลมเจลและเบิกทางยังแน่นเลย แต่นี้เล่นเข้ามาทั้งอย่างนี้ เลือดตกแน่ๆเลย

ร่างสูงแช่ค้างซักพักก็เริ่มขยับสะโพกเนิบนาบเชื่องช้าอย่างต้องการแกล้งร่างบางให้คลั่ง

" อื้อออเร็วๆหน่อยสิ อ่ะ เร็วหน่อยน้าฮะ "

ร่างบางต้องขอร้องร่างสูงให้เพิ่มแรงกระแทก เพราะช้าๆแบบนี้มันทรมานเกินไป อารมณ์ที่มีอยู่ตอนนี้มันต้องการที่จะไปต่อให้สุด ไม่ใช่ย่ำอยู่กับที่แบบนี้

ร่างสูงมองดูร่างบางที่หน้าขึ้นสีระเรื่อยอย่างเซ็กส์ซี่ เรียวปากบางหอบใจเข้าออกหนักๆ ดวงตาหวานปลือปรอยพร้อมคิ้วที่ขมวดเข้าหากันอย่างขัดในอารมณ์

" อ๊าาาาาาาสะสะเสียวอื้อผมเสียวววอึก....! อื้ออออออออ "

ร่างสูงของยุนโฮมองใบหน้านั่นแล้วก็มั่นใส้ อัดเข้าใส่อย่างไม่ยั้งจนร่างบางที่ไม่ทันตั้งตัวร้องลั่นและกระตุกเกร็งฉีดน้ำคาวออกมาเปรอะแถวหน้าท้องตนเองและมีบางส่วนกระเด็นมาเปื้อนที่อกขาว แม้จะไม่ได้แตะต้องแกนกายเลยแม้แต่นิด

ร่างบางที่สุขสมไปแล้วก็ยังคงหยุดเสียงครางไม่ได้เมื่อยุนโฮยังคงใส่เข้ามาในจังกระชั้นถี่ และดูเหมือนว่าจะถี่ระรัวขึ้นทุกที จนแจจุงร้องครางเสียงแหบและกระตุกถี่ๆเพราะความเสียวมันมีมากมายเหลือเกิน ไม่ไหวๆ

" ไม่ไหวแล้วอื้ออออพะพอเถอะอ่าาาผมเสียวอ๊ะๆๆๆอื้อออออ "

ร่างบางกัดปากตัวเองแน่นเมื่อร่างสูงฉีดของเหลวอุ่นๆเข้ามาในร่างกายตนเอง และนั้นก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ร่างบางได้สุขสมในกามาอีกครั้ง ก่อนจะหลับเพราะร่างกายอ่อนเพลียเกินไป

" เฮ้อะ...! เสร็จแล้วก็หลับ สบายจริงๆนะนายเนี่ย..... "

ยุนโฮพูดลอยออกไป ก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วจากไปทั้งๆอย่างนั้น..........

" โอ้ย.....ไอ้บ้าเอ้ย! "

นี่ผมหลับทั้งสภาพอย่างเนี่ยนะ คาโซฟา  เสื้อผ้ากระจัดกระจาย นี่มันขนาดนี้เลยหรอเนี่ย! และอีกอย่างผมเจ็บด้านหลังจัง

" น้าน...เลือดออกจริงๆด้วย! "

ผมลองเอามือไปแตะๆดูมีเลือดแห้งอยู่และเจ็บอยู่ด้วยอ่ะ โอ้ยๆๆๆ!!! ไอ้บ้า!!!! ฮึ้ย! ตื่นมาก็ต้องหงุดหงิดเจ็บตัวอีก..จะบ้าตาย

ผมลากสังขาลตัวเองเข้าห้องน้ำทั้งเปือยๆนี่ล่ะ ไม่นานกับการชำระร่างกายตัวเอง ผมก็พร้อมสำหรับการทำงานวันนี้แล้ว แม้ว่าด้านหลังยังเจ็บและเวลาเดินก็จะเสียดๆแต่ก็พอไหว ไม่เป็นไรมากเท่าไหร่

" ชางมินค้า...วันนี้สเตฟทำของโปรดชางมินมาด้วยล่ะ  "

เสียงหวานแหลมดังมาจากด้านหลังที่จอดรถผม ผมเลยหันไปมองดู ผู้หญิงใส่เสื้อสีฟ้าสดใส่เอวลอยและกระโปรงสีดำเอวสูงตามแฟชั่น กำลังถือถุงน่าจะถุงอาหารให้ชางมินดูตามด้วยการเกาะแขนออเซาะ สงสัยคงเป็นคู่มั่นล่ะมั้ง! ผมละจากทั้งคู่แล้วหันมาสนของที่รถ จริงๆเมื่อวานผมเอาเอกสารไปทำที่บ้านด้วยแต่เพราะยุนโฮเลยไม่ได้ทำเลย เซ็งจิต!

" สวัสดีครับคุณแจจุง เอกสารเพียบเลยนะครับ ผมช่วยนะ "

ผมส่งนิ้มให้ชางมินที่แสดงน้ำใจออกมา แต่ไอ้คนข้างๆเนี่ยคงอยากขย้ำคอผมล่ะมั้งนั่น

" อ่า...สวัสดีครับ แล้วก็...ขอบคุณนะครับแต่ไม่เป็นไรดีกว่า ผมถือไหว "

" แน่ใจนะครับ? "

" ครับ....อ่ะ! "

" นั่นไง! แล้วบอกไหว คุณเนี่ยดื้อจังเลยนะครับ "

ผมแกล้งทำเอกสารหล่นพื้นกระจาย...ชามมินก็วิ่งมาโดยทิ้งผู้หญิงคนนั้นเพื่อดูผมอย่างเร็วเลย ฮี่ๆ ผมหันไปส่งยิ้มให้ร่างอรชรนั่น เธอโกรธหน้าดำหน้าแดงเลยล่ะครับ หุๆ

" อ่าขอบคุณครับ "

" ป่ะ..ผมเอาไปส่งดีกว่าขืนถือไปเองเดี๋ยวก็อย่างเมื่อกี้อีก "

" แต่.... "

ผมพูดแต่แล้วหันไปทางหญิงสาวที่ปรับสีหน้าได้อย่างเร็วเมื่อชางมินหันมา

" สเตฟานี่เดี๋ยวไปรอผมที่ห้องนะ "

" สเตฟไปด้วยสิค้า... "

" อย่าดื้อหน่า! "

ผมมองชางมินที่ดูหงุดหงิดตอนที่หันไปพูดสเตฟานี่ใช่ป่ะ ชื่อนี้ป่ะ? เรียกยากจริงๆชื่อเนี่ย!!!

" ชางมิน.... "

" ไปครับแจจุง "

แล้วก็หันมาพูดจาอ่อนโยนกับผม เปลี่ยนอารมณ์เร็วดีจัง ผมหันกลับไปส่งยิ้มหยันใส่อีกฝ่ายอย่างเหนือกว่า อิอิสนุกจังเลย

" ขอบคุณมากนะครับ "

ผมก้มหัวให้ชางมินพร้อมคำขอบคุณเมื่อเค้ามาส่งถึงห้อง ตอนนี้จุนซูไม่อยู่แหะ? ยังไม่มาหรือไปไหนหรือเปล่า

" เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ไหมครับ? "

" อะไรครับ? "

ผมเอียงคอถามอย่างน่ารัก แต่แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่อชางมินเชยคางผมเข้าไปรับจูบที่รุ่มร้อน แล้วเค้ายังดันผมไปที่โต๊ะพร้อมยกผมวางไว้บนโต๊ะด้วย

" อื้อออออ่าาาอื้มมมม "

มือหนาบีบเค้นสะโพกของผมที่ยังเจ็บๆอยู่ แต่ไม่เป็นไรไฟรุกแล้วแบบนี้หยุดไม่ได้หรอก! ลิ้นร้อนลากต่ำลงไปที่ลำคอมืออีกข้างก็ปลดกระดุมเสื้อเชิตของผม

" อื้มมม ชะชางมิน "

ผมคลางเรียงชื่อเค้าอย่างต้อการ แล้วเค้าจัดให้ผมทันทีด้วยการจู่โจมยอดอกที่ลอยเด่นอยู่ ลิ้นโรมรันจนผมต้องสะดุ้งเฮืกๆแอ่นอกรับและกดหัวเค้าไว้

" อ้าา เสียวจังชางมิน..... "

" กรี๊ดดดดดดด!!!!!!!!! "
เสียงกรี๊ดแหลมปรี๊ดของสเตฟานี่ ทำเอาทั้งผมและชางมินสะดุ้งเฮือกแล้วหันไปมองที่ต้นเสียง

" นี่มันอะไรกันคะชางมิน!!!! "

" ถามดีๆไม่เป็นหรือไง ทำไมต้องตะคอก!!! "

" อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะ!!!! "

ชางมินเมินผู้หญิงคนนั้นแล้วหันมาจัดเสื้อที่หลุดหลุ่ยให้ผม ผมปัดมือเค้าออกแล้ววิ่งหนีออกไปด้านนอกโดยใช่มือจับสาบเสื้อเอาไว้ ชางมินคงงงแน่ๆ แต่ผมทำแบบนี้ล่ะดีสุด เหมือนผู้เสียหายดี ผมเดินเข้ามาที่รถแล้วแต่งตัว แอบหงุดหงิดนะ เพราะอารมณ์ค้าง.... 

" สร้างเรื่องจนได้!! "

ใครอีกฟร้ะ!! น่ะ!ไอ้ยุนโฮ!!!

" เรื่องของผม!! "

" มันจะเป็นเรื่องของนายแน่ ถ้าน้องฉันไม่ได้เกี่ยวด้วย "

" น้องๆ น่าเบื่อ.... "

" ระวังจะปากดีไม่ออก "

" ครับจะระวัง! อื้อออ!! "

โอ้ยๆ นี่อะไรเนี่ยเอะอะจูบ!! ผมดิ้นรนออกจากยุนโฮที่จู่ๆก็กระชากแขนผมแล้วก็กดจูบลงมาซะแรงเลย

" อื๊ออออ!!! "

ผมเริ่มทุบอกร่างสูงเพราะเริ่มหายไม่ออกเสียแล้ว แต่ทุบยังไงสะทกสะท้านเลยแม้แต่นิด

" โอ้ย!!! "

" แฮ่กๆ โอ้ยไปอดอยากมาจากไหนวะฮะ!!!! "

ผมกัดลิ้นยุนโฮอย่างจัง จนเค้าต้องยอมถอนจูบออก

" หึๆ เคลิ้มแล้วแท้ๆ ทำไมทำแบบนี้ล่ะครับ "

ยุนโฮพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย จนผมอารมณ์ปรี๊ดเลย...! ทำไงๆทำไงดีวะ!!! โมโหแม่ง!! อ๊ากกกกกกก

" ฝากไว้ก่อนเหอะ!!!! โว้ย! "

" ฮ่าๆรีบมา'เอา'นะครับ "

ผมรีบเดินกระทืบเท้าปึงปังออกมาทันที หงุดหงิดๆ ทำไงดีวะเนี่ยอยากเอาคืนชิบ!! อ๊ากกกกกก!!!!!!

" อะ? คุณจุนซู...มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ? "

" อ่อ ผมเพิ่งมาน่ะวันนี้ตื่นสาย แฮ่ๆ "

จุนซูหัวเราะแฮ่ๆแล้วส่งยิ้มหวานๆมาให้ ผมจึงยิ้มตอบแล้วรีบไปเคลียงานต่อ เห็นว่าช่วงบ่ายจะมีประชุมบอร์ดผู้บริหารด้วย ยังงี้ผมต้องปั่นงานหัวปั่นเลยสิเนี่ย ผมทำงานไปก็คิดถึงเรื่องยุนโฮไปด้วย อยากเอาคืนอะ! แต่นึกไม่ออกเลยว่าจะเอาคืนยังไงดี เพราะเจ้านั่นไม่ได้ดูหัวอ่อนเหมือนชางมิน แต่กลับดูร้ายใช่เล่นเลยอะ เฮ้อ...

' ก๊อกๆ...แกร๊ก! '

ผมหันไปดูที่ประตู มองผู้มาใหม่ที่มาเยือน...จุนซู ยูชอนน่ะ เค้าถือของอะไรมาเต็มเลย ส่วนจุนซูก็มองอีกฝ่ายอย่างเขินๆ อะไรๆกันอยู่สินะ

" ไม่เห็นต้องเหนื่อยเอาอาหารมาให้ผมเลย "

" ไม่ได้ เมื่อเช้าคุณยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะ! "

" แต่...คุณก็มีงานนี่นา....... "

" การดูแลคุณให้ดีที่สุด ก็คืองานของผมเหมือนกันครับ "

อึก!!! แทบอ้วก! เลี่ยนไปแล้วโอ้ย! น่ะจุนซูบิดปากกาแก้เขินจนปากกาด้ามเงินที่มีราคาแทบหักเป็นสองท่อนอยู่ล่ะ

" บ้า!! พูดอะไรอายแจจุงบ้างสิ! "

" ไม่เห็นต้องอายเลย เนอะคุณแจจุง "

" ครับ  "

ใช่ไม่ต้องอาย แต่กระผมจะอ้วกล่ะครับท่าน! แล้วยูชอนก็ทำเรื่องน่าอายอีก เมื่อเค้าก้มลงไปจูบปากของจุนซู 0.0 อันนี่อายบ้างก็ดี!! จุนซูดิ้นนิดๆก็เคลิ้มไป....เวรกรรม! แล้วมือไม้ยูชอนก็ไม่อยู่อยู่สุก ผมเลยเดินออกจากห้องไปเงียบๆที่สุดเท่าที่จะเงียบได้ จะบ้าตายเล่นกันอย่างนี้เลย อายกันบ้างก็ดี..!

" เป็นไรครับ คิ้วผูกโบว์แล้วนั่น "

" อ่า...คุณชางมิน คือเครียดๆเรื่องงานนิดหน่อยครับ "

" อ่อ อย่าเครียดมากสิครับ เดี๋ยวไม่สวยน้า.... "

" ผมเป็นผู้ชายนะครับ ต้องหล่อสิ! "

" สำหรับผมแจจุงที่สุดเลยครับ "

" >\\\\< "

ต้องแกล้งเขินอีก ทั้งๆที่จะแหวะอยู่แล้ว คือชมกันผมไม่ได้อะไรนะครับ แต่ไอ้ประโยคสุดท้ายมัน....แหวะสุดๆเลยอะ

" ดื่มน้ำอะไรเย็นๆแก้เครียดมั้ยครับ "

" ก็ดีครับ "

แล้วชางมินก็ไปหาน้ำมาให้ผม ที่ยืนรออยู่เลยหน้าห้องจุนซูมาไม่มากนัก เพิ่งสังเกตุเหมือนกันนะครับ ว่าผู้บริหารระดับสูงของที่นี่ อยู่ชั้นเดียวกันหมดเลย แล้วชั้นนี้ก็ไม่ค่อยมีพนักงานด้วยละครับ เหมือนต้องการความเป็นส่วนตัวมากที่สุด

" นี่ครับ "

" ขอบคุณมากนะครับ "

" เรื่อง...เมื่อเช้าคุณไม่เป็นอะไรนะครับ? "

" ไม่หรอกครับ อีกอย่างผมว่าคุณต้องห่วงคนรักของคุณมากกว่าผม "

" เจ้านั้นไม่เป็นไรหรอกครับ "

" แน่ใจได้ไงครับ ผู้หญิงน่ะอ่อนไหวง่ายนะครับ "

" แล้วไงละครับ? "

" ก็ถ้าเค้ารับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้แล้วขอเลิกกับคุณล่ะ "

" ก็เรื่องของเค้าสิครับ "

" ไม่เป็นห่วงเธอเลยหรือไงครับ? "

ผมหันไปถามซึ่งชางมินก็ยิ้มน้อยๆ นี่ผมแอบสงสารสเตฟนะเนี่ย ที่โดนชางมินเมิน...อะไรของเค้า

" ไม่เห็นต้องห่วงเลยนี่ครับ อยากเลิกก็เลิกไป ดีซะอีก...ผมจะได้.... "

" ชางมิน! "

อะไอ้ตัวขัดจังหวะ!!!! ยุนโฮเดินเข้ามาทางพวกเราสองคน พลางจ้องหน้าผมเขม่งเลย ผมเลยค่อยๆขยับใกล้ชางมินอีก ห่วงน้องนัก!!

" ไงครับพี่? "

" แอบมาสวีทกันหรือไง! "

" เปล่านี่ฮะ แจจุงเค้าเครียดเรื่องงานน่ะครับ "

" เครียดนักก็เลิกทำงานนี่ แล้วกลับไปขายตัวอย่างเดิมสิป่ะ!!! "

" ฮึก....! "

ผมเอามือขึ้นมาปิดหน้าตาน้ำตานองหลังจากที่ยุนโฮพูดออกมาแบบนั้น มันจี๊ดๆแต่ก็ไม่เท่าไหร่ครับ ที่เหลือก็แค่เฟค!

" พี่ครับ ไม่พูดแรงไปหน่อยหรือไง!!! "

" ......... "

สายตาเค้าจับผิดผมอยู่ครับ ก็คราวที่แล้วผมก็แกล้งร้องไห้ตอนเรื่องของเจสมารอบนึง รอบนี้คงระแวง เฮ้อะ!เคี้ยวยากจริงๆคนนี้! ชางมินดึงผมเข้าไปกอดแล้วลูบหัวผมเชิงปลอบเบาๆ

" พี่นี่ใจร้ายจังนะครับ คุณแจจุงเค้าไม่ได้อยากทำซักหน่อย เค้าก็แค่มีเหตุจำเป็นเท่านั้นเอง!!!! "

ชางมินเริ่มขึ้นเสียงใส่พี่ชายตนเอง ยื่นอกออกมาปกป้องผมได้อย่างน่าชื่นชมเหลือเกิน

" ระวังจะโดนมันหลอก!! "

" พี่อะมองเค้าในแง่ร้ายเอง!! "

" มึงเชื่อมันมากกว่าพี่มึงอีกหรอเนี่ย?!!! "

" ครับ! พี่พูดจาไม่ดีกับเค้าแบบนี้ ไม่คิดถึงความรู้สึกเค้าเลย แล้วจะให้ผมคิดว่าไงล่ะครับ!!!! "

ว้าวววว แมนแต่ยุนโฮเตือนถูกแล้วน้าน้องหนู

" งั้นก็เรื่องของแกเถอะ แต่ระวังไว้เหอะ!! "

คำพูดที่ฟังเหมทอนเตือนน้องตัวเองนั้น มันคือคำเตือนที่ส่งมาให้ผมต่างหาก แต่ผมบอกแล้วว่าผมไม่เคยต้องเป็นฝ่ายถอย เพราะฉนั้นครั้งนี้ผมก็ไม่คิดเป็นฝ่ายถอยเช่นกัน ผมยังคงแสร้งร้องไห้อยู่ในอ้อมอกชางมิน

" ไม่เป็นไรนะครับ พี่ผมเค้าปากร้ายไปหน่อย "

" ฮะ...ผมไม่เป็นไรหรอก เพราะที่เค้าว่าก็ถูกของเค้า ผมก็แค่...อื้อออ "

ผมสบเข้ากับแววตาที่ดูจะเป็นห่วงผมเสียเหลือเกินของชางมิน ก่อนจะค่อนหลับตาลงแล้วแลกลิ้นกันอย่างละมุน

" ฮ้าา... "

" ผมรู้คุณจะพูดอะไร แต่ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย
เพราะงั้นอย่าบั่นทรตัวเองสิครับ "

" ฮะ "

ผมพยักหน้ารับ หึๆคะแนนสงสารท้วมท้นเลย ฮิ้ววว ขอบคุณน้ายุนโฮ เพราะนายแท้ๆเลย ฮิๆ

ชางมินมาส่งผมที่ห้องทำงานของจุนซู โดยเดินจับมือผมมาตลอด และก่อยเข้าไปผมต้องเคาะประตูก่อนยังไม่อยากดูหนังสดอะ พอเปิดประตูเข้าไปทั้งจุนซูและยูชอนต่างรีบแต่งตัวกันยกใหญ่ เสื้อผ้าหลุดหลุ่ยแบบนี้....

" เฮ้ๆ ที่นี่เลยหรอ ไม่ดีมั้งครับ!! "

" หุบปากไปเลย ป่ะเราไปทำงานกันดีกว่า "

แล้วยูชอนก็ลากคอชางมินออกไป ทิ้งให้จุนซูอายหน้าดำหน้าแดงจนแทบมุดโต๊ะหนีหน้าผมอยู่แล้ว ผมเลยทำเป็นไม่สนใจและเดินไปทำงานบ้าง เพราะกลัวเค้าจะอายม้วนมากกว่านี้

" มึงใช่มั้ยที่มายุ่งกับคู่มั่นน้องฉัน!!!! "

ผมหันทางต้นเสียงที่ดูจะคุ้นๆหูอยู่บ้าง ซึ่งตอนนี้ผมกำลังจะไขกุญแจรถเพื่อกลับบ้าน ลานจอดรถอีกล่ะ? ปัญหาหรือเรื่องชอบมาเกิดที่นี่เนอะ... ( มันสะดวก...) เจสสิก้าน่ะเอง แต่...เดี๋ยวนะน้อง? น้องไหน เผอินยุ่งเยอะน่ะเลยจำไม่ค่อยจะได้เท่าไหร่ ว่าของใครเป็นของใคร

" พูดไม่เพราะเลยนะครับ "

" กับมึงอะ ฉันไม่จำเป็นต้องพูดเพราะๆหรอก ไอ้เกย์!!! "

" เกย์แล้วไง... "

" สกปรกไง!!! "

" ฮ่าๆ!!!!! "

" หัวเราะอะไรห้ะ!!!!!!!!!! "

เสียงเธอตวาดแวดๆจนแสบแก้วหูเลยล่ะ แถมเวลาเธอโกรธอย่างนี้แล้วดูน่าเกลียดพิลึก

" ก็....ไอที่คุณว่าผมเนี่ย........มันดูตลกไงล่ะครับ คุณว่าผมสกปรกแต่ผู้ชายของคุณน่ะเค้าเป็นคนมาหาผมเองนี่ครับ โทษผมได้หรอ??? "

" กรี๊ดดดดดดดดดดด "

ผมรีบเอามือมาอุดหูตัวเองทันทีโอ้ย! จะกรี๊ดอะไรวะเสียงปรี๊ดหูสะเทือนเลย แต่ก็สะใจดีนะครับเหมือนเอาน้ำร้อนราดใส่สุนัขเลย ฮ่าๆ ผมยืนกอดอกมองอย่างเหนือกว่า...เฮ้อะ

" เป็นผู้หญิงแท้ๆแต่ดันจับผู้ชายเอาไว้ไม่อยู่ เฮ้อะ....! "

" ฉันไม่เชื่อแกหรอก ถ้าแกไม่ยั่วยุนโฮและชางมินคงไม่หลงไปกับมารยาของแกหรอ!!! "

เจสิก้าเดินมาพลักผม ตัวเล็กกว่าผมอีกอวดเก่ง! แต่....?ผมไม่ตอบโต้หรอก แรงผมเยอะกว่าขืนทำเธอเป็นรอยก็เข้าทางเธอกันพอดีน่ะสิ!!

" พวกคุณก็หัดใช้มารยาที่มียื้อเค้าทั้งคู่กลับไปสิ ทำได้ไหมล่า.. "

"ต่อให้ฉันอยู่เฉยๆ เค้าก็ต้องกลับมาหาฉันแน่ๆ นายมันก็แค่ที่ระบายความใคร่!!!! "

" ที่ผมต้องรับหน้าที่นี้เพราะคุณไม่สามารถตอบสนองพวกเค้าไม่ได้ไม่ใช่หรอครับ? "

' เพี้ยะ!!!! '

" ทุเรศ!! "

เป็นไปได้ด้วยดี หึหึเดี๋ยวก็รู้ว่าเค้าจะหันเหไปทางไหน....เมื่อผนของพวกเธอผมเป็นคนดึงมาใช้เสียแล้ว ผมจึงยกยิ้มหยันไปให้เธอ

" ทำไมครับ รับความจริงไม่ได้เหรอว่าคุณน่ะ...ลีลาไม่ได้เรื่องจนเค้าต้องมาหาเกย์อย่างผมนี่ไงครับ!!! "

" กรี๊ดๆๆๆๆๆ!!!!! "

" โอ้ย! กรี๊ดหาติ๊ด!หรอวะ!!!! "

ผมหงุดหงิดกับเสียงแหลมปรี๊ดของเธอก็อดไม่ไหวเลยตะคอกออกไปบ้าง เธอมองหน้าอย่างโกรธแค้นแล้วเอาของแถวนั้นปาใส่ผมอย่างไม่ยั้งเลย ผมกะจะเดินเข้าไปหยุดเธอแต่...ยุนโฮ! หึๆ

" ผมเจ็บนะครับ....! "

" มึงมันตอแหล...!!! อ้ะยะยุนโฮ!!! "

ชิ่งดีกว่า....ผมทำเป็นหลบสายตายุนโฮแล้วรีบขึ้นรถแล้วออกตัวไปทันที ก็แบบนี้เหมือนผู้โดนกระทำดีครับ อยู่เถียงไม่ดีหรอกผมเป็นผู้ชาย วัดกันอย่างนี้ยังไงซะผู้หญิงก็ต้องได้เปรียบอยู่ดี แต่ถ้าเดาไม่ผิด....คืนนี้ยุนโฮตามมาแน่ๆ!

*********************************************************