ทาส 4

" แบล๊คจ๋า~~~~ "

" หืม....? "

" ของเล่นเค้าล่ะ? "

" ข้างบน "

" ไปเล่นกับเค้ามั้ย? "

" ไม่ล่ะ อยากอ่านหนังสือต่อ "

" ก็ได้ จุ๊บ! เค้าไปเล่นก่อนน้า~~ "

พูดไปใครจะเชื่อ...นี่น้องผมมันอายุเป็นพันๆปีแล้วนะ ดู...ทำตัวเป็นเด็กน้อยไปได้ เฮ้ออออ

หลังจากมาถึงโลกมนุษย์พวกผมก็ต้องหาที่อยู่ และมาเจอที่นี้เข้าพอดี มันสวยใช้ได้เลย ปรับแต่งนิดหน่อยก็เข้าอยู่ และสวมรอยแทนเจ้าของเก่าที่เป็นเจ้าของคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น ไวท์สนุกสนานกับการไปที่คาสิโน และหาของเล่นใหม่ๆมาเสมอ

หนุ่มน้อยนี่เป็นอีกหนึ่งที่เจ้าตัวเค้าต้องการตั้งแต่มาโลกมามนุษย์เลย ไวท์ก็เลยใช้อุบายนิดหน่อยเพื่อให้ได้มา

ผมกับไวท์ต่างกัน แทบจะสิ้นเชิง ถึงแม้ว่าน่าตาเราจะเหมือนกันก็ตาม ไวท์ถนัดที่สุดในการล่อลวงด้วยกลอุบายอย่างแยบยล ส่วนผมมีพลังมหาศาล ซึ่งมีมากกว่าไวท์เกือบร้อยเท่าเลยทีเดียว

ถึงพละกำลังจะต่างกัน แต่ถ้าเราสองคนร่วมมือทำอะไรล่ะก็ไม่เคยพลาด! ไวท์มีสมองเป็นเลิศ ส่วนผมก็มีพลังมากอย่างหาใครเทียบได้ยาก รวมกันจึงสมดุลที่สุด

ตอนนี้เจ้าไวท์คงสนุกกับของเล่นชิ้นนั้นอยู่แน่ๆ แต่ผมไม่ค่อนสนในเรื่องพวกนี้นัก จึงได้แต่นั่งอ่านหนังสือต่อไป

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

พวกมันเอาผมขึ้นมาขังไว้ในห้องๆหนึ่ง มันกว้างมาก มีเครื่องอำนวยความสะดาวครบครัน จะไม่สะดวกก็ตรงที่...มันเล่นล่ามโซ่ผมไว้เนี่ยสิ!!

ล่ามที่ข้อเท้าไว้กับเตียง แถมยังเอามือผมไพร่หลังและใส่กุญแจมือเอาไว้อีก ตายๆ แค่ล่ามเท้ากูก็ไม่รอดล่ะ นี่ยังไม่พอนะ! มันยังเอาผ้าสีดำมาปิดตาปิดปากผมเอาไว้อีก!!

แม่ง!!....ฆ่ากูเถอะ!!

" RrrrRrrr!!! "

เสียงมือถือแผดร้องลั่นห้อง เอ่อ...มือถืออยู่ไหนวะ? ผมพยายามที่จะหาแม้มันจะโคตรลำบากเลยก็ตาม

' แอ๊ดดดด! '

มีคนมาแหะ! แน่นอนเสียงเปิดประตูชัดๆ ผมจึงหยุดควานหาโทรศัพท์ แล้วนั่งนิ่งๆ ไม่นานเสียงประตูก็ถูกปิดลง แต่เอ...มีคนเข้ามาป่าวนา...หรืออกไปหว่า? โว้ย!!! เครียดเว้ย!!

" ไง...ซาโตชิ เจอกันอีกแล้วนะ "

ใครวะเสียงคุ้นๆ

" อ่า...สึจินี่แย่จริงๆเลย มาทำกับหนุ่มน้อยของฉันแบบนี้ได้ไง!! "

ใครเป็นหนุ่มน้อยของแกวะ!!!
แล้วผ้าปิดตาก็ถูกแกะออก ก่อนจะตามด้วยผ้าปิดปาก เอ๊ะ! ไม่เอาโซ่กับกุญแจมือออกไปด้วยเล่า ชิ!!!

" งาย~~~~ "

" ! "

" ดูทำหน้าสิ ฮิๆน่าร้าก.... "

" คุณเป็นใคร? "

" แหมๆ ดูเค้าใช้คำพูดสิ จำไวท์ไม่ได้แล้ว ที่ไปค้างบ้านซาโตชิวันนั้นน่ะ! "

" จำได้ แกไอ้โรคจิตแอบลวนลามผมแล้วหนี ชาตินี้ไม่มีทางลืมหรอก!! "

" หรอ...นี่ เค้าจะทำให้ซาโตชิลืมไม่ลงยันโลกหน้าเลยดีมั้ย? "

แล้วไวท์ก็พลักผมลงกับเตียงแล้วขึ้นคล่อมผมไว้ ผมจ้องหน้าคนชื่อไวท์นิ่ง ไอ้กลัวก็กลัวอะ แต่ไม่รู้จะทำยังไงดี

" ในใจนายว้าวุ่นจังเลย.... "

ไวท์มือข้างหนึ่งมาทาบอกผม พลันดวงตาสีนิลนั่นก็กลายเป็นสีทองทองประกาย!!! เฮ้ย!!คนแน่หรอวะ ตาเปลี่ยนสีได้ด้วยเร้อะ!!

ไวท์เผยรอยยิ่มเย็นมาให้ผม...ก่อนจะลดใบหน้าลงไม่สูดดมซอกคอผม มันจักจี๊นะเว้ย!

" อ่า.... "

เสียงครางผมหลุดออกไปอย่างไม่อาจห้าม เมื่อไวท์ดูดผิดคอผมแรงๆ มันเสียววูบวาบไปหมดเลย

และไม่ทันที่ผมจะรู้ตัว เสื้อผ้าผมก็ถูกฉีกขาดด้วยเล็บยาวแหลมคมราวกับแล็บของปีศาจ ตอนนี้ผมเริ่มหวาดกลัวแล้วล่ะ ในขณะที่ไวท์ดูสนุกสนานกับร่างกายของผมเสียเหลือเกิน

" ตกใจหรอ? โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัวนะ  "

ถึงไวท์จะพูดด้วยสีหน้าที่ยังคงยิ้มแย้ม แต่แววตากลับวาวโรจอย่างสนุก

นี่ชีวิตผมต้องเจอกับอะไรเนี่ย!!!
ไวท์ลากลิ้นสากต่ำลง และดูดขบกัดตามผิดกายผมจนช้ำไปหมด ผมพยายามดิ้นหนี แต่ก็เท่านั้น ไม่เป็นผลเลยซักนิด

" นี่..อย่าทำอะไรผมเลย.... "

" ไม่...ก็เค้าอยากทำนี่ เสียงครางแผ่วๆของซาโตชิน่ะ เพราะดี ไวท์ชอบ! "

" อื้อ...! แฮ่กๆ.... "

นี่ผมต้องมาใช้หนี้แทนพ่อแบบนี้หรอเนี่ย!! นี่มันนรกชัดๆ

" ไม่ใช่หรอก นรกน่ะมันไม่ใช่แค่นี้หรอกน้า.... "

ไวท์พูดโดยที่ยังสาละวนอยู่กับร่างกายผม นี่เข้ารู้ได้ไง? ว่าผมคิดอะไรอยู่!! เป็นปีศาจหรือไงวะ!!

" ก็....ไม่เคยบอกว่าเป็นมนุษย์นี่ "

" อึก...! อื้อออออ "

ไวท์เลื่อนมือไปกำส่วนนั้นของผม และขยับซะถี่ยิบ ผมที่ตั้งตัวไม่ทันก็ได้นอนเกร็งกันปากตัวเองแน่นจนปากผมห้อเลือด

"อื้อ...พอเถอะ อย่าทำผมเลย "

" ไม่อะ...ไวท์จะทำมากกว่านี้อีก! "ไวท์ลุกขึ้นก่อนจะเดินไปหยิบอะไรบางอย่างที่ลิ้นชักข้างเตียง ผมนอนหอบหายใจถี่รัว มองภาพตรงหน้าอย่างหวาดผวา

ในมือไวท์มีอุปกรณ์กลมๆสีแดง ซึ่งผมเดาไม่อยากนัก เพราะเคยเห็นมันในหนังเอวีบ่อยๆ จากที่พวกคันคุโร่เอามาให้ดู เซ็กส์ทอย!!

ไวท์เอาลูกกลมๆนั่นเข้าไปในปากตัวเองก่อนจะเอาจ่อไว้ที่รูหลังผม! เฮ้ย!!!

" ยะ...อย่านะ! โอ้ยยยย "

ไวท์มันยัดใส่เข้ามาในตัวผม แล้วใช้นิ้วดันมันเข้ามาลึกมาก มันรู้สึกเจ็บแปลบแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก

" เดี๋ยวสนุกแน่ๆ! "

" สนุกอยู่คนเดียวน่ะสิวะไอ้บ้า!!! "

ผมตะโกนใส่หน้าไวท์เสียงดันลั่นห้อง ซึ่งเจ้าตัวไม่สนใจเสียงผมเลยซักนิด เขาหยิบรีโมทคอนโทรขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม

" อ้ะ!! "

อยู่ๆไอ้ลูกกลมๆที่อยู่ในตัวผมก็สั่นขึ้นมา อา...เสียวจังแหะ ผมหลับตาแน่นและเริ่มกัดริมฝีปากตัวเองอีกครั้ง

" อ่า...!!!!!! "

เสียงครางหวานๆหลุดออกมาจากปากผมอีก เมื่อเจ้านั่นปรับระดับมันให้ถี่แรงขึ้น!! ผมปรือตาขึ้นมองหน้าไวท์ ที่ตอนนี่กำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนออกจากกาย

รอยยิ้มที่ส่งมาให้ผมมันอาจดูหวานน่ามอง แต่ดวงตากลับสนุกอย่างที่สุดที่เห็นอาการทุรนทุรายของผม

" ต้องการให้ผมช่วยมั้ย "

" อึก! ไม่!! "

" ว้า~~ นี่ๆมีผู้หญิงมากมายเลยน้า ที่ต้องการให้ผมช่วยน่ะ แต่กับนายนี่ผมอาสาเองเลยน้า... "

" ใครขอไม่ทราบ!!! "

" ฮึ! ปากดีจังเลย.... งั้นโดนแบบนี้จะปากดีกับผมได้ไหมน้า "

พูดเสร็จไวท์ก็หยิบขวดอะไรซักอน่างเล็กๆ ข้างในมีน้ำสีม่วงๆอยู่เต็มขวด

เขาใช้ปากดึงฝาขวดออก แล้วมืออีกข้างหนึ่งมาบีบปากของของผมเอาไว้ แล้วกรอกยานั่นใส่ปากผม รสชาติมันออกหวานๆ ปนขมนิดๆ พอแทยาหมดขวดไวท์ก็เอามือปิดปากผมไว้ ผมได้แต่มองหน้าไวท์ด้วยสายตาแข็งกร้าว

" กลืนมันลงไป!!! "

ผมันส่ายหน้าไปมา เรื่องไรจะยอม ยาพิษหรือเปล่าก็ไม่รู้

" บอก! ให้! กลืน!!!!!! "

ไวท์ตะคอกย้ำทีล่ะคำ อย่างดุดัน ดวงตาแปลเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานอย่างน่ากลัว

ผมกลืนยานั่นลงไปเพราะกลัวคนตรงหน้านี่มาก กลัว...จนน้ำตาคลอ

สีตาของไวท์กลับมาเป็นสีทองประกายอีกครั้งพร้อมรอยยิ้ม ปรายนิ้วที่มีเล็บแหลมคม ลามไล้จากลำคอลงมาที่หน้าอก วนไปมาที่ยอดอกก่อนจะต่ำลงไปอีก...

" อ้า..! อื้ออออ "

เขาหยุดนิ้วที่ปรายของส่วนนั้น แล้วกดมันเบาๆ ก่อนลูบขึ้นลงตามความยาว และไอ้ลูกกลมนั้นก็เสือกทำหน้าที่ของมันได้ดีเสียเหลือเกิน....

" อีกซักพัก...ซาโตชิต้องร้องเรียกหาผมอย่างแน่นอน.... "

" ไม่มีทาง!!!! อ้า...! "

ไวท์ปรับรีโมทคอนโทรให้แรงสุดก่อนจะเหวี่ยงมันทิ้งอย่างไม่สนใจ ตอนนี้ผมรู้สึกแปลกๆรอบๆข้าเริ่มเบลอ อุณหภูมิในร่างสูงขึ้น จนเหงื่อมากมายไหลซึม

ไอ้ของเล่นนั้นมันทำให้ผมทรมานใจแทบขาด เสียว...เหลือเกิน เริ่มปวดหนึบๆที่ส่วนนั้น แต่ก็ไม่อาจปลอดปล่อยได้ จึงได้แต่นอนดิ้นเร่าๆ และครางหวีดหวิว.....ในลำคอดเท่านั้น เพราะผมยังกัดปากตัวเองแน่น" ไง...ต้องการให้ผมช่วยหรือยางเอ่ย? "

ผมส่ายหน้าปฏิเสธ หลับตากัดปากให้แนบแน่นขึ้น เมื่อความต้องการที่มีมันเริ่มสูงขึ้นเป็นทวีคูณ

" หัวแข็งจริงๆเลยนะครับ เมื่อไม่ให้ผมช่วยก็ช่วยผมหน่อยนะ "

แล้วไวท์ก็ลุกขึ้นจากข้างเตียง เดินมาที่ผมแล้วขึ้นคล่อมช่วงหน้าอกผม ทำให้ไอ้นั่นจ่อตรงหน้าพอดี ผมรีบเบือนหนี แต่ก็ถูกมือเรียวจับเอาไว้พร้อมกับบีบคางผมแน่น

นี่มันแรงคนหรือเนี่ย...ผมเจ็บ เจ็บจนต้องระบายมันออกทางหยาดน้ำตา

เขาบีบผมให้อ้าปากก่อนจะดันเอาส่วนนั้นเข้ามาจนสุด! ผมแทบสำลัก และไอแคกๆในลำคอเท่านั้น เพราะมือเรียวกดหัวผมแน่น

แล้วเค้าก็ขยับเอาส่วนนั้นเข้าออกในปากผม ผมทรมานเหลือเกิน... ไอ้ยาบ้านั่นทำเอาผมแทบคลั่ง ผมต้องการอะไรหรือใครก็ได้ ช่วยผมที ผมไม่ไหวแล้ว.....

หนุ่มน้อยแลบเลียสิ่งนั้นที่อยู่ในปากอย่างต้องการ ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะปฏิเสธแค่ไหนก็ตาม เพราะฤทธิ์ยยาที่ทำให้เขาต้องเป็นอย่างนั้น ไวท์ครางอื้ออึงในคออย่างพอใจ

' ยาออกฤทธิ์แล้วสินะ! '

ไวท์คิดในใจก่อนจะเพิ่มความเร็วในการสอดใส่ในเข้าออกในโพรงปากร้อนเร็วขึ้น ตามแรงอารมณ์

คนตัวเล็กสั่นคลอนไปทั้งตัวเมื่อไวท์ทำแรงขึ้น แต่นั่นก็ทำร่างเล็กต้องการอีกคนมากขึ้นเช่นกัน

" อ่า.....! ใช้ได้เลยนี่นา.... "

ไวท์กระตุก พ่นของเหลวใส่ปากบางก่อนจะลงมาโอ้โลมคนตัวเล็กครั้ง แกล้งให้คนตัวเล็กต้องการเสียแทบคลั่ง

" ฮิๆ น่ารักจังซาโตชิเนี่ย "

" ชะ...ช่วยผมหน่อยสิ ผม...ไม่ไหวแล้ว~~ "

ร่างเล็กขอร้องอย่างน่าสงสาร และก็นะ ยาที่ใช้ค่อนข้างแรงเลยทีเดียว...หึ ไหนตอนแรกยังปากดีอยู่เลย อ่อนแอจริงๆนะเจ้ามนุษย์!!

ไวท์เอื้อมมือไปกุมแกนกายเล็กแล้วขยับถี่รัว พร้อมกับโลมเลียร่างกายซาโตชิไปด้วย นั่นยิ่งทำให้ซาโตชิ กรีดร้องอย่างเสียวซ่าน ดิ้นเร่าๆด้วยความทรมาน ก่อนจะกระตุกเกร็งรุนแรง น้ำข้นสีขาวขุ่นเปรอะมือร่างสูง

" มันเปื้อนแหนะ ทำความสะอาดให้หน่อยสิ "

ไวท์ยื่นมือที่เปรอะน้ำกามไปที่ริมฝีปากร่างบาง ที่ยังคงหอบถี่ ระคนเซี่ยวซ่านเพราะเจ้าลูกบอลนั่นยังคงทำงานอยู่ แต่เมื่อไวท์ยื่นมือมา

ร่างบางก็เลียทำความสะอาดเสียทั่ว ลิ้นเล็ก อุ่นนิดสำผัสกับนิ้วเรียวเย็นเฉียบ ไวท์พอใจเป็นอย่างมากที่ได้รับสำผัสเช่นนี้

ก่อนจะเลื่อนมืออีกข้างไปที่ช่องทางด้านหลัง และค่อยๆสอดนิ้วเข้าไป ร่างบางเผลอกัดนิ้วของไวท์เพราะความเสียว แต่ไวท์ก็ไม่ได้ว่าอะไร กลับรูสึกชอบเสียด้วยซ้ำ

ไวท์กระตุ้นร่างบางได้ไม่นาน แก่นกายเล็กก็ตั้งชัน แข็งขืนขึ้นมาอีกครั้ง เรียกรอยยิ้มจากไวท์ไปไม่น้อยเลยที่เดียว....

" ได้เวลาเจอของจริงแล้วนะหนุ่มน้อย.... "

" ขะ...เข้ามาเถอะ ได้โปรด.....! "

ไวท์ยิ้มร่า พออกพอใจกับคำอ้อนวอนของเด็กหนุ่ม พร้อมกับจ่อส่วนนั้นไปที่ทางด้านหลัง ถูไถส่วนนั้นไปมาอย่างต้องการแกล้ง

เด็กหนุ่มนอนครางอย่างทรมาน เพราะความต้องการ เขาพยายามหยัดสะโพกเข้าหากายแกร่งของอีกคน จนเจ้านั้นดันเข้ามาในตัวของเขา

ซาโตชิกัดปากตัวเองแน่น ความเจ็บและจุกกับขนาดที่ใหญ่โตแต่ยังหยัดสะโพกเข้าหาไม่ยอมหยุด จนไวท์ต้องยิ้มกริ่มอย่างพอใจ

" ไวท์! "

" หา....โถ่แบล๊คขัดจังหวะเค้าน้า..... "" ไวท์! "

" หา....โถ่แบล๊คขัดจังหวะเค้าน้า..... "

แบล๊คเข้าในห้อง แล้วยืนมองทั้งอยู่ซักพักก่อนจะเอ่ยเรียกผู้เป็นน้อง ไวท์หันมาทำแก้มป่องใส่อย่างงอนๆ

ก่อนจะลุกจากเด็กหนุ่มที่นอนทรมานเพราะฤทธิ์ยาอยู่บนเตียง

ไวท์หยิบผ้าคลุมมาใส่ก่อนเดินมากอดพี่ชาย สายตาแบล๊คยังคงจับจ้องเด็กหนุ่มที่ไม่มีสติ ได้แต่นอนร้องเรียกไวท์อย่างโหยหาด้วยกามมารมณ์

" เล่นด้วยกันไหมแบล๊ค? "

" ไม่ล่ะ "

" อ่าว...แล้วมาขัดเค้าทำไมอ่าาา "

" ไม่อยากขัดหรอก แต่มีประชุมใหญ่ "

" แบล๊คก็ไปแทนเค้าซี่~~~ "

" ไม่! ไปแต่งตัวแล้วไปประชุมเลย ไม่งั้นพี่ริบของเล่น! "

" ง่ะ! ก็ได้...แบล๊คใจร้าย ไวท์งอนแล้ว! "

แล้วไวท์ก็เดินกระทืบเท้าปุงปังออกไปจากห้อง นี่ข้าไม่ใช่มนุษย์นะ! ไม่เห็นต้องมาซีเรียตเรื่องงานเลย เฮอะ! ไอ้พี่บ้า!!

" ไวท์! "

" อะ...อื้อ! "

แบล๊ครู้ดีว่าน้องงอนและเคืองเขา แถมยังว่าเขาในใจอีกด้วย เขาจึงเอ่ยเรียกน้องแล้วดึงเข้าประกบปากจูบทันที!

ลิ้นที่เคยเย็นเยียบบัดนี้มันเริ่มร้อนดังไฟที่สุมอยู่ในโพรงปาก ไวท์ปิดเปลือกตารับสำผัสจากพี่ชายพร้อมกับคล้องคออีกคนเอาไว้

' พี่บ้า! จูบแบบนี้ผมก็ละลายหมดสิ! '

ไวท์แอบก่นด่าในใจเพราะปากไม่ว่างนี่นะ แบล๊คถอนจูบที่เร่าร้อนออก จ้องหน้าน้องชายที่ดวงตากลายเป็นสีน้ำเงิน ซึ่งบ่งบ่อกได้เป็นอย่างนี้ดีว่า ตอนนี้ไวท์ต้องการตนมากกว่าจูบเสียแล้วล่ะ

" หายงอนนะ "

" ไม่ทำมากกว่านี้ งอนมากๆเลยล่ะ "

" ยังงี้พี่ก็แย่สิหืม... กลับมาค่อยต่อนะคนดี "

แบล๊คกระซิบบอกน้องชายที่ใบหูเสียงแผ่ว เล่นเอาไวท์แทบกระเจิงด้วยไฟราคะ ก่อนจะพยักหน้าน้อยๆแล้วเดินจากไป

ผมเดินเข้าในห้องที่ของเล่นไวท์อยู่ บางทีก็น่าสงสารเสียเหลือเกิน ที่ไม่เจ้าตัวไม่อาจจะดับสิ่งที่ปะทุขึ้นอย่างรุนแรงนี้ได้

หนุ่มน้อยนอนนิ่ง หลับตา พร้อมกับกัดริมฝีปากตัวเองจนเลือดไหลเป็นทาง ข่มอารมณ์ทั้งๆที่ไม่มีสติ มือและเท้ายังคงถูกพันธนาการอยู่ จึงไม่อาจช่วยเหลือต้วเองได้เลย.......

*************************************************