ร่าน...แล้วรักมั้ย 2

ผมอยู่ในชุดที่ดูค่อนข้างจะเป็นทางการ เสื้อเชิ้ตสีครีมกางเกงสแล๊คสีดำ และเน๊คไทด์สีครีมเข้มกว่าเสื้อนิดหน่อย เออพอดูได้แหะ! ปกติไม่ค่อยได้แต่งอย่างนี้เท่าไหร่น่ะคนับ แล้วผมก็ใช้เวลาเพียงไม่นานเพื่อมาพบคุณจุนซู

" สวัสดีครับ คุณจุนซู "

" สวัสดีครับ มาแบบเป็นทางการอีกแล้วน้า "

" ก็ผมมาทำงานนี่ครับ "

" ทำงานก็ผ่อนคลายได้นี่ ทำตัวตามสบายเถอะครับ "

" อ่า...ก็ได้ครับ  "

ผมยิ้มหวานส่งให้คุณจุนซู ผมมองเค้าเป็นเหมือนเพื่อนคนหนึ่งเลยล่ะครับ ไม่คิดจะจับลงเตียงเลย ชอบที่เค้าดูน่ารักใสๆ ต่างจากผมมากพอดู...ถึงแม้เผินๆเราจะดูไม่ต่างกันเลย ก็ดูน่ารักไร้พิษสง แต่คงใช้กับผมไม่ได้หรอก เพราะเนี่ยพิษเยอะเชียวล่ะ!!

จุนซูสอนงานให้ผมนิดๆหน่อยๆเพราะเรียนมาทางด้านนี้เลยไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ในการทำงาน

" ป่ะ แจจุงเราไปหาอะไรทานกันดีกว่า "

" ครับ "

ผมเก็บข้าวของแล้วเดินตามจุนซูเพื่อไปหาอะไรทานกันเพราะตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยงแล้ว เราสองคนเดินตามทางมาเรื่อยสนทนากันมาตลอดทาง เค้าคุยเก่งเชียวล่ะครับ

" คุณจุนซู....? "

" สวัสดีครับคุณยูชอน คุณยุนโฮ "

" เอ่อ? "

" อ่อ แจจุงเค้ามาเป็นเลขาผมน่ะครับ  "

" สวัสดีครับ  "

ผมส่งยิ้มให้ทั้งสองที่ดูตกตะลึงอยู่ไม่น้อยที่เห็นผม ซึ่งผมเองก็ตกใจเช่นเดียวกันแต่ก็ยิ้มสู้ครับ ผมรู้จากประสบการณ์ที่ผ่านมาว่านี้คงไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่ที่ทำงานที่เดียวกับคู่นอนชั่วคราว
แต่ทำไงได้รัยปากมาทำงานแล้วนี่นะ

" พวกผมกำลังจะไปหาอะไรทาน ไปด้วยกันไหมครับ? "

" ไม่...ปฏิเสธครับ "

ยุนโฮส่งยิ้มเจ้าเล่มาให้ผมซึ่งยืนข้างๆกับจุนซู ผมแค่ยิ้มตอบด้วยรอยยิ้มที่ดูสดใสเท่านั้น แล้วเราทั้งสี่คนก็ไปทานอาหารเที่ยงด้วยกัน คุยกันสนุกสนาน ผมก็พลอยเนียนไปกับเค้าด้วย ไม่ทำเนียนไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวเค้ารู้หมด โดยเฉพาะยุนโฮที่ดูจะพยายามจับผิดผมอยู่แต่ในสายตานั้นมีแววของความทึ่งอยู่ในทีที่เห็นผมเรียบร้อยและดูสดใสกว่าที่เคยเห็นบนเตียง!! แน่ล่ะครับ นี่แหละมารยาของผม เรื่องอะไรที่ผมต้องทำตัวอย่างนั้นให้ใครๆรู้ด้วยล่ะครับ

" นายนี่เนียนได้โล่เลยนะ แจจุง "

" เอ๋..? เนียนเรื่องอะไรหรอครับคุณยุนโฮ?? "

ผมแสร้งถามตีหน้าซื่อ เค้ามองผมด้วยสายตาและเย็นชาปนรังเกียจนิดๆ เหอะทำเป็นมองผมอย่างนั้นแต่บนเตียงนี่คุณไม่ยักจะทำสายตาอย่างนั้นเลยนะครับ มีแต่เสียงคราง...

" นายน่าจะได้รางวัลออสก้า สาขาตอแหลยอดเยี่ยม!!! "

วาจาหยาบคายถูกส่งออกมาจากริมฝีปากได้รูป ผมแค่ปลายตามองอย่างน่ารักเท่านั้น คำพูดแค่นั้นทำอะไรผมไม่ได้หรอกครับ อ้อที่สนทนากันอย่างนี้ไดเพราะผมมาเข้าห้องน้ำแล้วเค้าก็ตามมาน่ะครับ

" เป็นรางวัลที่น่าสนใจทีเดียวครับ^_^ "

ผมพูดสบายๆแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำกลับไปที่โต๊ะทานอาหารด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม แน่นอนยุนโฮก็เดินตามออกมา ระว่างทานอาหารกันเค้ามองผมไม่วางตาเลยล่ะ

" แหม มองเพื่อนผมแบบนี้เค้าคงเขินแย่แน่ๆเลย "
จุนซูพูดกระเซ้าเย้าแย่ยุนโฮ

" ฮ่าๆงั้นหรอครับ แต่ก็...ผมวางตาไม่ได้นี่ครับ เค้าน่ามองมากจริง "
ยุนโฮตอบยิ้มซึ่งผมก็ยิ้มตอบ

ผมว่าเค้าก็ตอแหลและปากคอเลาะร้ายมากเลยที่เดียวนะ หึๆน่าสนใจมากขึ้นทุกทีผู้ชายคนนี้ เล่นด้วยซักหน่อยน่าจะไม่เลว เดี๋ยวค่อยเขี่ยทิ้ง!!

" งั้นก็มองไปเถอะครับ ผมไม่ว่าอะไรหรอก "

" แล้วถ้าอยากมองมากกว่าที่เห็นล่ะ? "

" อันนี่ผมว่าอย่าเลยดีกว่านะครับ แค่นี้ก็คงพอ "

ผมตอบแสร้งเขิน เรียกสายตาทุกคนบนโต๊ะมาที่ผม

" อย่าจ้องกันอย่างนั้นสิครับ ผมอาย...-///- "

" อายเป็นด้วยหรอครับ!! "

จุนซูและยูชอนดูจะอึ้งกับคำพูดของยุนโฮไม่น้อย โดยเฉพาะจุนซูที่ไม่รู้เรื่องอะไร ส่วนยูชอนนี่คงรู้อยู่แล้วเพราะผมเห็นเค้าที่บาร์บ่อยๆ

" ทำไมพูดกับอย่างนั้นล่ะครับ "

" นั่นสิ พูดอย่างนี้กับเพื่อนผมได้ไง "

" อ่า..ขอโทษครับ ผมปากไวไปหน่อย "

ยุนโฮตอบด้วยสีหน้าเรียบๆ คำพูดที่ส่งออกมานั้นไม่ได้ทำให้สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย เฉยๆอะเพราะเค้าไม่ได้ร้ายเป็นคนเดียวหรอก หึๆ

หลังจากทานอาหารด้วยกันเสร็จผมและจุนซูก็แยกกันไปพักผ่อน จุนซูเค้าแยกไปกับยูชอน แค่มองๆก็พอรู้ว่ายูชอนคิดอะไรอยู่ ผมเลยมานั่งเล่นฟังเพลงอยู่ที่รถของตัวเอง

" ไง...หนุ่มน้อนร่านสวาท! "

ผมรีบหันไปมองเสียงเรียกที่ประตูซึ่งมันถูกผู้มาใหม่เปิดและเข้ามานั่งอย่างถือวิสาสะ ผมปลายตามองเรียบๆเท่านั้น ขี้เกียจยิ้มล่ะเมื่อย

" ชื่อนี้คิดเองหรอครับ เพราะดีผมว่า "

" ฮ่าๆมันเหมาะกับนายดี ว่าแต่... "

" อะไรครับ? "

" คราวนี้เล็งใครขึ้นเตียงล่ะ?!! "

" อ่า..เรื่องนั้นผมยังไม่คิดล่ะ แต่ถ้าตอนนี้เลยผมพอจะรู้ "

ยุนโฮมองหน้าผมงงๆ แต่งงต่อไปอีกซักแป็ปเค้าก็เปลี่ยนเป็นยิ้มกริ่มแทน เมื่อผมย้ายร่างตัวเองไปอยู่บนตักหนา แขนเรียวคล้องคออย่างถือสิทธ์ ดวงตาของเราประสานกันแล้วอะไรๆก็ค่อยเริ่มขึ้น....

ผมเริ่มระดมจูบไปทั่วลำคอแกร่งพลางแอบฝากรอยรักเล็กๆเอาไว้อย่างเนียนๆไม่ให้เจ้าตัวรู้ มือของเราช่วยกันปลดเปลื้องเสื้อผ้าท่อนล่างออกอย่างรีบเร่ง เวลามันมีน้อยนี้ครับ!

" นายนี้มันร่านจริงๆ!!! "

" ขอบคุณครับ  "

คิดว่าผมจะสนคำของคุณหรอ ฝันไปเถอะที่รัก ฮ่าๆ ส่วนสำคัญของเราสองคนถูกนำออกมา และเพราะผมนั่งตักเค้าอยู่เลยทำให้ส่วนนั้นสัมผัสกัน

" เสียวเป็นบ้า อ่า... "

" นายนี่ความรู้สึกไวหรอ? "

" อืม...อ้า...... "

" สุดยอดเลย... "

แล้วมือหนาก็กำส่วนที่ไวต่อความรู้สึกรวมกันแล้วขยับ ผมเสียวแทบขาดใจเลยล่ะ ผมก้มลงไปจูบที่ปากอีกฝ่ายอย่างต้องการระบายความเสียวซ่านที่ถูกปลุกปั่น

" ฮ้าาาาาา!! "

" อื้ออออ พอหรือยัง? "

" ไม่! "

ผมยันตัวขึ้นแล้วขยับกางเกงลงมาเพื่อที่จะรับเอาเจ้านั่นเข้ามาในตัว นิ้วเรียวของอีกฝ่ายรู้น่าที่เป็นอย่างดี เค้าสอดใส่เข้ามาเบิกทางอย่างเร่งรีบ และทั้งๆที่เมื่อกี้เราทั้งคูก็ได้ปลดปล่อยไปแล้ว แต่ก็ยังแข็งขืนขึ้นมาอย่างรวดเร็วพร้อมสอดใส่

" อ้ะ! อ่า... "

" ออกจะใจร้อนนะเรา "

" อ่ะๆๆๆ อื้มมม เวลามีน้อยนี่ฮะ อุ๊อาาาาาาา "

" แน่นดีจริงๆ อืมมมมม "

" อ่า อ่ะๆอ้ะๆอื้มมมม "

" แรงๆหน่อยสิเดี๋ยวไม่อ่าาาทันเข้างานนะอืม "

" อ่าาา ระรู้แล้วหน่า "

" หึๆ อืมเสียวดีจัง....... "

" โอ้ยอ่าาาาอ้ะๆๆๆสะเสียวจังอื้อออ "

ตอนนี้ผมไม่สนอะไรทั้งนั้นล่ะ คิดแต่จะไปให้ถึงท่าเดียว แม้จะเหนื่อยแทบขาดใจแต่ก็หยุดไม่ได้เลย และเมื่อมือหนามาขยับรูดของผมด้วยแล้วเล่นเอาผมร้องไม่เป็นภาษาเลย แล้วจังหวะก็ถูกร่างสูงเปลี่ยนเมื่อเข้ารั้งสะโพกผมขึ้นจับค้างไว้แล้วเป็นฝ่ายกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรง

" ฮื่ออออ อ่ะๆๆกะกะอื้อใกล้อื้อออออ "

" อ่าห์...... "

" แฮ่กๆ "

" ฮ้าาา เหนื่อยเนอะ! "

" อืม "

ผมตอบออกไปอย่างไม่สนใจ ก็เสร็จแล้วนี่ ผมทำความสะอาดตัวเองและจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยโดยที่ไม่ได้สนคนที่นั่งหายใจร่วมกันบนรถเลยแม้แต่นิด ผมน่ะสนแค่เซ็กส์เสร็จแล้วก็จบ!!!

" ลงมาซักทีเถอะครับ ผมต้องไปทำงานแล้ว "

" เฮ้อะ!! นายนี่มันหน้าด้านและร่านมากเลยจริงๆ "

" ครับ ลงมาได้ยัง? "

" ไม่อยากอยู่นานหรอก "

" งั้นก็ไปสิครับ อ้ะ!! "

ผมมองแผ่นหลังของยุนโฮที่เค้าลุกขึ้นมาแล้วเดินมากระแทกไหล่ใส่ผมอย่างแรงจนเกือบล้ม โว้ย! ไอ้นี่หนิหาเรื่องกันแบบนี้หรอวะ!! เดี๋ยวเถอะอย่าให้ผมมีโอกาสเอาคืนนะ พ่อจะเล่นยับเลยคอยดู!!!!

" อ่าวแจจุง เอ๊ะคอไปโดนอะไรมาครับนั่น? "

" ห่ะ! อ่อสงสัยผมเกามันนะครับ ไม่รู้โดนอะไรกัด "

" อ่อ เป็นจ้ำๆเชียว โดนกัดเยอะนะครับนั่น คราวหลังระวังอย่าเกาสิ "

" ครับ ผมจะระวัง "

หนอยไอ้ยุนโฮ!! ผมรีบเอากระจกขึ้นมาส่องช่วงคอเพื่อดูทันที ดูมันทำคอผมเป็นรอยจ้ำๆเลย อย่างนี้จุนซูเชื่อด้วยหรอไงดูยังไงก็รู้ว่าโดนอะไรมา แต่เอาเถอะ ไม่ถามมากก็ดีล่ะ อ่า..? รู้และ ที่คอจุนซูก็มีรอยน้อยๆนั้น เฮ้อะร้ายไม่เบา!! ช่วงบ่ายผมก็นั่งทำงานอยู่ในห้องจุนซูซึ่งดูๆแล้วงานเค้าเยอะใช่เล่น และนั่นทำให้ผมพลอยงานเยอะไปด้วย

" เอ่อ แจจุงครับเดี๋ยวรบกวนช่วยเอาเอกสารนี่ไปให้คุณยุนโฮเค้าเซ็นรับทราบทีนะครับ "

" อ้อ ครับ "

ผมเดินไปหยิบเอกสารปึกหนึ่งที่โต๊ะจุนซูแล้วเดินไปยังห้องทำงานของยุนโฮ อันที่จริงไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่เลยล่ะ แต่ก็งานอีกล่ะเนาะทำไงได้ ผมยืนมองป้ายชื่นหน้าอย่างตะลึงงัน นี่ยุนโฮเป็นถึงประทานบริษัทเลยเนี่ย! งั้นนี่ผมก็เล่นของสูงอยู่สินะ แต่เอาเถอะสนุกดี!

" นั่นคอไปโดนอะไรมาคะ?!!! นี่เลิกกับเจสไม่กี่วันยุนโฮก็ทำอย่างนี้เลยหรอ!!! "

เสียงแหลมปรี๊ดโวยวายดังออกมาจากข้างในห้องทำงานของยุนโฮ จะแอบฟังดีไหมนะ? หรือจะเข้าไปทำลายบรรยากาศในนั้นดี
ฟังซักหน่อยดีกว่าแฮะ! เวลาเข้าไปจะได้ป่วนถูก!!

" ก็เราเลิกกันแล้ว ผมจะไปทำอะไรก็ไม่เกี่ยวกับคุณนี่! "

" งี้ยุนโฮไม่รักเจสเลยสินะคะ ถึงทำแบบนี้ได้!!! "

" ผมรักคุณ แต่ที่คุณทำคือทิ้งผมไปไม่ใช่หรอ! "

" เจสแค่อยากลองใจคุณก็เท่านั้น แต่พอคุณทำแบบนี้เจสเสียใจนะคะ "

เฮ้อ..น้ำเน่าชะมัดยาก เข้าไปเลยดีกว่าขี้เกียจฟังล่ะ!!

" อะ! ขอโทษครับ ผมเคาะประตูแล้วนะครับ "

ผมแหลไปงั้นแหละ ยังไม่ได้เคาะเลย ผมมองผู้หญิงที่อยู่ในชุดเดรสสีม่วงเข้ม ที่ทั้งแหวกอกสั้นเต่อ แหมชุดยั่วดีนะครับนั่น แล้วหันมองยุนโฮที่ทำหน้าราบเรียบต่างจากหญิงสาวที่หน้างอเป็นตะขอเกี่ยวข้าว ทั้งคู่มองผมมึน ซึ่งผมก็ปั้นหน้ายิ้มเข้าใส่

" ไร้มารยาทสิ้นดี!! "

เสียงแหลมตวาดผมลั่น เดี๋ยวต่อยคว่ำเลย ผมก็แค่ทำหน้าหงอยๆ

" ขอโทษจริงๆครับ ผมเคาะประตูแล้ว อีกอย่างผมมีงานเร่งด่วนด้วยน่ะครับ "

" งานอะไร? "

" ของคุณจุนซูครับ เค้าให้ผมเอาเอกสารมาให้ประทานเซ็นรับทราบ "

" ไม่เห็นหรือไงว่าเค้าคุยธุระกันอยู่ ออกไป!!! "

แม่เสื้อม่วงตวาดไล่ ซึ่งผมเมินแล้วเดินไปทางยุนโฮเอาเอกสารวางตรงหน้าเค้าโดยเดินเข้าไปวางให้ด้านข้างหลังโต๊ะทำงาน เพื่อต้องการใกล้ชิดยุนโฮมากที่สุด

" นี่ครับ "

" อืม "

" นี่ไอ้หน้าด้าน ฉันไล่แกอยู่นะ!!! ยุนโฮคะนี่คุณเห็นงานสำคัญกว่าเรื่องของเราได้ไงคะ!!! "

ชักมั่นใส้เสียงแหลมๆของอีนี่ล่ะ ผมเลยแกล้งขยับชี้เน้นงานให้ยุนโฮ ขณะที่ขยับเข้าใกล้ผมก็แกล้งสดุดล้มไปที่ตักหนา เล่นเอาทั้งห้องตกอยู่ในภาวะเงียบงั้นทันที คนที่ชื่อเจสอะไรนั่นมองผมตาค้างแล้วแปลเปลี่ยนแค้นเคืองแทน ผมลุกแล้วแกล้งทำเป็นเจ็บข้อเท้าล้มลงไปที่เดิมต่อ

" เป็นอะไรมากไหม? "

" แจจุงเจ็บข้อเท้าจังเลยฮะยุน.... "

ผมตอบกลับอย่างออดอ้อน เรียกรอยยิ้มกริ่มจากร่างสูงและแรงอาฆาตจากร่างอรชร ผมเมินทุกสายตาแล้วซบที่บ่าแกร่งแสร้งต่อไปอีกระดับ

" นี่! มึงลุกจากตัวยุนโฮเดี๋ยวนี้นะ!!! "

เจสเดินมาดึงผมให้ลุจากเค้า แต่ผมกลับคล้องคอร่างสูงแน่น แสร้งกลัวผู้หญิงคนนี้พร้อมๆกับน้ำตาหยดน้อยๆ

นั่นคงทำให้ยุนโฮหลงเชื่ออยู่ไม่น้อเลยเพราะเค้ารั้งเอวของผมเอาไว้แน่น

" แจเจ็บ~ "

" ปล่อยเดี๋ยวนี้นะเจส!!!! "

ยุนโฮคำรามลั่นห้อง ทำเอาผมตกใจกับเสียงที่ทรงอำนาจ ช่างน่าหวั่นจริงๆ แล้วเสียงนั่นก็หยุดการกระทำของหญิงสาวได้ชะงัก

" นี่ยุนโฮกล้าตะคอกเจสหรอคะ? "

" ใช่ คุณก็เห็นว่าเค้าเจ็บ คุณยังจะทำเค้าอีก!!! "

" แล้วทำไมต้องห่วงไอ้ลูกจ้างนี่ด้วย!! หรือรอยที่คอนี่เป็นของมันทำ "

" ใช่ แจจุงเค้าเป็นคนทำ รู้แล้วก็กลับไปซะ!!!! "

" เจสไม่ยอมง่ายๆแน่คอยดู!!! "

ร่างบางอ้อนแอ่นเดินจากไปแล้ว ผมก็ลุกจากตักขึ้นมายืนมองหน้าร่างสูงที่เอาแต่จ้องผมด้วยสายตาที่ผมอ่านไม่ออก ผมเดินเขยิบออกมาห่างอีกหน่อยยืนตรงข้ามกับเขาหน้าโต๊ะทำงาน

" รีบเซ็นเถอะครับท่านประธาน คุณจุนซูเค้ารอเอกสารอยู่ "

" นายนี่มันน่าทึ่งชะมัดเลยวะ!! "

" ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ "

" คำชมที่เหมือนด่านายว่าตอแหลเนี่ยนะ?!! "

" ผมว่าคุณกับผมก็ตอแหลไม่ต่างกันหรอกครับ อ้อ! ถ้ายังเซ็นให้ตอนนี้ไม่ได้งั้นผมขอตัวนะครับ "

ผมหมุนตัวแล้วเดินออกมาแทบทันที ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียง งานยังรออยู่เพียบเลยล่ะ แต่เรื่องเมื่อกี้สนุกดีนะ ฮิๆ

" คุณจุนซูครับ คือคุณยุนโฮเค้ายังไม่ว่างเซ็นน่ะครับ "

" อ้อ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวคงเซ็นเองล้ะครับ งานเค้าก็เยอะพอดูเลย "

" ครับ "

ผมรายงานเสร็จก็เดินไปทำงานต่อ กว่าจะผ่านพ้นไปได้ในแต่ล่ะชัวโมง ง่วงจริงๆเลย....อะ? ยุนโฮเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับเอกสารที่ผมได้นำไปให้เค้าเซ็น ผมมองๆสักพักก็กลับมาสนใจงานตัวเองต่อ เพราะงานเยอะเชียวงานวันแรกนะเนี่ย! เฮ้อ....เหนื่อยจัง....

" เป็นไง งานนี้เหนื่อยกว่างานที่ทำทุกๆคืนไหม? "

ผมหันไปมองเจ้าของประโยคที่ออกแนวแน็บแนม นี่ตามผมอีกแล้วหรอเนี่ย! จะยุ่งอะไรนักหนา!!!

 เหนื่อยคนล่ะอย่างล่ะนะ "

" เหรอ...แล้วชอบอย่างไหนมากกว่ากันล่ะ แต่ถ้าให้ฉันเดานายคงชอบงานกลางคืน.... "

" ครับ ผมชอบงานอย่างนั้นมากกว่า เพราะได้เห็นผู้ชายหน้าโง่เต็มไปหมดเลยล่ะ ตรงหน้าผมก็มีหนึ่งคน!! "

" นี่นาย..!! "

" โอ้ย! อื้อออ "

ไอ้บ้ายุนโฮมันดันพลักอกผมอย่างแรงจนเซไปชนกับรถของผมเอง ไม่พอยังรีบตามมาประกบปากผมอย่างแรงอีก ปากแตกแล้วเนี่ย!!!

" ฮ้าาา "

" ปากดีเหลือเกินนะ!! "

" อืม...คุณก็รู้ดีนี่นา ว่าแต่....ตามผมมามีอะไรหรอครับ หลงรักผมเข้าแล้วหรือไง? "

" เฮ้อะ!! ฉันเนี่ยนะรักนาย ร่านอย่างนี้ใครจะรักลง!!! "

" หรอครับ แล้วอย่ามาหลงคนร่านๆอย่างผมล่ะครับ เพราะผมก็คงสนคุณแค่คู่นอนเท่านั้น "

" ไม่ต้องห่วงหรอก นายก็แค่ที่ระบายความใคร่ของฉันนั้นแหละ! "

" ทำไมครับ คุณเจสเค้าบริการไม่ดีหรอครับ ถึงต้องมาเอาคนที่ตัวเองด่าเอาปาวๆอย่างผม "

" แกอย่าเอาตัวเองไปเทียบกับเค้าหน่อยเลย "

" แหม...ปกป้องกันน่าดู ^^ น่ารักดีนะครับ "

" ฮึ้ย!! นายนี่มัน...!!! "

" 'RrrrrRrrrr' อ่าครับ...แจจุงพูดครับ อ่อครับ ครับๆเดี๋ยววันนี้ไปครับ ครับสวัสดีครับ 'ติ๊ด' ผมขอตัวก่อนนะครับบาย~ "

ผมรีบเปิดประตูแล้วสตาทเครื่องกระชากตัวออกไปทันที มาม่าซังโทรมาตามซึ่งเป็นเรื่องแปลก สงสัยมีลูกค้า VIP มาชัวเลยถึงต้องตามตัวผม งี้ล่ะครับดันเป็นนัมเบอร์วันของร้านเอง เฮ้อออกะว่าจะกลับไปพักผ่อนให้สบายซักหน่อย เลยไม่ได้พักเลย... ไหนจะต้องเจอคู่ขาคู่ปรับกับไอ้ยุนโฮอีก สงสัยคิดผิดที่คืนดันหลงเสน่ห์เข้าเต็มเปา ถอนตัวตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วด้วยเพราะดูท่าฝ่ายนั้นนี่แหละที่ไม่ยอมจบ!

ผมกลับมาที่ห้องแล้วอาบแต่งตัวด้วยชุดใหม่ จริงๆมันก็แค่เสื้อไหมพรมกับกางเกงยีนส์เท่านั้นล่ะ แต่ก่อนไปผมงีบซักหน่อยละกันเพราะยังพอมีเวลา

************************************************