ร่าน...แล้วรักมั้ย บทส่งท้าย

" อ้ะ...ยุน..แจเจ็บ! เอาออกไป.. "

" เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว... อึก! แน่ตลอดเลยของที่รักเนี่ย! "

" ไม่ๆ..! แจเจ็บยุนแจเจ็บท้อง!!! "

" ห้ะ...!! "

ยุนโฮรีบถอนแก่นกายออกทันทีที่ร่างบางของภรรยาสุดที่รักร้องไห้เพราะเจ็บท้อง... เป็นอะไรนะ? เค้าว่าเค้าไม่ได้รุนแรงขนาดนั้นนะ!

" ยุน~...แจจุงปวดท้องอะ ฮื่ออออเจ็บท้อง.... "

ร่างบางนอนร้องไห้ ขดตัวแน่นจนยุนโฮงงและตกใจมาก เค้าไม่เคยมีอะไรกับแจจุงแล้วเป็นอย่างนี้เลย..ด้วยควาทเป็นห่วงเค้าจึงรีบเอาเสื้อผ้ามาใส่ให้ร่างบางที่นอนขุดคู้น้ำตาร่วง ก่อนจะหันมาแต่งของตัวเองแล้วรีบพาร่างบางไปหาหมอทันที!!!

" หมอ...เมียผมเป็นไงบ้าง?!! "

" นี่คุณรู้หรือเปล่าเนี่ยว่าภรรยาคุณตั้งครรอยู่ ท้องอ่อนๆอย่างนี้เกิดตกเลือดขึ้นมาจะทำยังไงห้ะ!! "

หมอได้ทีเอ็ดยุนโฮ ที่เอาแต่ทำหน้าเหรอหรา...ท้องหรอ แจจุงท้องหรอ!!!

" หมอว่าเมียผมท้องใช่มั้ย!!! "

" ใช่...นี่คุณไม่รู้เลยหรอเนี่ย! ภรรยาคุณได้จะสามสัปดาแล้ว คราวหลังระวังนะครับ หรืออดใจไม่ไหวคิดจะเซ็กส์ เดี๋ยวหมอจะแนะนำให้... "

" ครับๆ หมอขอบคุณมากครับ! "

ยุนโฮดีใจมากจนแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ ยิ่งพอเห็นหน้าแจจุงที่มองเค้าตาแป่วอยู่บนที่นอนโรงพยาบาล อันที่จริง...แจจุงมองเพราะ..สงสัยและอยากรู้ในอาการต่างหาก แต่นี่อะไร..ยุนโฮเอาแต่ดี๊ด๊าอยู่ได้!

" ผมเป็นอะไรหรอ? "

" เป็นแม่คน "

" ห้ะ!!! "

" นาวท้อง..!! แจจุงนานท้อง นายท้องนายมีตัวน้อยอยู่ในท้อง..!!!! "

ดูท่าคุณพ่อมือใหม่ของเราจะดีใจเป็นพิเศษเลยนะเนี่ย ยุนโฮเข้ามากอดผมที่นอนอยู่บนเตียง พร้อมลูบท้องผมเบาๆ นี่ผมท้องโดยที่ไม่รู้ตัวเลยเนี่ยนะ! แล้วท้องได้ไงดีกว่า...? งงแหะ??? เออๆช่างมัน....

ผมพักอยู่โรงพยาบาลสองวันก็ได้กลับมาพักบ้าน อันที่จริง...กลับไก้ตั้งคืนแรกแล้ว แต่ยุนโฮเนี่ยสิห่วงอะไรไม่รู้เรื่อง

" พี่แจจุง..ดีใจด้วยนะฮะ "

ริกกี้เค้ามานั่งข้างพลางลูบท้องผม ตามด้วยชางมิน กู่นี้ก็ลงเอยกันได้เนอะ...ส่วนยูชอนกับจุนซูไปลั้นที่อิตาลียังไม่กลับเลย.....

" เรามีกันมั้งมั้ย? "

" บ้า... "

ชางมินเข้าไปกระเซ้าเย้าแหย่ริกกี้ จนริกกี้หน้าแดงยันหูเลย... น่ารักกันชะมัดเลย

" อะ..นมอุ่นๆ.... "

" อะไรอ่าพี่..น้องๆมาทั้งทีแทนที่จะเอาน้ำมาเสิฟ นี่เอานมมาเสิฟเมียซะงั้น! โอ้ย..! "

" อยากกินรินกันเอาเองเว้ย! "

" โห่ได้เมียล่ะลืมน้องเลยนะ!! "

ผมหยิบแก้วนมมาดื่มพลางมองสองคนที่ทะเลาะกันเป็นเด็กๆ เห็นแล้วก็ตลกดี...โตกันขนาดนี้แล้วแท้ๆ...

.

.

.

.

.

" ป๊า...น้องผมล่ะน้องผมล่ะ!! "

" ใจเย็นสิยุนแจ...ม๊ากำลังพยายามอยู่นะ!! "

สองพ่อลูกยืนลุ้นยืนเถียงกะนอยู่หน้าห้องทำคลอด ที่ภายในมีเจ้าตัวน้อยที่กำเกิดขึ้น ทั้งพ่อทั้งลูกที่หน้ามาแปลนเดียวกันยืนลุ้นจนตัวโก่ง เจ้ายุนแจที่ดูจะโตเกินวัยห้าขวบเดินกอดอกวนไปวนมาหน้าห้อง ยุนโฮก็มีอาการเดียวกับลูกตัวเองไม่มีผิด เดินวนไปวนมาสวนกันไปสวนกันมา จนคนที่ผ่านไปผ่านมาพากันอัดคลิปบ้าง ยืนดูบ้าง หัวเราะคิกคักกับความน่ารักของพ่อคู่นี้ ที่ต่างก็เอาใจช่วยแม่ที่กำลังคลอดตัวเล็กอยู่

" อุแว๊~!!!!!!!! "

" ป๊าๆๆๆๆเสียงน้อง!!!!! "

" แจโฮเกิดแล้ว เย้!!!! "

สองพ่อลูกกระโดกอดกันอย่างดีใจเมื่อได้ยินเสียงร้องดังออกมาจากห้องทำคลอด... สองพ่อลูกนั่งรออยู่ที่ห้องพักฟื้นรอแจจุงและแจโฮ..ลูกชายตัวน้อยอีกคน...

" ป๊าๆ ม๊ามาแล้ว... "

แจจุงที่หมดแรงจากการคลอกลูกหลับอยู่แต่ในอ้อมอกนั้น...มีแจโฮที่หลับตาพริ้มสบายเฉิบ ยุนโฮอุ้มยุนแจขึ้นมาดูน้องที่หลับพริ้มอยู่บนเตียง...สองพ่อลูกฉีกยิ้มแฉ่ง...

" ยินดีต้องรับแจโฮ.... "

*******************************************************

จลแล้วจ้าาาาาาาาาา